Loslaten

Als ik een goede boekrecensie lees of hoor, dan zet ik het boek op mijn lijstje. Idem wat betreft films, tentoonstellingen en recepten. Er is zoveel moois en mijn belangstelling tamelijk breed. Maar ja. Ik kan in dit ene leven niet álles lezen, leren, zien, eten en beleven. Kloek besluit: wég met mijn ik-wil-nog-graag-lijstjes. Ik zie wel wat er op mijn pad komt. Zoals bijvoorbeeld dit boek, dat ik uit de minibieb van Delft haalde. Een detective, geschreven door twee Italiaanse auteurs. Het verhaal speelt zich af in de buurt van Bologna en zit vol met herkenbare types. De wijnboer en ik lazen met met plezier. De minibieb indachtig, ga ik het doorgeven. Ik weet wel een paar mensen die ik daar een plezier mee kan doen.

Canal art 2017

Voor het tweede achtereenvolgende jaar drijft er kunst in de grachten van de Voldersgracht, Vrouwjuttenland en Dertienhuizen. Dat is een aardig initiatief al ben ik eerlijk gezegd niet erg onder de indruk van wat er drijft. Het vaasachtige bouwsel op de eerste foto deed mij denken aan werk van Theo Jansen maar kan niet van hem zijn want hij maakt alleen maar beesten. Een stukje verderop alweer een constructie van pvc-buis nu ook met petflessen eronder. Op internet lees ik dat het geïnspireerd is op het werk van Jansen. De maker heet Marc Borger en noemt zijn creatie Animalus Canalus. En nou hoop ik maar dat Theo hiervan op de hoogte is.

Voorproefje

Op de zelfde dag dat wij vorige week arriveerden, streken ook zwager en schoonzusje uit Colombia neer in NL. Ze blijven hier drie maanden en vandaag hadden we gelukkig nog even gelegenheid elkaar te ontmoeten. De laatste keer dat we elkaar zagen was twee jaar geleden. Die tijd valt snel weg en we pakken de familiedraad gemakkelijk en tot groot genoegen weer op.  Na de koffie gingen we aan de wandel door Delft en schoten wat toeristische foto’s. Hier staan Hans en Maribel op het Doelenplein te poseren.  We gaan de komende periode nog twee maal een gezamenlijke week vakantie vieren.  Dat is een heerlijk vooruitzicht en biedt mij de mogelijkheid hen nog wat closer op de foto te zetten.

 

Opvallend in Delft

Zijn we zomaar weer even in Delft. De familiepicknick morgen is de reden van onze overkomst. We ervaren opvallend veel stadsgeluiden, logisch want de ramen staan open. Na een korte regenbui rond een uur of negen vanmorgen, heerst er een zomerachtige sfeer. We doen boodschappen en kijken met hernieuwde liefde en belangstelling naar onze stad. Langs de grachten staan kraampjes met antiek en curiosa, het wemelt van de mensen en de terrassen zitten vol. Als een toerist loop ik rond met mijn fotocamera en valt het enorme aantal fietsen me op.

En boten, vooral ook veel boten.

Delft heeft net zoals Gubbio veel middeleeuwse aspecten. Maar wat een contrast.

Kattige dames

Dit schilderij van Leonardo Da Vinci hangt in Krakau en ik ken het alleen van afbeeldingen. De afgebeelde Cecilia Gallerani is de zestienjarige minnares van Ludovico Sforza en is beroemd geworden als de Dame met de hermelijn. Maar daar gaat het mij hier eigenlijk niet om. Kijk eens hoe ik haar onlangs gezusterlijk en verpuzzeld aantrof.

Het Meisje met de parel ben ik, vooral in Delft, al vaker vermomd tegengekomen. Kijk maar eens hier. Dat vind ik wel amusant. En onlangs zag ik haar bij blogmaatje Bertie in een moderne variant voorbijkomen. Geniaal. Maar je kunt overdrijven met kunstgrappen, vind ik. Of  zijn er kattenliefhebbers die hier vrolijk van worden?

Huisdieren

De wijnboer boert biologisch en gaat daardoor steeds gekkere dingen doen. Zo bestelde hij via internet tijgerwormen en liet die afgelopen week in Delft afleveren. Elk appelschilletje, alle koffiedik en groen keukenafval verdween in het tijdelijke wormenhotel. In de ecologisch zeer verantwoorde tas werd het vee vandaag als handbagage meegenomen. Van te voren had ik de lieverd gemeld dat ik mogelijk in lachen uit zou barsten bij douanevragen omtrent de inhoud van die dozen.

Maar zie, de wormen en wij zijn veilig en zonder veel gelach in Italië aangekomen. Zij krijgen nu eerst een ruimere behuizing. Wij hebben die al.

Zintuigen

De man zat vanmorgen bij de tandarts en morgen mag hij voor controle ook nog naar de oogarts. Zelf liet ik vandaag mijn oren even nakijken. Zo kan een vakantieweek in NL ook nog eens effectief worden ingezet voor klein lijfelijk onderhoud. De huisarts zetelt in de Vermeertoren, even buiten het centrum van Delft. En zodoende liep ik door een straat die gevuld is met flats uit de zestiger jaren.  Die zien er goed onderhouden uit, de vrolijke primaire kleuren en de eenvormigheid zorgen voor een grafisch effect. De zon deed de rest. Ik vind het zowaar mooi.