De kunst van het niets doen

Afgezien van de dageljkse routineklusjes in het huishouden deed ik gisteren niet echt iets nuttigs. En dat bevalt mij dan maar niks. Ik wil een paar vierkante meter onkruid weg kunnen plukken of de aardbeien controleren en fatsoeneren. Ik wil elke dag wat áf kunnen vinken.

Mijn rug en de warmte zijn spelbrekers. Dat laatste is te verhelpen door een tropenrooster, dat eerste alleen met rust en oefeningen. Dus terwijl de wijnboer rond zes uur vanmorgen in de wijngaard nuttige dingen deed, sloop ik rond om foto’s te maken in het ochtendlicht en deed daarna wat oefeningen.

Later op de ochtend deed ik, zittend in de schaduw, een klusje. Daar kom ik beslist later in het jaar op terug.

Was het maar altijd mei

Het wisselvallige weer heeft voor een achterstand in ons tuinwerk gezorgd. De verwachting vanaf morgen is ook al niet denderend. Maar al die regen heeft wel wat gedaan natuurlijk. Daar plukken we nu de vruchten van. Nog niet letterlijk maar kijk de vijg.

Nog even en er liggen weer verse aardbeien in mijn yoghurt.

Of frambozen. Nog fijner. Maak ik van de aardbeien wel jam.

Vlierbloesem. Thee, sap? Een beetje door de tuin kruipen doet een mens goed. En wat de titel van dit blog betreft, dat is natuurlijk onzin. In juni roep ik precies hetzelfde maar dan met juni in de hoofdrol. Deze twee maanden zijn mijn absolute favorieten.

Maandagse moestuin

We begonnen vanmorgen met een, voor ons doen, uitgebreid ontbijt. Dat hadden we eerste Paasdag niet gedaan omdat we wisten wat ons als pranzo te wachten stond. Dit miniboeket sierde de met zorg gedekte ontbijttafel. Daarmee waren de Paasfeestelijkheden afgerond, we gingen maar weer eens aan het werk.

De aardbeienvelden. OK, er moet nog wat onkruid tussenuit maar het ziet er wat mij betreft veelbelovend uit. Kijk maar.

Ook de frambozen gaan lekker, al zijn ze niet erg fotogeniek momenteel. Dus laat ik de haastig aangeschafte viooltjes zien. Voor het tuingevoel,hè.

Nu gaan we de rest van de moestuin onkruidvrij maken en op de schop nemen. Morgen is er kans op regen en we willen bloemen zaaien. Meer moestuinnieuws is er niet.

Formule

Eenvoudige formule voor huisvrouwengeluk:

pond aardbeien uit eigen moestuin

X

een strakblauwe lucht

+

de was aan de lijn

Elk jaar weer het zelfde liedje

Zoals alle jaren laat ik de bloeiende ginestra zien. Het ruikt bedwelmend en de hele pizzahoek ziet geel. Brem heeft de neiging aan de onderkant kaal te worden en door te schieten. We  snoeien struiken die in het zicht staan met een zekere regelmaat. Dat betekent dat sommige de bloei een jaar overslaan maar dat valt nauwelijks op.

Geel is dus de overheersende kleur hier in op het Caldeser erf. En groen, ja.  Voor een andere kleur moet je diep bukken. De eerste oogst van dit seizoen. De wijnboer bukte en plukte. Ik maak een diepe buiging voor deze heerlijkheden.

 

Doseren

Verhuizers. Grondwerkers. Het zijn mensen met zware beroepen. Opvallend is het gestage enigszins trage tempo waarin ze werken. Het ziet er niet al te flitsend uit maar des te langer houden ze het vol. En effectief is het ook. Tuinwerkers. Vooral die twee in Caldese. Zij blijven voortdurend een iets te hoog tempo aanhouden waardoor ze na een ochtend arbeid neerploffen en niet meer op willen staan. Een hele kunst, dat doseren. Maar goed. Zestig overgehouden aardbeiplantjes zijn uitgezet. De spontane paardenbloemenwei is zo goed als leeg. De olijfbomen zijn gesnoeid. Extra bonus: vlinders die rustig voor me poseren aan het eind van een effectieve werkweek. Lief van ze. Want geduld om met statief en andere lens in de weer te gaan, ontbreekt me momenteel. Er wacht nog een uurtje werk.

 

 

Karrenvrachten

Verrassing. Terwijl we aardbeien afleggen, ontdekt de wijnboer ineens nog wat leuks.  Verder is het vooral vandaag een kwestie van meters maken. Dat houdt in dat we op het erf bezig zijn. De moestuin, of wat daar toch al niet van over was, ruimen en afdekken met karton. Bramen elimineren. Onkruid weghalen. Nou ja, zo kan ik nog wel even doorgaan. Het weer is uitermate geschikt voor tuinwerk; kalm najaarsweer met zon. En kijk, er hangt ook al weer een nieuwe oogst te wachten.

Wat er met die ene aardbei is gebeurd? Samen eerlijk gedeeld natuurlijk.