Noorderzon

Tijdens ons bruggenloopje koerste de Noorderzon aan ons voorbij. Ik was nét te laat om de naam duidelijk in beeld te krijgen. Imposant hè, zo dichtbij en hoog op het water. Het gebeurt vrijwel nooit dat we voor een open brug staan, zeiden we nog tegen elkaar.

Dat is de goden verzoeken, want daar kwam de Splendid aan en ging de brug open. Ik stond vooraan bij de neergelaten slagboom en ben altijd weer onder de indruk van wat er zoal voorbij vaart. Auto en nog een kleine sloep aan boord, cirkelende meeuwen er achter aan.

En toen dat grote schip eindelijk voorbij was, kon ook de skiff, die uit de Kantoorgracht kwam, het ruime sop weer kiezen. De Noorderzon achterna.

Tijdreizen

Hier in Delft moeten we het hebben van traplopen en wandelen als het om onze beweging gaat. Gisteravond maakten we na het eten een ommetje omdat daar eerder op de dag geen gelegenheid voor geweest was. Tussen de woonarken op de Kantoorgracht piepen een paar heel kleine grachtenhuisjes door.

De Sint Huybrechtstoren hopen we binnenkort nog eens van binnen te bekijken tijdens de Open Monumentendag. Ik ben geïnteresseerd in de tunnel die onder de straat loopt, die deel uitmaakt van de middeleeuwse stadsomwalling van Delft en recent gerestaureerd is.

Deze rij huizen is weer van een geheel andere bouwperiode en doen mij stads en typisch Nederlands aan. De variatie in huizen en gebouwen maakten van dit kleine wandelingetje toch een afwisselend rondje door de tijd.

Kapitein Haddock

Aan de Kantoorgracht, of beter gezegd IN de Kantoorgracht, ligt een aantal woonboten. Die zorgen voor wat kleur. Deze voordeur is beschilderd met een stripfiguur en ik moest de wijnboer vragen wélk stripfiguur. Zelf heb ik nog nooit een stripboek gelezen, niet om dóór  te komen. Het is geloof ik meer een mannending dat lezen van stripverhalen?

Maar goed, het gaat me om kleur. Het kan nog blauwer want deze woonboot mag er ook wezen. Hij kwam al eens eerder langs op mijn blog (klik)  Ik kikker wel op van dit blauw. En dat rode brievenbusje doet me extra veel plezier.

Zomerse belofte

Omwille van blogfoto’s zocht ik vandaag een stukje Delft op waar de sneeuw nog tamelijk onbetreden is. Dat vond ik op de Kantoorgracht en bij de Paardenmarkt. Tot 2013 was hier het depot van het legermuseum. Nadat dit verplaatst werd naar  Soesterberg kregen de gebouwen een andere bestemming, onder andere een restauant met de toepasselijke naam Kruydt.

Het paard in de verte is een kunstwerk van opengewerkt ijzer. Hier vandaan lijkt het bedriegelijk echt. Vanmiddag stond het hek open en was ik in staat deze foto’s te maken. Zomers is hier een terras. Dat moeten we tegen die tijd dan maar eens bezoeken.

Van platgoed en zonnegloed

Omdat het er gisteren niet van kwam, stond ik vanmorgen om half tien productief te zijn. Ik ruimde een kast met platgoed op. Gebruiken jullie dat woord ook, platgoed? Een vriend reageerde onlangs verbaasd over die term. Hoe dan ook, ik gebruikte de Marie Kondo-manier en dus werd het rolgoed. Als het me bevalt dan kom ik er nog op terug in een blog. Ik sprong even in bij mijn ouders en daarna werd het toch echt tijd voor zesduizend stappen herfstsfeer. Want het gaat nu wel snel met die blaadjes. Al dit fraais ligt hier om de hoek.