
Enkhuizen was in 1622, de glorietijd van deze stad aan de toenmalige Zuiderzee, met bijna 22.000 inwoners de op vier na grootste stad van Holland. De rijke patriciërsfamilie Snouck van Loosen stierf in 1885 uit toen de laatste van de zes kinderloze zussen overleed. Deze Jonkvrouwe Margaretha Maria had in haar testament bepaald dat de rente van het familiekapitaal (ongeveer 2,7 miljoen euro) moest worden besteed aan minder vermogenden. Er kwam een ziekenhuis, haar stadsvilla werd een bejaardenhuis en er werd een park met arbeiderswoningen aangelegd. Huur één gulden vijftig per week voor een huis in het park.

Door de park en langs die woningen maakten we een wandeling. In het meeste gure jaargetijde met een dreigende regenbui ziet het er al fantastisch uit. Kan je nagaan…

Fraai aangelegd, prachtige oude bomen, een zonnewijzer, mooie oude lantarens en slingerende waterpartijen; echt een lust voor het oog.


Geen kleine jongen, hè, deze plataan uit 1898. De monumentale wijk deed ons sterk denken aan het Agnetapark (klik) in Delft waar de oudste woningen misschien iets kleiner zijn van formaat maar de zelfde stijl hebben. Het nieuwe en kleinschalige hotel waar wij verbleven, en waar ik nog even een klinkende review over wil schrijven, is ook genoemd naar de familie Snouck van Loosen. Heden en verleden kwamen mooi samen daar in Enkhuizen.
