Ode aan het Varken

Sinds deze maand staat in de Delftse Hout dit bijzondere kunstwerk van Jantien van Mook. Het staat er natuurlijk niet zomaar, het betreft een actievarken. Samen met de Partij voor de Dieren en de Dierenbescherming ontstond een Europees burgerinitiatief ‘Stop de kooien’.

Met het welzijn van dieren die leven in de vee-industrie is het droevig gesteld. Ondertekenen van de petitie kan hier. Dit reizend varken stond al in Amsterdam, Den Haag, Haarlem, Eindhoven, Leiden en Utrecht. En nu dus in Delft. Van mij had de plek wat prominenter gemogen, bijvoorbeeld midden op de Beestenmarkt tussen de terrassen. Toepasselijk en met meer aandacht. Dus misbruik ik mijn blog voor een keer voor de goede zaak.

Meisjeswandeling

Eén van de mannen had een golftoernooitje. Het verkleinwoord is van hem zelf. De ander is in Italië. Dus we liepen met slechts drie meisjes vanmorgen de polderwandeling. Mijn oog viel op dit romantische hoekje. Ik hou van zwart geverfde schuren. Hier is meer sprake van een als schuur vermomd woonhuis of andersom. Het lijkt wat sfeer betreft op het huisje dat ik vrijdag tegenkwam. Delftse Hout versus Delft Centrum. Schilderachtig is het allebei.

Zomerdonkerte

Daar zitten we, mijn zus en ik op het terras van Du Midi. Het begon een beetje te miezeren maar het ontbijt was toen al op en de wandeling gedaan. Zij was het ook die zomerdonkerte zei bij het zien van dit weitje dat overschaduwd wordt door bomen.

We zijn ruim een maand na de langste dag en bomen en struiken zijn op hun groenste toppunt.

Het was zelfs een beetje mystiek vanmorgen met die dreigende drupregen. De hele natuur, mens en dier, herademt na de hitterecords van de afgelopen week. Geen brandende zon meer, iedereen blij.

Zon dag

Sappig weiland, roodbonte koeien en de toren van de Nieuwe Kerk in Delft. We voegden ons weer in de wandelclub en daaruit vloeiden weer twee leuke afspraken voort. Het is soms bijna gênant dat ons leven zoveel positiefs bevat. Natuurlijk zijn er zorgen, is er verdriet en zijn er mindere perioden maar over het algemeen schijnt bij ons de zon. Niet letterlijk want de lucht is vandaag behoorlijk betrokken. Dan kijk ik graag naar wat er wél mooi is. En dat is zoveel.

In de natuur

Soms lopen er hele kuddes maar deze sportieveling is lekker in zijn uppie aan het rennen. Dat ziet er naar mijn gevoel wat natuurlijker uit. Heerlijk in je eigen tempo en elkaar niet voor de voeten lopend. Alleen het geluid van de vogels.

Het was tamelijk fris vanmorgen in de Delftse Hout maar prima wandelweer. Bij de groenteboerin staat een nieuw reclamebord voor een kistje vol smaak, ‘Lekker nassûh’ staat erbij. Bij nassen zie ik eigenlijk ongezonder voedsel voor me, meer in de trant van vette snacks. Maar dat kan aan mij liggen.

Bij dit doorkijkje tenslotte, stoort mij het bord dat je hier niet gemotoriseerd het water op mag. Ik snáp het wel maar vind het ontsierend. Maar ook dat kan aan mij liggen.

Langs de slootkant

Het is geel en groen wat de klok slaat. De forsythia loopt wat bloei betreft al weer op z’n end maar dan neemt het koolzaad de gele estafette over.

Ook het eerste bloeiende fluitekruid al weer gezien. Ik ben een echt lente-zomermens en word van deze uitbundigheid in de natuur zelf ook heel erg vrolijk. Bovendien waren we vanmorgen bij de polderwandeling weer met een grotere groep en gaan we elkaar aan het eind van de middag als eetclub opnieuw ontmoeten. Wat een heerlijke dag.

Waar zullen we ons vestigen?

Het geluid van nijlganzen herken ik inmiddels feilloos, maar waar kwam het vandaan? Ik zag dat dit stel de dakgoot van ons gebouw had uitgekozen om luid gakkend hun territorium te verdedigen. Ik vind het wel effectief. Zo weet iedere overvlieger dat hier beneden in de groenstrook voor ons huis, een nieuw gezin gesticht gaat worden. Of willen ze zich samen aansluiten bij een troepje dat een kolonie heeft in de Delftse Hout? Ik verzin ook maar wat. Bij mijn ouders voor de deur trof ik een lege slootkant aan. Plaats genoeg voor een nieuwe nederzetting. Maar ja, om daar nou luid gakkend een stel ganzen proberen naar toe te lokken, zie ik mezelf niet snel doen.