Uilen (vervolg)

Dit is de eerste en oudste uit onze uilencollectie. Nummer 80 uit een serie van 300, handtekening helaas onleesbaar. Dit werkje hing in het kantoor van de wijnboers vorige leven en hangt nu op de overloop in Caldese.

Een echte Trees Wempe. We zagen hem staan op een expositie van mijn zus. Deze uil is gemaakt uit sloophout en we vinden hem nog steeds geweldig. Hij siert een sitetable in Delft.

Kunstwerk van Jan Mankes op keramische tegel. Compensatiecadeautje. Er zou een kunstenares bij ons thuis komen om een uiltje op het behang te schilderen. Helaas overleed zij voor ze de opdracht kon uitvoeren. Deze uil heeft ook onderdak in Delft gevonden.

Gekregen van de jeugdvriend van de wijnboer toen we in 2018 een gezamenlijke vakantie vierden in het zuiden van Italië. Handgemaakt aardewerk. Staat in onze blauwe Italiaanse badkamer.

Zo heeft elke uil voor ons zijn eigen verhaal. ‘Een echt wonderbaarlijk dier in vorm, tinten en karakter’, zei Jan Mankus over de uil. Ik ben benieuwd of er onder de lezers ook mensen zijn met dit soort kleinschalige verzamelingen en verhalen. Ik hoor ze graag.

De reis met Jos en Maarten

Of het nou kwam omdat de Gothardpas gesloten was of dat er een lang Paasweekend aankomt, feit is dat we gisteren in Zwitserland bijna twee uur in files hebben gestaan. Dus zochten we na dertien uur autorijden én stilstaan in Noord Italië een hotel terwijl we meestal pas na Milaan overnachten. Het was eenvoudig en goedkoop met twee straten verder een goede Osteria waar we heerlijk aten.

Vandaag was het in Italië al niet veel beter. Dan ga je al snel uit verveling dit soort foto’s maken. Hoewel. Vervelen was niet aan de orde. We luisterden naar de podcast over het verzetsverleden van tante Jos en volgden op CD een hoorcollege van Maarten van Rossem over de USA. Over beide valt heel veel te vertellen. Ik volsta even met twee links. Want ik moet ook kwijt dat we goed zijn aangekomen, het huis in orde aan troffen, in het zonnetje thee dronken en verder ons suf hebben gesjouwd om alles uit te laden en een plekje te geven.

Van ’t een komt ’t ander

Kort geleden kreeg ik dit boek cadeau. Het was met zorg voor me uitgekozen en ik heb het met heel veel plezier gelezen. Marjolein Westerterp reist met Rik Felderhof door Italië en doet dat aan de hand van scenes uit de Ravelli-serie de Vliegenvanger. En als een soort bijvangst interviewt zij Rik. Ik heb nooit geweten dat Ravelli het pseudoniem van Rik Felderhof was. Mijn geheugen voor boeken is niet erg groot maar gaandeweg begon me steeds meer te dagen. In Delft dook ik in mijn boekenschrift en vond uit dat ik tenminste één deel heb gelezen. Nu ga ik koortsachtig op zoek naar de andere twee delen. Toevalligheid speelt dus een grote rol in mijn leesgedrag.

Mooie vrouwentraditie

De Mimosa staat volop in bloei. Maar het is bovendien op 8 maart de bloem die past bij de Internationale Vrouwendag. In Italië krijgt of geeft menig vrouw zo’n bosje.  Toen we dinsdag op de markt in Gubbio waren, zag ik werkelijk overal mimosa.

Vanmorgen, eenmaal weer in Delft, kreeg ik van een Italiaanse vriendin onderstaand bericht ge-appt. Vrij vertaald: Mooie vrouwendag toegewenst. De feeën van de zon. Groet aan alle sterke vrouwen die elke dag tegen grote of kleine obstakels oplopen…en aan alle zwakke vrouwen die de moed kunnen vinden om te reageren. Mijn reactie bestond uit een welgemeend grazie. Maar daar was weinig moed voor nodig.

Meisje in de polder

We waren in de Alblasserwaard vandaag. In Goudriaan om het preciezer te zeggen. Wat een ruimte, mooie luchten en wijdsheid daar in de polder. We bezochten onze vrienden met wie we in Italië samen de wijn maken. Dus veel gezelligheid en gastvrijheid. De wijnproductie van het afgelopen jaar werd uitgebreid besproken en de plannen voor het komend jaar ook. Ik kwam er toevallig achter dat de sokken met het meisje die ik voor sinterklaas per post geleverd kreeg, uit Goudriaan komen. En vandaag kreeg ik tot mijn verrassing opnieuw een meisje van Vermeer. Daar volgt nog een blogje over binnenkort.

We heffen het glas

Deze sierlijke dame is te zien in een Apeldoornse huiskamer. Maar vóór ze daar te hangen kwam, sierde ze een restaurant op. En wij, bofferds, zaten vanmiddag in die huiskamer bij vrienden die een absoluut restaurantwaardige pranzo aan ons serveerden. Onze connectie ligt in Italië, waar zij – al heel wat jaren geleden voor het eerst- de studio van Caldese boekten. Er ontstond een aangename vriendschap met bezoeken over en weer. De plannen voor een tegenbezoek zijn al gemaakt. Dat zal opnieuw in Italië zijn. Ik ga alvast nadenken over het menu op de dag van aankomst. Proost op onze vriendschap, lieve mensen.

Caravaggio

Rond 1600 was Rome het culturele centrum van de wereld.  Van heinde en verre bezochten kunstliefhebbers en kunstenaars de stad. Zo ook drie Utrechters, Gerard van Honthorst, Dirck van Baburen en Hendrick ter Brugghen. Zij lieten zich inspireren door Caravaggio die een revolutionaire vernieuwing in de schilderkunst teweegbracht met ongekend realisme en sterk licht-donker contrast. Nog tot 24 maart is in het Centraal Museum in Utrecht een prachtige tentoonstelling te zien waar twee werken van Caravaggio te bewonderen zijn en tientallen van zijn navolgers. Vooral die tien van Honthorst kunnen al een reden zijn om naar Utrecht af te reizen. In het kader van een cultureel uitstapje voor twee, was dit weer zeer geslaagd. Met dank aan mijn wijnboer die me hiermee verraste.