Vespa verhoogt de sfeer

Pas vanmiddag kwam ik er aan toe het centrum in te lopen. Dat blijft een feest. Ten eerste omdat de kapper mijn haar weer fatsoeneerde. Maar ook omdat het zulk zalig weer is, de terrassen vol zitten en er een vrolijke sfeer heerst.

Volgens de kapper gaan alle bloembakken binnenkort weg om plaats te maken voor de feestverlichting. Ik ben vast de enige niet, die dat spijtig vindt. Hoe dan ook, voorlopig genieten we massaal van de fleurigheid. En waar ik ook blij van werd, was het beeld dat me even herinnert aan een andere fijne plek om te wonen.

Advertenties

Landerig

Na de pranzo lopen we nog even door de stille straten van Gubbio. Zo langzamerhand komt aan de vakantieperiode een einde. Na drie maanden gaan de scholen weer beginnen en herneemt het normale leven zich. De sfeer is wat landerig, een enkeling heeft een paraplu bij zich voor je-kan-niet-weten.

Hoewel de temperatuur zo rond de 22 graden is, blijven de terrassen leeg. In de verte komt een bui aanrollen maar drijft ook weer over. Ik ga thuis de wijnetiketten in orde maken. In onze septemberroutine speelt alles rondom de wijnproductie een belangrijke rol. Ik kom er vast nog op terug.

Gek op kleur

Hier had ik graag een kopje koffie gedronken maar de tent was dicht. Het heeft wel wat al die verschillende kleurtjes.

Uiteindelijk dronken we de koffie op een terras recht tegenover dit winkeltje. Of was het een koel drankje? Het uitzicht was in elk geval helemaal naar mijn zin.

We liepen door smalle straten en steegjes. Ho. Stop. Kijk hoe leuk!

De eigenaar van deze Vespa houdt ook wel van een kleurtje. Zelfs van de Italiaanse ‘tri-colore’. Ja. Ik had nog wat foto’s uit Puglia én ik ben gek op kleur. Vandaar.

Smaakvolle ronde

Even koffie drinken bij Illy. Een foto maken vanaf mijn zitplaats op het terras. Het liefst met een scooter in beeld.

Me oriënteren op een nieuwe handtas en het daarbij laten. Een short voor de wijnboer scoren bij een graaiatafel. En tenslotte naar de groentenkraam. 

Voor € 2,60 mocht dit mee naar huis, waar ik het even op de keukentafel uitstalde.

We lunchen met caprese en focaccia.  Ons Italiaanse leven op een doodnormale markt-dinsdag.  Ter geruststelling: van zeven tot negen werd er gewerkt in de wijngaard en van vier tot zeven uur vanavond elders op het erf.

Terrasboten en andere genoegens

De horeca maakt overuren. Mensen hebben geen zin om te koken met deze warmte en willen bovendien op terrassen zitten. In verband met de nieuwe privacy-wetgeving wil en kan ik niet zomaar meer foto’s van passanten of terraszitters plaatsen.  Ik zal ook snel daarover een aanpassing op mijn blog plaatsen. Maar eerst maken we nog wat avondwandelingen in buurten waar we zelden komen.

Deze mooi geoxideerde gevel is van dierenkliniek Kalverbos. Ik ben blij verrast door dit fraaie gebouw waar ik overigens niets te zoeken heb. 

Dan ben ik nog gaan speuren naar het nieuws achter deze actie. Zonder enig resultaat, helaas.

Twee duikers van de brandweer doorzochten een deel van het kanaal. Het leek niet ernstig gezien de relaxte houding van de mensen op de kant.  Maar als uw correspondent vanuit Delft moet ik het wel laten zien, toch?

Zomaar een zomeravond

Het was warm en feestelijk gisteravond in Gubbio. Op vijf verschillende plaatsen was levende muziek te beluisteren en er stond ook nog ergens een dj veel te hard zijn best te doen.  Letterlijk.  We vonden een rustige plek op een beboomd terras en aten met z’n viertjes de vrijdagavond pizza. Daarna wandelden we nog even door de stad. We kwamen terecht op een plein waar een buurtfeest plaats vond en de lange tafels getuigden van de gezamenlijke maaltijd. Kleine plukjes mensen zaten er nog te praten, een paar spelende meisjes wilde wel even poseren.  Kleine kinderen lagen te slapen in hun buggy.  Zo’n intense zomeravond waarvan iedereen genoot en de foto’s vaag blijven.

Standbeeld

Veel van de bezoekers aan de Delftse markt komen met de fiets. Goede zaak. Met dochter Fleur had ik bij het standbeeld van Hugo de Groot afgesproken. Zij had al een heel wat boodschappen bij elkaar gewinkeld terwijl ik nog even door de fysiotherapeut onder handen werd genomen. Dus hadden we tijd voor een kop koffie op een zonnig terras en een rondje over de markt. Sommige bezoekers lopen met de fiets aan de hand tussen de kramen. Dat is geen goede zaak. ‘Vijf euro’ riep de marktkoopman toen hij me de foto zag maken. ‘Dacht het niet’ riep ik terug. Maar gratis reclame voor het heerlijke gedroogde fruit wil ik hier wel even voor hem maken.