
Lang, heel lang geleden werkte ik in het Nederlandsch Zeehospitium in Kijkduin, een kliniek voor orthopaedie, rheumatologie en revalidatie (ja, ja, oude spelling). Er werkten zo’n tweehonderd mensen en iedereen kende elkaar, het voelde bijna als één grote familie. Via een gezamenlijke vriendin nam een oud-collega contact met ons op omdat ze samen met haar man in de buurt was. Of het leuk was elkaar te ontmoeten en of ik sowieso nog wist wie ze was. Op dat eerste zei ik direct ja, en op dat tweede ‘ja natuurlijk’.

Het was, rekenden we uit, minstens dertig misschien wel veertig jaar geleden, dat we elkaar zagen. En vanmiddag bleek maar weer eens dat als je eenmaal tot de Zeehos-familie hebt behoord, die band weer heel makkelijk aangehaald kan worden. En al zijn de foto’s wat obligaat, ik weet niet hoe ik anders deze gezellige dag zou moeten illustreren.