De lange adem

Vaak hebben projectjes een lange aanlooptijd. Neem nou de nieuwe pergola. Daar zijn we sinds vorig jaar al over aan het onderhandelen. De ene leverancier beloofde te komen maar zag bij nader inzien af van de klus. De ander had het eerst heel druk, kwam uiteindelijk de maten op nemen, ging toen op vakantie en juist toen ie zou afleveren ging zijn vrachtauto stuk.

Maar gelukkig, kort vóór we hier vertrekken reed er dan toch een vrachtautootje het erf op. Zelf hadden we al ruim een week eerder de vorige pergola gesloopt, voor zover dat nog nodig was (sorry Harry). De kiwi hebben we drastisch ingekort en ja hoor, hij staat. Een subtiele stevige pergola waarvan je straks als de kiwi weer volgroeid is, nauwelijks meer iets van terugziet.

Het beeld is een beetje vertekend, de schemering zette al in en het was regenachtig. Kortom deze foto is meer voor mezelf als archiefmateriaal dan voor de bloglezers. Moet een keertje mogen.

Herfst op het erf

Er had vandaag een blogje kunnen staan over hoe wij ons reisje door Toscane vervolgden. Maar de actualiteit is ook wel aardig om te laten zien. Zonneschijn op de verkleurende druivenbladeren van de pergola. Een werkmand met snoeiafval en mijn afgeworpen sjaal, want het is veel te warm voor een sjaal.

Ik zag een spin, zijn schaduw en zijn prooi met diens schaduw. Van het spinnenweb zie je niks in die felle zon. De paddestoelen in het gras zijn helaas nét met de laatste maaibeurt van het seizoen weggemaaid. Ik had ze graag laten zien. Maar jullie begrijpen dat ik al werkend geniet van de herfst. Als de zon maar schijnt.

Keukenzicht

Aan de lange schaduwen is te zien dat de avond valt. Als we nog bij daglicht de avondmaaltijd in de tuin willen eten, moeten we om zeven uur op z’n laatst aan tafel gaan, dan kunnen we nog zien wat er op het bord ligt. Vandaag werkten we kleine klussen af en zetten dingen in gang. De man van de smederij kwam langs om de maat op te nemen voor een nieuwe pergola. Er moeten een paar nieuwe pannen op het dak, de man die ze komt plaatsen, is op de hoogte gebracht van onze terugkomst. In huis zijn kleine ergernissen in de loop der jaren ontstaan waarmee korte metten werd gemaakt. Nieuwe handdoekstangen zijn bevestigd en een paar keukenattributen werden opgehangen omdat ze me al tijden in de weg lagen. Dat soort dingen af kunnen vinken en de keuken uitstappen met dit uitzicht; ik heb het echt wel naar mijn zin.

Dinsdagroutine

Vorige week zijn we niet naar de markt geweest, dus dat moest er vandaag maar weer eens van komen. Konden we mooi vóór die tijd langs bij de smid omdat we de houten pergola willen vervangen door een metalen. ‘Benvenuti’ riepen Fausto en Donatella toen we bij hen het gebruikelijke koffietje dronken. Binnen het masker op en buiten hangt ie als een soort baard aan je kin, demonsteren hier twee barbezoekers. De markt kwam ons sfeerloos over. De voedselkramen stonden op een ander plein, de leegte en de afstanden zorgden voor een ander beeld dan we gewend zijn. We kochten nog een nieuwe Jasmijn bij de plantenman die we gelukkig ook terugvonden. Toen nog even een ronde door de supermarkt en nu zijn we voor een week weer voorzien en hoeven voorlopig het erf niet af.

Onkruid bestaat niet

De blauwe regen heeft uitbundig gebloeid én meters gemaakt tijdens onze afwezigheid. Zijn slierten hingen bijna op de grond. Willen we in de schaduw onder de pergola kunnen zitten, en dat willen we af en toe, dan moest er grondig gesnoeid. De wijnboer neemt altijd de hoge werkzaamheden voor zijn rekening en meteen maandag werd de klus aangepakt. Ik doe het laag bij de grondse werk en trek de leukste bloemen uit het grind. Want onkruid bestaat niet, het zijn bloemen en planten op de verkeerde plek. Ik kon het niet laten er een boeket van te maken. De bank werd weer naar buiten gesleept en hier zijg ik dus neer als ik daar even behoefte aan heb. Lekker plekkie hè?

Goed groen

We blijven ons verbazen. Neem de Jasmijn, die leek dood als een pier. ik blogde er al eerder over. Toch liep ie vanuit de wortels weer uit en is gewoon opnieuw begonnen. De oude dode takken, hier nog te zien, heb ik inmiddels zoveel mogelijk weggeknipt.

Nog zo’n dappere held. Eén druivenstok aan de pergola bleef altijd achter wat groei betreft. Laten we het er op houden dat ie lang heeft moeten puberen voor er volwassen trossen kwamen.

De olijven hadden het zwaar de afgelopen winter. De oogst zal mager zijn maar we blijven hoopvol, gezien deze lieverds.

Venster zonder ramen

Toen de vorige eigenaar dit huis renoveerde, had ie ook tekeningen laten maken van een portico. Een afdak tegen de gevel aan, gesteund op gemetselde staanders. Een soort buitenkamer, heel fraai. Maar de gemeente gaf geen toestemming. De oplossing die wij verzonnen was een pergola tegen het huis. En dat werkt eerlijk gezegd nog beter. ’s In het vroege voorjaar kun je optimaal profiteren van het binnenvallend licht. En nu de temperaturen hoog zijn en de zon krachtig is, temperen wisteria en druiven de warmte in huis. Zo hebben we toch een soort buitenkamer gecreëerd met vensters en al.  Vensters die nooit gezeemd hoeven te worden. De bovenste foto is vanaf het terras genomen, de onderste van buiten af.

 

 

Druif en hop

In de weer schoongemaakte vriezende vriezer ligt vijf liter onversneden druivensap. De consumptiedruiven aan de pergola vallen van rijpheid op de grond. En dat moet niet. Dus plukten en ontsteelden we en daarna gingen ze zo in de blender. Dan nog door een zeef en je houdt puur sap over.  Ik heb wel eens de aanschaf van een sappan overwogen maar zo gaat het ook. Het scheelt weer een extra keukenattribuut en kleverige afwas levert het toch wel op.

Van de hop brouwen we geen bier. We doen er niets mee behalve naar kijken en snoeien. Hij is ons zeer lief vanwege zijn oorsprong bij mijn zusje en overleden zwager. De eerste macro-opname met mijn nieuwe lens is van de hop.

Meer plaatjes dan praatjes

De eerste vers geplukte frambozen bij het ontbijt

Een sinterklaascadeautje  groeit uit tot een waar tafelstuk

Druiven aan de pergola op weg naar de slaapkamer

‘Gewonde’ wijnboer verbindt zichzelf met materiaal wat hij voorhanden heeft

Tuinierster ontdoet zich van ringen wegens de warmte.

Kortom: we amuseren ons wel.

Cosmetisch ingrijpen (1)

Om mijn geheugen op te frissen is hier nog even een foto van vorig jaar. Graafwerkzaamheden in verband met een drainagesysteem. De boel kwam in orde maar omdat de grond inmiddels is ingeklonken, is het nodig de grond op te vullen. 

We vonden een man met een kleine vrachtauto die de klus wilde klaren. Hier heeft hij net het gebied geïnspecteerd . Het gaat er natuurlijk om zo dicht mogelijk bij de stortplaats te komen, dat scheelt schepwerk.

Onder de pergola door. Luid pratend want doof én Italiaan.

Nog wat aanwijzingen en hup…daar ligt meer dan 1700 kilo grit. Deel twee van deze operatie is dat de wijnboer de ‘fillers’ verdeelt. Daarmee ziet ook dit gebied er weer strak uit.