We zeggen vaak dat ze nog het zelfde koppie heeft als toen ze kind was. Maar als ik deze jeugdfoto zie van onze dochter, vind ik haar toch wel heel erg veranderd. Ze viert vandaag dat ze nog net geen veertig wordt. Volgende week kan ik haar persoonlijk feliciteren. Vandaag doen we het even op deze manier. Van harte lieve Fleur!
Na een dag van luieren volgt onvermijdelijk een werkdag. Rond de betonnen rioleringsbuis die op zijn kant staat en gevuld is met harken, schoppen en ander stelig tuingereedschap, hebben we klimop laten groeien. Een handige en nette oplossing, mag ik wel zeggen. Alleen blijft er wel snel allerlei troep in hangen. Dat heb ik eens lekker opgeruimd vandaag. En als vanzelf schuif je dan ook met je onkruidkruk over de rest van het pad en pluk je zo hier en daar wat weg. De olijfstekken kregen een zonniger plekje en Windhoek is weer opgeruimd. Morgen wacht Alloro op me. De laurier,. Die komt ook in aanmerking voor wat we maar opzomeren zijn gaan noemen. 
We zijn in feite gewoontedieren. Want als we een dagje kust doen, gaan we vaak naar Fano. Specifieker naar het kiezelstrand in het zuiden van deze plaats. Vandaag kozen we voor het zandstrand in het noorden. Dat voelde vreemd, want onbekend terrein en dus gezoek naar een parkeerplaats. Bovendien loopt er een spoorlijn langs het strand inclusief voorbij razende treinen, dus dat is even wennen. Maar het heeft wel een langzaam in zee aflopend strand en het was er absoluut niet overvol, zoals je in deze tijd en met dit weer kunt verwachten. Geen toeristen en natuurlijk wel een heerlijk eettentje. Eigenlijk alles wat we van een aangename stranddag verwachten.
Om het bedrijf binnen te gaan, moet je hier onderdoor. Niet erg representatief, toch? Het gaat niet om een wellness- resort hoor. Nee, hier koop je van alles wat met kleinschalige landbouw te maken heeft. We kochten er ons moestuin-druppelsysteem. Maar men verkoopt ook zaden, attributen waarmee je druiven in wijn kunt veranderen en allerhande gereedschappen. Dat soort dingen dus. En diervoeders waarvoor reclame gemaakt wordt boven de entree. Ik geloof niet dat er een vrouw werkt want zij had het spandoek er al lang geleden weggehaald.
Laatst kwam ik een blogje tegen waarop iemand zegt dat ze zo van volle waslijnen houdt. Kijk maar even hier. Nou, dan ben ik verkocht hoor, want ik heb dezelfde, niet helemaal goed te verklaren, voorliefde. Zo’n was die strak tegen een gevel hangt, zie je hier vaak. Als Hollandse vrouw ben ik geloof ik meer van de wapperende was in de bolle wind. Maar goed, in de hitte tegen een schaduwgevel wil zelfs een spijkerbroek wel drogen. Voeg er een schilderachtig huisje aan toe en mijn dag kan niet meer stuk.
Met bakken kwam het naar beneden gistermiddag. Eindelijk die verlossende bui die al dagenlang beloofde los te barsten. Vooraf gegaan door flinke windstoten en op z’n hevigst met hagel. Dat laatste hoefde van ons nou ook weer niet. Gelukkig liep de wijngaard geen schade op. Hè, hè, zuchtte het gras, wat was ik hier aan toe. Na ruim een half uur hield het op en zagen we de zon weer in het water schijnen. We zetten het omver geblazen wasrek opnieuw in de zon, veegden het terras schoon en kiepten hier en daar wat water uit potten. Hè, hè, zuchtten wij, wat een lekker korte herfst. En dronken thee in de tuin.
Onder het glas zitten een paar dode insecten en het lijstje is ook niet helemaal meer intact. De voorstelling is zoet en ik denk dat in de loop der jaren de kleur behoorlijk wat valer is geworden. Toch wordt mijn oog altijd getrokken naar dit soort tafereeltjes. Wie hangt dit op en met welke bedoeling? Wie zijn de twee heiligen aan de voeten van Maria? Vragen die wat mij betreft niet beantwoord hoeven worden. Het is zomaar een plaatje in een straatje.
Je hebt zonnebloemen en zonnebloemen. De velden waar ze in het gelid staan maar toch individueel hun koppen draaien, zijn me lief. Er zijn ook rommeliger velden waar zonnebloemen en mais en nog zowat door elkaar heen groeien. Vrienden vertelden woensdag dat dit gedaan wordt om dieren aan te trekken; fazanten en zo. Wat er vervolgens met die dieren gebeurt, kun je raden. Ook onze buren hebben zo’n veldje, ik zette het vandaag op de foto. Dan hebben we nog een sneu rijtje bij ons langs het hek. Hoewel regelmatig besproeid, hebben ze erg last van de hitte en droogte. Ten slotte heb je zonnebloemen in de vaas. Gekregen van de eerder genoemde vrienden. Deze bloemen heffen onze sneue exemplaren op en het zaad ervan gaat hier volgend jaar de grond in. Eens kijken of we onze zielige vertoning kunnen opkalefateren. 
Gistermiddag zou het losbarsten en we zaten ons er al op te verheugen. Maar afgezien van wat gerommel in de verte en dertien spatten op het terras, gebeurde er weinig. We hoorden gisteravond bij vrienden dat het in Perugia twintig minuten heeft gegoten. Je zou er bijna jaloers op worden. Enfin, we hadden een uitermate gezellige avond en aten een pizza in de afgekoelde buitenlucht. En wat de regen betreft gaan we vanavond in de herkansing. Ook morgen en zondag wordt eind van de middag onweer verwacht en kunnen er plaatselijk buien vallen. We kijken er naar uit.
Wat doe je als blijkt dat de temperaturen tussen de 38 en 40 graden komen? Zelfs buiten in de schaduw is het dan te warm. Naar de kust dan maar. Op een ligbed, onder de parasol met een briesje is de temperatuur nog maar 35 graden. Het water in om af te koelen en er zijn lekker veel mensen om naar te kijken. De een staart wat voor zich uit over de Adriatische Zee en een ander probeert windsurfen onder de knie te krijgen. En dan heb je ook nog van die mensen die net doen of ze lezen maar ondertussen foto’s maken van bijzondere exemplaren van de menselijke soort. Voor de goede orde: dit is niet mijn echtgenoot, die heeft een veel mooiere zwembroek.
Wonen in Caldese (Italië) 