Home made

Of ik wel af en toe haar stekken en kweekgoed wat water wilde geven, had mijn zusje gevraagd. Nou, natuurlijk, met alle liefde. Die twee in de emaillen kroezen, ik vermoed dat het pompoenen zijn, gaan als een speer. Die kunnen bijna wel de volle grond in. Het zaaisel in de kleine potjes heeft ondanks mijn zorg, niets groens opgeleverd. Als dat maar goed komt.

We kregen ook instructie vóóral van de eieren te nemen. De dochter van zus en zwager houdt naast paarden en geiten ook kippen en voorziet de familie dus van eieren. Omdat ‘home made’ vandaag de foto-opdracht was, en je dit ruim mag interpreteren, maakte ik vanmorgen een laatste rondje door hun keuken. Inmiddels zijn we weer thuis in Delft.

Een naam zegt ook niet alles

Ken ik inmiddels alle stadsparken van Delft, vroeg ik me af. Welnee. Op internet vond ik een lijst met dertien groengebieden, waaronder ook twee begraafplaatsen. Vooral buiten het centrum valt er nog veel te ontdekken. Bovendien worden in de oude spoorzone woonwijken ontwikkeld met uitgebreide stadsparken, dus dat belooft nog wat. Ik vond ook Klein Veluwe op de lijst. Nooit van gehoord. Toen ik zocht naar de locatie kwam deze me wel bekend voor want de bus voor het bevolkingsonderzoek naar borstkanker staat op het terrein van de GGZ in een nogal lommerrijke omgeving. Dat aanpalende park blijkt Klein Veluwe te heten.

Het was er verrassend mooi hoor, daar niet van. Maar Veluwe? Dan zie ik toch echts iets anders voor me. Van drie stenen objecten stond er nog maar één op zijn plaats. Ik hoop dat de tand des tijds er de oorzaak van is en niet dat een bewoner van een van de vele paviljoens in dit verder vrij toegankelijk park, zijn frustratie heeft uitgeleefd.

Kijk op Delft

Precies 775 jaar geleden vaardigde Graaf Willem II van Holland een oorkonde uit waarin bewoners van Delft privileges kregen zoals een vrijstelling tot betaling aan het graafschap. Dit moment wordt beschouwd als het moment waarop Delft stadsrechten kreeg. Door de vrijstelling kreeg de stad een enorme impuls in de handel maar ook een grote mate van zelfbestuur op het gebied van regelgeving en rechtspraak.

Echte feestelijkheden zijn er niet maar er is wel veel aandacht in de pers met als hoogtepunt vanavond om 18.20 op NPO 2 de serie Kijk op Delft. Ik zag de uitzendingen al op TV West en vond het de moeite waard. Vanaf morgen ga ik nogmaals kijken, vanavond niet, nee. Ik heb een behoorlijk belangrijke afspraak.

Mienette van der Chijs

Toen ik kortgeleden over Hugo de Groot schreef, vroeg blogvriendin Marthy zich af of er ook beroemde Delftse vróuwen waren. Ik beloofde haar dat uit te zoeken. Afgezien van Agneta van Marken-Matthes over wie ik al een paar maal schreef, werd in Delft Mienette van der Chijs geboren, een feministe die leefde van 1814 tot 1895. Zij was de welvarende weduwe van predikant Storm die twee maanden na hun huwelijk al overleed. Op haar reizen naar Zuid Afrika, waar haar broer woonde, Canada, De Verenigde Staten, Mexico en Cuba maakte zij kennis met vooraanstaande leden van de Internationale Vrouwenbeweging. Deze reizen vormden een bron van inspiratie voor haar activiteiten in NL. Ze beijverde zich voor beroepsonderwijs voor meisjes en vond ook dat specifieke mannenberoepen voor vrouwen beschikbaar moesten zijn. Vreemd genoeg is deze vrouw in de vergetelheid geraakt. De laatste tien haar van haar leven sleet zij het Sint Joris Gasthuis en zou aan vervolgingswaanzin hebben geleden. Haar boeken en documenten zijn verbrand, een muurschildering vlakbij haar laatste woonhuis, is onherkenbaar geworden.

Blogvriendin Bertie schreef een werkstuk over een Delfts feministe, vertrouwde ze me toe. Dat móet deze Mienette geweest zijn. Het is hoog tijd haar wat meer aan de vergetelheid te onttrekken. Ik kom er zeker nog op terug want ik ben zeer geïnteresseerd geraakt in deze bijzondere vrouw.

Beeldig

‘We zullen jullie ook eens een leuke plek in Zwijndrecht laten zien’, hadden de kleindochters gezegd na een rondwandeling in Delft. ‘Er is een beeldentuin, dat is echt iets voor jullie.’ En zo kwam het dat we zaterdagmiddag in het beeldenpark Drechtoevers liepen. Aanvankelijk had de jongste er niet zo’n zin in maar na afloop zei ze uit zichzelf blij te zijn dat we gegaan waren. Ach, zo gaat het het bij jonge kinderen nogal eens. Ben je lekker thuis aan het spelen, moet je met je opa en oma uit wandelen! Als kind had ik er een bloedhekel aan om op zondagmiddag met mijn ouders een verplichte wandeling te maken. Het werd gisteren een leuk uitstapje waarbij we over en weer foto’s maakten. De echte kunstzinnige beelden en de oevers waaraan dit park gelegen is, laat ik een andere keer nog zien.

Groene longen

We hebben voor de verandering maar eens een andere plek in Delft bewandeld. Dit is het Wilhelminapark waar we, heel oude mensig, op een bankje zaten en luisterden naar de vogels. Halsbandparkieten voerden de boventoon en in de verte hoorden we de specht. Ik ben eigenlijk altijd zeer gecharmeerd van stadsparken en zoek ze graag op. Als ze dan ook nog mooi onderhouden worden, is het een feestje om er een uurtje in te vertoeven.

Vlak bij de ingang van dit parkje staat De oude en de nieuwe stad uit 1959 van Paul Grégoire. Hij verbeelde de stad in deze twee vrouwen. Hun koppen hebben wel wat de lijden gehad in de loop der tijd. Maar ja, wiens kop niet?

Spannende ontsnapping

Vandaag is het precies vierhonderd jaar geleden dat Hugo de Groot in een boekenkist ontsnapte vanuit Slot Loevestein. We komen Hugo vaak tegen want zijn standbeeld staat meer dan levensgroot op de Markt in Delft. Slot Loevestein kwamen we vorige week tegen toen we op de uiterwaarden van de Waal naar de overkant keken. Tijdens zijn gevangenschap, die hij studerend door mocht brengen, kreeg deze rechtsgeleerde boeken vanuit Gorinchem aangeleverd. Zo ontstond ook het idee om te ontsnappen in die boekenkist. Al op elfjarige leeftijd ging hij in Leiden rechten studeren en nog steeds wordt hij gezien als de grondlegger van het zeerecht zoals dat nog steeds geldt. Het is dus een Delftenaar waar we best een beetje trots op mogen zijn. En wat zal de goede man vierhonderd jaar geleden blij geweest zijn toen hij eindelijk uit die kist kon kruipen.

Opmerkelijk

Verboden voor balspelen staat er op het bordje aan de gevel waaronder deze mobiele wc is neergezet. Op een andere plek in Delft kwam ik deze straatnaam tegen. Soms fotografeer ik dingen waarvan ik denk ‘daar kan ik nog wel wat mee’. Maar eerlijk gezegd heb ik geen idee wat ik hiermee aan moet.

O ja, deze heb ik ook nog, ik maakte de foto in Rotterdam. Op de een of andere manier is er toch een soort onderlinge samenhang. Het is denk ik de verwondering die ik had bij het lezen van deze borden.

Schoonheid achter hekken

Het waren nog lang niet alle muurschilderingen die ik hier donderdag liet zien. Wat te vinden van deze vlinder in de Appelstraat in Delft? Jaren lang woonde ik met mijn ouders in de Haagse Appelstraat, dus die straatnaam alleen al deed mij stoppen. Een vlinder en een doornenkroon, zijn ze samen een symbool voor de dood en wedergeboorte?

Het onderbrengen van alle huurders uit de Bomenwijk is niet zonder slag of stoot verlopen las ik in een Delftse krant (klik). Voor sommige bewoners zijn het uiterst pijnlijke beslissingen. De laatste vertrok in februari. Nu maakt men hoog tempo met de sloop en elk huis dat achter de hekken staat, zal binnenkort in brokstukken worden afgevoerd. Kijk dus voor de laatste keer nog even met me mee.

Elsenburgerbos

Het is eigenlijk wel bijzonder om te zien hoe wij in Nederland natuur creëren. Tussen de snelweg A4, de Plaspoelpolder een groot bedrijventerrein, en het Rijn Schiekanaal is dit stadspark aangeplant op het puin van de in de zeventiger jaren gerenoveerde Stationswijk in Den Haag.

Het park heeft steile paden, uitgebreide grasvelden, glooiende heuvels en twee grote vijvers. Ooit was hier de buitenplaats Elsenburg maar deze is in 1827 afgebroken. Dat er hier, tussen alle bebouwing een bos gepropt is, merk je niet als je er wandelt. Nou ja, een licht gebrom van de snelweg is hoorbaar maar verder was het er reuze rustig. Het was onze zoveelste leuke ontdekking dicht bij huis. Een volgende keer gaan we op de fiets en nemen we een picknickmand mee, daar vind ik het nou echt een geschikte plek voor.