Schepen vol zure appels

De weekmarkt van Gubbio is, vanwege herstelwerkzaamheden aan het centrale plein, voor twee jaar verplaatst naar een andere locatie. Maar op die locatie zijn nu óók wegwerkzaamheden en derhalve is er een maand lang geen markt. Wij vinden dat jammer want het past zo fijn in onze dinsdagochtendroutine. Nu deden we alleen maar boodschappen in de supermarkt en dronken koffie bij de bar. De wijnboer ging nog even naar de ijzerhandel voor wat technisch dingetjes en daarmee kwam aan ons uitstapje al weer een einde. In gedachten zagen we ons vanmiddag nog wat op het erf werken. Met een dikke jas aan, dat wel. Want de temperatuur haalt de twee cijfers niet. Maar dat buiten werken gaat niet lukken. Deze twee foto’s zijn binnen een kwartier na elkaar gemaakt. En het ziet er niet naar uit dat daar op korte termijn wat langere tussenpauzes zullen ontstaan. Ik kruip voor de verandering maar eens achter de naaimachine. Laat ik morgen het resultaat daarvan zien.

Drie ramen en een deur

Op ons erf gebeurt maar weinig momenteel. We snoeien wat uitgebloeide brem, zetten de strijd tegen groen in het grind onverminderd voort en ruimen afgevallen blad op want het waait hier met tussenpozen heel hard. We hebben ook eindelijk een regenbui gehad die de boel echt nat maakte. Heerlijk, de tuin was er aan toe. We lazen de berichten over het noodweer met grote hagelstenen bij het Gardameer en hebben oprecht medelijden met de mensen aldaar.

Ik laat maar eens wat ramen zien die ik her en der ben tegen gekomen. Een heel klein raam dat laag bij de grond zit en waar ik graag de uitgebloeide geraniums weg zou plukken. Dan een paar luiken van een te koop staande kleine benedenwoning. Ik vrees met achterstallig onderhoud. En bij dit laatste raam gebruiken ze het siersmeedwerk tevens als steunen voor tomatenplanten. Handig hoor.

Mijn toegift: knalgeel, zonning en erg Italiaans in al zijn details. Ik word er wel vrolijk van.

Vlinderstruik en druiventros

Deze vlinderstruik heeft wat moeite met de droogte, het blad hangt er treurig bij. Maar het is een sterke struik en als er op korte termijn weer regen gaat vallen, en dat wordt voorspeld, knapt ie wel weer op.

Er zijn nog veel bloemen te zien, de helft is verdroogd of uitgebloeid maar het vlammend paars is ook nog steeds aanwezig. Ik vind het een mooie combinatie met de lavendel die er in de buurt staat. Zo langzamerhand kan deze laatste gesnoeid worden.

Vanuit de wijngaard kreeg ik deze foto ge-appt. De wijnboer hangt zakjes om de trossen om vraat, leegzuigen en schade bij eventuele hagel te voorkomen. En hij stuurde nog even een plaatje door van een mooi gelukte tros. We zijn weer zó lekker bezig.

Na het menu van de dag gewoon weer aan de slag

alles staat klaar voor het boogschieten

Voor het eerst in deze periode hebben we regen. Forse buien met gisteren zelfs wat hagel. De grond snakte ernaar maar het tuinwerk kwam wel stil te liggen. En het internet ook. Goed, vanmiddag naar de stad voor de zondagse pranzo. Het is de laatste zondag in mei en dan wordt er altijd een wedstrijd gehouden in kruisboog schieten. De hele entourage is voor de gelegenheid in middeleeuwse kleding gestoken en dat levert vaak prachtige beelden op. Het spektakel begint om vier uur en om half drie, toen wij van tafel gingen, was er nog niets opwindends in de stad te zien. We besloten het feest het feest te laten om met veel geduld maar uiterst fanatiek nog een uurtje in de tuin onkruid tussen de witte steentjes uit te peuteren.

nog niets opwindends te zien

Zwijnenstal

De cursus omgaan met teleurstellingen gaat wederom niet door, zegt Herman Finkers. Je kunt ook hobby wijnboer worden want dan krijg je ook geregeld met teleurstellingen te maken. Wat is er gebeurd? Zondag, direct bij daglicht, was de eerste gang naar de wijngaard. Hoewel de oogst niet erg groot zal zijn, zag alles er prima uit. Maandagochtend was het een puinhoop. Minstens één derde is door wilde zwijnen opgegeten en verruïneerd. Ik kan jullie zeggen dat de wijnboer enigszins aangeslagen en stevige woorden uitslaand, het erf weer opliep. Alles dat binnen het bereik van de zwijnen was, is losgetrokken en vernield. Bij onze wijnvrienden was in de zelfde nacht precies hetzelfde gebeurd. Wilde zwijnen vormen dit jaar voor veel boeren een behoorlijke bedreiging. Vorig jaar is er vanwege Covid nauwelijks gejaagd met een overbevolking van zwijnen als resultaat. Enfin, de wijnboer ging aan het ruimen en constateerde dat de hoger hangende druiven ongemoeid zijn gelaten. Gisteren werden de resterende trossen omhangen met beschermnetjes. Reeën, vogels, bijen en hagelstenen kunnen nu geen schade meer aanrichten. De zwijnen gaan vast op zoek naar andere culinaire paradijzen.

Rododendrons en slippers

Zo enthousiast als ik was over de winterweek in februari ben ik zeker niet over sneeuw en hagel in april. Maar de natuur gaat ondanks alles toch zijn gang. Zo zag ik in de Doelentuin de rododendrons in bloei. En ook het zo gewenste zacht groene waasje in de bomen is goed te zien.

De ergste kou is weer uit de lucht, blijmoedig stappen we het voorjaar in. Het was vandaag zelfs de héle dag droog. Nog een weekje met lage temperaturen staat ons te wachten. Daar kunnen we onze activiteiten enigszins op afstemmen, de planner in mij vind dat handig. Daarna haal ik mijn teenslippers uit de kelderberging. Weer of geen weer.

Rosso e bianco

We zijn er druk mee. Gisterochtend werden de witte druiven van onze vrienden geplukt. De hagelschade viel uiteindelijk mee. Een deel is door mijn wijnboer meegenomen om hier verder te verwerken. De rest wordt door hun buurboer op de traditionele manier tot wijn gemaakt.

Deze wijnboer is er vooral op gebrand om een zo mooi mogelijke wijn te maken. Daarom zaten we gistermiddag de trossen na te kijken en te ontdoen van kwetsures. Vervolgens werden de witte druiven in en machine ontsteeld en ging er een snufje ontsmettingsmiddel bij dat flink werd doorgeroerd.

Bij het persen en later weer naar buiten brengen van de grote zware pers kwam de zoon van onze buren helpen, het is krachtpatsers werk. De pers werd schoongespoten en zal nog een keer gebruikt worden voor de rode druiven.

En dan is er nog een hele administratie om heen. Er wordt gerekend en gewogen en precies bijgehouden wanneer wat waaraan wordt toegevoegd. Maar daar haak ik af en ga maar eens voor het eten zorgen.

Pot met goud

Als ’s avonds om half tien de zon nog schijnt, móet je het balkon nog even op. Zeker na zo’n benauwde dag. Slagroombederfelijk weer, noemt mijn zus het.  Terwijl  het zuiden  en oosten van het land zuchtten onder hagelbuien en wateroverlast, deed hier een regenboog zijn best. Die lange avonden vind ik een feestje en om heel eerlijk te zijn kan ik weemoedig worden bij het idee dat we al weer langzaam op weg gaan naar kortere dagen. Maar geen gezeur daarover. Zeker niet nadat ik vandaag op de radio hoorde hoeveel schade het noodweer gisteren heeft veroorzaakt. Doe mij dan nog maar een regenboog.

Thee

Met bakken kwam het naar beneden gistermiddag. Eindelijk die verlossende bui die al dagenlang beloofde los te barsten. Vooraf gegaan door flinke windstoten en op z’n hevigst met hagel. Dat laatste hoefde van ons nou ook weer niet. Gelukkig liep de wijngaard geen schade op. Hè, hè, zuchtte het gras, wat was ik hier aan toe. Na ruim een half uur hield het op en zagen we de zon weer in het water schijnen. We zetten het omver geblazen wasrek opnieuw in de zon, veegden het terras schoon en kiepten hier en daar wat water uit potten. Hè, hè, zuchtten wij, wat een lekker korte herfst. En dronken thee in de tuin.