Land-en tuinbouwnieuws

Zestien pompoenzaden met liefde en aandacht in potjes gezet. Dit is het enigszins teleurstellende resultaat. Pas bij vier blaadjes kan ie de grond in. De andere vijftien krijgen nog een kans van me. Desnoods in de compostbak, want daar houden pompoenen van.

De tomaten, die we hier natuurlijk pomodori noemen, zijn in potjes gezet want ze groeiden de letterbak uit. Overdag staan ze buiten, ’s nachts staan ze nog even binnen, samen met de pompoen. Dat doen we een weekje en daarna moeten ze het buiten kunnen volhouden.

Met de macrolens genomen. Maar toch kom je ze liever niet tegen in het rozenperk. Het wachten is op lieveheersbeestjes. De natuur moet het maar even zelf oplossen.

Als er nou één plant is die het hier fantastisch doet, is het de Phlomis wel. Als klein kluitje gekregen van vrienden uit hún Italiaanse tuin en hier een enorm succes. Als er ergens gaten gevuld moeten worden, dan steken we weer wat weg en herplanten hem met veel gemak. En dan nog die dappere viooltjes. Zij vulden de bloemloze periode begin april tot nu toe vrolijk op. Ik win er ook zaad uit en zet de nette exemplaren uit de drie bakken binnenkort bij elkaar want wegdoen is nog zonde maar ze moeten wél plaatsmaken voor echte zomerbloeiers.

Op en neer

Met slechter weer op komst, gooit de wijnboer er een extra schepje bovenop. Letterlijk. Deze zakken zijn gevuld met voedingrijke grond met veel wormen. Aan elke wijnstok wordt wat van dat mengsel toegediend. Daartoe moet dan eerst de grond een beetje losgemaakt worden. Dus wordt er rij voor rij met een pikhouweel wat gewroet. Zwaar werk maar de wijnboer is in zijn element.

Daar staat ie hoor. Eerst nog gebukt en op mijn verzoek ook even rechtop. Na vandaag is het meeste werk aan de wijngaard wel gedaan, voorlopig. Het enige wat nog even moet is wat bloemenmengsel strooien tegen de takkenril aan. We hadden nog twee halfvolle doosjes met zaad staan waarvan de kiemkracht wat achteruit is gegaan. Dat kan mooi daar gestrooid worden. Met een regenbuitje er overheen zal de kans op wegwaaien nihil zijn dus dat wordt een klusje voor morgenochtend. Ook wat afrikaantjeszaad van 2022 vindt daar zijn weg nog. Leve de biodiversiteit in ons dalletje. En óp naar een goede oogst voor 2024!

Zaad en truffel

Toen ik de verdroogde bloemen uit de afrikaantjes knipte, bedacht ik dat ik wel even kan laten zien, hoe ik de bloemen sloop om de zaadjes eruit te krijgen, al ga ik er eigenlijk vanuit dat elke tuinliefhebber dat wel weet. Met verdorde bloemblaadjes en al bewaar ik het in een papieren zakje en verdeel ze het volgend voorjaar over drie buitenpotten, kruimel daar nog wat aarde over, af en toe wat regenwater en succes gegarandeerd. Hele jaar plezier van.

Van een lieve Italiaanse familie kregen we truffels, een heel bakje vol. Dat wilde ik meteen verwerken en kookte spaghetti met daarover los geruld ei waar de truffels op werden gestrooid die de wijnboer had zitten schaven. Van de overgebleven truffels heb ik met olie en mayonaise een smeerseltje gemaakt voor op een toastje. Kleine klusjes aan de keukentafel met veel voldoening.

Beter laat

Uit de cosmea van vorig jaar had ik het zaad gewonnen en ben daar in het voorjaar ijverig mee aan het kweken gegaan. Maar er gebeurde weinig. Ja, er kwamen wat stelen op. Maar een leuk kleurig bosje, nee. Tot nu. Begin oktober lieten de eerste bloemetjes zich zien, net nu we op het punt staan hier weer weg te gaan. Dus fleuren ze binnenshuis de boel wat op want het regent vandaag onophoudelijk. Wij maken aan de keukentafel een moestuinevaluatie en stellen een soort plantschema en wensenlijstje voor volgend jaar op. Zo zijn we binnen toch met buiten bezig.