Landerig

Na de pranzo lopen we nog even door de stille straten van Gubbio. Zo langzamerhand komt aan de vakantieperiode een einde. Na drie maanden gaan de scholen weer beginnen en herneemt het normale leven zich. De sfeer is wat landerig, een enkeling heeft een paraplu bij zich voor je-kan-niet-weten.

Hoewel de temperatuur zo rond de 22 graden is, blijven de terrassen leeg. In de verte komt een bui aanrollen maar drijft ook weer over. Ik ga thuis de wijnetiketten in orde maken. In onze septemberroutine speelt alles rondom de wijnproductie een belangrijke rol. Ik kom er vast nog op terug.

Advertenties

Wilde bramen

Het weer bepaalt onze werkzaamheden. Er wordt regen verwacht dit weekend. Zolang het droog is, werken we buiten. De lavendel moet nodig gesnoeid maar we besluiten eerst de bramen te oogsten en verspreiden ons over het terrein. Alle twee met een vergiet in de hand. En plukken maar. Dat valt dan toch tegen. Wat er hangt is al verdroogd, of nog niet rijp of hangt buiten bereik.

 

Gelukkig heeft de wijnboer lange armen en benen. Uiteindelijk hebben we anderhalve kilo bramen. In de vriezer lag nog twee ons vlierbessen die nu ontdooien. Ik weet wat me te doen staat als het straks regent.

Hozen

We zaten gisteravond op de twaalfde verdieping van dit gebouw in Amsterdam. Er wonen vrienden in een penthouse met een panoramisch uitzicht. De aanleiding vormde het ophalen van iets speciaals, waar ik binnenkort op terugkom. Terwijl we er heerlijk aten en genoeglijk zaten te praten, naderden enorme onweersbuien. Een schitterend gezicht, dat wel. In de stromende regen reden we terug naar Delft. Daar troffen we een ondergelopen kelderruimte aan. Via de burenapp was er vanmorgen een ploegje enthousiastelingen geformeerd die de boel weer opruimden.

In een hoosregen reed ik vanmorgen naar mijn ouders. Bij vertrek aldaar was het weer opgeklaard. Regen is hard nodig maar moet dat nou echt met van die stortbuien?

Buienradar of -raden?

Uitvoerig raadpleegde de wijnboer de buienradar. Ja hoor, vanaf  halft acht zou het een uur lang lekker regen. Het begon een beetje te waaien en we hoorden gerommel in de verte. Veelbelovend allemaal. Kussens naar binnen gehaald en de eerste spatjes nog  ongelovig op onze hoofden laten neerkomen. Het waren ook meteen de laatste druppels. Nergens meer onweer te zien of te horen. Windstil. Mooie roodkleurige wolken. Dat gaat vast weer een mooie zonnige dag worden morgen. De potplanten kregen een plens uit de gieter. Zo gaat het dus niet alleen in NL maar ook al weken hier in Caldese.

Kicken op klussen

Op ons program vandaag stond de Grote Uithoos en Opruimbeurt der Schuur. Ik ben daarvan, sterker nog ik kick er op.  In de loop van de tijd spoelt er van alles aan in zo’n ruimte. Denk alleen maar aan de apparatuur voor het wijnmaken. Enfin. Veel van de losse zooi werd buiten ter sortering neergezet. En toen begon het te regenen. En niet zo zuinig ook. Dat was wel even jammer maar verhoogde ons tempo.

Toevallig liet Facebook me de afgelopen week dit bericht zien. Eens in de drie jaar een schuur uit baggeren is bepaald geen luxe. O, ja, de foto’s zijn van vóór en tijdens. De opgeruimde versie geloven jullie wel, toch? We zijn weer klaar voor drie jaar.

Schaduwrijk

Het is een nathals, die kiwiplant. Vorig jaar had ie het moeilijk maar dit jaar was er regenwater in overvloed.  Het blad is mooi fris en de eerste bloemen hangen al aan de pergola.

En wat te vinden van de kleur van zijn uitlopers? Vrolijke plant hoor.

Dan hier het totaalplaatje. Alle onkruid in deze hoek is zorgvuldig weggeplukt. Dat blijft een dingetje. We vorderen langzaam maar gestaag en zijn blij met elke op de natuur heroverde meter. We schatten nog zeker een week werk te hebben aan de jacht op het onkruid. En dan gaan we eens uitgebreid achterover leunen. Denk ik.

Domweg gelukkig in Delft

Het prachtige weer gisteren dreef ons in de middag opnieuw naar buiten. We maakten een fietstochtje en eindigden met een ijsje. Vanmorgen verbaasden we ons over een regenbui die gelukkig weer snel voorbij trok. Zo kon ik vanmiddag op weg naar kapper en AH fijn de route door de Doelentuin nemen. Dat gaat overigens alleen met dichte schoenen. De paden zijn gemaakt van uiterst kleine kiezels waarin je een paar centimeter wegzakt.

In de verte zit een vrouw op een bankje naast haar rollator. Ze moet er net als ik er doorheen geploegd hebben.  We maakten een praatje en waren allebei verrukt over de bloeiende rhododendrons.