Dat móet je zien

Het is dat we op zondagochtend de wandelafpraak hebben, want alleen zou je er toch minder makkelijk voor kiezen om al om negen uur de regen te trotseren. Gelukkig is er altijd groen te vinden. Een kleurrijke hardloper die gewoon wél in zijn uppie zijn kilometers maakt, vrolijkt de grauwe buitenboel ook een beetje op.

Terug naar huis hebben we heel onverantwoord, even met de auto stil gestaan op de kleine rotonde bij Ikea. Raampje naar beneden en snel snel deze foto gemaakt. Want dit willen we graag zien, toch? Bloeiende narcissen; de natuur gaat onverstoorbaar zijn eigen gang.

Advertenties

Morgenstond

Dit is het notenbomenveld vlakbij het beginpunt van onze zondagochtend wandeling. De zon was nog maar net boven de horizon en het licht is dan betoverend. Ik wist van gekkigheid niet waar ik kijken moest, zo magisch mooi was alles voorzien van een dun laagje rijp.

Een stuk verderop waren de ondiepe vogelplassen bevroren, de eenden en meerkoeten  hadden de wijk genomen naar een meertje. Ik hoorde ze in de verte. De ijsmeester die ik tegenkwam, laat ik morgen wel zien. Hoewel ik niet echt een wintermens ben, moet ik bekennen dat dit soort weer me erg kan bekoren.

Groeten uit Servië

Voor alle zekerheid de paraplu maar meegenomen. Ik heb een enorme hekel aan een nat hoofd. Mijn haar kan namelijk niet tegen een regenbuitje. Ik doe er alle moeite voor er wat volume in te föhnen en dat wil ik niet in drie seconden laten verflenzen. Maar goed, het was net even droog tijdens mijn polderwandeling dus de plu werd wandelstok.

De foto’s zijn van vorige week. Als ik dat niet verder vertel, heeft niemand dat in de gaten. Wat ik nog wél kan vertellen is dat Cisca uit Servië weer heeft gemaild. Ik heb haar pagina bijgewerkt. Dus wie haar volgt, moet even op de zwarte button klikken.

Kerstsfeer

Gisteravond zaten we voor de tweede keer in één week in een kerk. Het contrast met concert vorige week kon niet groter. Een gemengd koor van 160 zangers, meer dan 800 bezoekers in de R.K. Bartholomeuskerk in Poeldijk, een blazerskwintet, solisten, Dutch Pipers, harpiste, het is teveel om op te noemen. Ook nu genoten we weer van het gebodene en zwaaiden op afstand naar vrienden die deel uit maken van de Westlandse Koorvereniging Musica. Het was ijzig koud toen we naar huis reden, sneeuwvlokken vielen er pas toen we weer thuis in Delft waren. Dat leverde vanmorgen dit soort beelden op. De dagen zijn donker maar ik zie overal licht

 

Plezierig

Enigszins troosteloos kun je het weer vandaag wel noemen. Koud is het niet maar miezerig en donker wél. Hoe dan ook, de zondagochtendwandeling zit er allang weer op en de rest van de dag rommel ik in huis.

Met een onverwacht bezoekje van vrienden, sinterklaasgedichten maken en het uitlezen van een boek vult de dag zich met aangename bezigheden. Vanavond de laatste uitzending van Boer Zoekt Vrouw. Ik  hoor tot één van die miljoenen die er met plezier naar kijkt. De week die voor ons ligt, zal druk en goed gevuld zijn. Zo’n kalme zondagse aanloop doet het goed.

…en het bleef nog lang onrustig in de stad

Worden de ondergrondse vuilcontainers nou ook al op zondag geleegd? Welnee, we werden wakker van het geluid van het in elkaar zetten van luifels en tafels. Nog vóór we aan de polderwandeling begonnen, zag de overkant er al zo uit. Twee kilometer was er ingeruimd voor de barbecue waarmee vandaag de introductieweek voor nieuwe studenten begint.

Rond een uur of zes waren de tafels bezet en presenteerden de diverse studentenverenigingen zich door luid hossend en zingend op allerlei voertuigen langs te trekken.

Het ziet er allemaal bijzonder gezellig uit en ik wens iedereen een mooie, succesvolle studietijd toe in Delft.

Beschrijving

De schrijfster  Saskia Goldschmidt maakt elke dag een foto van haar uitzicht op het Groningse platteland en beschrijft dit. ‘Een goede oefening voor het vinden van woorden’  noemt ze dat. Ik moest er aan denken toen ik vandaag met alweer verse foto’s van de polderwandeling bezig was. Hoe breng je nou het gevoel achter de foto’s over? Het rook naar zomer. We luisterden naar de vogels en naar de hardlopers. Hun ferme tred zwol aan en we maakten ruimte om hen te laten passeren. In de verte graasden koeien en we voelden de zon in kracht toenemen. Alle zintuigen werden gestreeld, zeker ook door het heerlijke ontbijt na afloop. Een vrije zondag lag als een beschreven blad voor ons. Zoiets.