Liggend in het gras

Uit de minibieb in Delft graaide ik nog snel dit boek mee. Het blijkt een klassieker te zijn uit de Italiaanse literatuur. Ik moest er even in komen maar het boeide zeer. Als je bedenkt dat dit werd geschreven aan het eind van de 19e eeuw dan is het kalme tempo goed te verdragen. Bovendien hou ik er van op deze manier beter de Italiaanse cultuur te leren kennen. Voor meer over de inhoud klik hier.

Blogvriendin Bertie mailde me naar aanleiding van het schilderij van de schilder Rafael. en meldde me dat over La Muta een boek is geschreven door Leslie Forbes. Die naam kwam me bekend voor, het boek zei me niets. Staat het hier gewoon in de boekenkast! Aangeschaft in 2008 en ik kan me er geen letter van herinneren. Zelfs niet nu ik al bij hoofdstuk 10  ben. Enfin, ik lees weer een vers boek.

Advertenties

Hozen

We zaten gisteravond op de twaalfde verdieping van dit gebouw in Amsterdam. Er wonen vrienden in een penthouse met een panoramisch uitzicht. De aanleiding vormde het ophalen van iets speciaals, waar ik binnenkort op terugkom. Terwijl we er heerlijk aten en genoeglijk zaten te praten, naderden enorme onweersbuien. Een schitterend gezicht, dat wel. In de stromende regen reden we terug naar Delft. Daar troffen we een ondergelopen kelderruimte aan. Via de burenapp was er vanmorgen een ploegje enthousiastelingen geformeerd die de boel weer opruimden.

In een hoosregen reed ik vanmorgen naar mijn ouders. Bij vertrek aldaar was het weer opgeklaard. Regen is hard nodig maar moet dat nou echt met van die stortbuien?

Delft promotie

Dank voor alle leuke reacties, complimenten en felicitaties op mijn blog van gisteren. Ik zal het mijn moeder overbrengen als ik haar morgen weer zie.

En dan nu nog even terug naar onze tuktukrit door Delft, afgelopen dinsdag. Men werkt met dagkaarten volgens het hop-on hop-offsysteem.  Kinderen onder de twaalf jaar (in ons geval drie) mogen gratis mee. Boven de twaalf betaal je vier euro per persoon. Er is plaats voor zes en we hadden we dus een soort privévervoer. De bestuurder, een Leidse (!) student gaf onderweg uitleg bij wat te zien was en wist goed in te spelen op de belangstelling van de kinderen. Hier bij de Oostpoort begon kleindochter Eva over het sprookje van Rapunzel, waar de bestuurder soepel op inspeelde. 

We hebben ook geboeid staan kijken en luisteren naar deze meneer die na zijn pensionering een opleiding volgde tot klompenmaker en belangstellenden in verschillende talen uitleg gaf. Eh…ja, Delft is een bezoekje waard.

Trappen

We kennen de Koninklijke Porceleyne Fles van het Delfts Blauw. Maar ook de tegels van het trappenhuis in het fabrieksgebouw zijn er vervaardigd. En in de keramische kamers is nog meer bouwkeramiek te bewonderen. Kleinzoon Lucas vond het aardig daar een zoekplaatje te maken.

Persoonlijk vind ik de strakke tegels iets fraaier dan de al te hevig gedecoreerde maar dat is een kwestie van smaak.

In ons appartementencomplex, ooit de Bibliotheek van de TU Delft,  ziet het trappenhuis er van boven ook wel aardig Koninklijk uit. Hier nog wat details.

 

Het was leuk om de kleinkinderen te wijzen op de toepassing van het Delfts keramiek in ons eigen huis. Een omgeving die zij uiteraard als heel vanzelfsprekend ervaren maar die best bijzonder en historisch is.

…en het bleef nog lang onrustig in de stad

Worden de ondergrondse vuilcontainers nou ook al op zondag geleegd? Welnee, we werden wakker van het geluid van het in elkaar zetten van luifels en tafels. Nog vóór we aan de polderwandeling begonnen, zag de overkant er al zo uit. Twee kilometer was er ingeruimd voor de barbecue waarmee vandaag de introductieweek voor nieuwe studenten begint.

Rond een uur of zes waren de tafels bezet en presenteerden de diverse studentenverenigingen zich door luid hossend en zingend op allerlei voertuigen langs te trekken.

Het ziet er allemaal bijzonder gezellig uit en ik wens iedereen een mooie, succesvolle studietijd toe in Delft.

Markt in Delft

Met een ernstig smoeltje stond Lief zijn zakgeld aan te vullen. Lief. Dat was ook het antwoord op de vraag hoe hij heette. Lief, zei hij en spelde zijn naam. Als dat zijn echte naam is en er geen misverstand tussen hem en mij was, zal hij die naam vaak moeten spellen.

Zij moest wél lachen toen ik haar vroeg of ik een foto mocht nemen. Je maakt zo’n mooi boeket, voegde ik er aan toe. Dat kan ze inderdaad prachtig, riep de klant die buiten beeld staat. Ze zal Tanja heten, gezien het banier op de achtergrond.

De gracht is gevuld met waterlelies. Daar pauzeerden mijn vriendin en ik even op een bankje, toen er een telefoontje beantwoord moest worden. Zomaar een rondje Delft op een voor haar gedenkwaardige dag.

Gekapt

Ineens ligt die mooie monumentale boom aan de Nieuwe Plantage in mootjes. Toch maar even gestopt voor een foto. De stronk staat nog en daarom heen ligt de afgezaagde stam en zijn dikke zijtakken.  Ik kon er nog niets over terugvinden op nieuwssites van Delft, dus het zal zeer recent gebeurd zijn.

Ik weet niet of een boomexpert hier al aan kan zien of de boom ziek is. Maar bij het aanschouwen van dit deel van de boom, kan zelfs een leek wel zien dat ie niet goed in zijn bast zit. Toch ontzettend zonde dat ie om moest.