In mijn eeuwig optimisme bewaar ik nogal eens spullen waarvan ik denk dat ík-er-ooit-nog- wat-mee-ga-doen. Zo heb ik een lappenkist die ik gisteren en vandaag maar eens flink overhoop haalde. De kussens die we zomers mee naar buiten slepen om op de stenen bank te leggen, konden wel een nieuw tijkje gebruiken. Ooit was dit stofje een dekbedhoes van onze dochter. Later vermaakte ik het tot een dekbedhoesje voor een kinderledikantje vanwege logerende kleinkinderen. De mand waarin ik ze heel ‘stylish’ bewaar is van origine de beschermmand van een grote wijnfles. De hoes erin is een oud gordijn. De mand zelf deed jarenlang dienst als speelgoedmand, ook al voor logerende kleinkinderen.
Mand en lappen hebben dus hun derde bestemming. Vroeger zou ik zeggen dat ik een zuinig type ben. Nu heet dat duurzaam, veel leuker toch? Op de bank kwamen ook nog twee nieuwe kussenhoesjes van stofjes die ik al had. Verder is het een en al sentiment met wat ik allemaal tegenkom in die enorme kist. Er staat al een mega grote gevulde zak klaar voor de textielcontainer. Want zuinig en duurzaam is prima, maar opruimen en wegdoen ook!
Wonen in Caldese (Italië) 
Je bent in ieder geval duurzaam bezig…
Wat een prachtige hoezen!
Heel leuk!
Tegenwoordig bewaar ik lapjes voor mijn tienjarige, naaiende!, kleindochter.
<
div dir=”ltr”>
<
blockquote type=”cite”>
Wat heerlijk om op te kunnen ruimen. Mooie dingen bewaren en een derde leven geven, hoe fijn is dat. En de rest mag weg, is ook fijn hè.
Hier ook stofjes met herinneringen. Heb er wel een stel weggedaan laatst. En die andere mogen nog even blijven. 🙂
En dat laatste doe ik steeds meer met plezier.
Soms moet er ook iets van eigenaar veranderen…, maar vaak worden hier ook nog de beste stukken ‘herbruikt’.
Lie(f)s.