Caravaggio

Rond 1600 was Rome het culturele centrum van de wereld.  Van heinde en verre bezochten kunstliefhebbers en kunstenaars de stad. Zo ook drie Utrechters, Gerard van Honthorst, Dirck van Baburen en Hendrick ter Brugghen. Zij lieten zich inspireren door Caravaggio die een revolutionaire vernieuwing in de schilderkunst teweegbracht met ongekend realisme en sterk licht-donker contrast. Nog tot 24 maart is in het Centraal Museum in Utrecht een prachtige tentoonstelling te zien waar twee werken van Caravaggio te bewonderen zijn en tientallen van zijn navolgers. Vooral die tien van Honthorst kunnen al een reden zijn om naar Utrecht af te reizen. In het kader van een cultureel uitstapje voor twee, was dit weer zeer geslaagd. Met dank aan mijn wijnboer die me hiermee verraste.

Advertenties

Zonzijde

Mijn zus en zwager vierden veertien dagen vakantie op een Canarisch eiland en toen ik hen gisteren weer terugzag, keek ik in twee uitgeruste zongebruinde koppies. Onze zoon is voor zijn werk momenteel in Australië en stuurt me zomerse foto’s. Een vriendin appte me afgelopen week dat ze haar verbljf in Spanje heeft verlengd tot minstens half januari.  Zoveel zonovergoten berichten en verhalen doen me intens verlangen naar het licht. Dus zocht ik in mijn fotoarchief een passende foto. Ik warm me even aan het gevoel dat dit huis uitstraalt. En het helpt. Vandaag schijnt de zon.

Voorlinden (1)

Vrijhouden voor iets leuks staat er vandaag in onze gezamenlijke agenda. Hier in NL hebben we, veel meer dan in Italië, een gescheiden sociale agenda dus moeten we dit soort dingen een beetje plannen. Het werd een dagje Wassenaar, beter gezegd Museum Voorlinden.

In de uitgereikte folder roept men op om kunst, natuur en architectuur te beleven. En dat deden we. Volop. Dit soort prachtige herfstdagen zijn bij uitstek geschikt om ‘natuur te beleven’. Het landgoed is vrij toegankelijk, helaas geldt de museumkaart (nog) niet en betaal je € 15 per persoon om de kunst te zien. Maar tjonge jonge, het begrip iets leuks dekt de lading niet, we vonden het geweldig. Ook de architectuur is fenomenaal en ik kon het bovendien niet laten even mezelf in een kustwerk te projecteren.

 

 

Meneer de president

Na die prachtige dag gisteren kregen we er gratis en voor niks nog een zonsondergang bij die mij naar het keukenraam dirigeerde om een foto te maken. Niet lang daarna zaten we in het filmhuis Loro te kijken. Een Italiaanse film over de nadagen van Silvio Berlusconi. Die film duurde tweeëneenhalf uur en dat had korter gekund. We kregen wel een aardig beeld van ’s mans karakter. De overeenkomsten met die andere president met fout haar, liggen voor het oprapen. Vol ongeduld wachten we nu op zijn nadagen. Enfin, we hebben ons bij Loro vermaakt maar niet meer dan dat. Vierentwintig uur na de bovenste foto ziet ons uitzicht er weer gewoon uit. uit

Rubriek

Nu ik mijn archief opschoon, kom ik foto’s tegen die mijn blog nooit haalden. Een jaar of drie geleden ruimde ik op maandag nog wel eens een plaats in voor dit soort foto’s. Ik heb ook een blogmaatje die op maandag altijd muziek plaatst, een ander laat tegenwoordig op maandag muurschilderingen zien. En zo komt het dat ik mijn oude idee van stal haal en de komende maandagen archieffoto’s ga plaatsen. Deze koppen waren te zien in Fano. De tekst bij de onderste betekent zoveel als ‘leef je leven echt’. Een wijze spreuk als je het mij vraagt.

Onderwerp van gesprek

We doen een rondje over de markt. Daar hebben we onze vaste kaasboer die de heerlijkste schapenkaas, pecorino,  verkoopt. Verder is het opvallend rustig en ontbreekt minstens de helft van de kramen. Oorzaak is het weer waar ook iedereen over praat.

Nou valt het hier in het centrale deel van Italië nog enigszins mee in vergelijking met het noorden en zuiden van het land. Maar ook in Gubbio is stormschade.

Gelukkig zien we een beetje blauwe lucht. Aangezien we morgen olijven gaan plukken en een afspraak hebben met de frantoio, de perserij, is het wel noodzakelijk voor ons dat het droog blijft.

Decoratie in het park

Mooi hè, zei een man die net als ik over de Nieuwe Plantage wandelde. Ik kon niet anders dan hem gelijk geven. In de verte steekt een kunstwerk uit het gras.

Deze vier elementen samen vormen een kunstmatig landschap, aldus de kunstenaar Cor Dam. Dat had ik er nog niet eerder in gezien. Hoewel ik het niet persé mooi vind, hou ik wel van de toevoeging die kunst geeft aan het gewone stadsbeeld.

De wijnboer, die inmiddels in Italië gezelschap heeft gekregen van onze zwager, vroeg me vanmorgen via de app of de phlomis nou wel of niet geknipt moet worden. Niet dus, ik heb mijn lesje wel geleerd. Kijk hier in Delft staat ie ook decoratief te wezen.