De verlorenen

Hij kijkt wat sip, deze suede want. Maar dat zou ik ook doen als ik mijn wederhelft kwijt ben geraakt. Mutsen, sjaals en handschoenen hebben de neiging om de eigenaar te verlaten en ergens op straat terecht te komen. Wat vinden jullie hiervan?

Twee keurig in elkaar opgevouwen sokken. Wie verliest zoiets? En wat te denken van dit beest? Hij was gedrapeerd op een vuilniscontainer. Of dat nou door de vinder is gedaan om hem te laten opvallen of dat iemand hem niet in de container gepropt kreeg, we zullen het nooit weten. Maar je komt op een stadsrondje wél merkwaardige dingen tegen.

De basisschool in de 21e eeuw

Het was opa-en omadag op de basisschool van onze kleindochters. En dat was leerzaam voor ons. De moderne media zijn er niet meer weg te denken. Bij de achtjarige Isabel stond een laptop op haar tafeltje en bij de zesjarige Juliët een wat kleurrijker variant.

Uiteraard lieten de meisjes ons graag en enthousiast zien hoe zij hun oefeningen maken. In een gesprek met de directeur vroeg ik of de kinderen wel aan schrijven toekwamen. Hij kon me verzekeren dat dit onderwerp voortdurend de aandacht krijgt die het verdient en men het morgen, tijdens een studiedag, hoog op de agenda heeft staan. Mooi, dat stelt me gerust want erg belangrijk.

Daarna had ik thuis met Isabel nog een gesprek dat ik jullie niet wil onthouden. In haar klas zit een mooi jongetje die al jarenlang verkering heeft met een klasgenootje. “Ja, dat is leuk hoor, een stelletje in de klas”, zei Isabel. “Hoezo?” vroeg ik. “Gewoon veel liefde” was haar antwoord. Het was een leerzame middag dus.

Filmlocatie

De studievereniging van studenten Civiele Techniek van de TU Delft bestaat 125 jaar. Een deel van hun geschiedenis speelde zich af in het pand waarin wij nu wonen. Op een zaterdag in november 1940 vulden honderden rumoerige studenten de hal. Op de overloop halverwege de trap met achter hen de metershoge glas-in-loodramen, stelden de bestuursleden van de studievereniging zich op. De Joodse professoren werd verboden nog langer colleges te geven. Voorzitter Frans van Hasselt nam het woord. Het leidde uiteindelijk tot de eerste grote staking tegen de Duitse bezetter. Vanmiddag werden de eerste filmbeelden geschoten van een documentaire die ter gelegenheid van het jubileum gemaakt wordt. De wijnboer, die de studenten/documentairemakers opving en van koffie voorzag, kreeg als dank een boek waarin deze geschiedenis uitgebreid verteld wordt. Frans van Hasselt overleefde de oorlog niet. 

 

 

Taalmaatjes

De ene week ga ik naar haar, de andere week komt zij hier. We praten zoveel mogelijk Nederlands en ze maakt goede vorderingen. Inmiddels is het gewoonte geworden iets typisch Indiaas of Nederlands voor elkaar te maken. Vanmiddag was het warme chocolademelk met een gevulde koek. Ze begon het tafereel meteen te fotograferen.

Want met die tulpen op tafel was het Hollands plaatje compleet, vond ze. Ze slurpt het nieuwe leven dat ze leidt met volle teugen in. Heeft al een klein netwerk, gaat binnenkort een échte cursus Nederlands volgen en vrijwilligerswerk doen voor de internationale gemeenschap hier in Delft.

Het is een leuke, lieve en slimme meid en we genieten iedere week van ons leerzaam uurtje samenzijn.

Dat móet je zien

Het is dat we op zondagochtend de wandelafpraak hebben, want alleen zou je er toch minder makkelijk voor kiezen om al om negen uur de regen te trotseren. Gelukkig is er altijd groen te vinden. Een kleurrijke hardloper die gewoon wél in zijn uppie zijn kilometers maakt, vrolijkt de grauwe buitenboel ook een beetje op.

Terug naar huis hebben we heel onverantwoord, even met de auto stil gestaan op de kleine rotonde bij Ikea. Raampje naar beneden en snel snel deze foto gemaakt. Want dit willen we graag zien, toch? Bloeiende narcissen; de natuur gaat onverstoorbaar zijn eigen gang.

De winkel met de leukste naam

Aan het Buitenom in Den Haag zit een winkel met de fraaie naam Wempe & Wempe. Bijna dertg jaar geleden opgericht door twee zussen van me die de liefde voor mooi serviesgoed omzetten in een succesvol bedrijf waar je serviesgoed kunt inleveren en tweede hands kunt kopen. Inmiddels is er een andere eigenaar en is de service verder uitgebreid met een webshop. Vandaag was ik er om een deel van ons geraniumservies (klik) weg te brengen. Het wordt niet meer geproduceerd maar er is nog steeds vraag naar. Wempe & Wempe nam het in en bij verkoop delen we de winst. Voor mensen die van mooi gedekte tafels houden of een ontbrekend serviesonderdeel zoeken, is de winkel een hemel op aarde.

Tegen muren oplopen

Het is mistig en miezerig en een bruggenloop of andere stadswandeling zit er niet meer in vandaag. De foto maakte ik eergisteren toen ik op het binnenterrein stond van wat voorheen het Legerdepot was. De geparkeerde auto achter het hek staat op de Paardenmarkt. Als je zo spiedend met een camera rondloopt, valt je oog vaak op nooit eerder opgemerkte zaken. Zoals deze muurschildering die beslist nog eens nadere beschouwing verdient. Maar niet vandaag. Dit is zo’n dag waar de schemerlampen om half vijf al weer aan gaan en een vers haakwerk op me wacht.

Non verbale communicatie

Met z’n vieren in een soort kast zitten en dan via een ikoontje te zien krijgen welke emotie je uit moet drukken. Welk kind wil dat nou niet? Het gelach van onze kleinkinderen was zelfs buiten die kast goed te horen. Dus keek onze zoon om het hoekje; ook in hem schuilt nog een kind. Gelukkig maar. Ik piepte met mijn camera tussen het gordijn om te kijken wat er zo grappig was aan poging nummer twee. Inmiddels moeten we niet meer lachen na de berichten van aftreden van de directeur van het Comm.  Die nam en dik salaris en bevoordeelde zijn eigen bedrijven. Ik kwam een perfecte brievenbussticker tegen in het museum. Die verwoordt goed hoe ik erover denk.

Zomerse belofte

Omwille van blogfoto’s zocht ik vandaag een stukje Delft op waar de sneeuw nog tamelijk onbetreden is. Dat vond ik op de Kantoorgracht en bij de Paardenmarkt. Tot 2013 was hier het depot van het legermuseum. Nadat dit verplaatst werd naar  Soesterberg kregen de gebouwen een andere bestemming, onder andere een restauant met de toepasselijke naam Kruydt.

Het paard in de verte is een kunstwerk van opengewerkt ijzer. Hier vandaan lijkt het bedriegelijk echt. Vanmiddag stond het hek open en was ik in staat deze foto’s te maken. Zomers is hier een terras. Dat moeten we tegen die tijd dan maar eens bezoeken.

Binnen zijn is ook fijn

Natuurlijk denk ik er over naar buiten te gaan en een sneeuwwandeling te maken. Ik vrees dat het bij dénken blijft. De sneeuw is overgegaan in een onaangenaam soort nattigheid, de lucht ziet nog steeds grauw. Vanavond gaan we met de buurman die altijd onze post verzorgt een hapje eten bij een Thais restaurant in het centrum. Dat zal mijn enige wandeling zijn. De rest van de dag geniet ik van het uitzicht aan beide kanten van ons huis en stort ik me op het afhandelen van de talloze klusjes die op me wachten. Een afvinkdag, héél nuttig, heel nodig.