Keukengeheim

In de vensterbank heeft zich het wonder van de rijpende tomaten voltrokken. We kregen de toen nog groene tomaten uit de Italiaanse moestuin van mijn nichtje en vandaag kan ik van een groot deel passata maken, een basis tomatensaus.

En nu ik toch keukengeheimen aan het delen ben: gistermiddag was onze oudste kleindochter hier. We gaan over een tijdje een paar dagen samen weg en dat hebben we voorbereid. Na onze vergadering gingen we samen koken. Maar al snel bleek dat ik niets hoefde te doen en bereidde zij een heerlijke groentenschotel met pitabroodjes. En na afloop was er een opgeruimde keuken!

We hadden reuze veel voorpret over ons plan en het enige wat we er hier nog over kwijt willen is dat we een wereldstad gaan bezoeken.

Kussen

Met de naaimachine op de achterbank vertrok ik vanmorgen naar onze dochter om daar een kussenhoes te maken van een oud jurkje van me. Zelf vond ze in haar lappenmand nog een ongebruikt tafellopertje waaruit kussenhoes nummer twee gefabriceerd kon worden. Ze liggen hier samen budgetneutraal te wezen op de bank bij de eettafel.

Tussen de middag aten we gegrild brood, want een beetje oud, met een heerlijke tomatensalsa gemaakt van wat restjes. Waarna we in de voortuin aan de slag gingen. De hortensia werd ontdaan van zijn uitgebloeide bloemen en er werd nog wat geruimd.

De magnolia, die bijna in bloei staat, kon nog wel een tak missen. Deze werd in een groene fles gezet die ik in Italië bij de glasbak heb weggehaald. Het hoeft allemaal niet veel te kosten om het gezellig te hebben en te maken.

Zomers gezond

Je leest wel eens dat het verstandig is om elke week een restjesdag in te voeren om voedselverspilling tegen te gaan. Nou, ik kan met mijn hand op mijn hart verklaren dat ik nooit eten weggooi. En regelmatig verzin ik een maaltijd van wat er in huis is en nodig op moet. Hier verwerkte ik een restant ruccola in een grove pesto. Pesto betekent zoveel als gemalen. Met een handvol gemengde noten, wat olie en gerapste kaas was de pesto à la Emilia snel klaar. Een courgette werd dun geschild en gegrild. En onder de in stukken gesneden tomaat ligt een gegrilde rode parika uit een pot. Wat blokjes feta, olie, peper en zout en klaar was het gezonde en zomerse maal.

Om in te bijten

Met kilo’s tegelijk worden al deze heerlijkheden aangeboden op de markt. Kersen hoeven we niet te kopen, want die hebben we zelf in overvloed.

Tomaten kochten we vandaag wel. Door de onregelmatgheid van ons verblijf hier is wat eerst de moestuin was, een bloementuin geworden. Ik hoop het binnenkort in z’n volle glorie te kunnen laten zien.

Wat we verder aan fruitbomen hebben, zoals de perzik en de abrikoos, levert nog niet veel of is onrijp. We zijn blij met wat we wél op eigen terrein kunnen oogsten en voor een grijpstuiver kopen de aanvulling op de weekmarkt in Gubbio.

De sneue moestuin

Zien we daar nou echt een courgettebloem?

Hebben we rijpe tomaten? Het lijkt eerlijk gezegd nergens naar dit seizoen. Vol goede moed begonnen we op te kweken maar én late nachtvorst én de langdurige hittegolf doen de moestuin geen goed. Tel daar bij op dat de wijngaard wat meer aandacht en kostbaar water toebedeeld kreeg dan de orto, dan is het logisch dat de resultaten tegenvallen. Hieronder nog zo’n voorbeeld.

Eén dag te laat oogsten van een framboos en hij is ingedroogd. Maar. De bramen beginnen te kleuren en in de vriezer ligt nog een kilo vlierbessen. Al die opgespaarde glazen potten staan niets voor niets te wachten. Er zál jam gemaakt worden.

Knoerthard

Niet al onze oogsten zijn succesvol. De kiwi’s bijvoorbeeld zijn klein en hard als pingpongballen. Bij opensnijden zijn ook de karakteristieke zwarte pitten niet aanwezig. Waarschijnlijk nog niet rijp? Of is het meer een siersoort? Rijpen ze binnenshuis nog verder net zoals tomaten dat kunnen? Hoe dan ook, we hebben geen tijd meer om van alles af te wachten. We zullen wel zien wat het wordt nu ze eenmaal toch geplukt zijn. Desnoods hangen we ze in de kerstboom. Of we  voeren er vogels mee. De Nederlandse vogels wel te verstaan.

Tomatenkop en-kont

Vandaag heb ik tijd om verder te gaan met het opknappen van twee stoelen. Maar tussen de bedrijven door zie ik ook kans de de krant uitgebreid te lezen. Dat stemt meestal niet tot veel vrolijkheid. Maar deze twee berichten maken mijn dag weer helemaal goed. De bovenste foto spreekt voor zich. De oprichting van de Verspillingsfabriek waar bijvoorbeeld tomatensauzen en soepen gemaakt worden, doet mij hoopvol opveren. Het is toch belachelijk en absurd dat we in Nederland 4 tot 5 miljard euro aan voedsel per jaar weggooien. Nou dan! Geïnteresseerd? Klik hier

kleur bekennen 10 ? Of is het vrolijkheid vinden 1 ?

Als de blaadjes vallen

Het is mooi geweest. Tijd om terug te gaan naar die andere heerlijke plek van ons. We hebben hier weer een fijne periode gehad. Met z’n tweetjes maar ook met bijzondere hulpmannen, leuke gasten en heerlijke familie. We kijken terug op een prachtige en stabiele zomer. We vergrootten de moestuin en haalden de eerste wijnoogst binnen. Voorzichtige plannen voor volgend jaar zijn alweer gemaakt. Maar nu verheugen we ons eerst op intenser familiecontact, de Hollandse winter en alle leuks wat daar weer bijhoort. Delft en omgeving: we zijn onderweg.

Hoopvol

De temperturen zakken in duizelingwekkende vaart en het leven keert zich naar binnen. Om niet al te weemoedig te worden, ga ik aan de slag. ‘Elke dag een kastje’ is het motto dat ik weer even van stal haal. Wat een voldoening als zakken met kleding, schoenen en tijdschriften ons huis verlaten en een nieuwe bestemming vinden in kledingcontainers en papierbakken. Als windlichten schoongemaakt worden en ik nog een berg tomaten in de oven droog. Maar badkleding en strandlakens hou ik nog even achter de hand. In de hoop dat we die toch nog een keer nodig hebben.

Achter de ramen

‘Tomaten heb je niet snel teveel’ roep ik altijd. In de salade, op het brood, voor soepen en sauzen. Bovendien lekker en gezond. Dus stopten we nog maar eens wat zaden in een pot. Tot het moment dat je ineens minstens zes kilo kunt oogsten. En dat vlak vóór we vertrekken naar NL. Omdat we hier altijd rekening moeten houden met stroomuitval waardoor bewaren in de vriezer geen optie is, stond ik me gisteren een slag in de rondte te werken en vulde vier grote potten met tomatensaus. Nieuw dit jaar: in de oven gedroogde tomaten. Zongedroogd was nog leuker geweest maar tijd en zon ontbraken.