Buitengebieden

Deze maal lieten we de heilige Ubaldo met rust. Hij ligt al bijna tien eeuwen in een glazen schrijn in de gelijknamige Basiliek boven op deze berg. Dus hij kan het nog wel even af zonder een bezoekje van ons. We bogen linksaf op de Monte Ingino om op deze warme en stralende dag naar het Parco Rocco te gaan.

Voetballende kinderen, wandelaars, wielrenners en paardrijders; we kwamen ze allemaal tegen. Her en der zijn openbare barbecue-plaatsen waar druk gebruik van gemaakt werd. En er waren mensen zoals wij die niet zo snel meer gaan, een klein stukje wandelen, wat eten en een kalme zondagmiddag beleven in de natuur. Die tevreden huiswaarts keren, daar een mini-ijsje eten en sluimeren in de schaduw.

Paus te koop

In Gubbio zijn tal van speciaalwinkels. Vooral die met streekproducten vallen op. Een week na Pasen liggen er nog kuikentjes tussen de broden. Zowel de kuikentjes als de broden zijn niet vers, dat zie je zo, zélfs door de spiegelende etalagetuiten. Er staan veel artikelen waarin truffel is verwerkt en de pastavariant Strangozzi komt ook uit deze streek.

Even verderop is er nog een speciale winkel met souvenir-achtige zaken. Daar zijn ook beelden van heiligen te koop, zoals Sint Ubaldo, de patroonheilige van Gubbio. Ook Franciscus met de wolf en volksheilige Padre Pio zijn vertegenwoordigd. En de Paus dus. Netjes in plastic verpakt zodat zijn witte soutane onbezoedeld blijft.

Gevarieerd toeristisch

Wie Gubbio bezoekt, moet zeker ook even naar de Basiliek waar de heilige Ubaldo ligt. Daar begint de geschiedenis van onze stad en daar staan ook de drie Ceri (enorme kandelaars) die op 15 mei door de stad gedragen worden. Op de foto zie je er één van terwijl de wijnboer wat uitleg geeft. Nog meer informatie namen we tot ons in het nabij gelegen ‘museum’ waar we voor het eerst ook entree moesten betalen.

Na dit blokje historie was het tijd voor een bezoekje aan het nabij gelegen Parco Coppo. Zomers is het er altijd was koeler, zeker in de schaduw van de dennenbomen. Vandaaruit zijn veel wandelroutes aangegeven en er zijn fantastische picknickplaatsen waar we al menig keer gebruik van maakten. Vandaag niet, we namen een snelle en smakelijke pasta in het recent opgeknapte restaurant. Vanavond koken onze logees voor ons. Ik heb dus een luxe en gemakkelijk dagje.

Toch een beetje hemels

Hemelvaartsdag wordt hier in Italië niet als een vrije dag gevierd. Toch besloten wij er een klein beetje vrije dag van te maken door vanmorgen niet meteen op het erf aan de slag te gaan maar eerst in de stad bankzaken te regelen. We haalden bekleding voor de tuinbank op en kochten compoststarter. Daarna mochten we van ons zelf koffie drinken boven op de Monte Ingino. Daar is bovendien de Basiliek van de heilige Ubaldo, de patroonheilige van Gubbio voor wie hier een maand lang festiviteiten worden gehouden. Zijn gemummificeerde gestalte ligt in een gouden schrijn. Al bijna tien eeuwen is hij dood maar zijn nagedachtenis is bijzonder levend.

Tijdens de koffie genoten we van het uitzicht en na onze lunch thuis, trokken we de werkkleertjes weer aan. Want hemels of niet…laag bij de grond is nog genoeg onkruid weg te halen.

Meer dan acht eeuwen

Recent heb ik hier geroepen dat ik vaker iets van Gubbio zal laten zien. Nou, daar ben ik dan. Hoewel we in de buitengebieden wonen, zijn we in tien autominuten in het centro storico van onze mooie stad. En wie staat daar over de Corso Garibaldi uit te kijken vanuit een open nis in de stadsmuur? Juist. Sant’Ubaldo, de man van het feestje van gisteren. Hij had tijdens zijn leven al veel invloed op zijn omgeving en nog steeds ligt zijn naam op veler lippen. Al was het maar omdat sommige jongens hier Ubaldo heten. Vandaag precies 855 jaar geleden overleed hij en zijn stoffelijk overschot ligt gemummificeerd boven het altaar in de Basiliek hier ter plaatse. Persoonlijk zie ik liever zijn stenen versie.