Ander decor

In Delft zijn het foto’s van de polderwandeling die vrijwel wekelijks op mijn zondagse blog verschijnen. Hier in Umbria zullen het vaak beelden uit Gubbio zijn omdat we daar aan de pranzo (luch) gaan.

• 

Met tweede Paasdag en Bevrijdingsdag in één week, hadden heel wat Italianen er een vakantieweek van gemaakt en dat was te merken in de stad. Toch zag ik kans twee foto’s te nemen zonder mensen erop.

Bij de fontein ‘del Bargello’ wordt men geacht drie maal een rondje te lopen om niet voor gek verklaard te worden. Dat hebben de kleindochters uiteraard gedaan. In het gelijknamige restaurant er pal tegenover gebruikten wij de middagmaaltijd. Dat was heerlijk, erg gezellig en zorgde ervoor dat we voldaan huiswaarts keerden. In de regen, dat wel.

De burgemeester van Buren

Tamelijk onverwacht hadden we gisteren niets anders op ons programma staan dan de polderwandeling. En omdat we een drukke periode tegemoet gaan, vonden we een ontspannen dag in de bloeiende Betuwe wel een goed idee. Met als einddoel Buren, de Oranjestad.

Het is bijna een openlucht museum. Mooie schilderachtige straten, leuke kleine winkels, een galerie en een fraaie molen.

Dat Buren er nu zo fraai uitziet is te danken aan de voortvarende burgemeester Van Sandick.

Wat een geluk dat deze gemeente niet is plat geschoven zoals een ambtenaar uit Den Haag adviseerde. In een curiosawinkel kocht de wijnboer iets fraais, waar ik volgende week of zo, nog wel op terugkom. We dronken er thee, deden een plas en lieten Buren net zo fraai achter als het was.

Langs de slootkant

Het is geel en groen wat de klok slaat. De forsythia loopt wat bloei betreft al weer op z’n end maar dan neemt het koolzaad de gele estafette over.

Ook het eerste bloeiende fluitekruid al weer gezien. Ik ben een echt lente-zomermens en word van deze uitbundigheid in de natuur zelf ook heel erg vrolijk. Bovendien waren we vanmorgen bij de polderwandeling weer met een grotere groep en gaan we elkaar aan het eind van de middag als eetclub opnieuw ontmoeten. Wat een heerlijke dag.

Park, film, polder en boeken

Tussen ons huis en het filmhuis ligt een klein park, de Doelentuin. Gistermiddag liepen we er doorheen op weg om de film Green Book te bekijken. Een gruwelijk thema, over de bij wet geregelde achterstelling van de zwarte mensen in de USA begin zestiger jaren. Luchtig en humorvol verfilmd. Heel bijzonder en tot nadenken stemmend, gezien de acualiteit.

Uiteraard deden we vanmorgen weer de polderwandeling. Het was gewoon weg druk in de Delftse Hout. Niet alleen met recreanten, ook de vogels lieten van zich horen.

Vanmiddag bezochten we de boekwinkel. Onze aanschaf ligt op tafel. De wijnboer kocht de Bourgondiërs, ik zelf ging voor Peter Buwalda en het essay. Het boekenweekgeschenk kregen we in tweevoud mee. Wat een rijk weekend!

 

En toch…

…had ik er spijt van mijn camera niet te hebben meegenomen tijdens de polderwandeling vanmorgen. Uiteindelijk is er altijd wel wat te zien, al zijn het kale bomen of omploegde moestuinen die wachten op nadere invulling.

Gelukkig heb ik mijn mobieltje nog waarmee ik foto’s kan maken. Het was nat, heel nat en stormachtig bovendien. De City-Pier-Cityloop in Den Haag is afgelast vanwege code geel. Sneu voor de getrainden en de lopers die de CPC- loop als voorbereiding op de marathon gebruiken. Maar 40.000 mensen de stad in halen vereist nogal wat logistieke aanpassing en de harde windstoten kunnen gevaar opleveren op en langs het parcours. Persoonlijk ben ik blij dat ik mijn frisse neus gehaald heb en de rest van de dag binnen mag blijven.

Dat móet je zien

Het is dat we op zondagochtend de wandelafpraak hebben, want alleen zou je er toch minder makkelijk voor kiezen om al om negen uur de regen te trotseren. Gelukkig is er altijd groen te vinden. Een kleurrijke hardloper die gewoon wél in zijn uppie zijn kilometers maakt, vrolijkt de grauwe buitenboel ook een beetje op.

Terug naar huis hebben we heel onverantwoord, even met de auto stil gestaan op de kleine rotonde bij Ikea. Raampje naar beneden en snel snel deze foto gemaakt. Want dit willen we graag zien, toch? Bloeiende narcissen; de natuur gaat onverstoorbaar zijn eigen gang.

Morgenstond

Dit is het notenbomenveld vlakbij het beginpunt van onze zondagochtend wandeling. De zon was nog maar net boven de horizon en het licht is dan betoverend. Ik wist van gekkigheid niet waar ik kijken moest, zo magisch mooi was alles voorzien van een dun laagje rijp.

Een stuk verderop waren de ondiepe vogelplassen bevroren, de eenden en meerkoeten  hadden de wijk genomen naar een meertje. Ik hoorde ze in de verte. De ijsmeester die ik tegenkwam, laat ik morgen wel zien. Hoewel ik niet echt een wintermens ben, moet ik bekennen dat dit soort weer me erg kan bekoren.