Waar láát je het?

Omdat we in de buitengebieden wonen, moeten we ons afval zelf afvoeren. En aangezien we verder dan twee kilometer van een ‘milieu-eiland’ verwijderd zijn, krijgen we zestig procent korting. De nota’s hiervoor komen gewoon per post, vier vellen in één envelop, graag betalen bij het postkantoor. O ja, dat gaat contant. We kunnen in elke winkel pinnen met onze bankpassen maar niet bij het postkantoor, tenzij tegen extra betaling.

Postkantoren kennen hier lange rijen, nummertjesautomaten en loketten met verschillende functies. Zoals het in NL twintig jaar geleden ook nog was. Het is dus zaak om in de juiste rij te gaan staan. Ik ben altijd weer blij dat de wijnboer dit soort klussen voor zijn rekening neemt. Dan maak ik wel vreemde foto’s waar mijn benen in de spiegelende ruit onder zijn shirt uitsteken. We waren vroeg op pad en dus snel klaar. En losten ook ons vuilnis.

Bijbelse fiets

Deze fiets lijkt bijna met opzet zo neergezet. Sjiek exemplaar in de zelfde kleur als taartenwinkel waar ie voor staat. Met gemak zou ik 365 dagen lang fietsen kunnen plaatsen op dit blog. Telkens een andere en allemaal opmerkelijk. Delft is één grote fietsenstalling.

‘Leuk hè, zo’n voetbalfiets?’ sprak een man mij aan toen ik stond te fotograferen. Inderdaad, grasmat en oranje; het heeft wel wat voetballerigs. Deze drie stalen rossen stonden trouwens wel de hele stoep te blokkeren. De onderste in deze kleine serie noem ik de boodschapfiets. In het zweet des aanschijns zult gij uw brood verdienen staat er op de houten krat. Iemand heeft dit exemplaar voor zijn werk nodig, denk ik dan. Misschien hoort er een heel ander verhaal bij, ik weet het niet en het maakt niet uit. Ik hou wel van een onopgelost mysterie.

Dag 2: vierkant

In haar middagpauze, ja er wordt volgens schooltijden gewerkt thuis, maakte Isabel haar dagfoto. ‘Al klaar!! Maar nu echt klaar’ appte ze me om 11.58 u. De opdracht vandaag is Vierkant. Die is ze in heel wat objecten tegen gekomen in hun woonkamer.

Zelf combineerden wij ochtendwandeling met boodschappen doen. Ik ervaar het toch als een soort expeditie, dat boodschappen doen. Er waren nu tamelijk veel mensen in de winkelstraat. Deze tekst kwam ik tegen op de winkelruit van de toko waar we misschien eind van de week wel een lekker maaltje ophalen. Ineens bedacht ik dat ik nog twee foto’s van Vierkanten met tekst in mijn fotomap heb staan. Die sluiten wat mij betreft mooi bij het dagthema aan.

Onverwachte aanvulling

Je gaat echt anders om je heen kijken als kleur het hoofdmotief van een foto moet zijn, hoor. In winkels is het altijd wel raak, uitstallingen zijn meestal goed voor een kleurig plaatje. Maar dat gaat afgezaagd worden, een maand lang.

Gelukkig bieden ruiten, vensters en etalages ook kleur. De vogels zijn geëxposeerd in Galerie Inkt in de Choorstraat. Grappig en vrolijk. Het werd nog veel leuker toen gistermiddag de post een kaart bezorgde. ‘Ik dacht ik voldoe even aan je kleurverlangen’ schreef blogvriendin Bertie.

Een schot in de roos, ik word steeds vrolijker. De kunstenares, Cindy Root, is om gezondheidsredenen gestopt met haar werkzaamheden, las ik op haar site. Ik had met liefde meer van haar werk willen laten zien, zodat jullie allemaal ook vrolijk worden.

Nu het er nog hangt…

…kan ik nog wel even wat versierde huizen laten zien. In de smalle straten van Delft en langs grachten waar auto’s geparkeerd staan, is het vaak niet eenvoudig om recht voor een gevel te staan om een foto te maken.

Gelukkig zijn veel straten in het centrum autovrij, zoals de Papenstraat waarin Het Papenhuys is gelegen. De versierde deur zal wel toegang geven tot de bovenliggende etage.

Deze klassiek versierde gevel aan de Voldersgracht zit naast een lelijke gevel, die ik om esthetische redenen maar niet in beeld breng.

Het fraaie klok-of halsgeveltje met daaronder de ouderwetse sigarenzaak van Renssen staat ook in schril contrast met de lelijk strakgetrokken winkelgevels aan het Vrouwjuttenland. Ach, ik pik gewoon de krenten uit de pap en kijk vooral naar de zorgvuldigheid waarmee men zijn huis heeft versierd. Mooi toch?

Ze zijn binnen

We verdelen de taken. De wijnboer doet de slager en de groenteman, ik de supermarkt. Daar liep ik om tien uur en het was nog heerlijk rustig. De sfeer was er ontspannen, her en der kreeg ik wat aangeboden om te proeven. Vrij eenvoudig kon ik mijn lijstje afwerken.

Sinds kort is de Jumbo mijn favoriete supermarkt. Een ruime winkel, aardig personeel en vooral goede prijs-kwaliteit verhouding. ‘We verwachten de topdrukte vanmiddag tussen een en vijf’, vertelde de kassamedewerker. Mooi. Dan ben ik lekker thuis soep voor tien personen aan het maken en zijn alle boodschappen in huis.

Gek op tekst

In ons hedendaagse Nederlands weten we niet meer welke woorden mannelijk of vrouwelijk zijn . Het speelt geen rol meer besefte ik toen ik de tekst las op de grote steen in Rotterdam. De zee is ons moeder staat er, daarmee ook nog eens bewijzend dat de bedenker van deze tekst Brabantse wortels heeft.

Sinds kort kom ik her en der in Delft deze oproep tegen. Aangezien ik ook vaak automobilist ben, zie ik het belang hiervan helemaal in. Fietsers in donkere kleding zonder verlichting zijn veel onzichtbaarder dan ze zelf denken.

Deze tekst staat op de ruit van een cadeauwinkel. Een gratis presentje dat we vaker moeten uitdelen. Met alle drie de teksten ben ik het hartgrondig eens. Vooral die laatste. Laten we dat massaal gaan doen, de wereld wordt er prettiger door.

Veel te zien

Gisteren naar de stad geweest. Als ik de stad zeg, bedoel ik Den Haag. Waar momenteel een grote bestuurscrisis is maar daar heb ik gelukkig niets mee te maken. Samen met een zus naar de film, hoe gezellig. Onderweg in de tram zag ik een hardloper op blote voeten over een fietspad gaan. Ik zag een jonge moeder achter de kinderwagen met alleen maar aandacht voor haar smartphone. Ik zag hoe de brug openstond en ik zag de eerste kerstboom in een winkel. Maar ik zag vooral een hele mooie film: Red Joan met Judi Dench in de hoofdrol. De film uit 2018 was speciaal geselecteerd voor een middagvoorstelling en was prachtig, boeiend en gebaseerd op een waar verhaal. Alleen die kerstboom in een woonwinkel had voor mij nog niet gehoeven.

Zijn ze nou helemaal gek geworden

Onlangs parkeerde ik bij een winkelcentrum in Voorburg voor een snelle boodschap. Het is er gratis parkeren en het was niet druk dus ik had een plek voor het uitkiezen. Toen ik na een kwartiertje terugkwam, zat er een bon onder de ruitenwisser. Het bleek dat ik vergeten was mijn parkeerschijf achter de voorruit te leggen. Stom. Geen moment aan gedacht. En wat denken jullie dat de schade was? € 104! Daar ben ik dus goed ziek van. Wat een bizar hoog bedrag. Te hard rijden, op de stoep parkeren, anderen belemmeren en in gevaar brengen; daar hoor je voor bekeurd te worden. Hier had ik de helft van het bedrag redelijk gevonden. Ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan maar dat helpt niet. Deze fout zal ik niet gauw meer maken. Snel betaald dus maar. En ook weer snel vergeten. Misschien lukt dat beter nu ik het van me afgeschreven heb.

De winkel met de leukste naam

Aan het Buitenom in Den Haag zit een winkel met de fraaie naam Wempe & Wempe. Bijna dertg jaar geleden opgericht door twee zussen van me die de liefde voor mooi serviesgoed omzetten in een succesvol bedrijf waar je serviesgoed kunt inleveren en tweede hands kunt kopen. Inmiddels is er een andere eigenaar en is de service verder uitgebreid met een webshop. Vandaag was ik er om een deel van ons geraniumservies (klik) weg te brengen. Het wordt niet meer geproduceerd maar er is nog steeds vraag naar. Wempe & Wempe nam het in en bij verkoop delen we de winst. Voor mensen die van mooi gedekte tafels houden of een ontbrekend serviesonderdeel zoeken, is de winkel een hemel op aarde.