De bui zien hangen

De tropische tuin in Colombia (klik) is andere koek dan ons Italiaanse erf.  Er viel hier de laatste twee weken geen druppel en onze familie begreep de wens voor een fijne plensbui dan ook heel goed. Hun aanmoedigingen hebben geholpen want terwijl wij weer op huis aanreden vanaf het vliegveld in Ancona waar we hen hadden afgeleverd, zagen we dit. Nog geen vijf minuten later zagen we niets meer en gingen bij een benzinestation maar even de weg af. Daar stonden zowel personen-als vrachtauto’s de bui af  te wachten. Tien minuten later konden we onze route vervolgen. Onze tuin is heerlijk opgefrist van deze tropische bui. Wij ook. Dus aan de slag in de tuin. Net zo lang tot onze ruggen het wel weer genoeg vinden.

 

Zuidelijke sferen

Nu de dagen lang en warm zijn komen we steeds meer in de vakantiesfeer. Temeer daar ook de familie uit Colombia hier is neergestreken. Ik heb om te beginnen mijn blogkop aangepast. Er staan geen bekenden op, ik maakte de foto in Bologna ruim een week geleden. Mijn blogvriendin Henny reageerde gisteren door me te schrijven zich te laven aan mijn zuidelijke plaatjes. Dat bracht me op het idee om wat foto’s uit Bologna te selecteren die als typisch zuidelijk en vakantie-achtig worden ervaren.

En ja, eten aan kleine tafels in pittoreske straten, pleinen en steegjes roept bij iedereen een zuidelijk vakantiegevoel op dacht ik zo.

Deze laatste foto is typerend voor Bologna. Elke stoep is overdekt en vormt een fraaie zuilengalerij. Ideaal bij felle zon. Of regen, zoals wij ondervonden.

Bedrijvigheid

Aan de bomen en het plantsoen voor ons huis is goed te zien dat er een droge en warme periode is geweest. Het gras en de boom vertonen geeltinten. Ik zag, terwijl ik aan mijn ochtendkoffie zat, al een gemotoriseerde maaier langs komen. Even later een werkboot met fietswrakken. In Caldese regent het nu hoorde ik van de wijnboer die achter bleef. Dat is heerlijk voor de tuin, de wijngaard en het gras. Zo blijkt maar weer dat het gras elders altijd groener is.

Opgeknapt

Echt? Regent het nou? Bijna verbaasd liep ik gisteren naar buiten.  Ja hoor, na wat onweergerommel in de verte vielen de eerste druppels sinds een maand. Snel de planten zó neerzetten dat ze ook wat vangen. Als het maar een beetje doorzet, want aan drie druppels hebben we niets. Gelukkig, dat deed het. De tweede foto moest ik vanuit de keuken maken want het kwam met bakken naar beneden.

Echt? Doet het internet het weer? Bijna verbaasd liep ik vanmorgen naar mijn bureau. Na een weekend zonder hadden we weer signaal. Snel mails en blogs lezen. Want aan een half uurtje verbinding hebben we niets. Gelukkig, het doet het allemaal weer. Vanuit mijn vaste plek knal ik zo het internet weer op.

Als de regen niet wil vallen…

…dan wachten we op de hitte.  Dat ga ik even uitleggen. Er zijn huishoudelijke klusjes die we samen doen. Dat moeten we met elkaar afstemmen en bij grootschalig langdurig werk doen we dat het liefst op een regendag.  Maar die kwam er niet. Gelukkig hebben we ook dagen dat het zo warm is dat je tussen twaalf en vier graag de koelte van het huis opzoekt. Dus ladder, stofzuiger, spinrag en lange man. En iemand die aanwijst, stofzuiger aan en uitzet en ‘voorzichtig voorzichtig’ roept. Iemand die na afloop ook nog honderd keer zegt héél blij te zijn dat de klus gedaan is en daarna weer vrolijk in de tuin gaat zitten. Samen met de stofzuigerman.

Opgelucht

Vanmorgen liep ik met een vriendin door het centrum van Delft en dus ook even over de markt. Natuurlijk schoven we telkens winkeltje in, winkeltje uit maar het bleef meer bij kijken dan kopen. Zo’n gezellige niets-aan-de-hand ochtend.Terwijl we daarna thuis weer aan de koffie zaten, ontving zij een telefoontje met een goed bericht. Waarna de witte wijn op tafel kwam bij de lunch want er was iets te vieren. Dat het weer de rest van de dag somber, regenachtig en herfstig was, doet aan ons gevoel niets af. We blijven blij.

Struisvogel

Normaal gesproken ben ik een optimistisch mens. Maar vandaag? Wakker worden en dan horen dat die halve zool in Amerika …Wat een ellendige ontwikkeling. Zelf heb ik al tien dagen een forse verkoudheid die nog niet echt van wijken weet. En dan regent het ook nog onophoudelijk. Er zijn fijnere dagen te bedenken. Maar ook véél ergere. Ik ga op zoek naar persoonlijke lichtpuntjes: de boodschappen zijn in huis, inclusief gevulde speculaas. Straks maak ik een ovenschotel met paddenstoelen en pompoen. Ik doe een sfeervol  kaarsje aan en lees een boek. De boze buitenwereld negeren; het is enorm kortzichtig maar het helpt wel even.