Zomers gezond

Je leest wel eens dat het verstandig is om elke week een restjesdag in te voeren om voedselverspilling tegen te gaan. Nou, ik kan met mijn hand op mijn hart verklaren dat ik nooit eten weggooi. En regelmatig verzin ik een maaltijd van wat er in huis is en nodig op moet. Hier verwerkte ik een restant ruccola in een grove pesto. Pesto betekent zoveel als gemalen. Met een handvol gemengde noten, wat olie en gerapste kaas was de pesto à la Emilia snel klaar. Een courgette werd dun geschild en gegrild. En onder de in stukken gesneden tomaat ligt een gegrilde rode parika uit een pot. Wat blokjes feta, olie, peper en zout en klaar was het gezonde en zomerse maal.

Om in te bijten

Met kilo’s tegelijk worden al deze heerlijkheden aangeboden op de markt. Kersen hoeven we niet te kopen, want die hebben we zelf in overvloed.

Tomaten kochten we vandaag wel. Door de onregelmatgheid van ons verblijf hier is wat eerst de moestuin was, een bloementuin geworden. Ik hoop het binnenkort in z’n volle glorie te kunnen laten zien.

Wat we verder aan fruitbomen hebben, zoals de perzik en de abrikoos, levert nog niet veel of is onrijp. We zijn blij met wat we wél op eigen terrein kunnen oogsten en voor een grijpstuiver kopen de aanvulling op de weekmarkt in Gubbio.

De sneue moestuin

Zien we daar nou echt een courgettebloem?

Hebben we rijpe tomaten? Het lijkt eerlijk gezegd nergens naar dit seizoen. Vol goede moed begonnen we op te kweken maar én late nachtvorst én de langdurige hittegolf doen de moestuin geen goed. Tel daar bij op dat de wijngaard wat meer aandacht en kostbaar water toebedeeld kreeg dan de orto, dan is het logisch dat de resultaten tegenvallen. Hieronder nog zo’n voorbeeld.

Eén dag te laat oogsten van een framboos en hij is ingedroogd. Maar. De bramen beginnen te kleuren en in de vriezer ligt nog een kilo vlierbessen. Al die opgespaarde glazen potten staan niets voor niets te wachten. Er zál jam gemaakt worden.

Knoerthard

Niet al onze oogsten zijn succesvol. De kiwi’s bijvoorbeeld zijn klein en hard als pingpongballen. Bij opensnijden zijn ook de karakteristieke zwarte pitten niet aanwezig. Waarschijnlijk nog niet rijp? Of is het meer een siersoort? Rijpen ze binnenshuis nog verder net zoals tomaten dat kunnen? Hoe dan ook, we hebben geen tijd meer om van alles af te wachten. We zullen wel zien wat het wordt nu ze eenmaal toch geplukt zijn. Desnoods hangen we ze in de kerstboom. Of we  voeren er vogels mee. De Nederlandse vogels wel te verstaan.

Tomatenkop en-kont

Vandaag heb ik tijd om verder te gaan met het opknappen van twee stoelen. Maar tussen de bedrijven door zie ik ook kans de de krant uitgebreid te lezen. Dat stemt meestal niet tot veel vrolijkheid. Maar deze twee berichten maken mijn dag weer helemaal goed. De bovenste foto spreekt voor zich. De oprichting van de Verspillingsfabriek waar bijvoorbeeld tomatensauzen en soepen gemaakt worden, doet mij hoopvol opveren. Het is toch belachelijk en absurd dat we in Nederland 4 tot 5 miljard euro aan voedsel per jaar weggooien. Nou dan! Geïnteresseerd? Klik hier

kleur bekennen 10 ? Of is het vrolijkheid vinden 1 ?

Als de blaadjes vallen

Het is mooi geweest. Tijd om terug te gaan naar die andere heerlijke plek van ons. We hebben hier weer een fijne periode gehad. Met z’n tweetjes maar ook met bijzondere hulpmannen, leuke gasten en heerlijke familie. We kijken terug op een prachtige en stabiele zomer. We vergrootten de moestuin en haalden de eerste wijnoogst binnen. Voorzichtige plannen voor volgend jaar zijn alweer gemaakt. Maar nu verheugen we ons eerst op intenser familiecontact, de Hollandse winter en alle leuks wat daar weer bijhoort. Delft en omgeving: we zijn onderweg.

Hoopvol

De temperturen zakken in duizelingwekkende vaart en het leven keert zich naar binnen. Om niet al te weemoedig te worden, ga ik aan de slag. ‘Elke dag een kastje’ is het motto dat ik weer even van stal haal. Wat een voldoening als zakken met kleding, schoenen en tijdschriften ons huis verlaten en een nieuwe bestemming vinden in kledingcontainers en papierbakken. Als windlichten schoongemaakt worden en ik nog een berg tomaten in de oven droog. Maar badkleding en strandlakens hou ik nog even achter de hand. In de hoop dat we die toch nog een keer nodig hebben.