‘k Zag twee beren…

Ze wilde graag een nieuw soort tekening voor me te maken. En hup…daar verscheen een beer die na uitvouwen van het papier nog een paar kleintjes bleek te hebben. Isabel is de maakster van dit moois. We haalden vanmiddag twee kleindochters uit school, elk met prachtig eindrapport onder de arm. Juliët moest naar zwemles en at alvast soep en een broodje vooraf en vertrok met opa.

Terwijl haar zusje zwom, was er even rust voor de oudste die een half uurtje mocht tabletten. Tot ziens in Italië, zeiden we bij het weggaan. En daar verheugen we ons allemaal weer op.

Advertenties

Over antiek gesproken

Onder de met élan gevoerde leiding van Henk Franke distancieerden de jeugdige zangeresjes en zangertjes zich rap van het antieke ‘In Berg En Dal’-recept. Want het repertoire van de Leidse Sleuteltjes bestaat voor een overgroot deel uit liedjes van Annie Schmidt! Deze tekst staat op de achterkant van de EP. Ik kreeg het plaatje van een zusje die wegens een verhuizing grammofoonplaten wegdoet. Het lied ‘de mooiste bloemen’ zong ik onlangs toen we het over irissen hadden. ‘Dikkertje Dap’ breng ik regelmatig ten gehore voor de kleinkinderen en uit ‘de tante en oom uit Laren’  kan ik ook nog citeren. Het plaatje gaat mee naar Italië waar we het af kunnen spelen. Ik ben benieuwd het te beluisteren. Vooral ‘de Poedelman’ waarvan ik me niets herinner behalve dat ik het stom vond.

Ik zou je het liefste in een doosje willen doen

Bij het opruimen van kasten heeft mijn moeder afgelopen winter dit piepkleine schuifdoosje opgeduikeld. Weggooien vond ze zonde maar een bestemming was er ook niet zo snel. De deksel is van ingelegd hout, een beetje primitieverig. De achterkant laat een vrolijk hondje zien.

Ik bracht mijn ouders afgelopen week rode pioenrozen waar die leuke moeder zó enthousiast over was, dat ze me er zelfs over belde om dat te vertellen. Na een week vielen de blaadjes en de stampertjes lagen op de salontafel.  En kijk, die stampertjes  zijn in het doosje geschoven. Ze mogen mee naar Italië. Ga proberen ze te vermeerderen door ze in vochtige aarde de stoppen. Of is dat een heel gek idee?

Gemis

Een collega met wie ik in de loop der jaren bevriend raakte, verloor vorige week haar man. Ze waren pas zeven jaar bij elkaar en vormden een gelukkig stel. Reizen was hun passie, zo hadden ze elkaar ook leren kennen, tijdens een tocht op de Nijl. Hij was een man met een vrolijke en positieve uitstraling. Zo één bij wie je je ogenblikkelijk op je gemak voelt. Zou binnenkort voor het eerst opa worden. Pas 66 jaar en in korte tijd geveld door ziekte. Vorig jaar rond deze tijd deden ze onze berg in Italië aan, op een rondreis door Europa. Nu rest ons slechts de herinnering aan hem en denk ik bij zijn afscheid aan de grote leegte die hij achterlaat bij zijn geliefden.

Ontspannen

Zoals de dag van vandaag verloopt, had ik het me ongeveer voorgesteld toen ik nog in Italië verbleef. In de zon op de fiets door Delft. Naar de markt voor verse stroopwafels  groenten en fruit. Bovendien slaagde ik voor een nieuw tablet-hoesje. Bij de stoffenkraam kwam ik uitgebreid aan de praat met de verkoper, want zie:

Mijn impuls om haar te kopen heb ik nog even bedwongen want wat ga ik ermee doen?  Eerst thuis over nadenken. Meteen de boodschappen naar huis gebracht. Daar appte een geruststellend bericht binnen van iemand uit mijn omgeving waarbij de spanning omtrent gezondheid heel hoog was opgelopen. Het is een vrolijk dag.

 

Festa nazionale

25 April is in Italië de dag van de vrijheid, de bevrijding en de democratie. Veel mensen zijn vrij. We hadden daarom ook eigenlijk een grotere opkomst verwacht vanmorgen bij de kranslegging in Gubbio. De klokken werden geluid en om precies tien uur verscheen een stoet bij het grote monument op het ‘plein van de veertig martelaren’. Onschuldige burgers die in 1944 als represaille voor een partizanenactie werden doodgeschoten en die uiteraard nog elk jaar worden herdacht. En met hen alle andere slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog.

Plechtig en toch enigszins losjes werd de ceremonie verricht. Het volkslied klonk en met de burgemeester in hun midden, liep de stoet verder richting het mausoleum waar de plechtigheid verder werd afgerond.

Wij reden weer naar onze berg. Om in alle vrijheid onkruid weg steken en in de wijngaard te werken.

Zon en water

In 1275 begon men met de bouw van de Fontana Maggiore In Perugia. De fontein heeft drie niveau’s en is één van de belangrijkste romaanse monumenten in Italië. Menig bezoeker loopt hier rond met een reisgids in de hand om te lezen over de meer dan 49 reliëfafbeeldingen. Het beschermende hek is lekker praktisch. Je kunt er je kinderfiets tegen aan zetten. Of als ruggesteun gebruiken bij een overpeinzing.

Maar op die mooie zonnige middag toen wij in Perugia op de trappen zaten bij de Duomo van San Lorenzo, deed de fontein precies wat fonteinen horen te doen: een beetje spelen met water en het zonlicht gebruiken voor wat extra spektakel.