Aangenaam verpozen

Toegegeven, ik moest de autoruit krabben vóór ik weg kon rijden vanmorgen. Maar dat deert me niet zolang ik dit zie. Blauwe lucht! Ik ging op weg om koffie te drinken bij een vriendin. In haar lichte flat moest ik zelfs van zitplaats wisselen omdat ik tegen de zon inkeek. Ze woont trouwens in een prachtige Haagse buurt waar ik op de valreep nog even een foto nam.

Eenmaal terug thuis was er nog tijd genoeg voor de bruggenloop. Die was er eerlijk gezegd nogal bij ingeschoten de laatste week. Vanavond vertoeven we in het Westland en praten we bij met twee stel vrienden. Wat passen er veel aangename zaken in één dag.

Advertenties

Twee werelden

Zoals ik al meldde, waren we gisteren in Den Haag. Tot mijn zevenentwintigste heb ik er gewoond en ik kom er te weinig, vind ik. Dus toen we richting Zeestraat liepen, genoot ik volop. Kijk, dit was het zicht vanaf Plein 1813 richting de Javastraat. Twee uur voordien liep ik nog in Delfgauw voor de zondagochtendwandeling en keek ik zó tussen de bebouwing door. Nogal een contrast, nietwaar?

Ik zag ook witte huizen. In een groene omgeving met bomen en een bankje ervoor. Best veel overeenkomsten, nietwaar? Twee werelden op minder dan zeven kilometer van elkaar.  Ze zijn me beide lief.

 

Bedrieger

Vlakbij de plataan op het Kalverbos werd mijn aandacht ook getrokken door een paar grafstenen. Vooral het gemeentebordje was behulpzaam. Hier was te lezen dat Karl Wilhelm Naundorff er begraven ligt. Een Duitser die beweerde de verdwenen koning Lodewijk XVII te zijn. Maar dat beweerde zegt eigenlijk al genoeg. Hij werd niet serieus genomen en naar Engeland verbannen. Hij deed onderzoek naar springstoffen en was de bedenker van de Bourbonbom. In Nederland werd hij directeur van het Pyrotechnisch Atelier in Delft maar overleed al binnen een half jaar na zijn aankomst in augustus 1845. Hier rust Charles Louis de Bourbon staat er op de steen. Zijn nazaten claimen nog steeds ook ‘De Bourbons’ te zijn. Al met al een merkwaardig verhaal waarop ik in een onopvallend Delfts hoekje stuitte. 

Kaal

En dan is het 2 januari geworden en gaan we weer over tot de orde van de dag. Een gewone woensdag. De slingers en ballen en lichtjes en krans; ik heb ze weer opgeruimd. Bij de koffie nemen we de laatste oliebol. Voorlopig geen lekkere liflafjes meer maar degelijke en gezonde maaltijden. De prachtig versierde deuren kwam ik maandagmiddag tegen tijdens een rondje Delft. Mooi hè? De onderste is onze eigen voordeur. Wás onze eigen voordeur. Want inmiddels is die ook weer kaal.

Tussen Delft en Gubbio

Bij een nieuw jaar hoort het gevoel van een schone lei. Zo beginnen we weer opnieuw met tellen in de statistieken van dit blog. Er is nog steeds een stijgende lijn te zien. Dat blijf ik verrassend en fijn vinden. Afgelopen jaar waren er 26.000 bezoekers, het aantal views steeg naar een kleine 134.000. Dank voor al die lezers die de moeite nemen even langs te komen en soms of juist frequent te reageren. Ik voel me met jullie verbonden en blijf mijn kleine stukjes schrijven. Over ons leven in Delft en Gubbio en over alles wat er tussenin gebeurt. Op een mooi 2019!

Verstrijken van tijd

Een fors aantal ijzeren oprijplaten en een berg zand vormen de basis. In samenwerking met de gemeente organiseren buurtbewoners op het Koningsplein een vreugdevuur. We wandelden er vanmiddag langs en zagen leden van de organisatie bijeen staan nadat het grootste deel van de klus geklaard was. Vanavond alleen nog even de fik er in.

Er zijn wat mij betreft wel eens betere jaren geweest om op terug te kijken. De dood van vrienden en het verdriet van stukgelopen relaties in onze omgeving hakten er in. Maar ik richt de blik graag voorwaarts. Zonder verdriet bestaat geen geluk. De fik er in met dat oude jaar. Veel geluk voor iedereen in het nieuwe.

Verder kijken

Op het moment dat ik in Delft de zon op zag komen, had ik er al een ritje naar Den Haag op zitten. Ik bracht om zeven uur vanmorgen de wijnboer en onze kleinzoon naar CS Den Haag. Ze zijn voor een paar dagen naar Parijs vertrokken. Over het hoe en waarom kom ik de komende dagen nog wel te bloggen.

Zijn afwezigheid hier geeft ruimte voor een logeerpartij van ons jongste kleinkind. Zo trekken we alle twee intensief op met onze nazaten. Beide kinderen ontdekken nieuwe vergezichten. De een in een wereldstad, de ander in een kanaal in een Hollandse stad.