Zonzijde

Mijn zus en zwager vierden veertien dagen vakantie op een Canarisch eiland en toen ik hen gisteren weer terugzag, keek ik in twee uitgeruste zongebruinde koppies. Onze zoon is voor zijn werk momenteel in Australië en stuurt me zomerse foto’s. Een vriendin appte me afgelopen week dat ze haar verbljf in Spanje heeft verlengd tot minstens half januari.  Zoveel zonovergoten berichten en verhalen doen me intens verlangen naar het licht. Dus zocht ik in mijn fotoarchief een passende foto. Ik warm me even aan het gevoel dat dit huis uitstraalt. En het helpt. Vandaag schijnt de zon.

Advertenties

Mijn venster op de wereld

Mijn bloginspiratie haal ik voornamelijk uit de gewone dagelijkse dingen. Hier geen verheven onderwerpen, diepere gedachten en zelden een uitgesproken stellingname.  Daar hou ik me wel mee bezig hoor, maar ik deel ze liever in het échte leven.

Laat mij maar een beetje rond slenteren en foto’s maken van de alledaagsheid. Die is vaak al opmerkelijk genoeg. Ik heb zelfs een archiefmap ‘vensters’. Het intrigeert me in hoge mate hoe mensen leven en wat ze daarvan aan de buitenwereld willen tonen. Zo’n gevuld raamkozijn zegt me veel, zo niet alles. Het interieur er achter verzin ik er zelf wel bij.

Rubriek

Nu ik mijn archief opschoon, kom ik foto’s tegen die mijn blog nooit haalden. Een jaar of drie geleden ruimde ik op maandag nog wel eens een plaats in voor dit soort foto’s. Ik heb ook een blogmaatje die op maandag altijd muziek plaatst, een ander laat tegenwoordig op maandag muurschilderingen zien. En zo komt het dat ik mijn oude idee van stal haal en de komende maandagen archieffoto’s ga plaatsen. Deze koppen waren te zien in Fano. De tekst bij de onderste betekent zoveel als ‘leef je leven echt’. Een wijze spreuk als je het mij vraagt.

Klein wonen, grootse plek

In mijn eigen tempo en overal stoppend voor het maken van foto’s, loop ik vandaag maar eens een andere kant op. Terwijl de heren van de wandelclub er stevig de pas in zetten ga ik richting de afgeknotte molen.

Het lijkt me erg klein om in te wonen maar er zit gelukkig flink wat grond omheen met een bloementuin, moestuin en een rommelhoekje.

Bij het laatste zicht op deze molen kijk ik over de moestuin van de Groenteboerin. (klik)

Via Facebook ben ik met haar bevriend maar ik kóm er zelden. Mijn fiets en ik gaan daar verandering in brengen.

Naar het ronde archief

Hoe doen andere bloggers dat toch, denk ik regelmatig. Een foto-archief goed ordenen en beheren, is een vak apart. Ik loop er geregeld in vast. Zo vind het het aardig om inzoomfoto’s te maken, maar ik plaats ze zelden omdat ze geen verhaal vertellen.

Ik ben maar weer eens hevig aan het opschonen. Vrijwel alle landschapfoto’s kunnen weg. Die waar mensen op staan natuurlijk niet. Die gaan in een apart mapje. Elke dag een uurtje ruimen, dat zou het beste zijn. Maar er zijn zoveel andere leuke en noodzakelijke dingen te doen. Waar heb ik mijn opruimdiscipline ook al weer gelaten?

Midzomerfeest

Zou er wat te beleven zijn in de stad? Het is de feestdag van sint Johannes en daaraan gekoppeld zijn ook de Midzomerfeesten. Het verhaal gaat dat Italiaanse vrouwen op de avond van de 23e een bad nemen waarin bloemblaadjes drijven. We zagen gisteren wel enkele mensen op onze berg de bloemetjes van de brem in een mandje stoppen. De symboliek van reinigen op de geboortedag van Johannes de Doper ligt voor hand. Maar ik durfde het de bergburen toch niet te vragen. Hoe dan ook; er was vandaag weinig te beleven, gezien bovenstaande foto’s.

Tja, er was markt met het gebruikelijke aanbod. Niet om over naar huis te schrijven. Nee, dan deze twee. We kwamen ze tegen op weg naar huis.  Dáár ben ik even voor omgereden.

Ze begonnen met z’n twee

Het zijn een beetje de geijkte polderwandeling plaatjes maar dat maakt wat mij betreft het genieten er niet minder om. Vandaag gingen we op de fiets naar de Delftse Hout, wandelden en tenslotte zaten we op volle sterkte, met acht personen, aan het ontbijt. De rest van de dag zijn we samen en ondernemen niet veel meer. Ook wel eens fijn.

Met genoegen laat ik nog even de foto’s zien die gisteren met een drone zijn gemaakt. Hier het voltallige gezelschap dat deelnam aan de Pinksterpicknick (met dank aan B.S.)

De titel van dit blog slaat op een lied dat we zongen toen mijn ouders 25 jaar getrouwd waren.

.