Toeschouwer

Toen we vorige week in Fabriano waren kon ik het niet laten om diverse kunstwerken te fotograferen. Het zijn zeer uiteenlopende onderwerpen en totaal andere manieren van uitwerking maar allemaal aquarellen. Eigenlijk word ik altijd een beetje jaloers van kunst. Ik zou willen dat ik het kon maken. Het lijkt me heerlijk maar kom er evengoed niet aan toe het te gaan leren. Dus is mijn ambitie niet groot genoeg. Ik heb het zelfde met toneelspelen en zingen. Dan bedenk ik me dat ik geniet van wat anderen presteren en geniet daar in hoge mate van. Toeschouwers moeten er ook zijn.

Op een briefje

 

Dit lijstje griste ik uit een Nederlandse boodschappenkar en de onderste vond ik in de Italiaanse supermarkt. Je hoeft geen grafoloog te zijn om er toch conclusies aan te kunnen verbinden. De bovenste dame, ik kan me niet voorstellen dat dit een mannenhandschrift is, haalt met haar knakworstjes, pindakaas en puntjes wel echte Nederlandse producten in huis. Maar wat zal ze toch bedoelen met de ‘campecino’ die achter de koffieroom is toegevoegd?  Ik vrees oploskoffie voor cappuccino. Daar zal de opsteller van de onderste lijst wel van opkijken. Ik denk dat we hier wel met een man te maken hebben. Iemand uit de bouw die snel op zijn blocnote de boodschappen heeft genoteerd die zijn vrouw hem via zijn mobieltje dicteeerde?

Het idee van de boodschappenlijstjes heb ik gejat uit het Volkskrant Magazine.

Schoonmoeder

Op 13 september 1942 verloofden mijn schoonouders zich. Ik kwam het kleine foto-album daarvan onlangs tegen. Gelukkig heb ik beiden gekend en bij het zien van deze plaatjes, hóór ik hun stemmen weer. Jammer genoeg hebben onze kinderen aan hun oma geen herinneringen, ze waren twee en vier toen zij al op 62 jarige leeftijd overleed. Vandaag is de geboortedag van Catharina Grift, zoals ze heette. Het doet me deugd om haar als jonge en stralende vrouw zo gelukkig te zien.

Koninklijk ijs

De eerste echte Koningsdag werd door Wil en Max gevierd in 2014 met een bezoek aan De Rijp en Amstelveen. En laten wij nou recent door dat mooie plaatsje De Rijp hebben gefietst. Ik denk dat deze rood-wit-blauwe bankjes met oranje leuning alles te maken hebben met het hoge bezoek van twee jaar geleden. Dus zette ik ze drie weken geleden al op de foto om ze vandaag heel toepasselijk te kunnen laten zien. Of het ook ijsjesweer is in Nederland, kan ik niet helemaal inschatten. IJzig koud hoort geloof ik ook tot de mogelijkheden. Sterkte dus voor wie op een kleedje op de grond aan de vrijmarkt meedoet.

Zal je altijd zien

Net als je denkt dat het niet meer goed komt, qua weer, begint de zon alsnog te schijnen. Ja, dan hol je natuurlijk snel de tuin in om te kijken of er nog wat bloeiends en boeiends te fotograferen valt. En daar hebben we dan achtereenvolgens de meidoorn, de wisteria en de kiwi die mijn tuinhart sneller doen kloppen. Die meidoorn stond al op ons terrein en hebben we een paar jaar geleden alleen maar hoeven te ontdoen van egelantier en braam. De wisteria komt zowat elk blog voorbij, dus daar heb ik het verder niet over. En die kiwi? Die gaat ons na drie jaar heel veel vruchten opleveren. Hopen we.

Cisca doet weer verslag van haar leven in Servië. Ze is volop bezig met de voorbereiding van hun Pasen. Daar zijn wel honderd eieren mee gemoeid.  Je leest het in haar rubriek op dit blog.

Maandag = maaidag

De week kent zo zijn routineklussen. De maandagochtend besteed ik altijd aan huishoudelijk werk en textielherwaardering. Die laatste kreet heb ik gepikt van mijn blogvriendin Vlasje, die daarmee minder leuke klussen voor zichzelf aantrekkelijker maakt. Het komt neer op het wegwerken van de was. ‘Ik kan nog net voor het middaguur het gras maaien’, riep de wijnboer over zijn maandagklus. De Blauwe, witte én gouden regen zijn goed te zien. De natte sneeuw die plotsklaps viel, misschien wat minder. Het is koud. Maar onze vaste klussen zijn afgevinkt. Ik ga de soep opwarmen.

Mest

Buurman Raoul, die onze wijngaard omploegde, wist wel een adres waar goede schapenmest te verkrijgen was. Samen met mijn wijnboer is hij dat gaan bestellen. Het is inmiddels geleverd en verspreid in de wijngaard. Maar het grote wonder was dat de mest te koop was bij een bedrijf waar ook een giga restaurant, kleinschalig hotel en een feestzaal bij hoort. Daar zijn we vanmiddag gaan eten en daar komen we vast nog eens terug. Bij mooi weer, buiten op het gras. Met zicht op Gubbio. Perfetto.

De entree boven op een heuvel met in de verte Gubbio

Een welvoorziene dis, zeer smakelijk

Streekproducten en eigen maaksels, apart te koop

Een klein deel van het enorme restaurant. Ja, Italianen hangen hun jas over de stoelleuning.

De rokers. Door de laaghangende bewolking is het uitzicht verdwenen. Maar mensenlief, wat een geweldige tent.

Meer weten en zien? Klik hier:http://www.agriturismofarorosso.it/

Witte regen en natte regen

Als een kanten gordijn hangt de witte regen aan de pergola. De bovenste foto maakte ik vanmorgen met mijn rug tegen het huis om niet nat te worden. De onderste is van drie dagen geleden en in tegenovergestelde richting gemaakt.De natte regen is een zegen voor de tuin en stoffige wegen. Het werk in huis is een beetje blijven liggen tijdens de zonnige hulpmannenweek. Dus een paar natte dagen vormen een welkome afwisseling in onze bezigheden. Al was het maar om de digitale krant eens uitvoerig te lezen.

Een echte Henny

In het dagelijks leven kennen we elkaar niet, maar als blogsters hebben we wel contact, Henny Tonnaer en ik. Zo weet ik inmiddels dat zij een getalenteerde vrouw is, die prachtige aquarels maakt. In Fabriano, een stad op een half uurtje rijden hier vandaan, is een groot internationaal aquarellisten festival aan de gang. En daar hangt een werk van haar. We hebben even moeten zoeken maar werden niet teleurgesteld. Het was jammer genoeg niet makkelijk fotograferen in een donkere hoek, maar hier sta ik dan toch naast een Henny. De hulpmannen zijn vandaag via Ancona naar huis gevlogen. Na een week hard werken op het land werd het plots een cultureel vakantiedagje voor ons. Ook al prettig.

De laatste dag

In een soort linie trekken de mannen door het veld. Bramen en bremmen moeten er aan geloven. Omdat de brem maar moeilijk composteert, verbranden we die. We hebben de parkeerplaats vrijgemaakt en in het midden staat dit oude vat. De mannen hebben deze mooie week echt enorm hard gewerkt en een afgevinkte klussenlijst is daarvan het gevolg. Gerepareerd hek, ingezaaid gras, snoei- en ruimwerk, de lijst is lang. Enorm bedankt hulpmannen Ben en Henk! En de drie musketiers willen heus wel een keer poseren voor me.