Bijzondere tijden

notenbomenveldje

Iedereen heel hartelijk dank voor de felicitaties en leuke reacties op alle feestelijkheden en bijzondere gebeurtenissen van de afgelopen periode. Maar we doen ook nog wel eens iets normaals hoor. Hier nog wat beelden van de zondagochtendpolderwandeling in de Delftse Hout.

Opvallend al dat water op het gras. Het had de week ervoor wel geregend maar ik vermoed toch dat er ergens een sluis of pomp is ingezet om het er zo te doen uitzien. Wie goed kijkt ziet een houten bruggetje. In de sloot eronder stond ook water. Bij een bevriende blogster die vlakbij de IJssel woont (klik) zag ik de bijna droog gevallen rivier voor een treurig beeld zorgen. Wat een contrast. Wij zien momenteel nauwelijks nog binnenvaartschepen in het Rijn Schiekanaal bij ons voor de deur. Wel veel zwemmers. We beleven bijzondere tijden en dan bedoel ik niet de feestelijkheden.

Eten en drinken

Aardige vrienden namen de moeite aan te haken bij onze zondagochtendwandeling, zodat we elkaar in de korte periode dat we in NL zijn, toch nog even zien en spreken. We zaten na afloop met z’n achten onder de platanen aan het ontbijt. Wat een gezelligheid weer. En dan die natuur in de Delftse Hout. Groen, groener, het groenst. ‘Wat doe jij het liefst?’ vroeg een goede vriend vanmiddag toen we voor de tweede keer op één dag in ander gezelschap aan een goed gevulde tafel zaten. ‘Samen aan tafel zitten met goede vrienden’ kon ik hem zonder enige nadenken antwoorden. Het onderstaande lied, verwoordt perfect wat ik daarbij voel. (Omwille van de privacy heb ik geen foto’s van de gezelligheid geplaatst).

Tafelrede van Erik Brey

Ik loop zo’n krappe veertig jaar nu rond, wat niet zo lang is
‘k Heb hier en daar iets meegemaakt, wat niet van veel belang is
Maar als ik iets mag zeggen, al die jaren overziende
Kom, laat er altijd eten zijn en drinken zijn met vrienden

Ik denk terug aan duizendtallen hapjes, nipjes, slokken
Maar ’t was vooral mijn ziel die daar zo gulzig zat te schrokken
Al die verdiende katers die wij ’s morgens ‘aspirienden’
Kom, laat er altijd eten zijn en drinken zijn met vrienden

In stille uren bang verdriet, geheime wanhoopsdagen
Was een remedie slechts die mijn verzuring kon verjagen
Dat wij zo weer eens met elkaar langdurig ‘haute cuisine-den’
Kom, laat er altijd eten zijn en drinken zijn met vrienden

Het leven drijft ons uit elkaar, dan juist weer tot elkander
Hervinden aan zo’n tafel elkaars lach en waterlander
En als er toch een hemel blijkt (zo ik die al verdiende)
Laat daar dan altijd eten zijn en drinken zijn met vrienden

Lyrics licensed by LyricFind

Nattigheid

Vanwege de Pinksterpicknick verplaatsen we ook elk jaar de zondagochtendwandeling naar tweede Pinksterdag. In Delftse Hout werd een triatlon gelopen en was een vroege wandeling niet mogelijk in dat gebied. Dus weken we voor een keertje uit naar het Elzenburgerbos in Rijswijk en ontbeten we vóór de wandeling thuis.

We kregen een paar spatten regen mee maar konden, terwijl de twee mannen uit het gezelschap een langere route liepen, ook nog even op een bankje in de zon zitten wachten op de heren. Met als gevolg een beetje nat achterwerk, bemerkten we later. De rest van de dag regent het, dus we hadden gewoon mazzel zo op de vroege ochtend tijdens de natste Pinksterdagen sinds jaren.

Droog houden

Wonder boven wonder was het nog droog toen we vanmorgen tussen negen en tien aan de wandel waren. Ik had geen zin om onder of langs bomen te lopen dus heb de polderweg genomen. Een totaal kapot gewaaid hek was het enige dat direct naar de storm verwees.

Hoog water. Dat wel. Het klotst nog net niet óver het bruggetje maar het scheelt niet veel. En golfslag in de sloot zie ik er ook niet vaak. Hoog water in de polder, alle gemalen doen hun heilzame werk. Alsof het nog niet genoeg is, regent het de rest van de dag en niet zo’n beetje ook. Onze gezandstraalde ramen spoelen weer schoon. Elk nadeel heb…

Tussen start en finish

In de auto op weg naar de Bieslandpolder hoorden we op de radio het programma Vroege Vogels. Luisteraars meldden een broedend ooievaarspaar, twee roodborstjes met nesteldrang en de eerste daslook boven de grond. Nou weet ik een plek onder wat bomen waar altijd daslook groeit, dus ik ging maar eens op zoek. De bomen zijn nog kaal maar toen ik samen met mijn zusje, die vandaag mijn kleine rondje mee liep, nog eens goed rondkeek, kon ik verheugd vast stellen dat ook hier de bodem langzaam aan bedekt wordt met daslook.

Als de temperatuur binnenkort wat omhoog gaat en de look in bloei raakt, kunt je het zelfs ruiken. Iets om ons op te verheugen. De oude boomstronk tussen weg en voetpad begint na een paar jaar helemaal uiteen te vallen. Ik zat maar weer eens met mijn neus bovenop de kringloop van de natuur.

Het begin van een rustige dag

Het geklop van een specht, wat gegak van een stel nijlganzen, vogelzang en klokgelui. Dat waren de enige geluiden. Wandelaars kwam ik ook nauwelijks tegen want die zie je weinig op een zondagochtend om negen uur.

Omdat ik het tempo van de anderen niet bij kan houden, loop ik mijn ronde vrijwel altijd alleen. Het praten met de rest van het groepje gebeurt na afloop aan het ontbijt.

Ik vind dat in mijn eentje lopen totaal geen probleem, alle tijd voor het nemen van een paar foto’s en me zeer bewust van mijn omgeving. Het was prettig fris en ik hou van de vroege zondagochtend.

Grijs, grijzer, het grijst

Geen zondagse polderwandeling vandaag maar wel even een rondje Nieuwe Plantage. Op grote hoogte en van onderaf was het moeilijk waar te nemen maar het zijn hoogstwaarschijnlijk kraaien die we in de eerste bomengroep vlakbij het kanaal zagen zitten. Zien jullie ze ook? Dat het grasveld glooiend is, is te zien aan mijn wat hogere standpunt. Vorig jaar lag er sneeuw en werd hier volop gesleed.

Nu is het zo’n dag waarop iedereen zichzelf enigszins ongeïnspireerd uitlaat en die ik in navolging van blue monday wel gray sunday wil noemen. Het verlangen naar het voorjaar begint heel sterk te kriebelen. Sneeuw mag ook als er maar zon bij komt.

Vanuit drie standpunten

Omdat het zo heeft geregend besloot ik vandaag niet al te drassig te polderwandelen en nam de asfaltweg langs de boerderijen in Delfgauw. Er is een behoorlijk erf bij deze boerderij uit 1905. De stallen en schuur zijn goed te zien als ik aangelopen kom. Een mooie siertuin met klein slootje aan de voorkant en een echt toegangshek maken het tot een kleine vesting. Wat zou ik daar graag eens binnenkijken. Dat laatste lukt blogvriendin Marthy vaak omdat zij de boerderijen in haar woonomgeving fotografeert voor een beeldbank. Maar goed, ik stel me tevreden met het vanaf de weg bewonderen van deze goed onderhouden boerderij. Geen ontbijt of koffie to go na afloop van de zondagochtendwandeling want de eigenaars van Du Midi hadden zich, met een vooruitziende blik, vrijaf gegeven in deze periode. Maar thuis smaakte de cappuccino ook voortreffelijk.

Ik ben bos

Dit is weer de tijd om te kijken hoe we de horeca een klein beetje kunnen helpen. En ons zelf ook. Af en toe halen we een gerecht op bij ons favoriete zondagochtend restaurant. Toen ik er afgelopen week kwam om kant en klaar stoofvlees op te halen, viel me ineens dit kleine spanningshuisje op. Een tekening van een rat en een vreemde tekst. Ik weet niet wat ik er mee aan moet. De natuur heeft geen verfraaiing nodig. Het bouwsel is zo onopvallend mogelijk gemaakt maar krijgt door deze beschildering ineens alle aandacht. Had van mij niet gehoeven terwijl ik dat bij deze dus nog eens dunnetjes over doe.

Ik heb al een boek

Bij de Plus supermarkt zijn de vaatwasmachinetabletten in de aanbieding. Op de terugweg van de zondagochtendpolderwandeling fietsten we er even langs. Op het pleintje ervoor bleek een boekenmarkt te zijn. De wijnboer dook de super in, ik deed de boekenmarkt. Niet dat ik een boek wilde kopen maar hé, door bomen beschaduwd plein, boeken, zondagochtend; het zijn ingrediënten die vakantie-achtig aandoen. Ik kocht er trouwens wél een boek met koolhydraatvrije recepten maar verder verlustigde ik me vooral aan het gebodene. Dat is beter voor de lijn van mijn boekenkast.

Dan nog even wat anders. Was het al opgevallen dat in mijn eerste twee zinnen een paar heerlijke scrabble-woorden staan? En wat vinden jullie van die boom waarop de boekenmarkt staat aangekondigd? Bovenin zit een holte en daar vlak boven een grote zwam als een soort opengeklapte deksel. Grappig toch?