Pas op de plaats

Op sommige plaatsen ziet de natuur er herfstachtig uit. De bereklauwen zijn al ingedroogd en kunnen weer meegenomen worden door wie zo’n decortieve tak in huis wil. Ik hou van dit soort opraapsels maar niet van de herfst.

Nou ja, eind oktober een herfstwandeling maken door een ritselend bos is heerlijk maar ik wil de zomer graag volledg uitbuiten en heb dit jaar dus niets te klagen. En toch heb ik mijn dag niet. Afspraken wijzigden en ik loop mezelf enorm in de weg. Kennen jullie dat gevoel? Ik moet eens goed naar mezelf luisteren vandaag. Wie weet leer ik iets nieuws.

Advertenties

Blije bloem

Ze staan er weer, velden vol. Deze staan met hun rug naar me toe, dus moet ik op zoek naar een beter standpunt. Kijk, dit is duidelijker. Ze bezorgen me het ultieme zomergevoel. Vorig jaar had kleindochter Isabel er zelfs een boek over meegenomen en leerde ik van haar de levenscyclus van de zonnebloem.

Tien weken oud zijn deze ongeveer. Nog drie weken en dan laten ze hun koppen definitief hangen. Maar daar ga ik niet op vooruit lopen. Hoewel? Ik noteer in mijn tuinschrift dat ik naast stokrozen ook zonnebloemen neer ga zetten volgend jaar.

Zomerbengels

\

Er zit een gezin aan de overkant van het water op een picknickkleed. Het is wat lastig inzoomen maar ik wil jullie deze gezelligheid  niet onthouden.  Vijftig meter verderop zijn een stel studenten aan de barbecue en het bier. Eén van hen besluit te gaan zwemmen. Eerst denk ik nog aan grootspraak als hij duikbewegingen op de kant maakt. Maar hij doet het echt.  De kinderen van de picknickfamilie kijken hun ogen uit. Ze gaan dan wel niet zwemmen, maar met bungelbeentjes hebben ze toch het zomergevoel. De ouders blijven er relaxt onder.  Deze overbuurvrouw kijkt vertederd toe.

Opa-en oma-dag editie 3

Vandaag vieren we de verjaardagen van onze vier kleinkinderen met een opa-en oma-dag. Beide eerdere keren in 2015 en 2016 was het zomer en konden we buitenactiviteiten organiseren. Vandaag togen we na de taart en het ‘lang zullen ze leven’ met z’n zessen naar het kinderboekenmuseum in Den Haag. Ik was zo verstandig om thuis al wat foto’s te maken en de camera verder ongemoeid te laten. Op die manier kon ik me gewoon onderdompelen in de kinderpret en mee helpen bij het verzinnen en uitwerken van een eigen verhaal. Want interactief is het toverwoord. Twaalf, negen, zeven en vijf zijn ze en dus ook van zich zelf zéér actief. Opa en oma zijn na zo’n dag gevloerd al liggen wij niet letterlijk op een geel vloerkleed.

 

Nichtenbank

Er was mijn beide oma’s veel aan gelegen om, ook nadat hun kinderen het huis uit waren, gezellige familie bijeenkomsten te organiseren. Misschien is dat ook de oorzaak van het feit dat ik met heel veel neven en nichten nog steeds goed contact heb. Er is in onze jeugd een solide basis gelegd. Daar hebben mijn ouders uiteraard ook veel aan bijgedragen. Vandaag was het de dag van de jaarlijkse ontmoeting met mijn nicht Margriet, die in de zomermaanden ook in Italië woont. We kennen elkaar dus ons hele leven en als je ons vroeger zou hebben gezegd dat we ooit Italiaanse ‘buren’ zouden zijn, hadden we net zo gelachen als nu hier op ons bankje.

Zuur en zoet

Zelden hadden we zo’n droge en warme zomer hier. Dat is op het erf goed te zien. Ik heb het al gehad over de sneue moestuin. Gelukkig was ik op tijd met het oogsten van een deel van de vlierbessen. Kijk nou toch eens wat er daarna gebeurde.

En dan heb ik de kiwi nog niet laten zien. Niet schrikken hoor.

Maar goed. We weten dat de natuur zich altijd weer herstelt. De druiven aan de pergola zien er zo uit. En met al die zonneschijn erbij worden ze vast nog zoeter. Nee, mij hoor je niet klagen.

 

 

Zomaar een zomeravond

Het was warm en feestelijk gisteravond in Gubbio. Op vijf verschillende plaatsen was levende muziek te beluisteren en er stond ook nog ergens een dj veel te hard zijn best te doen.  Letterlijk.  We vonden een rustige plek op een beboomd terras en aten met z’n viertjes de vrijdagavond pizza. Daarna wandelden we nog even door de stad. We kwamen terecht op een plein waar een buurtfeest plaats vond en de lange tafels getuigden van de gezamenlijke maaltijd. Kleine plukjes mensen zaten er nog te praten, een paar spelende meisjes wilde wel even poseren.  Kleine kinderen lagen te slapen in hun buggy.  Zo’n intense zomeravond waarvan iedereen genoot en de foto’s vaag blijven.