Gebak, confetti en geopend hart

Nee hoor. We doen er niets aan. Wij vieren feest omdat de zon weer schijnt en de temperatuur ineens weer 17 graden is. Het heeft zo’n beetje de hele week geregend. Dus pakken we graag de draad op en snoeien de brem verder en plukken weer onkruid. Nou ja, een taartje bij de thee vanmiddag kan er wel van af. Het oranje ondergrondje vond ik in de lappenkist. De feestelijke confetti is uit zichzelf vanuit de blauwe regen de rieten stoel in gewaaid.

En dat geopende hart? Dat slaat op de madeliefjes. Die hebben een week staan bibberen met geknakte kopjes en gesloten bloem. Nu richten ze zich weer naar de zon. Net als wij.

Vrijheid in gebondenheid

Omdat ik mijn moeder beloofd had gebak mee te nemen, stond ik vanmorgen al vroeg in de Choorstraat in de rij. Het dagelijks leven is wat complexer geworden. Voor mijn moeder helemaal. De oorlogsherinneringen, het gemis van mijn vader en de Coronacrisis, het is een zware periode. Ook voor mijn zussen en mij; je wilt er zijn voor elkaar maar in fysieke zin is dat onmogelijk. Gelukkig woont mijn moeder nog thuis en bezoeken we haar om de beurt en nemen de gepaste maatregelen en afstand. En vanmiddag om vijf uur op de vijfde van de vijfde maand, borrelen we digitaal met elkaar. Op de vrijheid, de vrede en op het grote geluk dat onze moeder nog in ons midden is. Voor haar speciaal wappert deze vlag.

Zeventig

Na de koffie met gebak liepen we achter de gastheer-en vrouw aan om bij de buren op het erf negen mooie lelijke eendjes aan te treffen. Er werden teams samengesteld, we kregen uitleg over het besturen van deze oldtimers en warempel, daar vertrokken we voor een soort puzzeltocht door de schitterende Alblasserwaard. 

Broodje paling bij Van Wijk, handelaar in levende vis met rondleiding toe. Bezoek aan een theetuin met haperende camerabatterij, thee en gebak. Eindigend met een maaltijd  van grote stoofpotten en een prijsuitreiking voor het beste team. We verkeerden in een heerlijk gezelschap ter gelegenheid van de 70 e verjaardag van een goede vriend. Tenslotte werden we getrakteerd op deze mooie zonsondergang. Dan mag je heus wel spreken van een enorm geslaagde dag

.

Wijn, gebak en soep

Knotwilgen in combinatie met wijnstokken? Ja hoor. We zijn op bezoek geweest bij vrienden die in Goudriaan wonen, een beeldschoon plaatsje in de Alblasserwaard. Daar heeft Bas Kon sinds 2003 zijn Domein Oosteind gevestigd en mochten we komen kijken, hem het hemd van het lijf vragen én proeven. Dat was een leerzame ochtend. Waarna we genoeglijk aan tafel schoven bij onze vrienden, die voor een heerlijke lunch hadden gezorgd. ’s Middags was er gebak, want we deelden mee in de feestvreugde bij de elfde verjaardag van onze kleinzoon. Waar ik de opa van de jarige achterliet omdat ik via een soepje bij een zus, samen met haar doorging naar de uitvoering van de Matthaus Passion. Maar dat weten jullie al. Hoeveel hoogtepunten passen er in één dag? Wat mij betreft dus drie.