In de natuur

Soms lopen er hele kuddes maar deze sportieveling is lekker in zijn uppie aan het rennen. Dat ziet er naar mijn gevoel wat natuurlijker uit. Heerlijk in je eigen tempo en elkaar niet voor de voeten lopend. Alleen het geluid van de vogels.

Het was tamelijk fris vanmorgen in de Delftse Hout maar prima wandelweer. Bij de groenteboerin staat een nieuw reclamebord voor een kistje vol smaak, ‘Lekker nassûh’ staat erbij. Bij nassen zie ik eigenlijk ongezonder voedsel voor me, meer in de trant van vette snacks. Maar dat kan aan mij liggen.

Bij dit doorkijkje tenslotte, stoort mij het bord dat je hier niet gemotoriseerd het water op mag. Ik snáp het wel maar vind het ontsierend. Maar ook dat kan aan mij liggen.

Langs de slootkant

Het is geel en groen wat de klok slaat. De forsythia loopt wat bloei betreft al weer op z’n end maar dan neemt het koolzaad de gele estafette over.

Ook het eerste bloeiende fluitekruid al weer gezien. Ik ben een echt lente-zomermens en word van deze uitbundigheid in de natuur zelf ook heel erg vrolijk. Bovendien waren we vanmorgen bij de polderwandeling weer met een grotere groep en gaan we elkaar aan het eind van de middag als eetclub opnieuw ontmoeten. Wat een heerlijke dag.

Waar zullen we ons vestigen?

Het geluid van nijlganzen herken ik inmiddels feilloos, maar waar kwam het vandaan? Ik zag dat dit stel de dakgoot van ons gebouw had uitgekozen om luid gakkend hun territorium te verdedigen. Ik vind het wel effectief. Zo weet iedere overvlieger dat hier beneden in de groenstrook voor ons huis, een nieuw gezin gesticht gaat worden. Of willen ze zich samen aansluiten bij een troepje dat een kolonie heeft in de Delftse Hout? Ik verzin ook maar wat. Bij mijn ouders voor de deur trof ik een lege slootkant aan. Plaats genoeg voor een nieuwe nederzetting. Maar ja, om daar nou luid gakkend een stel ganzen proberen naar toe te lokken, zie ik mezelf niet snel doen.

Park, film, polder en boeken

Tussen ons huis en het filmhuis ligt een klein park, de Doelentuin. Gistermiddag liepen we er doorheen op weg om de film Green Book te bekijken. Een gruwelijk thema, over de bij wet geregelde achterstelling van de zwarte mensen in de USA begin zestiger jaren. Luchtig en humorvol verfilmd. Heel bijzonder en tot nadenken stemmend, gezien de acualiteit.

Uiteraard deden we vanmorgen weer de polderwandeling. Het was gewoon weg druk in de Delftse Hout. Niet alleen met recreanten, ook de vogels lieten van zich horen.

Vanmiddag bezochten we de boekwinkel. Onze aanschaf ligt op tafel. De wijnboer kocht de Bourgondiërs, ik zelf ging voor Peter Buwalda en het essay. Het boekenweekgeschenk kregen we in tweevoud mee. Wat een rijk weekend!

 

Tussen vroeger en nu

Vroeger waren we nog onsterfelijk. Die tekst stond op een linnen tas. Ik maakte een praatje met de taseigenaar die me vertelde dat het een uitspraak is van de schrijver, arts en filosoof Bert Keizer. De naam zei me niets en ik ging op zoek. Ik kwam een mooi interview met hem tegen dat je hier kunt nalezen. Het is een zin om lang over na te denken. Inmiddels weet ik dat we niet onsterfelijk zijn maar in mijn onbezorgde jeugd dacht ik van wel. Of eigenlijk dacht ik er nauwelijks over ná. Vorig jaar overleden in onze vriendenkring drie personen. We zijn tegenwoordig ontzettend sterfelijk.

En toch…

…had ik er spijt van mijn camera niet te hebben meegenomen tijdens de polderwandeling vanmorgen. Uiteindelijk is er altijd wel wat te zien, al zijn het kale bomen of omploegde moestuinen die wachten op nadere invulling.

Gelukkig heb ik mijn mobieltje nog waarmee ik foto’s kan maken. Het was nat, heel nat en stormachtig bovendien. De City-Pier-Cityloop in Den Haag is afgelast vanwege code geel. Sneu voor de getrainden en de lopers die de CPC- loop als voorbereiding op de marathon gebruiken. Maar 40.000 mensen de stad in halen vereist nogal wat logistieke aanpassing en de harde windstoten kunnen gevaar opleveren op en langs het parcours. Persoonlijk ben ik blij dat ik mijn frisse neus gehaald heb en de rest van de dag binnen mag blijven.

Dat móet je zien

Het is dat we op zondagochtend de wandelafpraak hebben, want alleen zou je er toch minder makkelijk voor kiezen om al om negen uur de regen te trotseren. Gelukkig is er altijd groen te vinden. Een kleurrijke hardloper die gewoon wél in zijn uppie zijn kilometers maakt, vrolijkt de grauwe buitenboel ook een beetje op.

Terug naar huis hebben we heel onverantwoord, even met de auto stil gestaan op de kleine rotonde bij Ikea. Raampje naar beneden en snel snel deze foto gemaakt. Want dit willen we graag zien, toch? Bloeiende narcissen; de natuur gaat onverstoorbaar zijn eigen gang.