Gebak, confetti en geopend hart

Nee hoor. We doen er niets aan. Wij vieren feest omdat de zon weer schijnt en de temperatuur ineens weer 17 graden is. Het heeft zo’n beetje de hele week geregend. Dus pakken we graag de draad op en snoeien de brem verder en plukken weer onkruid. Nou ja, een taartje bij de thee vanmiddag kan er wel van af. Het oranje ondergrondje vond ik in de lappenkist. De feestelijke confetti is uit zichzelf vanuit de blauwe regen de rieten stoel in gewaaid.

En dat geopende hart? Dat slaat op de madeliefjes. Die hebben een week staan bibberen met geknakte kopjes en gesloten bloem. Nu richten ze zich weer naar de zon. Net als wij.

Alles op een rijtje

Dit vaasje kwam vorig jaar ook menig keer voorbij op mijn blog. Het is zo handig om wat klein geplukt spul in te zetten. In dit geval is het Gewone Vogelmelk dat ik tussen de madeliefjes in de wijngaard tegenkwam en meenam naar huis.

Ineens zag ik een thema in onze keuken. Ik hou van rijtjes, blijkt. Vorig jaar zette ik al eens alle gemberpotten op het aanrecht en vulde deze met het dagelijks bestek. Reuze handig en leuk om te zien. Vind ik. Trouwens geen idee of het al eerder op mijn blog voorbij kwam. In elk geval is de rij met basilicum wel helemaal nieuw. Je kent dat wel, dat zo’n supermarkt plantje al snel staat te kwijnen want veel te dicht op elkaar gezet al dat groen in één potje. Dus daar verscheen een rijtje op de vensterbank. Uit NL nam ik twee presenteerblaadjes mee die ik nooit meer gebruikte. De basilicum krijgt er zijn water van onderaf op en in de andere vensterbank staan er een paar zorgenkindjes op. En zo heb ik alles op een rijtje.

Straatmadelief

Nog maar even twee sfeerplaatjes van gisteren. Die leuke afvalbakken in de Choorstraat puilden uit. Behalve de verkoop van spulletjes op de vrijmarkt is onze nationale feestdag er ook een van veel buiten lopen eten. Ik ben nog opgevoed met het idee dat je op straat niet eet, tenzij je er bij gaat zitten. Zelfs als de wijnboer een ijsje heeft gekocht stel ik hem voor er even bij te gaan zitten. Maar goed, ik dwaal af. De wil om het afval netjes weg te gooien is er, al kwam van scheiding van Rest en Plastic weinig meer terecht.

Dit stel was er wél bij gaan zitten. En niet om te gaan eten maar voor een potje schaak. Ze hadden een rustig plekje opgezocht en waren totaal verdiept in hun spel. Op straat spelen werd in mijn jeugd altijd aangemoedigd en dat heb ik natuurlijk ook heel veel gedaan. Toch was ik geen echte ‘straatmadelief’ zoals we dat toen noemden. Ík was zo’n kind dat graag naast de kachel een boek zat te lezen.

Maaien, plukken en bukken.

Zaterdagochtend werd een begin gemaakt met het maaien van het gras. Heel jammer voor de madeliefjes en paardenbloemen en wat er nog meer voor leuk bloeiends op het erf staat. Langer wachten maakt de klus alleen maar zwaarder en gelukkig trekken de bloemetjes zich niets aan van ons hek, dus daarachter is het nog steeds een paradijs voor insecten.

In plaats van één nieuwe kruiwagen kochten we vorige week deze twee handigerds. De wijnboer zette ze nu in om het maaisel af te voeren naar de compostbakken die vlakbij de wijngaard staan. De zondagochtend werd nog nuttig gebruikt voor wat azijnspuitwerk bij het onkruid en wat plukwerk in het grind.

Het begint weer ergens op te lijken, stellen we tevreden vast. De stoeltjes staan te wachten op onze tweede koffieronde. Maar dat was allemaal gisteren. Vandaag valt de regen hier met bakken naar beneden en de temperatuur is van 21 graden gisteren naar 11 graden vandaag gezakt. Van stabiel lenteweer is dus geen sprake. Maar lekker groen wordt het op deze manier wel.

Groen is gras…of toch niet

Het ziet er lieflijk uit al die madeliefjes in het gras. Of beter gezegd in het groen want het gras is hier overgenomen door klaver en allerlei ander groen spul.

Onze onvolprezen tuinhulp kwam weer langs en maakte korte metten en dat staat toch wel weer heerlijk gazonnig! De prachtige paarse bloemen kon ik nog net voor de maaimachine langs denderde, redden. Er zijn aardig wat dagen dat we het erf niet afkomen en we in alle rust met z’n tweeën rommelen en ruimen in ons paradijs.

Tussen madelief en hazenkeutels

Spannender dan in de titel van dit blogje gaat het hier niet worden, hoor. Je bent gewaarschuwd en afhaken kan nu. We zijn alleen het erf even afgegaan om de buren te begroeten, over en weer te zeggen hoe goed het is elkaar weer te zien en onze post op te halen. De wijnboer zijn werkgebied is uiteraard de wijngaard en ik laat me leiden door waar de zon staat

Ik pak het grasveld aan. Daar schieten planten door die stug en wild zijn en hoog genoeg om ze er uit te trekken. Geen idee hoe ze heten. Er zoemen hommels om me heen, ik zag een eerste citroenvlinder. Een paar kwikstaartjes lijken te nestelen in de esdoorn voor het huis, de temperatuur klimt omhoog. En ja, ik zit dus midden tussen de madelieven en hazenkeutels in wat we altijd het grasveld noemen. Maar vanaf nu niet meer, het is de biodiverse groenstrook voor ons huis. Dat klinkt goed en heel verantwoord, toch?

Dagelijkse afstand

foto Isabel

Haar zusje Juliët en een buurmeisje zijn vandaag door Isabel ingezet om het begrip ‘Afstand’ te visualiseren. Blauwe lucht, blote beentjes, madeliefjes en paardenbloemen maken er een vrolijk geheel van. Ikzelf probeer ons dagelijkse bruggenloopje te laten zien. Als je goed kijkt zie je in de verte de andere brug die wij overgaan. Langs het water wordt heel veel gewandeld. Vooral door mensen met honden en ook zien we enorm veel hardlopers. Inmiddels hebben we onze favoriete tijden ontdekt. ’s Morgens vóór tien uur en rond een uur of zeven ’s avonds. Dan is het lekker rustig en ontdekken we steeds meer aardige details. Dat zal ik de komende week laten zien. Vandaag was de laatste dag van de foto7daagse waaraan ik met veel plezier heb meegedaan.

Van de bloemen en de bijen

De blauwe regen is volop in bloei. Het gonst en zoemt er van de hommels en bijen. Rust om te gaan zitten hebben we natuurlijk niet, dat deden we al twee dagen in de auto. Gelukkig is er altijd veel te doen dus hijsen we ons in de werkkleren en snoeien en ruimen, We verwonderen ons opnieuw over wat de natuur voor ons in petto heeft.

Het grasveld is een madelievenweelde. Niet de bedoeling maar wel vrolijk.

De paardebloem doet ook mee maar op bescheiden schaal.

En onder de kersenboom doen alleen de tulpen nog hun best. Die mogen dan ook elk jaar op de foto. Ach zo’n eerste dag, er valt nog weinig te vertellen. Hij volgde op een maanbeschenen nacht maar daar hebben we weing van gemerkt. In de stilte van de Umbrische heuvels, sliepen we als rozen.