Hier wreekt zich een beetje mijn onvermogen om over de grond te kruipen voor het mooiste resultaat. Bovendien maak ik nog steeds uitsluitend foto’s met mijn mobiel. De grote mensen camera ligt in Italië dus het is nog een beetje behelpen. Maar goed, het gaat me om deze fraaie paddestoelen. Bijna doorschijnend en heel fragiel. Als het dan toch herfst moet worden, hou ik het graag een beetje luchtig.
Met de compactcamera in de hand maakte ik vanmorgen ons rondje centrum. Hoe leuk is het als bewoners voor hun huis bloemen en planten neerzetten. Nog fijner als anderen dit ongemoeid laten, zodat er heel veel mensen van kunnen genieten.
De gemeente Delft laat zich ook niet onbetuigd gezien het grote aantal hangende en staande bloembakken. Brugleuningen, walkanten en lantarenpalen, alles bloeit.
Daar worden inwoners, bezoekers en toeristen blij van. En ik zeker. Zó blij dat ik die fleurigheid ook naar binnen haalde.
Zo feestelijk en zo Italiaans verpakt zag Begonia er uit toen we haar onlangs kregen. Om haar goed te kunnen verzorgen moest de verpakking eraf en kreeg ze van mij een terrapot. Dan ziet ze er ineens zo uit, een beetje afgeslankt.
De bloemen waren zo mooi dat ik er eens indook met camera en al. Dat pakte dus danig uit dat elke jarige in mijn omgeving deze foto als verjaardagskaart ontvangt.
Wat er nou daarna gebeurde weet ik niet. Te weinig water, teveel of verbrand in de zon? Ze begon te kwijnen. Bruine randen aan de bladeren. Enfn, die heb ik eruit geknipt, ze krijgt water op de schotel en staat niet in de felle zon. Dit is ze nu. Ze redt het wel.
Een hele expeditie heb ik ondernomen om deze foto te kunnen maken. Ik beklom onze duintop om van daaruit het duinpannetje op de kiek te zetten. Normaal doe ik dat vanuit ons badkamerraam, maar hé, laat ik nou eens niet voor de makkelijkste manier gaan. Toen ik daar toch stond, in één hand mijn nordicwalking-stok en in de andere mijn camera, heb ik nog een overzichtsfoto van de zij-en achterkant van ons huis gemaakt. Als toegift. Vanaf morgen bepaal ik mijn thema weer zelf.
#foto7daagse #f7d #heelhollandfotografeert #dag7 #hoogstandpunt
Oftewel, de reis van de knoop. Van heel dik jeans-achtig garen heb ik een paar jaar geleden twee opbergmandjes gehaakt. Die, stom toeval, ook op elkaar bleken te passen. Ik bewaar er nu camera-accessoires in. Ik kreeg hier ooit van blogvriendin Bertie leuke post waarin deze beschilderde knoop zat. Daar had ik aanvankelijk geen bestemming voor en nam hem mee naar NL. En dáár bedacht ik dat die knoop wel als een handvat zou kunnen dienen voor mijn opbergmand in Italië. Dus reisde de knoop weer mee, de Alpen over. Terwijl de wijnboer gisteravond naar voetbal keek, zette ik die knoop aan. Mijn tevredenheid aan het eind van de avond was nét iets groter.
#foto7daagse #f7d #heelhollandfotografeert #dag5 #ingewikkeld
…had ik er spijt van mijn camera niet te hebben meegenomen tijdens de polderwandeling vanmorgen. Uiteindelijk is er altijd wel wat te zien, al zijn het kale bomen of omploegde moestuinen die wachten op nadere invulling.
Gelukkig heb ik mijn mobieltje nog waarmee ik foto’s kan maken. Het was nat, heel nat en stormachtig bovendien. De City-Pier-Cityloop in Den Haag is afgelast vanwege code geel. Sneu voor de getrainden en de lopers die de CPC- loop als voorbereiding op de marathon gebruiken. Maar 40.000 mensen de stad in halen vereist nogal wat logistieke aanpassing en de harde windstoten kunnen gevaar opleveren op en langs het parcours. Persoonlijk ben ik blij dat ik mijn frisse neus gehaald heb en de rest van de dag binnen mag blijven.
Het is mistig en miezerig en een bruggenloop of andere stadswandeling zit er niet meer in vandaag. De foto maakte ik eergisteren toen ik op het binnenterrein stond van wat voorheen het Legerdepot was. De geparkeerde auto achter het hek staat op de Paardenmarkt. Als je zo spiedend met een camera rondloopt, valt je oog vaak op nooit eerder opgemerkte zaken. Zoals deze muurschildering die beslist nog eens nadere beschouwing verdient. Maar niet vandaag. Dit is zo’n dag waar de schemerlampen om half vijf al weer aan gaan en een vers haakwerk op me wacht.
