De luiken sluiten

We zijn ons aan het oriënteren op nieuwe luiken. Aan de huidige zit enorm veel onderhoud vast, vooral omdat de kwaliteit van het hout slecht is en onder de zeer uiteenlopende weersomstandigheden nogal wat krimp en uitzetting optreedt. Het luik op de foto is van vrienden die een soort gelijk huis als het onze bewonen. Vanmorgen hebben we, met de blik op de luiken, koffie bij hen gedronken. Ik kom er te zijner tijd nog op terug want het is een kostbare geschiedenis en we willen de juiste keuze maken. De rit naar hen toe is prachtig. Opvallend zijn de herfsttinten, door de droogte veroorzaakt.

We reden door het grensgebied van twee regio’s. Van dit kerkje wordt beweerd dat de regen links van het dak in Umbria valt en rechts in Le Marche terecht komt. Kwestie van geloven, hè.

Opgelucht

Vanmorgen liep ik met een vriendin door het centrum van Delft en dus ook even over de markt. Natuurlijk schoven we telkens winkeltje in, winkeltje uit maar het bleef meer bij kijken dan kopen. Zo’n gezellige niets-aan-de-hand ochtend.Terwijl we daarna thuis weer aan de koffie zaten, ontving zij een telefoontje met een goed bericht. Waarna de witte wijn op tafel kwam bij de lunch want er was iets te vieren. Dat het weer de rest van de dag somber, regenachtig en herfstig was, doet aan ons gevoel niets af. We blijven blij.

Zonlicht vangen

Als je de ene dag nog loopt te bibberen van de kou en moet wennen aan de kilte om de volgende dag de tuindeuren weer open te kunnen gooien en zonnewarmte binnen te laten… dan, ja dan is het herfst. Vandaag vulden we binnenshuis de haardvoorraad weer aan en werden de tuinkussens hoog en droog opgeruimd. Het is met recht een huis- tuin- en keukendagje. Hoewel ik zeker geen poetserige huisvrouw ben, kan ik wel genieten van het resultaat van onze gezamenlijke inspanning. Vanavond haard en kaars en dan nu nog even in de zon zitten. Buiten.

Op zoek

Hoogste tijd om weer eens een kleurrijke foto te plaatsen. Nu de blaadjes zijn gevallen, is de natuur steeds kleurlozer. Ook mijn foto’s van de laatste weken ontberen kleur. Dus speur ik rond en zie de amaryllis in een vaas staan. Net zoals bij tulpen gebeurt er veel in de vaas. De vrijwel kleurloze en ingetogen knoppen veranderen binnen een paar dagen tot rode weelderige reuze bloemen. Ik probeer er elke dag even met volle aandacht naar te kijken. Kleur; in de maand februari ga ik er compleet mee los, maar in feite ben ik er altijd naar op zoek.

Diepte

Het perspectief is weer terug nu het een beetje heeft geregend en gewaaid. Dat had ik gisteravond in de schemering al kunnen zien maar nog niet vast kunnen leggen. De lege parkeerplaats is nog steeds niet volgebladerd en dat zal ook niet meer gebeuren, dunkt me. De boom is inmiddels helemaal kaal en ik vermoed dat volgende week de gemeentelijke bladblazers zullen verschijnen. Waarmee de herfsttinten in één klap verdwijnen en de tijd aanbreekt dat de maan weer door de bomen schijnt.

Cisca in Servië is geactualiseerd.

Herfstkleuren

Gisteren was het een dag bij uitstek om er in de natuur op uit te gaan. En omdat er in mijn foto-archief weinig herfstigs valt te bekennen was het meteen een mooie aanleiding wat sfeerplaatjes te maken voor mijn maandagse stuureenfoto bijdrage. Dus fotografeerde ik fraaie landschapen, schitterende bomen en rustieke slootkanten. Dat alles ook nog eens overgoten door prachtig zonlicht. Maar om goed te laten zien op welke kleurnuances we in dit jaargetijde getrakteerd worden, dook ik gewoon met camera en al de boom in.