Vrouwenvriendschappen

In dit vrolijk gestippelde tasje nam ik gisteren voor mijn vriendinnen fleurig verpakte cadeautjes mee. Als ik nou toch een maand lang met bonte kleuren bezig ben, dan ook maar over de hele linie. Eén van hen had bedacht dat onze vriendschap wel een gouden randje verdient. Zij gaf deze ingelijste foto van ons die een jaar of twee geleden gemaakt is.

Uit Curacao nam een ander dit masker mee. Misschien moet ik dit jaar maar eens carnaval gaan vieren? Er was veel verdrietigs bij te praten gisteren en dan zijn we toch zo blij met elkaar. Dat we die verhalen kwijt kunnen, elkaar steunen en dat bij het afscheid de vrolijkheid overheerst. Vrouwenvriendschappen gaan diep en ik ben er heel verguld mee.

Van tien tot tien

Het was handiger geweest om van tevoren een blogje in te plannen. Dan had ik nu niet ’s avonds om half elf nog zitten schrijven. Ik had een vriendinnen dag in Heinenoord. Dat was zo onwaarschijnlijk fijn dat het behoorlijk laat werd. Zó laat dat mijn volgende afspraak om bij een zus te gaan eten, naadloos aansloot. Dat werd ook al weer een fijne avond. Van tien tot tien vandaag gezelligheid, warmte, vriendschap en goede gesprekken. Ik laat alleen het broodje zien terwijl er ook koffie, taart, soep, thee en een nasi maaltijd met spekkoek toe, passeerden. Niet alles laat zich vangen in woord en beeld. Het zij zo.

Zingend in de regen

Daar heb ik nou echt niet op gerekend. Dat het zou regenen juist op het moment dat ik sinds tijden weer eens op de fiets spring. Even de stad in naar de HEMA, mijn favoriete winkel. Ik kocht geen kinderzwembroek, kaarsen noch smiley’s maar ze hebben wel lekker kleur. Nee, ik kocht wasmiddel. Drie halen, twee betalen. Mijn fietstas was goed gevuld op de terugweg. Nu zit ik met natte haren en de spetters nog op de brilleglazen bij te komen van mijn snelle spurt. Met voldoende tijd om me op te kalefateren voor een etentje met een vriendinnenclub.

Rokjesdag

Boten, zon en vissen. Ze zijn te zien op een schilderij in de ondergrondse parkeergarage in Ridderkerk. Twee vriendinnen en hun moeders dronken in het winkelcentrum samen koffie tijdens onze jaarlijkse afspraak. Het was het verzamelpunt om niet lang daarna door te rijden naar een terras aan het water.

Het schilderij kwam tot leven. De vissen lagen op ons bord, de zon scheen overvloedig en het bleek een halteplaats voor de waterbus, die dus een boot is.

Paviljoen Struis ligt op een drierivierenpunt en met de waterbus vaar je ook naar de molens in Kinderdijk, naar hartje Rotterdam, de Biesbosch en Dordrecht. Wat een perfecte plek voor onze bijbabbeldag die wat mij betreft rokjesdag werd.

Mijn eigen Valentijn

Of ik er naast wilde komen zitten als ze Valentijnkaarten ging schrijven, vroeg onze tienjarige kleindochter. Nou graag natuurlijk. Ik zag een liefdevol meisje vijf keer goed nadenken over de tekst. Aan een nieuw klasgenootje schreef ze: ‘wat fijn dat je in onze klas bent gekomen en wat doe je het goed’. Met een getekend hart erbij. Haar broertje werd bedankt voor zijn hulp en haar ouders werden beiden bedankt dat ze op het juiste moment ook streng kunnen zijn. Vijf kaarten had ze, voor ouders, broer en twee vriendinnen. Geen kaart voor de oma ‘maar ik vind je wel heel lief.’  Ik jou ook, meisje.

Van over de hele wereld

Het lukt maar niet om met z’n drieen of beter nog met vieren, bij elkaar te komen. In ons vriendinnenclubje is nogal wat aan de hand op het gebied van gezondheid en andere narigheid. Maar denken aan elkaar doen we natuurlijk wel. En app-jes sturen en kaarten. Ik werd wel blij van deze kaart die in Cuba werd gekocht en werk laat zien van Martha Jiménes. 

Van Cisca uit Servië kreeg ik bericht over het huwelijk van zoon en schoondochter en de doop van kleindochter. Ze was bovendien zo vriendelijk er deze keer ook foto’s bij te sturen. Klik op haar button in de zwarte balk of in het menu op deze site, dan lees je met hoeveel inspanning en toewijding dit bruiloftsfeest gevierd wordt.

Opsomming

Als ik me vanavond in mijn bedje afvraag waar ik met genoegen aan terug denk vandaag dan is dat de lunch met vriendinnen. Er kwamen emotionele kwesties aan bod en het is goed deze te delen en om te luisteren naar elkaar. Oplossingen zijn er niet altijd maar warmte en steun volop. Het was een dag waarin de schilder zijn klus afrondde en ik een skeeler naast me zag rijden.

Ik zag de zon weerspiegeld in een flatgebouw aan de overkant. Waarop ik me naar de achterkant van de kamer spoedde en daar de zon rood aan de hemel zag staan. Een prachtdag dus.

Onweerstaanbaar

Ik moet me beheersen. Beheersen om niet in de valkuil van verkleinwoorden te vallen. Want daar heb ik nogal de neiging toe. Een lekker wandelingetje in het zonnetje. Dat werk. Dit tablet chocolade is een weggevertje. Bestemd voor de gastvrouw waar een vriendinnenclub zich verzamelde. Bij haar dronken we eerst een glaasje vóór we een hapje gingen eten. ‘Ik heb een kleinigheidje voor je meegenomen’, zei ik erbij. Ik moet me overigens ook beheersen als ik zelf zo’n aardigheidje krijg. Want er elke dag een klein stukje van op peuzelen, dat lukt me niet. Op dat gebied ben ik eerlijk gezegd meer van de grote brokken.

Fleurig

De één zorgt voor een taartje, de ander rijdt de auto en ik neem het bloemetje mee. Het is weer vriendinnendag. Dat bloemetje zat nog in de verpakking toen ik het gisteravond bij kunstlicht op de foto zette. Erg blogwaardig is het niet maar nood breekt wet. Want zodra we uitgekletst zijn en ik weer afgeleverd ben, trein ik door naar het Malieveld. Ik geef gewoon Trump de schuld van een slechte foto. Is geheel in zijn lijn. O ja, omdat de saaie maand februari weer is aangebroken, plaats ik dagelijks een zo kleurrijk mogelijke foto. Om mezelf op te vrolijken.

Het kanaal opruimen

De voorbereiding was optimaal. Nog even stofzuigen, alvast de lunch voorbereiden, de ochtendkrant opruimen en camera gereed leggen. Er kwamen een paar leuke vriendinnen langs en het bijpraten nam een aanvang. Na de koffieronde schoven we aan tafel en omdat we zo vertrouwd met elkaar zijn, werd geen onderwerp geschuwd. Aan het eind van de middag waren we weer helemaal op de hoogte van elkaars wel en wee en is een nieuwe afspraak al gemaakt. Maar wat stom. Ik ben vergeten een foto te maken van ons dierbaar clubje. Mijn opruimwerkzaamheden liepen vanmorgen synchroon met deze man die het kanaal ontdeed van zooi. Maar zijn middag kan nooit zo aangenaam geweest zijn als de onze.