Voorstraat

Geloof het of niet maar na het winkelen van gisterochtend ben ik vandaag vrolijk verder gegaan. Ditmaal samen met een zusje en dat was, om het afgekloven woord maar eens te gebruiken, erg gezellig. We staan hier met onze rug naar de Visbanken (zie gisteren) en voor we rechtsaf de Choorstraat inlopen, kijk ik nog even richting de Oude Kerk, waar zich aan de achterzijde dezer dagen een oliebollenkraam heeft geposteerd.  Waarvoor ik nog helemaal niet in de stemming ben. Eerst speculaas, daarna zien we wel verder. Morgen ga ik de allerlaatste kadootjes kopen. En dan aan de rijmelarij.

Toeristen Informatie Punt

De VVV van Delft is jaren geleden opgeheven, de gemeente heeft de Toeristen Informatie in eigen hand en in eigen pand. In het midden zien we de Visbanken waar geregeld toeristen gelost worden en de dapperen onder hen onwennig een haring staan weg te werken. Direct daar achter is de Koornbeurs, die vroeger de Vleeschhal heette. Op deze hoek werd dus vis en vlees verhandeld, dat werd aangevoerd via de grachten. Een waarlijk historisch hoekje met op de achtergrond de toren van het Stadhuis. Ik loop er dagelijks aan voorbij zonder veel aandacht. Maar vandaag, met de camera in de ene en verlanglijstjes in de andere hand, was er geen ontkomen aan. Mooi hoekje hè?.

Samenvallen

Vaak vallen plaatje en praatje samen. Vandaag niet. Vanmorgen heb ik met mijn moeder gewinkeld en de middag heb ik thuis besteed aan wat huishoudelijke klusjes. Camera niet in handen gehad en dus ben ik mijn archief in gedoken voor een foto. Die is twee weken geleden gemaakt na de zondagochtendwandeling. Meer valt er niet over te vertellen. Moet een keer kunnen dacht ik zo.

Vaste prik

Zondagochtend staat gelijk aan polderplaatje, wat mij betreft. We waren maar met zijn vijven vanmorgen. De twee mannen gaan voorop. De drie dames volgen. We keuvelen wat en genieten van de mooie omgeving. De storm is nog niet opgestoken en de regen wordt pas later verwacht. Er is eigenlijk niet eens zo veel nodig om tevreden te zijn.

Hutspot en ander snoepgoed

Hutspot in Zwijndrecht gisteravond met banketstaaf en gevulde speculaas toe. Koffie in Leidschendam vanochtend. Kortom snelle en heerlijke familiebezoekjes in Holland binnen 24 uur nadat we uit Italië vertrokken. En toen we vanmiddag op de Grote Markt in Delft Sinterklaas en zijn Pieten tegenkwamen,  was ik helemaal weer in de juiste sfeer. Kinderen konden een Pietendiploma halen en daarna  met de Sint op de foto. Dat laatste gaat aanstaande zaterdag nogmaals gebeuren op een locatie in Den Haag. Waarbij ik nu al kan verklappen dat onze betrokkenheid dan nogal groot zal zijn. De komende week moet ik echter eerst met verlanglijstjes in mijn hand, gaan winkelen. Als Hulpklaas, dat snappen jullie. Het heerlijk avondje staat voor de deur en zoals altijd hoor ik bij de groep die daar kinderlijk van geniet.

Ciao Italia, a presto

Het is ons uitstekend bevallen zo’n najaarsweek in Caldese. Eigenlijk scheuren we ons met moeite los van deze heerlijke plek. Daar staat tegenover dat ons weer veel gezelligs te wachten staat in Nederland. Om te beginnen het feest van de Goedheiligman. Daar moet nog het een en ander aan voorbereid worden. Zal er ooit een moment aanbreken dat we ons gaan vervelen? Ik acht die kans erg klein.

Stap voor stap

Dagdromen

‘Wat heeft u hier nou voor betaald, mevrouw?’ vraagt de aardewerkexpert van Tussen Kunst en Kitsch. ‘Vijf euro’, antwoord ik. ‘Dat heeft u dan goed gedaan, zeg. Want we zien hier een typisch voorbeeld van Umbrisch aardewerk uit de vroege Middeleeuwen. Hoogstwaarschijnlijk in Gubbio vervaardigd en met zwierige hand beschilderd. Juist het feit dat het handgevormd is en een beetje scheef staat, maakt het charmant en erg authentiek. In goede staat is deze schaal zo’n drieduizend euro waard. Helaas zijn er een paar kleine beschadigingen dat maakt dat de verzekerde waarde zo’n vijftienhonderd euro is’. Fantasieverhaal. Maar ik kocht wel een leuke schaal op de antiekmarkt zondag.

Te bont

Vanmorgen hingen overal briefjes op de berg. Attentie drijfjacht op zwijnen, staat er. Men gaat in Italië heel wat minder sentimenteel om met dieren. Dat zien we ook aan de marktkramen waar bontstola’s en mutsen op een grote stapel liggen. Mijn oma droeg vroeger zo’n vosje en wij als kinderen vonden dat griezelig spannend. Inmiddels in het in Nederland niet meer bonton om echt bont te dragen. Hier verdringen de dames zich nog om een echte bontjas te bemachtigen.

Zingen

De halve dag ben ik in de rozentuin bezig geweest. De schrammen zitten op mijn handen. Handschoenen? Nee, werkt niet prettig. Bovendien vind ik dat ik vuile nagels moet kunnen krijgen als ik in de tuin werk. Vanmiddag olijvenpluk. Leuk werk nu het nog niet zoveel is. Een nieuwe gasleverancier en de cv-meneer kwamen nog even langs. Voor dit soort welbestede dagen zijn we speciaal een week terug gekomen. We lopen te zingen van plezier.