Gebak, confetti en geopend hart

Nee hoor. We doen er niets aan. Wij vieren feest omdat de zon weer schijnt en de temperatuur ineens weer 17 graden is. Het heeft zo’n beetje de hele week geregend. Dus pakken we graag de draad op en snoeien de brem verder en plukken weer onkruid. Nou ja, een taartje bij de thee vanmiddag kan er wel van af. Het oranje ondergrondje vond ik in de lappenkist. De feestelijke confetti is uit zichzelf vanuit de blauwe regen de rieten stoel in gewaaid.

En dat geopende hart? Dat slaat op de madeliefjes. Die hebben een week staan bibberen met geknakte kopjes en gesloten bloem. Nu richten ze zich weer naar de zon. Net als wij.

Hoe vieren we Koningsdag?

Ik heb ze maar eens even bij elkaar gezocht; de foto’s waarop wij met kinderen en kleinkinderen Koningsdag in Italië vierden. De eerste foto is uit 2013, de Kroningsdag en de tweede foto is uit 2019. Beide keren deden we Oud Hollandse spelletjes zoals koekhappen, spijkerpoepen en meer van dat soort leukigheid. Dus ja, hoe zullen we het vandaag eens aanpakken?

Nou door gewoon in NL bij mijn moeder op de koffie te gaan en verse tompoucen mee te nemen. Door samen met haar naar de viering te kijken en de voors-en tegens van het Koningschap te bespreken. Wij waren onder de indruk van het Rotterdamse feest. We zijn gisteren terug gekomen en vallen vandaag met veel plezier languit in het feestgedruis.

In de Choorstraat in Delft, waar ik even wachtte terwijl de wijnboer een afhaal maaltijd bij de Indonesische toko haalde, kwam er een mij onbekend meisje op me af. Ze gaf me deze oranje gerbera ‘gewoon omdat ik het leuk vind iets weg te geven’. Nou kijk ik er niet erg blij bij maar dát komt omdat ik niet kan poseren. Maar wat een lief gebaar, die bloem staat inmiddels in een vaasje in ons Delftse bovenhuis. Als een symbool van vriendelijkheid, feest en verbinding. Het is geweldig druk in Delft, de voorspelde kou viel ons mee en de overgang van ons rustige erf naar een volksfeest pakken we moeiteloos op.

De keuze was reuze

Kinderspeelgoed en – kleding; ik kan me goed voorstellen dat het fijn en voordelig is dat op de vrijmarkt te kopen. Zelf heb ik zeker niet lopen schatgraven, ik wil geen ‘spullen’ nu we mijn moeders huis aan het leegruimen zijn.

Maar de wijnboer, die om half negen al even naar de bakker snelde, kwam met een limonadetank thuis. Wanneer gaan we zoveel limonade drinken, vroeg ik. Limonade? Wijn zal je bedoelen! Tja, dat had ik kunnen weten natuurlijk. De honkbal-bal is om rug- oefeningen tegen een muur te kunnen doen. En die aardbeien werden aangeboden door een dame uit Sneek. Haar ouders wonen in Delft en ze was met karrevrachten aardbeien uit haar eigen biologische kas hier op een brug gaan zitten met haar handel. We namen we een pondje mee. Totaal besteedden we vijf euro voor onze koopwaar. Geen rommel, alleen maar uiterst nuttig en lekker vinden we zelf.

Reuze feestelijk

Het was Koninginnedag 2001 toen wij geïnteresseerd raakten in Delft als onze woonplaats. We kwamen die dag uit Voorburg om in Delft de vrijmarkt te bezoeken, zagen het oude universiteitsgebouw in de steigers staan om er woningen van te maken en de rest is historie. Omdat we vaak in Italië vertoeven in deze tijd van het jaar, was het járen geleden dat we hier op Koningsdag zijn.

En het was gezellig met, zoals dat hoort, kinderen die een instrument bespeelden, een vrijmarkt die straat na straat besloeg én koffie met oranje tompouce. We scharrelden twee uur door het centrum en ja, we kochten ook nog wat. Laat ik morgen zien.

De Delftse bollen

Had ik het gisteren nog over 150.000 perenbomen, vandaag praat ik jullie bij over 10.000 tulpenbollen. In november werden ze in de grond gestopt rondom de grootste Delfts Blauwe Tulpenvaas. Telkens als we over de grote weg richting Rotterdam reden, keek ik even of er al kleur te zien was. Die vaas staat namelijk pal langs de A13 en rijdend in de auto zag ik wel een vleugje rood dat om nadere inspectie vroeg.

Deze Koningsdag was een uitgelezen moment om op zoek te gaan naar een activiteit waar niet een hoop volk bijeen kwam. Dus wandelden we vanmorgen in Land Art Delft om van dichtbij deze feestelijke combinatie te bekijken. Eigenlijk hoort vandaag alles oranje te kleuren maar ik doe het gewoon met rood-wit-blauw.

Koningsspelen

Heel af en toe wordt er een oppas-beroep op ons gedaan. We stonden vanmiddag in de zon op twee schoolgaande kleindochters te wachten, die zojuist de Koningsspelen hadden afgerond. Het schoolplein was versierd, de meisjes hadden hun skeelers mee naar school mogen nemen en een oranje kroon verhoogde de feestvreugde. De oudste moest naar de orthodontist. Afgezien van het er naar toe brengen, kon ze dat zelfstandig afhandelen. Een (groot)ouder mág niet eens mee naar binnen. De jongste kon een uurtje later afgeleverd worden bij een vriendin, waarna ze vervolgens samen naar hun zangkoor gingen. Het zingen gebeurt in de buitenlucht, op afstand van elkaar. Coronamaatregelen blijken in deze situaties bijna moeiteloos geïntegreerd in hun dagelijks bestaan. Al lijkt het me heerlijk weer terug te keren naar een samenleving zonder extra maatregelen. En met een kusje en een knuffel met onze geliefden.

Woningsdag

De kreet Woningsdag mag dan misschien een beetje flauw verzonnen zijn, het drukt wel goed uit dat we thuis moeten blijven. Dus gooiden we om kwart voor tien de ramen open om naar het klokgebeier te luisteren en daarna op tv het Wilhelmus uitgevoerd te zien door het Concertgebouw Orkest. Die paukenist in de lege zaal maakte nog de meeste indruk op me. In de Delftse Doosch zat afgelopen vrijdag een rood-wit-blauwe slinger, een oranje breekbrood en een doe-het-zelf cup-cake pakket. Twee van de cakejes gingen naar mijn moeder die het vanmorgen samen met haar verzorgster bij de koffie opat. De kruidenboter, harde worst, nootjes en saucijzenbroodjes die uit de doosch te voorschijn kwamen, vormen samen met een zelfgemaakte groentesoep, ons koningsmaal vanavond. Niet erg alledaags, maar dát mag eens per jaar.

Koningsdag in Caldese

Gisteren gearriveerd en vandaag meteen in extra feeststemming; onze dochter Fleur met Tommy, Isabel en Juliët. We trokken zoveel mogelijk oranje of rood-wit-blauwe kledingsstukken uit kast en koffer. Met de meisjes hadden we gisteren al een lijst opgesteld van buitenspelletjes die we vandaag kunnen gaan doen. De groepsportretten bij de vlag en de wimpel vormden de start van onze eigen Koningsdag.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Uitzicht

Schreef ik het onlangs niet? Dat ik tijdens één middag in Perugia foto’s maakte voor wel vier blogs? Nou dit is zelfs de vijfde in de reeks. De hooggelegen stad biedt prachtige vergezichten.

Ik keek naar de mensen op dit terras die op hun beurt weer van het uitzicht genoten.

Ik zag prachtige daken van de ogenschijnlijk schots en scheefstaande huizen

en in de verte zag ik Assisi liggen.

Het was een van de eerste vriendelijke lentedagen waarop iedereen zo zichtbaar genoot van het buiten zijn. Nu, twee weken later, is de luxe van het voorjaar al bijna weer  gewoon geworden. Ik hoop dat deze koningsdag de temperatuur ook een beetje meewerkt voor alle buitenactiviteiten die in NL gaan plaatsvinden.

Konings-pranzo

Met vrienden die een rondreis maken door Italië hadden we vandaag een afspraak. Gewoon een pranzo bij ons thuis. Daar hang je de vlag voor uit. Zeker als het ook nog eens Koningsdag blijkt te zijn.

Met de open haard aan en de nieuwe verwarmingsketel op standje honderd krijg je het heus wel behaaglijk binnen. Ik had het vaste plan om ons nagerecht van ijs, geserveerd in de helft van een sinaasappel, op de foto te zetten. Maar vanwege de gezelligheid vergat ik dat.  Ach Corrie en Ronald op mijn blog, is ook eigenlijk veel leuker.

Vorig jaar reden ze van Amsterdam naar Peking. Het was dus voor hen een makkie ons huis op de berg te vinden. Daar kunnen de pakketbezorgers in Italië nog wat van leren.