Opgeknapt

Echt? Regent het nou? Bijna verbaasd liep ik gisteren naar buiten.  Ja hoor, na wat onweergerommel in de verte vielen de eerste druppels sinds een maand. Snel de planten zó neerzetten dat ze ook wat vangen. Als het maar een beetje doorzet, want aan drie druppels hebben we niets. Gelukkig, dat deed het. De tweede foto moest ik vanuit de keuken maken want het kwam met bakken naar beneden.

Echt? Doet het internet het weer? Bijna verbaasd liep ik vanmorgen naar mijn bureau. Na een weekend zonder hadden we weer signaal. Snel mails en blogs lezen. Want aan een half uurtje verbinding hebben we niets. Gelukkig, het doet het allemaal weer. Vanuit mijn vaste plek knal ik zo het internet weer op.

Als de regen niet wil vallen…

…dan wachten we op de hitte.  Dat ga ik even uitleggen. Er zijn huishoudelijke klusjes die we samen doen. Dat moeten we met elkaar afstemmen en bij grootschalig langdurig werk doen we dat het liefst op een regendag.  Maar die kwam er niet. Gelukkig hebben we ook dagen dat het zo warm is dat je tussen twaalf en vier graag de koelte van het huis opzoekt. Dus ladder, stofzuiger, spinrag en lange man. En iemand die aanwijst, stofzuiger aan en uitzet en ‘voorzichtig voorzichtig’ roept. Iemand die na afloop ook nog honderd keer zegt héél blij te zijn dat de klus gedaan is en daarna weer vrolijk in de tuin gaat zitten. Samen met de stofzuigerman.

Opgelucht

Vanmorgen liep ik met een vriendin door het centrum van Delft en dus ook even over de markt. Natuurlijk schoven we telkens winkeltje in, winkeltje uit maar het bleef meer bij kijken dan kopen. Zo’n gezellige niets-aan-de-hand ochtend.Terwijl we daarna thuis weer aan de koffie zaten, ontving zij een telefoontje met een goed bericht. Waarna de witte wijn op tafel kwam bij de lunch want er was iets te vieren. Dat het weer de rest van de dag somber, regenachtig en herfstig was, doet aan ons gevoel niets af. We blijven blij.

Struisvogel

Normaal gesproken ben ik een optimistisch mens. Maar vandaag? Wakker worden en dan horen dat die halve zool in Amerika …Wat een ellendige ontwikkeling. Zelf heb ik al tien dagen een forse verkoudheid die nog niet echt van wijken weet. En dan regent het ook nog onophoudelijk. Er zijn fijnere dagen te bedenken. Maar ook véél ergere. Ik ga op zoek naar persoonlijke lichtpuntjes: de boodschappen zijn in huis, inclusief gevulde speculaas. Straks maak ik een ovenschotel met paddenstoelen en pompoen. Ik doe een sfeervol  kaarsje aan en lees een boek. De boze buitenwereld negeren; het is enorm kortzichtig maar het helpt wel even.

Wegdoen

Er hangen nog steeds dikke regenwolken boven Gubbio. Maar de dagen dat we weer lekker buiten kunnen spelen komen vast en zeker terug. Tot het zover is doe ik maar weer eens ‘een kastje per dag’. Mijn stelling is: hoe groter een ruimte is, hoe minder nijpend opruimen wordt.  Neem onze badkamer.  Plaats genoeg voor twee stapels badhanddoeken waarvan we maar de helft gebruiken. Lawaaisieraden, waarvan je je afvraagt hoe het ooit in je bezit kwam. Half verdroogde tubes met onduidelijke dingen.  De tijd was rijp om weer een kritisch door de spullen te ploegen en heel veel weg te doen. Zo. Opgeruimd staat netjes. En dan morgen graag weer zonneschijn.

Piepen

Het heeft vannacht behoorlijk geregend. Met bakken kwam het naar beneden en dus geen volle maan te zien. De foto bewijst dat ik niet overdrijf. Op deze parkeerplaats in het centrum van Gubbio staat alleen nog een scooter. De eigenaar zal zijn lieslaarzen wel aan het halen zijn. Gelukkig piept de zon ook af en toe nog te voorschijn. Terwijl ik de regen verwelkom, want nuttig op velerlei gebied, constateer ik voor mezelf dat ik nog niet toe ben aan de donkerte. Daar zie ik in deze tijd van het jaar de gezelligheid absoluut nog niet van in.

Dan maar lezen

Het kost behoorlijk wat moeite om een ‘mannetje’ te vinden. Een persoon die het dak op wil, een nieuwe kop in de schotelantenne monteert en even helpt bij het afstellen in de juiste positie zodat we weer tv kunnen kijken. ‘Ik installeer uitsluitend voor een andere satelliet’. ‘ Wij doen alleen internet en telefoon’. ‘Bel me over een week nog maar eens, want ik heb het te druk’. Vanmorgen zou hij komen, de man die het zo druk heeft. Met een lange ladder. Maar hij kwam niet. En nu onweert en regent het. Zie bij dit relaas maar eens een toepasselijke foto te maken.  Ik vond in mijn archief nog een sneu kijkend vrouwspersoon met een spinnetje op haar rug. Ze staat al weken op de uitkijk.