Terugkeer

Het werk is gedaan. De wijnoogst is binnen. De herfst is begonnen al is daar overdag nog weinig van te merken. Het tuinmeubilair is opgeruimd, de moestuin ook. Met weemoed trekken we de deur weer achter ons dicht en sluiten we de luiken. Het was een pracht zomer, warm en vol met gasten. Met fijne familievakanties en plezierig onderhouden  vriendschappen. Met inspanning en ontspanning. We keren terug naar ons Hollandse leven waarin de dezelfde ingrediënten zitten in een ook al prachtige omgeving. Het wordt tijd om te gaan.

 

Advertenties

Jungleprints en persende mannen

Als het dan toch herfst moet worden, dan maar graag met wat zon erbij.  In de Paradijsboom levert dat een mooi beeld op. Tegenwoordig is het heel erg in om met dit soort plaatjes muren te behangen. En wij kunnen volstaan door gewoon op ons parkeerterrein rond te kijken.

Zo ziet de boomgaard er nu uit. De eerste peren zijn geplukt en gestoofd.

Nog een doorkijkje op ons terrein; het aanrijpad én mijn onkruidkrukje. Want ja, ook dat soort werk gaat door. Vanuit de cantina hoor ik juichkreten en  gelach. Voor wie wil weten wil hoe persende mannen eruit zien…

 

 

Aaibaar

Door de enorme regenval schieten ze uit de grond. Of beter gezegd uit de houten palen die bij ons dienst doen als afrastering. Geen idee welke zwammen dit zijn, aaibaar zijn ze wel. Ach ja…de herfst. Ik hou hem graag nog even op afstand. Toen ik wat afgevallen blad wilde weggooien in een gereedstaande tuinmand, zag ik nét iets te laat, dat er ongeveer tien centimeter water in stond. Regenwater. Zo is het wel weer even genoeg, heb ik tegen de wolken gezegd.

En verhip, ja. De zon schijnt alweer in het water. En op het opnieuw groen geworden grasveld. En op onze blote armen en benen.

De luiken sluiten

We zijn ons aan het oriënteren op nieuwe luiken. Aan de huidige zit enorm veel onderhoud vast, vooral omdat de kwaliteit van het hout slecht is en onder de zeer uiteenlopende weersomstandigheden nogal wat krimp en uitzetting optreedt. Het luik op de foto is van vrienden die een soort gelijk huis als het onze bewonen. Vanmorgen hebben we, met de blik op de luiken, koffie bij hen gedronken. Ik kom er te zijner tijd nog op terug want het is een kostbare geschiedenis en we willen de juiste keuze maken. De rit naar hen toe is prachtig. Opvallend zijn de herfsttinten, door de droogte veroorzaakt.

We reden door het grensgebied van twee regio’s. Van dit kerkje wordt beweerd dat de regen links van het dak in Umbria valt en rechts in Le Marche terecht komt. Kwestie van geloven, hè.

Opgelucht

Vanmorgen liep ik met een vriendin door het centrum van Delft en dus ook even over de markt. Natuurlijk schoven we telkens winkeltje in, winkeltje uit maar het bleef meer bij kijken dan kopen. Zo’n gezellige niets-aan-de-hand ochtend.Terwijl we daarna thuis weer aan de koffie zaten, ontving zij een telefoontje met een goed bericht. Waarna de witte wijn op tafel kwam bij de lunch want er was iets te vieren. Dat het weer de rest van de dag somber, regenachtig en herfstig was, doet aan ons gevoel niets af. We blijven blij.

Zonlicht vangen

Als je de ene dag nog loopt te bibberen van de kou en moet wennen aan de kilte om de volgende dag de tuindeuren weer open te kunnen gooien en zonnewarmte binnen te laten… dan, ja dan is het herfst. Vandaag vulden we binnenshuis de haardvoorraad weer aan en werden de tuinkussens hoog en droog opgeruimd. Het is met recht een huis- tuin- en keukendagje. Hoewel ik zeker geen poetserige huisvrouw ben, kan ik wel genieten van het resultaat van onze gezamenlijke inspanning. Vanavond haard en kaars en dan nu nog even in de zon zitten. Buiten.

Op zoek

Hoogste tijd om weer eens een kleurrijke foto te plaatsen. Nu de blaadjes zijn gevallen, is de natuur steeds kleurlozer. Ook mijn foto’s van de laatste weken ontberen kleur. Dus speur ik rond en zie de amaryllis in een vaas staan. Net zoals bij tulpen gebeurt er veel in de vaas. De vrijwel kleurloze en ingetogen knoppen veranderen binnen een paar dagen tot rode weelderige reuze bloemen. Ik probeer er elke dag even met volle aandacht naar te kijken. Kleur; in de maand februari ga ik er compleet mee los, maar in feite ben ik er altijd naar op zoek.