Bomenkennis

Er stonden toevallig net wat plantsoenmedewerkers voor de deur. ‘Weten jullie wat voor een boom dit is?’ vroeg ik. Ik wees hen naar de boom die hier in het midden te zien is en waar wij vanuit de luie zetel op neer kijken. Er werden bedenkelijke blikken gewisseld en men dacht een populier. Dat verbaasde me want ik zie dan iets hoogs en smals voor me. Ik wilde het graag weten want via gemeentelijke berichtgeving had ik gelezen dat er iepziekte heerst en in Delft zestig iepen zullen worden gekapt, waaronder drie in onze straat.

Ons dagelijkse rondje voerde ons verder langs ‘het boslaantje’ en zie nou toch. Hier staan een paar bomen met oranje kruisen. Ik bekeek ze van dichtbij en jawel, bruin blad en kale takken; dit zijn ongetwijfeld de zieke iepen. Voor alle zekerheid nam ik een op de grond gevallen blad van de boom voor ons huis mee en determineerde dat later via Plantsnap als de zomerlinde. De kap zal dus plaatsvinden in het boslaantje, gelukkig gevolgd door herplanting. We zijn behoorlijk opgelucht. En ik ken meteen het verschil tussen populier, iep en linde.

Tijdreizen

Yanaika Zomer schreef voor Unicef dit gedicht. Het hangt vlak naast Hotel de Plataan.

Als ik in de tijd kon reizen

zou ik je gisteren al bewijzen

wat je morgen nog niet wist

Dat vroeg of laat

alles wat gebeuren gaat

allang weer goedgekomen is.

Bijbelse fiets

Deze fiets lijkt bijna met opzet zo neergezet. Sjiek exemplaar in de zelfde kleur als taartenwinkel waar ie voor staat. Met gemak zou ik 365 dagen lang fietsen kunnen plaatsen op dit blog. Telkens een andere en allemaal opmerkelijk. Delft is één grote fietsenstalling.

‘Leuk hè, zo’n voetbalfiets?’ sprak een man mij aan toen ik stond te fotograferen. Inderdaad, grasmat en oranje; het heeft wel wat voetballerigs. Deze drie stalen rossen stonden trouwens wel de hele stoep te blokkeren. De onderste in deze kleine serie noem ik de boodschapfiets. In het zweet des aanschijns zult gij uw brood verdienen staat er op de houten krat. Iemand heeft dit exemplaar voor zijn werk nodig, denk ik dan. Misschien hoort er een heel ander verhaal bij, ik weet het niet en het maakt niet uit. Ik hou wel van een onopgelost mysterie.

Regenboogbrug

Sinds kort heeft Delft een regenboogbrug. Zodra je het station aan de centrumkant uitkomt, zie je hem liggen. Ik vind dat een fantastisch initiatief want Delft laat zien achter de LHBTI-gemeenschap te staan. Die afkorting staat voor Lesbische vrouwen, Homoseksuele mannen, Biseksuelen, Transgender en Intersekse personen. Tot op heden liep ik nog wel eens vast bij het uitspreken van LHBTI maar van nu af aan niet meer. Net zo min als we tolereren dat mensen uit deze groep gediscrimineerd worden. Om maar te zwijgen over mishandeling. Als je dan nog een klein stuk naar links loopt om de eerstvolgende gracht naar het centrum in te slaan, kom je dit stel (klik) tegen. Vanwege de Corona- maatregelen staan ze inmiddels op gepaste afstand van elkaar. Ik zeg: welkom in Delft.

Vies

Tussen twee bloemenplaatjes in, die ik maakte in voortuinen dicht bij ons huis, even een kleine gebeurtenis vertellen. Zaterdagochtend waren er náást de ondergrondse vuilniscontainers acht vuilniszakken achtergelaten, terwijl de containers niet vol waren en gewoon toegankelijk. Meeuwen en kraaien waren begonnen de zakken kapot te trekken en het was één gore ravage op de stoep. Ook buren hadden het gezien en via onze burenapp spraken we af met elkaar op te ruimen. De wijnboer en ik waren er als eersten, handschoenen aan, extra vuilniszakken en een bezem mee. Twee tellen later kwam er een onbekende jonge vrouw uit de zijstraat die zich excuseerde voor het feit dat ze geen Nederlands sprak. In het Engels vertelde ze dat zij elke ochtend hardloopt, op haar terugweg de troep had gezien en direct besloot deze op te gaan ruimen. Met z’n drieën was de zaak in minder dan tien minuten geklaard. Als Canadese had ze al op veel plekken gewoond, maar Delft was veruit favoriet. Kijk, dat is toch leuk om te horen, nietwaar. Ook drie andere buren waren ogenblikkelijk paraat te helpen. Wij zijn het er mee eens dat het hier heerlijk wonen is met veel fijne mensen in de buurt. Behalve dan de onbeschaamden die heel gemakzuchtig hun ongesorteerde vuilnis zomaar achterlaten. Bah.

Harde werkers

We reden vanmorgen naar ’s Gravenzande om bij mijn zus in haar duintuin een kop koffie te drinken. Het woord ‘energie’ spookte in het achterhoofd want dat is de foto-opdracht vandaag. Direct al kwam de Delftse watertoren in zicht, als zodanig niet meer in gebruik.

Ook hoogspanningsmasten vanuit de auto op de foto gezet. Misschien niet bijster origineel en nogal letterlijk waar het om energie gaat maar ik moest toch wat. Totdat ik de kassen zag. Die zijn helaas al lang niet meer zo beeldbepalend in het Westland als jaren geleden maar hebben wel alles met energie te maken. In de warmte van de kas worden de mooiste producten geteeld. Bovendien ken ik nogal wat Westlanders en dat zijn stuk voor stuk harde werkers. Met enorm veel energie dus.

Duo’s

Er valt niet gek veel te vertellen over wat ik hier laat zien. Twee aan twee plantenbakken tegen een voorgevel, bloemen allemaal in hetzelfde kleurpalet en bij twee huizen zelfs een plekje om te gaan zitten. Dat is het. Ik kom ze tegen tijdens onze bruggenloop en bewonder ze dan terloops. Maar er is zorg aan besteed en ze verdienen wat meer aandacht. Vandaag zien toch maar mooi mensen van búiten Delft hoe onze overburen hun stoep verfraaien.

Stilte en storm

Wat een temperatuurverschil zeg! Was het zaterdag nog ruim boven de twintig graden, nu liepen we bij een graad of tien ons blokje om. Winterjack aan, lange haren wapperend in de wind. De bloembakken hangen weer aan brugleuningen en lantarenpalen. De terrasboten liggen in de grachten. Delft lijkt klaar voor het seizoen. Nog even en de royaal opgezette terrassen zitten aangepast vol. Ik ben benieuwd hoe dat zal gaan. Ik denk dat het storm gaat lopen. Voorlopig geniet ik nog even van de rust, die naarmate het langer duurt, weer zo gewoon lijkt en me eigenlijk wel aangenaam is. Als de storm die Corona heet een beetje is geluwd en de huidige windvlagen zich terugtrekken, wordt Delft weer zichzelf; een zee van terrassen.

Natuurdagboek

Kleindochter Isabel had me in een lief briefje geadviseerd om het raam open te gooien. En kijk, ruik en geniet, schreef ze erbij. Direct erna kwam ik deze tekening in de krant tegen bij een artikel van Gemma Venhuizen met de titel Natuur voor binnenblijvers. Zij raadde aan een natuurdagboekje bij te houden, je zintuigen goed te gebruiken en je natuurkennis te vergroten. Dus daar ben ik maar eens aan begonnen. Ik hou de stand van zaken bij de familie Meerkoet bij. Noteer hoe een perkje van minikeukenhof veranderde in een wilde bloementuin en meer van dat soort dingen.

Hier is goed te zien dat ik de ramen volgens voorschrift heb opengegooid. In de avondzon staat hier ‘onze’ boom weer helemaal groen te zijn en de inkijk naar de Vermeerstraat op natuurlijke wijze te blokkeren. En zo zag het er op 8 april nog uit. We kregen dus binnen een maand een compleet nieuw uitzicht, zonder ons te verplaatsen. Da’s toch een wonder?

Marktbezoek

Bij de bakker op de markt staat een verkeersregelaar. Hij wijst de wachtenden in de rij naar de vrijgekomen plek vlak voor de kraam. Het werkt geweldig, iedereen wacht geduldig en niemand klaagt. Bij de groentenkraam gaat het iets minder georganiseerd. Het viel mij op dat een dame met mondkapje en plastic handschoenen zich van de anderhalve meter afstand niets meer aantrok en dat voelt onplezierig. Dus deinsde ik terug maar vraag me af of dat terecht is. Zij is beschermd en ik daardoor ten opzichte van haar toch ook?

Hoe dan ook, het was verder een ontspannen bezoekje aan de donderdagse weekmarkt in Delft. Om half elf waren we weer thuis en vanavond na het eten gaan we pas weer aan de wandel. Verse groenten, fruit en noten zijn in huis, daar knutsel ik vanavond een maaltijdsalade van. In de tussentijd zit ik op ons minibalkon met een boek.