Nieuw en oud

Afgelopen vrijdag schreef ik al even over een bombardement dat een filmstudio vernietigde. Het gaat om het ‘vergissingsbombardement’ door de Engelsen van het Bezuidenhout in maart 1945. Op dit moment lees ik het boek De onderkoning van Indië, een boek van Tomas Ross. Daarin wordt gesuggereerd dat het een doelbewust bombardement is geweest omdat zich veel communistische cellen ophielden in dit gebied. Het liep dramatisch af met meer dan vijfhonderd doden en duizenden daklozen.

Het is hoe dan ook goed te zien dat Den Haag hier in de loop der jaren de schade die het gebied opliep, eigentijds heeft opgevuld. Daar kan ik aan toevoegen dat ik bijna al deze bouwsels gebouwd heb zien worden. En dat klinkt behoorlijk bejaard.

Naar de brievenbus

Er zijn nog maar twee brievenbussen op enigszins redelijke afstand van ons huis. En de wijnboer heeft vrijwel iedere dag wat te posten. Dat past dan mooi in ons dagelijkse ommetje, al is het wel vaak aan het eind van de middag. Gisteren kwam dat goed uit, want meer dan de halve dag viel er regen en vanaf een uur of drie was het droog. De feestverlichting hangt nog in de bomen en dat zal nog wel even zo blijven. Toch is er weinig feestelijks te beleven, verschillende winkeliers hebben hun puien dichtgetimmerd. De kleine aardenwerkfabriek De Candelaer heeft een blauwe fiets opgetuigd tegen de grachtengevel gezet in de hoop dat ooit de toeristen hun weg weer weten te vinden naar Delft.

De bomen en de bommen en het bos

Landgoed Oosterbeek, dat ik gisteren al liet zien, ontdekten we bij toeval. Het plan was in Clingendael te gaan wandelen en daar de zij-ingang van te gebruiken. Toen er geen parkeerplaats was, reden we nog een klein stukje door en zo kwamen we op dit landgoed terecht. Natuurlijk was er ooit ook een landhuis. Daar was vanaf 1935 een filmstudio in gevestigd. Tijdens de oorlog, toen de Joodse eigenaar naar Amerika was gevlucht, werden er Duitse propagandafilms gemaakt. Uiteindelijk is het landhuis door de Engelsen gebombardeerd. De tankgracht en bunkers zijn gebleven. De oude werkplaats voor het afmonteren van V1-vliegende bommen en V2 raketten, ligt achter dit hek nog te wachten op een nieuwe bestemming. Van al deze verhalen had ik nog geen weet, toen we daar zo vredig liepen te wandelen.

Naar het ADO stadion

Thuiswonende ouderen van negentig plus, zijn vanaf afgelopen dinsdag aan de beurt voor hun vaccinatie. Mijn moeder mocht gisteren komen. De locatie van de GGD was bij het ADO-stadion, niet ver van waar zij woont. Na het thuis al in orde maken van de nodige papieren en verklaringen was het eigenlijk snel gepiept. Inclusief het kwartiertje nablijven waren zij en haar begeleider in twintig minuten weer klaar. Ze waren onder de indruk van de enorm grootschalige opzet en de allervriendelijkste bejegening. Begin maart krijgt ze haar tweede prik. Dat zij dit hele moeilijke jaar tot dusverre goed is doorgekomen, is een pak van ons hart.

De foto’s maakte ik zondag in Landgoed Oosterbeek, aan de rand van Wassenaar. Windstil en zonnig, dus dan krijg je dit soort beelden. Dat weertype zit er voor vandaag niet in, dus genieten we een beetje na bij deze plaatjes.

Wat is een mens zonder koffie?

Niets. Is het antwoord op de door mij gestelde vraag in de kop van dit blog. Dat eerste kopje ’s morgens is goud waard. Wij hechten veel aan een goede koffie en hebben een Nespresso apparaat. De wijnboer, tevens barista, probeert zo voordelig mogelijk in te kopen want het is een tamelijk dure manier van koffie drinken. Maar daarnaast stoorde het ons dat het milieu- technisch niet erg vriendelijk is met al die cups die je weggooit of in het beste geval kunt laten recyclen. Maar het ei van Columbus is een metalen herbruikbare cup waar je de gemalen koffie zelf indoet. Het is even wat meer werk. Je moet het gevoel krijgen voor de juiste verhouding en de manier van aanstampen maar daar stort mijn barista zich met overgave op. Samen drinken we op een normale dag zes heerlijke koppen koffie en op deze manier smaakt het nog beter.

Onze huisgalerie

Toen kortgeleden de wisselkunst in onze gezamenlijke hal weggehaald was, dacht ik dat er weer nieuw werk in de plaats zou komen. Maar toen ik de schilder in de hal bezig zag, begreep ik de werkelijke reden van de kale muren. Nu musea en galeries zijn gesloten, lijkt nieuwe kunst binnenhalen me onmogelijk. Maar zie. Er hangt tóch weer ander werk. Zowel de schilder als de kunstcommissie hebben weer fantastisch werk geleverd. Het zijn dit soort dingen die de dagen kleuren.

Na de storm

Eindelijk. Eindelijk gingen we weer eens naar het strand. Ik heb een vriendin die er vrijwel dagelijks komt. Maar ja, zij woont heel dicht aan de kust. Vaak stuurt ze een klein filmpje en kijken en luisteren we even mee naar de branding en haar strandgeluk. Zelf rijden we er met de auto in minder dan een half uur naar toe dus er was vrijdag geen reden om het langer uit te stellen.

Die ruimte, de schone lucht, het licht. Het geeft me altijd een onmetelijk bevrijd gevoel. Helaas liet de batterij van mijn mobieltje me in de steek, want ik had nog veel meer willen fotograferen. Maar in elke geval was mijn eigen batterij weer helemaal opgeladen.

Gezellig (nagekomen foto)

Om kwart voor zeven vanavond popte er nog een foto binnen van Lucas. Eh…gezellig? Kale tafel, glaasje water en je vader kijkt ook niet echt blij. Dus vertel Lucas. ‘Heel gezellig, we hebben een online escaperoom gedaan en kijken een beetje geconcentreerd’.

Gezellig (foto abc 7)

Fleur

Bij de fietsfoto gisteren van Fleur, zat ook bovenstaande foto. Ter illustratie van de koffie die ze zojuist gekocht had voor haar pruttelpotje. Je hebt ongemerkt de inzending voor morgen al gestuurd, appte ik terug. Dan moet het onderwerp gezellig zijn, raadde ze. En ze had gelijk.

Juliët haar idee van gezellig

Tommy meldde: gezelligheid kent geen tijd

Isabel: gezellig feesten.

En hiermee komt een eind aan een weekje fotocreativiteit binnen onze familie met als doel de lockdown weer eens een leuke impuls te geven. Een gezellig feest houden we nog tegoed, maar dagelijks de slingers ophangen kan natuurlijk altijd.

Fiets (foto abc 6)

Fleur

Het gezin van onze dochter maakte vanmorgen een rondje. Eerst naar de bieb in Zwijndrecht en toen naar Dordrecht voor om vers gemalen koffie te kopen bij De Standsbranderij. In het mooie centrum was vast wel wat te fotograferen dat de foto-opdracht fiets recht deed. Kijk hoe leuk ze het alle vier weer hebben opgelost. Geen echt rijwiel te zien en toch helemaal geslaagd wat mij betreft.

Isabel

Juliët

Tommy