Nee hoor. We doen er niets aan. Wij vieren feest omdat de zon weer schijnt en de temperatuur ineens weer 17 graden is. Het heeft zo’n beetje de hele week geregend. Dus pakken we graag de draad op en snoeien de brem verder en plukken weer onkruid. Nou ja, een taartje bij de thee vanmiddag kan er wel van af. Het oranje ondergrondje vond ik in de lappenkist. De feestelijke confetti is uit zichzelf vanuit de blauwe regen de rieten stoel in gewaaid.
En dat geopende hart? Dat slaat op de madeliefjes. Die hebben een week staan bibberen met geknakte kopjes en gesloten bloem. Nu richten ze zich weer naar de zon. Net als wij.
Wonen in Caldese (Italië) 
Een werkzaam dagje in de zon. Lekker toch, en zeker met zo’n lekker taartje.
Helaas, die zon moesten wij ontberen. Schattig, die madeliefjes. Gek, die heb ik nog nooit in ons grasveld(!!) gezien. Onder soort grond denk ik.
dat denk ik ook. Hier in Rotterdam is het gras bezaaid met madeliefjes: langs de singels, tussen de tramrails. Ik ga eens opzoeken hoe dat zit
Ah heerlijk, die madeliefjes!
Hemels toch, zo’n dagje!
Lie(f)s.