Midzomerfeest

Zou er wat te beleven zijn in de stad? Het is de feestdag van sint Johannes en daaraan gekoppeld zijn ook de Midzomerfeesten. Het verhaal gaat dat Italiaanse vrouwen op de avond van de 23e een bad nemen waarin bloemblaadjes drijven. We zagen gisteren wel enkele mensen op onze berg de bloemetjes van de brem in een mandje stoppen. De symboliek van reinigen op de geboortedag van Johannes de Doper ligt voor hand. Maar ik durfde het de bergburen toch niet te vragen. Hoe dan ook; er was vandaag weinig te beleven, gezien bovenstaande foto’s.

Tja, er was markt met het gebruikelijke aanbod. Niet om over naar huis te schrijven. Nee, dan deze twee. We kwamen ze tegen op weg naar huis.  Dáár ben ik even voor omgereden.

Advertenties

Ze begonnen met z’n twee

Het zijn een beetje de geijkte polderwandeling plaatjes maar dat maakt wat mij betreft het genieten er niet minder om. Vandaag gingen we op de fiets naar de Delftse Hout, wandelden en tenslotte zaten we op volle sterkte, met acht personen, aan het ontbijt. De rest van de dag zijn we samen en ondernemen niet veel meer. Ook wel eens fijn.

Met genoegen laat ik nog even de foto’s zien die gisteren met een drone zijn gemaakt. Hier het voltallige gezelschap dat deelnam aan de Pinksterpicknick (met dank aan B.S.)

De titel van dit blog slaat op een lied dat we zongen toen mijn ouders 25 jaar getrouwd waren.

.

De moderne mens

Je staat op de Piazza Dante, een schitterend plein hartje Perugia. Even je mobieltje checken.

Leuker is het natuurlijk om een selfie te maken. Hier staan nog vier andere mobiel-gebruikers om de dames heen.

Een heuse meneer van RAI tv draait wat beelden vanwege het journalistencongres.

Een filmer en fotograaf die er behoorlijk serieus en professioneel uitzien.

Een vader die zijn vrouw en dochter fotografeert, vlak áchter een man die zijn vriend op de foto zet.  Op anderhalve meter afstand zat een Nederlandse vrouw. Die moest en die zou ook wat plaatjes schieten. Ze heeft nu genoeg materiaal voor minstens vier blogs.

Gevonden voorwerp

Misschien heeft ze haar pasfoto’s uit haar tas gehaald en nog een keer bekeken terwijl ze haar appel at. Moest ze die foto’s inleveren bij de Universiteit voor haar collegekaart. Is ze afgeleid geweest omdat er ineens wat medestudenten langs kwamen die haar vroegen om koffie te gaan drinken. Waarop ze natuurlijk direct ‘ja’ antwoordde want ze kent eigenlijk nog niemand in Urbino en wil graag vrienden maken. En toen haar mapje met foto’s heeft laten liggen. Feit is dat ik ze vond terwijl ik wachtte op de anderen die een ijsje haalden. Ik heb het mapje zorgvuldig teruggelegd in de hoop dat ze na een half uur besefte waar ze het had laten liggen. De ijsjes waren tegen die tijd op en wij op de terugweg naar Gubbio.

Orangerie in Ruurlo

Vrijwel elk kasteel of landgoed heeft een Orangerie; een wintertuin. Tegenwoordig zijn ze vaak omgetoverd tot restaurant. Deze foto maakte ik vorige week toen we koffie dronken bij het More Museum in Ruurlo. De compleet opnieuw gebouwde Orangerie heeft een prachtige lichtval door de hoge ramen en het glazen dak. Een andere ruimte is speciaal geschikt gemaakt voor feesten en partijen.

Dat er vooral ook aan bruidsparen wordt gedacht, bleek toen ik naar het toilet ging en een wc ontdekte met dit pictogram. De deur ervan zat op slot maar ik veronderstel een grotere ruimte met extra spiegels voor make-up en kapselcontrole en met genoeg ruimte voor assisterende bruidsmeisjes. Slim en handig bedacht.

Ons kleine familiegroepje nam gisteravond weer afscheid van elkaar. Nooit de leukste momenten. Gelukkig hebben we de foto’s nog.

 

 

Per ongeluk

Het blijft een beetje gehannes om voor ons huis wat treffende foto’s te maken. Op het moment dat ik denk genoeg te hebben, klap ik mijn tablet weer dicht maar voor het zover is, blijk ik nog onbedoelde foto’s te hebben gemaakt. Dit is er een van. Die vind ik zo gek nog niet. Terwijl ik echt niet van de schuine lijnen ben, zeker niet waar het gebouwen betreft. De speelsheid die er mee beoogd wordt, kan me gestolen worden. Ook in huis staat alles recht, een schuin geplaatste bank of tapijt doet me gruwen. In feite ben ik een rechtlijnig tiepje. Maar vandaag even niet.

Oei, ik groei

Wie dagelijks blogt, fotografeert meestal ook meer dan gemiddeld. Ik tenminste wel. Soms maak je op één dag zoveel bruikbare foto’s dat je er meerdere blogs mee kunt vullen. Ik zie dat geregeld bij medebloggers en vind het eigenlijk wel een goed idee. Dus laat ik Lucas zien, die vorige week in Madurodam tamelijk ernstig blijft bij de constatering dat ie richting de 160 cm gaat. De onafscheidelijke nichtjes Eva en Isabel nemen elkaar de maat en wat doet Juliët?

Die trekt haar eigen plan en heeft het vooral onmetelijk leuk!