Vogels, herten en wespen

Of je nou hobbyboer bent of beroeps, het moment om te oogsten is altijd ongewis. Toen de wijnboer gisteren weer een inspectie verrichtte was hij onaangenaam verrast. Een grote hoeveelheid wespen was vrolijk begonnen druif voor druif leeg te zuigen.

Kruidnagel in een beetje water werd neergezet om de wespen weg te jagen en overrijpe consumptiedruiven op een ander plekje om ze te lokken. Het hielp niet echt. Kijk deze leukerd maar eens zitten te snoepen. Zien jullie hem?

Dus stonden we vanmorgen samen om half zeven te plukken.  En zag ik ook met eigen ogen wat herten kunnen aanrichten.

Meneer de Uil houdt het overzicht maar niemand lijkt echt bang voor hem. Enfin, de kratten kwamen toch vol en met de oogst van onze vrienden erbij zal er genoeg wijn geperst kunnen worden.

En op het zelfde moment stond achter ons huis…

Maar dat verhaal bewaar ik voor een andere keer.

Advertenties

Verwerking

Het sint Janskruid staat overal nog te stralen. Ik heb jullie nooit meer laten zien hoe de olie met het kruid er nu uit ziet. De fotosynthese heeft zijn werk gedaan. Ik gebruik het om mijn huid in te vetten maar ik ga nooit met ingesmeerde ledematen in de zon, want dan krijg je verbranding.

Nog zo’n leuk werkje. De gesnoeide lavendel ging van bos naar buideltjes.

En die gedroogde druiven die rozijnen moeten worden. Zijn jullie daar nog benieuwd naar? Het smaakt prima, ik had er misschien eerder mee moeten beginnen, de opbrengst is erg klein.

Hier wil ik volgend jaar schaalvergroting toepassen. Heb nog een jaar de tijd om te bedenken hoe.

Het stenen tijdperk

We hebben een rare week achter de rug. Woensdag was er een aangekondigde stroomonderbreking. Dat wordt via dit soort plakkaten gecommuniceerd. Geen  stroom is ook geen water, want we hebben een elektrische pomp. De auto was voor twee dagen naar de garage, geen auto is de berg niet af komen. De vaste telefoonlijn knalt er telkens uit. De monteur zou vrijdag nog even langs komen. Maar deed dat niet. Al een paar weken hebben we ‘gedoe’ in het sanitaire leidingsysteem. Ik zal jullie de details besparen. De loodgieter komt nu dinsdag weer, dit maal met een mega grote compressor waarvoor hij een vrachtwagen moet huren. Maar ondanks dit soort ongemak gaat het werk gewoon door. Onze onvolprezen hulp Simone richt samen met de wijnboer de cantina in.

En het is nog steeds zomer hier. Jabadabbadoeh!

 

 

 

Liggend in het gras

Uit de minibieb in Delft graaide ik nog snel dit boek mee. Het blijkt een klassieker te zijn uit de Italiaanse literatuur. Ik moest er even in komen maar het boeide zeer. Als je bedenkt dat dit werd geschreven aan het eind van de 19e eeuw dan is het kalme tempo goed te verdragen. Bovendien hou ik er van op deze manier beter de Italiaanse cultuur te leren kennen. Voor meer over de inhoud klik hier.

Blogvriendin Bertie mailde me naar aanleiding van het schilderij van de schilder Rafael. en meldde me dat over La Muta een boek is geschreven door Leslie Forbes. Die naam kwam me bekend voor, het boek zei me niets. Staat het hier gewoon in de boekenkast! Aangeschaft in 2008 en ik kan me er geen letter van herinneren. Zelfs niet nu ik al bij hoofdstuk 10  ben. Enfin, ik lees weer een vers boek.

Bevende boeren

Onze gasten zijn weer weg en we hernemen ons tweezame leven. Met een nieuwe klussenlijst die we af willen werken vóór de komende wijnoogst. Lavendel, aardbeien en de pergoladruiven, daar moeten we nog iets mee.  De studio, waar gasten verblijven, moet weer cantina worden. De witte druiven van onze ‘wijn’vrienden hebben van één hagelbui flink wat schade opgelopen. Net als hun olijven. Vreselijk. Ze wonen op nog geen half uurtje bij ons vandaan. Mijn wijnboer houdt nu de weersvoorspellingen extra nauwkeurig bij en meet voortdurend het suikergehalte van de druiven. De kunst is ze zo lang mogelijk van de zon te laten profiteren. Het zijn enerverende dagen voor boeren.

Acht jaar

Natuurlijk maken we selfie’s, de oma met haar kleindochters. Die zijn uitsluitend voor privégebruik. Maar vooruit, op Isabel haar verjaardag plaats ik er een. Ze is vandaag acht geworden en net als ik een zondagskind. Als ze niet verdiept is in een boek, dan beweegt ze. Ze staat op haar kop, zwemt of rent over een tennisbaan. Maar ze kan ook heerlijk ingetogen spelen. Een mooie mix van actie en rust. 

Het komend weekend is haar feestje dat ze samen viert met haar zusje. En net als gisteren bij haar nichtje, hangen deze opa en oma vandaag aan de telefoon voor de felicitaties.

Jarige kleindochter(s)

Vandaag Eva (rechts), morgen Isabel (midden) en over tien dagen Juliët (links). Allemaal september meisjes. Vroege leerlingen en ze doen het allemaal goed op school. Leuke en enthousiaste grieten die het heerlijk vinden in elkaars gezelschap te zijn. Dat straalt de foto wel uit, hè. Vanmorgen feliciteerden we de jarige, zongen haar toe en hadden rechtstreekse beeldverbinding zoals dat heden ten dage gaat. Ze liet ons de cadeautjes zien en voelde zich erg jarig. Als Haags schoolkind heeft ze vrij vandaag. Samen met een klasgenootje ging ze een fimpje kijken. De hele koninklijke stoet zag ze jaren geleden al en heeft niet echt haar belangstelling. Als je tien bent heb je andere dingen aan je hoofd.