Zwijnenstal

De cursus omgaan met teleurstellingen gaat wederom niet door, zegt Herman Finkers. Je kunt ook hobby wijnboer worden want dan krijg je ook geregeld met teleurstellingen te maken. Wat is er gebeurd? Zondag, direct bij daglicht, was de eerste gang naar de wijngaard. Hoewel de oogst niet erg groot zal zijn, zag alles er prima uit. Maandagochtend was het een puinhoop. Minstens één derde is door wilde zwijnen opgegeten en verruïneerd. Ik kan jullie zeggen dat de wijnboer enigszins aangeslagen en stevige woorden uitslaand, het erf weer opliep. Alles dat binnen het bereik van de zwijnen was, is losgetrokken en vernield. Bij onze wijnvrienden was in de zelfde nacht precies hetzelfde gebeurd. Wilde zwijnen vormen dit jaar voor veel boeren een behoorlijke bedreiging. Vorig jaar is er vanwege Covid nauwelijks gejaagd met een overbevolking van zwijnen als resultaat. Enfin, de wijnboer ging aan het ruimen en constateerde dat de hoger hangende druiven ongemoeid zijn gelaten. Gisteren werden de resterende trossen omhangen met beschermnetjes. Reeën, vogels, bijen en hagelstenen kunnen nu geen schade meer aanrichten. De zwijnen gaan vast op zoek naar andere culinaire paradijzen.

Rododendrons en slippers

Zo enthousiast als ik was over de winterweek in februari ben ik zeker niet over sneeuw en hagel in april. Maar de natuur gaat ondanks alles toch zijn gang. Zo zag ik in de Doelentuin de rododendrons in bloei. En ook het zo gewenste zacht groene waasje in de bomen is goed te zien.

De ergste kou is weer uit de lucht, blijmoedig stappen we het voorjaar in. Het was vandaag zelfs de héle dag droog. Nog een weekje met lage temperaturen staat ons te wachten. Daar kunnen we onze activiteiten enigszins op afstemmen, de planner in mij vind dat handig. Daarna haal ik mijn teenslippers uit de kelderberging. Weer of geen weer.

Rosso e bianco

We zijn er druk mee. Gisterochtend werden de witte druiven van onze vrienden geplukt. De hagelschade viel uiteindelijk mee. Een deel is door mijn wijnboer meegenomen om hier verder te verwerken. De rest wordt door hun buurboer op de traditionele manier tot wijn gemaakt.

Deze wijnboer is er vooral op gebrand om een zo mooi mogelijke wijn te maken. Daarom zaten we gistermiddag de trossen na te kijken en te ontdoen van kwetsures. Vervolgens werden de witte druiven in en machine ontsteeld en ging er een snufje ontsmettingsmiddel bij dat flink werd doorgeroerd.

Bij het persen en later weer naar buiten brengen van de grote zware pers kwam de zoon van onze buren helpen, het is krachtpatsers werk. De pers werd schoongespoten en zal nog een keer gebruikt worden voor de rode druiven.

En dan is er nog een hele administratie om heen. Er wordt gerekend en gewogen en precies bijgehouden wanneer wat waaraan wordt toegevoegd. Maar daar haak ik af en ga maar eens voor het eten zorgen.

Pot met goud

Als ’s avonds om half tien de zon nog schijnt, móet je het balkon nog even op. Zeker na zo’n benauwde dag. Slagroombederfelijk weer, noemt mijn zus het.  Terwijl  het zuiden  en oosten van het land zuchtten onder hagelbuien en wateroverlast, deed hier een regenboog zijn best. Die lange avonden vind ik een feestje en om heel eerlijk te zijn kan ik weemoedig worden bij het idee dat we al weer langzaam op weg gaan naar kortere dagen. Maar geen gezeur daarover. Zeker niet nadat ik vandaag op de radio hoorde hoeveel schade het noodweer gisteren heeft veroorzaakt. Doe mij dan nog maar een regenboog.

Thee

Met bakken kwam het naar beneden gistermiddag. Eindelijk die verlossende bui die al dagenlang beloofde los te barsten. Vooraf gegaan door flinke windstoten en op z’n hevigst met hagel. Dat laatste hoefde van ons nou ook weer niet. Gelukkig liep de wijngaard geen schade op. Hè, hè, zuchtte het gras, wat was ik hier aan toe. Na ruim een half uur hield het op en zagen we de zon weer in het water schijnen. We zetten het omver geblazen wasrek opnieuw in de zon, veegden het terras schoon en kiepten hier en daar wat water uit potten. Hè, hè, zuchtten wij, wat een lekker korte herfst. En dronken thee in de tuin.