Bremwerk

Kijk, zo ziet de meeste brem er momenteel uit. En dat is niet erg fraai. de onderkant heeft veel dood hout en bovenin zitten de uitschieters die gaan bloeien. Nu staan onze hellingen echt tjokvol met brem, dus er kan grondig worden gesnoeid, iets waar we jaren niet aan toe zijn gekomen.

Al het snoeisel moet worden afgevoerd. De wijngaard, waar de takkenril kan worden aangevuld, is best een stukkie lopen. De handigste manier is om veel van het snoeisel op een stuk plastic te binden en het op die manier richting wijngaard te sleuren. Het voorkomt dat er dode takken in het grind achterblijven, die dan weer opgeraapt moeten worden.

Vanaf mijn krukje waar ik onkruid zat weg te steken, kon ik de inspanningen van de wijnboer mooi zien. Ja, we hebben de taken goed verdeeld. De onderste foto is van vorig jaar eind juni, toen de brem in volle bloei stond. Als je heel goed kijkt, zie je de kale ondergroei. Ik ben benieuwd of de stompjes die er nu staan op tijd uitlopen. Ik laat het jullie tegen die tijd wel zien.

Meters maken

De storm is gaan liggen. Onze tuin-en klusjesman die op zijn vrije zaterdag komt helpen, is er weer al moet je goed zoeken op die eerste foto. Hij kruipt juist weer uit een olijfboom die hij gesnoeid heeft. Het is fantastisch om een jonge, sterke vent aan het werk te zien. Zijn lenigheid is toch nét wat beter dan het onze.

Samen overleggen welke takken nog aangepakt moeten worden, hoort er ook bij. En zie, de wijnboer staat hier niet erg elegant maar wel met gebogen knie! Een houding die vorig jaar niet haalbaar was. Hij voert bovendien het snoeisel af, alles verdwijnt in de takkenril rondom de wijngaard. Tussen de vlierboom en de olijf richten we de blik op de wijnstokken die er allemaal weer netjes en vertroeteld bij staan. Het werk vordert naar wens.

Druiven en olijven

De foto komt uit onze wijngaard. Er is dus helaas geen wijnoogst bij ons dit jaar maar dat wil nog niet zeggen dat er geen onderhoud gepleegd wordt. Sterker nog, er wordt nu gesproeid om de valse meeldauw te verbannen. Dat gaat natuurlijk biologisch. De wijnboer heeft een mengsel gemaakt van melk, zout, knoflook en water.

De olijvenoogst is niet al te groot dit jaar en daar zullen we niet voor blijven of terugkomen. Bij mijn nichtje hoorde ik hoe je olijven kunt conserveren. Ik dacht altijd dat het een heidens werk is, maar op zout water zetten en elke maand dat water verversen gedurende een jaar (!) geeft toch een smakelijke olijf, zo proefde ik bij haar. Dus kon ik het niet laten om de rijpste olijven te plukken en een pot te vullen. Nu nog even elf keer in de agenda zetten dat het water vervangen moet worden.

En verder heeft de wijnboer een nettere toegang tot de wijngaard gemaakt. Aan drie zijden is er een flinke takkenril, voornamelijk bestaande uit gesnoeide brem. En één kant wordt afgeschermd door een hek met een echte deur, gemaakt van de oude luiken. Mooi duurzaam bezig hier, toch?

Nu al heimwee

Twee jaar lang waren we vanwege Coronamaatregelen niet in staat de voorjaarssnoei te doen. Dus daar ging zo’n beetje alle energie de afgelopen week aan op. En het afvoeren van alle snoeiboel nam ook de nodige tijd in beslag. Achter in de wijngaard maken we een takkenril dus daar verdween het merendeel in. Laat ik nog wel eens zien.

Hier wordt de witte regen drastisch ingekort en ook de hertshooi, die van de pergola een soort buitenkamer maakt, moest er behoorlijk aan geloven. In de twee grote zwarte potten strooide ik alvast wat zaad van de Afrikaantjes, dun laagje zelfgemaakte compost er overheen en ook weer geregeld.

En daarmee kwam een eind aan een week van werken en bovenal genieten. We zijn sinds vannacht half één weer in Delft terug. De koffertjes zijn uitgepakt en de cappuccino smaakt ook hier heerlijk.