Thuis. De uitdaging

Elk jaar doe ik mee met de fotozevendaagse. Dit jaar is er een extra # stayathome editie aan toegevoegd die in het teken staat van de huidige crisis en bedoeld is ter verstrooiing. Het onderwerp van vandaag is ‘thuis’. Op deze foto zie je mijn uitzicht vanaf mijn werkplek, de jaloezieën zijn scherp, het uitzicht vaag. Enigszins gekooid ook. Kleindochter Isabel doet met me mee. Deze foto stuurde ze vanmorgen. ‘Klaar’ stond erbij.

foto’s Isabel, 9 jaar

‘Even opnieuw, iets betere plek doen’ kwam er achteraan. Dat is haar thuis. Haar veilige warme plek. Ik vind dat ze de eerste opdracht mooi heeft uitgevoerd en zie meteen de buitenwereld ook weer scherp.

Onverwachte aanvulling

Je gaat echt anders om je heen kijken als kleur het hoofdmotief van een foto moet zijn, hoor. In winkels is het altijd wel raak, uitstallingen zijn meestal goed voor een kleurig plaatje. Maar dat gaat afgezaagd worden, een maand lang.

Gelukkig bieden ruiten, vensters en etalages ook kleur. De vogels zijn geëxposeerd in Galerie Inkt in de Choorstraat. Grappig en vrolijk. Het werd nog veel leuker toen gistermiddag de post een kaart bezorgde. ‘Ik dacht ik voldoe even aan je kleurverlangen’ schreef blogvriendin Bertie.

Een schot in de roos, ik word steeds vrolijker. De kunstenares, Cindy Root, is om gezondheidsredenen gestopt met haar werkzaamheden, las ik op haar site. Ik had met liefde meer van haar werk willen laten zien, zodat jullie allemaal ook vrolijk worden.

Al het vertrouwde is weg

Al maanden rommel ik mijn blogjes op of via mijn mobiel in elkaar. Sinds de aanschaf van een nieuwe laptop heb ik nog niet de moeite genomen om mijn camera daaraan te koppelen. Dat komt omdat mijn vertrouwde fotoprogramma Picasa niet meer bestaat.

Het heeft ook alles te maken met koudwatervrees om dit eens op mijn gemak uit te zoeken. En met tijdgebrek, dat ook. Toch weet ik dat zelf op onderzoek uitgaan, het beste werkt.

Dus vandaag de koe bij de horens. Eerst uit het raam gehangen en foto’s gemaakt met de Nikon. Getransporteerd naar laptop, beetje bijgesneden en bewerkt. Daarna kwam de grote truc om ze uit mijn fotoprogramma naar blog te verplaatsen en zie hier. Ik ben benieuwd of ik morgen nog weet hoe ik dit vandaag voor elkaar kreeg.

Hondenwerk

Een paar maanden geleden bood WordPress ineens een andere manier aan om mijn blogs in elkaar te knutselen. Ja mensen, achter de schermen gebeurt er van alles waar de lezer geen weet van heeft. Enfin, ik zat daar niet op te wachten maar uiteindelijk lukt het me om met het nieuwe systeem vertrouwd te raken. Helaas was ik de woordenteller tot gisteren kwijt. In ongeveer honderd woorden moet ik mijn dagelijkse zegje wel kunnen doen. Samen met twee foto’s die weinig met de inhoud te maken hebben, blijf ik vandaag netjes binnen mijn eigen gestelde marges. Want de woordenteller teruggevonden.

Knallen met kleur

Laat ik die supersaaie maand februari maar weer eens een impuls geven. Al een paar jaar probeer ik 28 dagen lang extra kleurrijke foto’s te plaatsen. Daarvoor hoef ik alleen de Trompetstraat in te lopen. Het plezier spat van de muren.

In het oude historische centrum van Delft zijn de straten vaak smal. Des te verheugender is het wanneer er plots een bonte speelplaats opduikt in deze toch al autovrije straat. Toen ik de foto’s eind november maakte, reserveerde ik ze voor deze maand. Zo zal dat gaan de komende weken; actuele foto’s afgewisseld met ouder materiaal. Zolang er maar veel kleur in zit.

Zonzijde

Mijn zus en zwager vierden veertien dagen vakantie op een Canarisch eiland en toen ik hen gisteren weer terugzag, keek ik in twee uitgeruste zongebruinde koppies. Onze zoon is voor zijn werk momenteel in Australië en stuurt me zomerse foto’s. Een vriendin appte me afgelopen week dat ze haar verbljf in Spanje heeft verlengd tot minstens half januari.  Zoveel zonovergoten berichten en verhalen doen me intens verlangen naar het licht. Dus zocht ik in mijn fotoarchief een passende foto. Ik warm me even aan het gevoel dat dit huis uitstraalt. En het helpt. Vandaag schijnt de zon.

Mijn venster op de wereld

Mijn bloginspiratie haal ik voornamelijk uit de gewone dagelijkse dingen. Hier geen verheven onderwerpen, diepere gedachten en zelden een uitgesproken stellingname.  Daar hou ik me wel mee bezig hoor, maar ik deel ze liever in het échte leven.

Laat mij maar een beetje rond slenteren en foto’s maken van de alledaagsheid. Die is vaak al opmerkelijk genoeg. Ik heb zelfs een archiefmap ‘vensters’. Het intrigeert me in hoge mate hoe mensen leven en wat ze daarvan aan de buitenwereld willen tonen. Zo’n gevuld raamkozijn zegt me veel, zo niet alles. Het interieur er achter verzin ik er zelf wel bij.