Afgevinkt

Toch maar even laten zien waarmee we dan zo druk zijn? Twee dagen zijn we bezig geweest in de ‘rozentuin’. Drastisch snoeien, uitlopers van ongewilde bomen en struiken eruit, beeld verplaatsen, nieuw borderrandje leggen, verse aarde verspreiden, gras zaaien, lavendel planten en besproeingsysteem aanpassen. Ach wat waren we donderdagmiddag tevreden na afloop.

Vrijdag brak de zonvloed los en kon ik vanuit het huis door de voordeurruit heen opnieuw een foto maken. Laten we het er maar op houden dat de planten water nodig hebben! Ik maakte uiensoep en voor het eerst ging de centrale verwarming aan. En nu zaterdag? Stralende zon. En een foto die in juli gemaakt werd toen de rozentuin was overgenomen door andere bloeiers en ik er bijna achter verdween. Kannie wachten tot we volgend jaar het beoogde resultaat gaan zien.

Lachen

De aarde lacht in bloemen. Ik las dat ergens op een blog en ik weet werkelijk niet meer waar. Maar alle hulde voor de bedenker van deze zin want het is zó mooi verwoord.

Zowel maandag als dinsdag kreeg ik positieve en optimistische berichten van de vriendinnen die ernstige zorgen kenden. Laten we vandaag maar eens meelachen met de vrolijkste bloemen die ik ken.

Eén op de drie…

…die doet het nie. Gaan jullie maar eens lekker door elkaar heen groeien, zei ik begin mei. Dankbare plant, die geranium. Maar van de drie bakken die hier staan, gaan twee als een speer en de inhoud van bak drie laat het totaal afweten. Zelfde behandeling, in één koop gekocht, zelfde plek op het terras. Raar toch?

Dus haalde ik de planten er uit en keek ik de aarde na. Niets te zien aan schimmel of aaltjes of wat dan ook. Ingekort, bijgepunt, plantenvoeding toegevoegd en vriendelijk toegesproken. ‘Zet um op jongens, neem een voorbeeld aan je soortgenoten links en rechts van je’.

Roze (dag 4)

Vorige week vrijdag zijn we naar het tuincentrum geweest en hebben wat bloeiend spul gekocht. Dit jaar zet ik roze en witte hanggeraniums bij elkaar en hoop op een waterval aan boerse gezelligheid in de drie bakken die ik daarvoor bestemde. Ik heb ook nog een paar overlevers van vorig jaar in een bak bij elkaar gepropt en van verse aarde voorzien. Eens kijken of dat wat op gaat leveren. Het wisselvallige weer, vooral ook wat temperatuur betreft, zorgt er voor dat van bloemen zaaien nog niets is terecht gekomen. Maar aan de dagopdracht roze is wél voldaan.

#foto7daagse #f7d #heelhollandfotografeert #dag4 #roze

De winkel met de leukste naam

Aan het Buitenom in Den Haag zit een winkel met de fraaie naam Wempe & Wempe. Bijna dertg jaar geleden opgericht door twee zussen van me die de liefde voor mooi serviesgoed omzetten in een succesvol bedrijf waar je serviesgoed kunt inleveren en tweede hands kunt kopen. Inmiddels is er een andere eigenaar en is de service verder uitgebreid met een webshop. Vandaag was ik er om een deel van ons geraniumservies (klik) weg te brengen. Het wordt niet meer geproduceerd maar er is nog steeds vraag naar. Wempe & Wempe nam het in en bij verkoop delen we de winst. Voor mensen die van mooi gedekte tafels houden of een ontbrekend serviesonderdeel zoeken, is de winkel een hemel op aarde.

t Hangt te hangen

 

Ik kreeg een rondleiding door de wijngaard. Eerst de compostbakken bekijken. Het is gelukkig op afstand van ons huis want het meurt behoorlijk. Vooral bak één waar, als je er in roert, de damp vanaf komt en levende organismen hun nuttige werk verrichten. Bak twee is al aarde, bak drie heeft nog een lange weg te gaan.

Wat hier hangt ziet er smakelijker uit. Dit moet de oogst van 2018 worden. Op deze plek brengt de wijnboer vele uren door. Alles voor een zo optimaal mogelijk resultaat.

In een hoekje van de schuur is dit rek onlangs door een vriend gemaakt. Lege flessen die we over een paar maanden gaan vullen met de oogst van 2017.

Ballonvaardster

Uit de minibieb in de centrale hal van ons gebouw, haalde ik dit boek. Op de achterkant las ik: Want wat wil je nou liever: dag en nacht online zijn of elke dag lekker ontspannen leven? Dat spreekt me wel aan en dus begon ik te lezen. Het is humorvol geschreven door Gerhard Hormann. Hij vergelijkt zijn leven met dat van een ballonvaarder die elke keer een zandzak over boord gooit en steeds hoger en vrijer boven de aarde zweeft. Door je leven te vereenvoudigen en minder te consumeren ervaar je minder stress. Ieder dit dit boek leest zal er voor zich zelf zinnige dingen uit halen. Ik heb nog wel wat zandzakken te lossen.