Eén van de mannen had een golftoernooitje. Het verkleinwoord is van hem zelf. De ander is in Italië. Dus we liepen met slechts drie meisjes vanmorgen de polderwandeling. Mijn oog viel op dit romantische hoekje. Ik hou van zwart geverfde schuren. Hier is meer sprake van een als schuur vermomd woonhuis of andersom. Het lijkt wat sfeer betreft op het huisje dat ik vrijdag tegenkwam. Delftse Hout versus Delft Centrum. Schilderachtig is het allebei.
Gedoe met grote lakens, hulp bij het ophangen en een stralend resultaat. Veel valt er over een van mijn favoriete onderwerpen, de was, niet te zeggen. Kan ik mooi aan mede wordpress-bloggers vragen of zij (nog) met Picasa werken. Ik krijg mijn exports niet meer gesleept naar mijn dashboard en plaats nu foto’s via een omweg. Iemand ervaring met Google+ of andere fotoprogramma’s? Ik hoor het graag.
Een boerenhuisje met een berg aan hortensia’s voor de deur doet me altijd denken aan Frankrijk. Natuurlijk zien de boerderijen er anders uit maar toch. Ik vind het boersige bloemen en dat is als compliment bedoeld. Ik maakte vanmorgen tijdens de polderwandeling uiteraard meer foto’s maar krijg ze vandaag op de een of andere manier niet geplaatst. Gisteren heb ik mijn pc via de ccleaner geschoond en ergens in dat voor mij onbegrijpelijke traject is er iets veranderd waar ik de vinger nog niet opgelegd krijg. Ik heb weinig tijd om het uit te zoeken en geduld al helemáál niet. Dus houden we het simpel vandaag. Net als dit huis en net als de hortensia.
Het was een méér dan gevuld weekend met vaders in de hoofdrol. Dochter en schoonzoon trakteerden zaterdag hun vaders op een etentje bij de Griek. Schoonzoon wist niet dat bij die gelegenheid ook zijn verjaardag van aanstaande dinsdag werd gevierd en hij werd verrast met een cadeau. Na de polderwandeling vanmorgen gingen we bij mijn eigen vader op de koffie. Hij zat weer fris en fruitig op zijn stoel. Dat was best een aparte en fijne gewaarwording omdat het gisterochtend even niet goed ging met hem. ‘Gisteren leek het wel dag vader en nu is het weer vaderdag’, aldus zijn snedige samenvatting. Waarna we bij onze eigen zoon lunchten en de wijnboer een heerlijke Cava kreeg.
In Delft zijn het foto’s van de polderwandeling die vrijwel wekelijks op mijn zondagse blog verschijnen. Hier in Umbria zullen het vaak beelden uit Gubbio zijn omdat we daar aan de pranzo (luch) gaan.
Met tweede Paasdag en Bevrijdingsdag in één week, hadden heel wat Italianen er een vakantieweek van gemaakt en dat was te merken in de stad. Toch zag ik kans twee foto’s te nemen zonder mensen erop.
Bij de fontein ‘del Bargello’ wordt men geacht drie maal een rondje te lopen om niet voor gek verklaard te worden. Dat hebben de kleindochters uiteraard gedaan. In het gelijknamige restaurant er pal tegenover gebruikten wij de middagmaaltijd. Dat was heerlijk, erg gezellig en zorgde ervoor dat we voldaan huiswaarts keerden. In de regen, dat wel.
Tamelijk onverwacht hadden we gisteren niets anders op ons programma staan dan de polderwandeling. En omdat we een drukke periode tegemoet gaan, vonden we een ontspannen dag in de bloeiende Betuwe wel een goed idee. Met als einddoel Buren, de Oranjestad.
Het is bijna een openlucht museum. Mooie schilderachtige straten, leuke kleine winkels, een galerie en een fraaie molen.
Dat Buren er nu zo fraai uitziet is te danken aan de voortvarende burgemeester Van Sandick.
Wat een geluk dat deze gemeente niet is plat geschoven zoals een ambtenaar uit Den Haag adviseerde. In een curiosawinkel kocht de wijnboer iets fraais, waar ik volgende week of zo, nog wel op terugkom. We dronken er thee, deden een plas en lieten Buren net zo fraai achter als het was.
Het is geel en groen wat de klok slaat. De forsythia loopt wat bloei betreft al weer op z’n end maar dan neemt het koolzaad de gele estafette over.
Ook het eerste bloeiende fluitekruid al weer gezien. Ik ben een echt lente-zomermens en word van deze uitbundigheid in de natuur zelf ook heel erg vrolijk. Bovendien waren we vanmorgen bij de polderwandeling weer met een grotere groep en gaan we elkaar aan het eind van de middag als eetclub opnieuw ontmoeten. Wat een heerlijke dag.
