Vleugelnoot

Medeblogger Rob reageerde als eerste op mijn bomenraadsel. Verrassend aardig om te zien hoeveel mensen met mij meedachten en – zochten naar de juiste naam van de boom die ik gisteren plaatste. Rob’s antwoord is ook het juiste want natuurlijk heb ik de Vleugelnoot meteen op internet (klik) gecontroleerd. Voor alle zekerheid heb ik vandaag nog wat blad en twee vruchten geraapt om iedereen en voorál mezelf te overtuigen. De boom komt oorspronkelijk uit de Kaukasus en Armenië. Ik had er nog nooit van gehoord.

Toen ben ik ook nog maar even naar de Ginkgo Biloba gelopen, de Japanse notenboom die ik wel direct herken en één van mijn lievelingsbomen hier in de buurt is. Ik wil nog eens een klein herbarium aanleggen van bomen uit de buurt. Japan en de Kaukasus zijn al vertegenwoordigd, wie weet wat ik nog meer aan exotisch tegenkom. Mocht er een kokosnoot op mijn pad komen, dan laat ik het hier weten.

Bomenraadsel

Altijd weer zijn we geïmponeerd door de fraaie bomen op de Nieuwe Plantage hier om de hoek. Breeduit staat ie in dit fraaie plantsoen en hij heeft een stam die volgens mij verraadt dat het geen jonkie is. Maar welke boom is dit nou?

Modern als we zijn halen we de app op ons mobieltje te voorschijn, fotograferen het blad en lezen dan dat het hier een kokosnoot betreft. Nou moe. Dat zal toch niet? Er hangen lange bruine vruchten aan van ongeveer 15 centimeter en met die informatie ben ik nog eens het internet op gegaan. Ook de bast op de stam heb ik aan een onderzoek onderworpen, maar ik kom er niet uit. Of kan niet zoeken. Iemand enig idee?

Grote verschillen en oprukkend riet

Een boom die net wat zonlicht vangt, heeft nog een groen en vrolijk uiterlijk. Maar de harde wind liet vanmorgen heel wat blad dwarrelen en toont onbarmhartig de kale takken van winterse bomen.

Mooie wolkenluchten zijn er in overvloed in deze periode. Hier staat het riet hoog en wuift mee in de wind. Bij de uitkijkpost was de waterplas daardoor aan het oog onttrokken. Ik denk dat ik volgende week maar een snoeischaar meeneem. Niet zozeer om vogels te kijken maar om rietpluimen in een vaas te kunnen zetten.

Gekleurd

Er gaat geen jaar voorbij of ik zet gekleurde huizen op de foto. Het zijn kleuren die passen bij dit land, de zon en de temperaturen. Wat dat laatste betreft: sinds vandaag zitten we onder de dertig graden en dat is best prettig. Ik voel ik me het fijnst bij zevenentwintig graden, aangenaam warm en toch werkbaar. Omdat hier -op een klein spatje na- al twee maanden geen regen is gevallen, kleuren de velden geel en valt er al behoorlijk wat blad uit de bomen. Dat ruimen we zoveel mogelijk want nu het hier zo netjes is, stoort dat afgevallen blad. Aangroeien doet het ook nier meer in deze tijd van het jaar en zo maak ik mezelf wijs dat we vooruitlopen met opruimen in plaats van dat we achterstanden aan het wegwerken zijn. Troostrijk.

Agendawijziging

Onze bezoekers die op de koffie en de lunch zouden komen (ja, ja we hebben veel afspraken, ik heb het drie weken geleden aangekondigd dus je was gewaarschuwd) moesten helaas vanwege ziekte afzeggen. Dus hop, wij naar buiten en aan de wandel. We deden maar weer eens een rondje in het Elsenburgerbos is Rijswijk. Nou ben ik niet een bosmens maar de route om de plas geeft me ruimtelijk voldoende licht en lucht. Afgezien van de waarschuwingslinten voor de processierups, viel me nog iets op.

Bomen in het water. De eerste is dood en zal langzaam vergaan. De wilg groeit gewoon door terwijl de stam compleet horizontaal ligt. Je kunt zien dat het geen vers gevallen boom aan de plek waar de stam de grond raakt. Ik vind het nogal bijzonder. Hier en daar liggen er aan de oever kale boomstammen. Honden gebruiken ze als springplank het water in, de hondenuitlaatster zit op de stam. We kwamen haar een paar maal tegen en net als de honden genoot ook zij van de wandeling. Wij ook, al hadden we het nog fijner gevonden ons bezoek te ontvangen. Beterschap vanaf deze plaats gewenst.

Tussen maart en mei

Twee maanden geleden liepen we voor het eerst door het Elsburgerbos (klik). We vonden het een ware ontdekking, zo dicht in de buurt. Afgelopen zondag kwam het er niet van maar gisteren wél. We maakten er een rondje en hoorden niets anders dan gekwinkeleer van vogels en hier er daar een hondenblafje.

Een mevrouw, duidelijk van een hondenuitlaatservice, liet maar liefst achttien honden heerlijk met elkaar rollebollen en spelen. Ik vind dat knap hoor, zo’n roedel loslopende beesten in bedwang te houden. Ik vind één loslopende hond al eng. Denk trouwens niet dat ik van angst de horizon scheef fotografeerde. Nee, het terrein is hellend en ik genoot van de uitbundigheid van al deze dieren.

De kastanjeboom links staat volop in blad en heeft zijn kaarsjes al aan. De bomen rechts ervan maken een aarzelend begin met hun bloei. Wie de moeite neemt mijn blog van 9 maart terug te lezen, zal het verschil tussen toen en nu goed kunnen zien. De picknickmand waarover ik destijds schreef, hadden we ook nu niet bij ons maar ik zie ons hier hoogzomer nog wel eens naar terug keren.

Rododendrons en slippers

Zo enthousiast als ik was over de winterweek in februari ben ik zeker niet over sneeuw en hagel in april. Maar de natuur gaat ondanks alles toch zijn gang. Zo zag ik in de Doelentuin de rododendrons in bloei. En ook het zo gewenste zacht groene waasje in de bomen is goed te zien.

De ergste kou is weer uit de lucht, blijmoedig stappen we het voorjaar in. Het was vandaag zelfs de héle dag droog. Nog een weekje met lage temperaturen staat ons te wachten. Daar kunnen we onze activiteiten enigszins op afstemmen, de planner in mij vind dat handig. Daarna haal ik mijn teenslippers uit de kelderberging. Weer of geen weer.

In de ban van de boom

Al jaren lang is mijn belangstelling voor de natuur groeiende. Ik heb er meer tijd voor dan in mijn werkende leven én ik heb ervaren hoe helend het in de natuur kan zijn. De Corona periode deed er nog eens schepje bovenop toen ik een natuurboekje bij ging houden. Affijn, ik deed voor de grap mee met een kennisquizje van het Zuid Hollands Landschap. Aan de hand van boombladeren moest ik de juiste boom raden. Het ging om de kastanje, berk, es, linde, populier, eik, beuk, lijsterbes, esdoorn en iep. Ik had er maar zes van de tien goed. Bij kale bomen zou ik helemaal de mist in gaan. Maar met de blauwe hemel of een muur als achtergrond zijn ze wél prachtig en fotogeniek. Die blauwe lucht en de kale takken zijn nog van vorige week. Inmiddels is er overal een licht groene zweem te bespeuren. Ik verwelkom het met groot plezier.

Honds

Het blijft leuk om vanachter mijn cappuccino de hondenuitlaters te bestuderen. Er zijn honden die hun baas mee trekken en andersom. In de laatste categorie hoort de man met de tekkel die we dagelijks zien. Ze zijn alle twee niet zo jong meer, de man loopt evengoed aanzienlijk sneller dan zijn kortpotige vriendje. Nu de bomen zo kaal zijn hebben we goed zicht op wat er allemaal voorbij trekt. Ik zou ook hele series kunnen maken van ouders met wandelwagens en van hardlopers. Of van bukkende hondenbezitters die net eh… de drollen via een zakje oprapen, dichtknopen en in de daarvoor bestemde bak gooien die hier vlakbij staat. Enfin, veel cappuccini drinken en de blogonderwerpen dienen zich vanzelf aan.

Boslaantje

Nu de straat weer opgeruimd is, kunnen we ook weer onbekommerd en rechtstreeks het boslaantje bewandelen. Geen kruipdoor sluipdoor langs hekken en obstakels. Er zijn wat zieke iepen weggehaald maar dat valt nauwelijks op. Ik ben benieuwd wanneer de nieuwe bomen geplant worden, want dát die er komen staat vast, er bestaat zoiets als een herplantplicht.

En mensen, het is dus helemaal geen bos hè. Ik noem het maar zo omdat het die illusie wekt. Maar ik verval in herhaling, vaste lezers krijgen die uitleg keer op keer. Daar ga ik mee ophouden. Toen gistermiddag ook nog de zon om de hoek piepte, maakten we snel een wandelingetje naar de brievenbus. De kerstkaarten zijn verstuurd.