Lichtpuntjes

Geen zondagochtendwandeling vandaag. Na een heerlijk thuisontbijt reden we naar de Martinuskerk in Voorburg om daar, vanwege Allerzielen, een klein houten kruisje op te halen dat sinds mijn vader’s uitvaart in de kerk heeft gehangen. Aan de paaskaars mocht ik een kleine kaars aansteken die vandaag nog de hele dag in de kerk zal branden. Het houten kruisje is vanzelfsprekend voor mijn moeder.

Daarna reden we de Westlandroute om te eindigen bij zus en zwager. In hun duintuin hebben we met z’n vieren buiten van een heerlijke warme lunch genoten en weer eens bijgepraat. We zaten beschut onder een overkapping, er waren warmtelampen en buitenkaarsen. Ik maakte foto’s van de maaltijd maar die doen het gebodene geen eer aan en verder liet ik de camera in mijn tas. Neem maar van mij aan dat mijn zus voortreffelijk kan koken en mijn zwager voor de begeleidende drankjes en koffie zorgde. Zo kan een grauwe dag toch heel veel licht vangen.

Waterige wandeling

Vandaag was het bos aan de beurt. Het zondagochtendclubje is even opnieuw in de pauzestand gezet maar met z’n tweeën togen we vanmorgen bijtijds naar de Delftse Hout waar we zonder dat er één druppel viel toch onze ronde liepen. Uiteindelijke doel was het ophalen van de lunchbox die we besteld hadden bij Du Midi en die wij vanavond als avondmaal gebruiken.

We steunen graag de lokale middenstanders en doen onszelf er een groot plezier mee. De auto was op een ver parkeerterrein achtergelaten dus liep de wijnboer met die doos te sjouwen en dat sneed behoorlijk in zijn handen. Dat gaan we een volgende keer anders organiseren. Wij hebben in elk geval een uur gewandeld en daarmee ook ons portie frisse lucht weer binnen. Wat minder geknisper als gisteren maar net zo genoten.

Nuttig, lelijk en toch leuk

In plaats van in de Delftse Hout wandelden we gisteren in ’s Gravenzande. Ook leuk. Toen we langs strandpark Vlugtenburg liepen, kwam ik dit beschilderde huisje tegen. De vlinder in de blauwe lucht was echt, een aardige bijkomstigheid. Geen idee of het een transformatorhuisje is, nergens zag ik een geel bordje met wat tekens die daarop kunnen duiden. Misschien iets met pompen? Ik ken een bevriende blogger die daar het antwoord misschien wel op weet. Hoe dan ook: als nuttige maar lelijke bouwseltjes op deze manier versierd worden, zijn ze wat mij betreft een blogje waard.

Terug in de routine

Het is toch een beetje onze zondagochtend huiskamer, daar bij Du Midi in Delfgauw. Voor het eerst waren we weer met vrijwel de complete wandelclub bijeen. Dat ziet er in Coronatijden dan zo uit. Even later werd het markies boven onze hoofden uitgerold vanwege de regen. Het is een heerlijke en gastvrije plek, we werden hartelijk onthaald en kijk naar dit ontbijt; daar loopt het water je toch van in de mond?

We wandelden in twee groepjes, de kreupelaars waartoe ik zelf behoor, een kleine ronde in bejaardentempo. De rest in hoger tempo de grotere ronde. Fijn gezelschap, mooie omgeving, het perfecte begin van onze ZONdag. En dát terwijl ie niet eens scheen.

Goede gewoonten

Ergens in de krochten van mijn fotobestanden, kwam ik deze tegen. Ik liet er ooit een bewerking op los waardoor het een tekening lijkt. De foto maakte ik op een zondagochtend terwijl ik wachtte op de terugkomst van de andere wandelaars. Daarna zaten we hier met z’n allen te ontbijten. Het lijkt een eeuw geleden. Vanmiddag halen we op hetzelfde adres voor de derde keer de lunchbox op. Het is een soort alternatief voor onze vrijdagavond pizza die we altijd in Italië eten. Als een concept ons eenmaal goed bevalt, maken we daar graag een gewoonte van, stel ik tot mijn eigen verrassing vast.

Dat kan beter

Vanaf een ander standpunt en met de zon erop, was dit een heel ander plaatje geworden. We waren op weg voor de zondagochtendwandeling en omdat er geen verkeer was, stopten we illegaal om tenminste die fraaie bloesem in beeld te krijgen.

In de Delftse Hout is nog niet veel van het voorjaar te zien. Zachtjes begon het weer te regenen, want dat is echt vaste prik op zondagochtend. Bij Du Midi zijn ze er gelukkig helemaal klaar voor, laat de terrasgasten maar komen. Er waren maar liefst drie droge en zonnige dagen de afgelopen week. Wat mij betreft kan dát nog wel wat beter.

Ouderwets vee

Het is van grote afstand niet te zien maar dit roodbonte vee heeft gewoon nog horens. Dat zou toch eigenlijk normaal moeten zijn, nietwaar? Het zijn de koeien van de Bieslandhoeve die we in de Delftse Hout zien grazen. En vrijwel altijd zeggen we dan tegen elkaar dat het hier zo mooi is. Zó middenin een stedelijk gebied en toch ouderwets landelijk. Rustgevend en helend. Elke zondagochtend wandelen we door het zelfde gebied en dat wordt nooit eentonig. De kracht van de natuur; om bewonderend van te genieten.

Zon dag

Sappig weiland, roodbonte koeien en de toren van de Nieuwe Kerk in Delft. We voegden ons weer in de wandelclub en daaruit vloeiden weer twee leuke afspraken voort. Het is soms bijna gênant dat ons leven zoveel positiefs bevat. Natuurlijk zijn er zorgen, is er verdriet en zijn er mindere perioden maar over het algemeen schijnt bij ons de zon. Niet letterlijk want de lucht is vandaag behoorlijk betrokken. Dan kijk ik graag naar wat er wél mooi is. En dat is zoveel.

Biomarkt

We hangen inmiddels aan elkaar van de Pinkstertradities. Ga maar na: de familiepicknick op eerste Pinksterdag. Daar moet alles voor wijken, ook de zondagochtendwandeling. Die doen we dan altijd op Tweede Pinksterdag, ook de niet familieleden uit ons clubje hebben daar geen bezwaar tegen. De wandeling wordt gevolgd door een bezoek aan de Biologische markt in de Bieslandpolder. Waar we net als vorig jaar onze boodschappen deden voor de avondmaaltijd van vandaag. We kochten geitenvlees waar ik een stoofschotel van ga maken. En overheerlijke aardbeien voor toe. Mijn liefde voor de Hollandse polder is weer gevoed en het is bovendien uitstekend wandelweer. Tradities, mits niet al te dwingend, die mag ik wel.