Italiaanse zomer beelden

Vorig jaar kwam ik deze ouderwetse hooischelven tegen in de buurt van Citerna.  Ze zijn te mooi om niet alsnog te laten zien; veel mooier dan de moderne machinaal gerolde hooibalen die inmiddels overal op het land liggen.

Gisteravond plukte de wijnboer deze abrikozen uit onze eigen boomgaard. Ik fotografeerde ze in de avondzon. Inmiddels zijn ze opgegeten, zoals dat gaat met rijp fruit.

Tijdens ons marktbezoek vanmorgen was dit het uitzicht toen we koffie dronken. Zo blauw zie je ze zelden. Ik zou mijn rode Vespa, zo ik die had, met liefde omruilen voor dit exemplaar.

Loslaten

Als ik een goede boekrecensie lees of hoor, dan zet ik het boek op mijn lijstje. Idem wat betreft films, tentoonstellingen en recepten. Er is zoveel moois en mijn belangstelling tamelijk breed. Maar ja. Ik kan in dit ene leven niet álles lezen, leren, zien, eten en beleven. Kloek besluit: wég met mijn ik-wil-nog-graag-lijstjes. Ik zie wel wat er op mijn pad komt. Zoals bijvoorbeeld dit boek, dat ik uit de minibieb van Delft haalde. Een detective, geschreven door twee Italiaanse auteurs. Het verhaal speelt zich af in de buurt van Bologna en zit vol met herkenbare types. De wijnboer en ik lazen met met plezier. De minibieb indachtig, ga ik het doorgeven. Ik weet wel een paar mensen die ik daar een plezier mee kan doen.

Erfgoed

Onze pogingen om het grind een beetje onkruidvrij te houden, beginnen nu wel letterlijk hun vruchten af te werpen. Ik zat op mijn krukje en keek voldaan naar dit stukje. Terwijl ik helemaal niet van plan was om te rijmen.

Hertshooi vormt samen met de geranium een aardig samenspel.

En om de hoek geurt de jasmijn.

Nog even wat dichterbij, misschien kunnen jullie het nu wel ruiken? Vandaag geen pranzo in Gubbio maar rustig gescharrel op het erf.  Eind van de middag arriveren nieuwe gasten. Dus ook gerommel in de keuken. Maar dat vind ik nou juist het leuke.

 

Record verbroken

Misschien herkennen vaste lezers van dit blog hem wel. Mijn neef, die ik Jacques Bromtol noem, was hier minder dan twee maanden geleden ook. Toen kwam hij met zijn broer Sjoerd ons een week helpen. Nu keerde hij terug met zijn vrouw Ina en vieren ze hier vakantie. Beide disciplines beheerst hij prima, kijk maar eens hoe gezellig het is met met boek en borrel in de tuin. Dát hij terug zou komen schreef ik hier al, maar dat het zo snel zou zijn, wisten we toen nog niet. En hiermee onttroont hij onze dochter die het ook wel eens klaar speelde twee maal in één seizoen te komen.

Vlas en kamille

De vlas, als kleine stek gekregen, staat hier sinds vorig jaar. Het zijn vier plukken die ongetwijfeld nog wat dikkere bossen gaan worden. Het contrasteert fijn tegen het zwart geverfde schuurtje. De kamille is wild, ik plukte twee bossen die nu te drogen hangen. Dat jullie niet denken dat de foto ondersteboven geplaatst is.  Aangezien ik zeven dagen achtereen een natuurfoto op facebook zet, loop ik met spiedend oog over het erf op zoek naar objecten.  Voorwaarde daarbij is dat er geen huis of mens op mag staan. Dus deze plaatjes vallen wat dat betreft af maar mijn blog  biedt wel een plaatsje voor ze. Omdat het weer eens wat anders is. Ja toch? Niet dan?

Hor

Een hagedis loopt over het slaapkamerhor en blijft zelfs even poseren. Grappige beestjes zijn het die zelden binnenkomen want daar is het te fris. Ze moeten het hebben van de opgewarmde buitenmuren en terrastegels waar ze overheen rennen.

Veel onsympathieker zijn de vliegen die juist wel naar binnen willen en daarna voortdurend tegen een raam aan vliegen tot ze dizzy in de vensterbank liggen te spartelen. Hoe ze toch altijd binnen weten te dringen weet ik niet. Deze twee onverlaten zaten aan de verkéérde kant van het hor. Blogmaatje Wieneke schreef een stuk over vliegen en wat er tegen te doen. Dat kun je hier nalezen. Kijk, daar kunnen we wat mee. Voorlopig staan hier bakjes met kruidnagels in azijn. Afgaande op de reacties op haar blog ontstaat er een wereldwijde run op kruidnagelolie.

Meer plaatjes dan praatjes

De eerste vers geplukte frambozen bij het ontbijt

Een sinterklaascadeautje  groeit uit tot een waar tafelstuk

Druiven aan de pergola op weg naar de slaapkamer

‘Gewonde’ wijnboer verbindt zichzelf met materiaal wat hij voorhanden heeft

Tuinierster ontdoet zich van ringen wegens de warmte.

Kortom: we amuseren ons wel.