Bloemenbalkon

Vanwege het feit dat we doorgaans de mooiste tijd van het jaar in Italië doorbrengen is het een kale bedoening op ons balkon. Nu wij min of meer gedwongen veel tijd doorbrengen op het minuscule buiten dat ons appartement in Delft biedt, is de behoefte aan wat fleurigs er ook ineens. Normaal zou ik dan naar de kringloop gaan voor een plantenbak. Dit keer trof ik bij mijn moeder een lege plantenbak die zij niet in gebruik heeft wegens te ondiep. Die mocht mee en wat kleine lage plantjes, die Australische ganzenbloemen heten, waren snel gekocht. Net zoals een zakje universele potgrond. Een paar witte geraniums in een rieten mand van onszelf en zie daar: ons buitenleven kreeg een fleurige impuls. Nu nog op zoek naar een hangtafeltje.

Groeten van Cisca

Met Cisca heb ik een paar jaar gecorrespondeerd. Zij is als Nederlandse vrouw met haar Servische man teruggekeerd naar zijn vaderland. Het leven daar verschilt nogal van het onze en ze schreef daar leuk over in haar reacties op mijn blog. Zo ontstond er zelfs een speciaal hoekje voor haar op dit blog. We hebben nu besloten wél samen door te gaan met corresponderen maar hiervan geen verslag meer te doen. Haar laatste aanvulling is vandaag geplaatst. Na alle lichamelijke ongemakken gaat het uiteindelijk weer beter met haar, heel fijn. Enfin, lees zelf maar.

De foto’s komen van ons terrein. We zien de laatste bloem in de hersthooi en mijn twee trotsen. De begonia die het redt en mijn overgehouden geraniums die ik na de winter zieltogend in een pot zette en het nu naar hun zin hebben.

Eén op de drie…

…die doet het nie. Gaan jullie maar eens lekker door elkaar heen groeien, zei ik begin mei. Dankbare plant, die geranium. Maar van de drie bakken die hier staan, gaan twee als een speer en de inhoud van bak drie laat het totaal afweten. Zelfde behandeling, in één koop gekocht, zelfde plek op het terras. Raar toch?

Dus haalde ik de planten er uit en keek ik de aarde na. Niets te zien aan schimmel of aaltjes of wat dan ook. Ingekort, bijgepunt, plantenvoeding toegevoegd en vriendelijk toegesproken. ‘Zet um op jongens, neem een voorbeeld aan je soortgenoten links en rechts van je’.

De winkel met de leukste naam

Aan het Buitenom in Den Haag zit een winkel met de fraaie naam Wempe & Wempe. Bijna dertg jaar geleden opgericht door twee zussen van me die de liefde voor mooi serviesgoed omzetten in een succesvol bedrijf waar je serviesgoed kunt inleveren en tweede hands kunt kopen. Inmiddels is er een andere eigenaar en is de service verder uitgebreid met een webshop. Vandaag was ik er om een deel van ons geraniumservies (klik) weg te brengen. Het wordt niet meer geproduceerd maar er is nog steeds vraag naar. Wempe & Wempe nam het in en bij verkoop delen we de winst. Voor mensen die van mooi gedekte tafels houden of een ontbrekend serviesonderdeel zoeken, is de winkel een hemel op aarde.

Zelfs nu nog

In smalle geveltuintjes staan ze nog tegen de klippen op de bloeien. Ongelooflijk, want op deze smalle stoep wordt bovendien vaak tegen deze rozen aangestoten. Maar daar trekken ze zich dus niets van aan. Kijk maar naar die gele roos, een meter verder.

En als klap op de vuurpijl staat er aan de overkant nog een derde roos te stralen. Ik zag bovendien gisteren nog goudsbloemen en bloeiende geraniums. Maar ja, ik heb niet altijd mijn camera bij me, hè. Kille en grauwe dagen krijgen onverwacht een feestelijk kleurtje.

Boers

Na de gele periode met de bloeiende brem en hertshooi, zijn we nu bij roze aan beland. Een mens is veranderlijk, blijkt maar weer. Een paar jaar geleden vond ik dat vreselijk. Waarom hebben geraniums eigenlijk zo’n tuttig imago? Lekker stevig en stoer en niet al te kwetsbaar. Precies wat we nodig hebben hier op het boerenerf met hoge temperaturen.

Vorig jaar zwoor ik de petunia’s af. Toch staan er nu weer twee te bloeien. Maar ik koop ze volgend jaar écht niet meer. Dat beloof ik me zelf hier plechtig.  Te kwetsbaar, te veel gedoe. Helemaal blij hier met en achter de geraniums.

 

 

Roze maandag

Ze staan in een vaasje in het keukenvenster. Ik ben ze een beetje zat, die petunia’s.  Vanwege de grote warmte en hun tere bloemen kun je water blijven geven. En dan het weghalen van de uitgebloeide exemplaren. Die altijd kleven. Terwijl ik aan balkonranden hele watervallen zie hangen waardoor ik eerder dit seizoen zo geïnspireerd was.  Dit jaar is bij mij de geranium favoriet.  We begonnen zó. 

De zomer is nog geen maand op streek en nu zien we dit. 

Zelf overgehouden no-nonsense bloemen. Een beetje boers en erg dankbaar. In mijn tuinschrift voor 2018 komt de aantekening: géén petunia, meer geraniums.

Erfgoed

Onze pogingen om het grind een beetje onkruidvrij te houden, beginnen nu wel letterlijk hun vruchten af te werpen. Ik zat op mijn krukje en keek voldaan naar dit stukje. Terwijl ik helemaal niet van plan was om te rijmen.

Hertshooi vormt samen met de geranium een aardig samenspel.

En om de hoek geurt de jasmijn.

Nog even wat dichterbij, misschien kunnen jullie het nu wel ruiken? Vandaag geen pranzo in Gubbio maar rustig gescharrel op het erf.  Eind van de middag arriveren nieuwe gasten. Dus ook gerommel in de keuken. Maar dat vind ik nou juist het leuke.

 

Prachtig krachtig

Als we moeten wachten op wat kleur dat uit de overwinterde geraniums zal komen, is de zomer voorbij. Dus vanmorgen naar onze vriend Adamo. Zijn naam alleen al. Achternaam is Minelli, ook al niet verkeerd. Hij heeft een Vivaio en dat woord maakt me nog blijer. Ik denk dat iedereen dat begrip wel zal kunnen vertalen. Goed. Kleurrijke planten dus. Niet al te bont en omdat er van nature al veel blauw en geel is in de tuin, werden het witte hanggeraniums en petunia’s in vrolijke kleuren. Fijn de hele middag met en in de aarde rommelen.

De brem zorgt voor de gele toef, de Amerikaanse sering op de voorgrond neemt het blauw voor zijn rekening. De vijgenboom, die een beetje recht geduwd moet worden, heeft zich na de nachtvorst weer keurig hersteld. Viva la primavera.

 

Nog meer wit

Wat betreft de tuin was er dit jaar niet veel te melden. We hebben de boel de boel gelaten en dat kan ook best een jaartje. Rozen en lavendel bloeien toch wel. En kijk, de rozen willen zich, zelfs met oktober in aantocht, heus nog wel op hun mooist presenteren. De lavendel is al gesnoeid, de rozen zullen er uiteindelijk ook aan moeten geloven. Een paar hanggeraniums hebben ook hun geld dubbel en dwars opgebracht. De nazomer is fantastisch en brengt nog heel veel moois. Morgen zal ik eens op zoek gaan naar wat kleur in de tuin.