
Al vele malen laten zien op mijn blog: mijn Delftse keukenuitzicht. Ook al ben ik altijd een beetje weemoedig als we het Italiaanse huis weer achter ons dicht trekken, dit uitzicht verzoent mij weer ogenblikkelijk met ons stadse leven.

Dat stadse leven is wel betrekkelijk, de binnenstad is nu niet echt een plaats om graag te zijn tijdens deze Corona-uitbraak. Maar we wonen aan de rand van het centrum en gaan onze wandelingen weer hervatten. Italië trekt de Lock Down- teugels weer wat strakker aan, in Duitsland aten we ’s avonds in het hotel in de wetenschap dat het misschien wel de laatste keer van het jaar was dat we buiten de deur aten. Het voelt goed om weer dicht, nou ja, op gepaste afstand, bij de familie te zijn. Herfst en winter op het bovenhuis. We zien wel wat het ons brengt.
