Jij hoort hier niet

De jasmijn, die tegen de muur groeit, begint voorzichtig aan haar tweede bloei, mooi! De wisteria is bijna niet te temmen. Wat die telkens aan uitgroei produceert, verbaast ons keer op keer. Na het weekend gaat daar de snoeischaar weer in.

Rond half acht vanmorgen zat ik tussen de rozen en de lavendel. In die laatste zoemt en gonst het van de hommels dus dat laat ik maar lekker ongemoeid. Uitgebloeide rozen knip ik zoveel mogelijk weg en daartussen groeit ook van alles. Wat ik vorige week nog niet kon zien, is nu bijna een meter hoog. Onder het motto ‘jij hoort hier niet’ trek ik het uit de grond. Omdat ik een shirt met lange mouwen en handschoenen draag, wordt het al snel te warm. Dus na ruim een half uur zeg ik ook tegen mezélf dat ik op dat plekje niet meer hoor. Hoogste tijd voor de schaduw.

Moeten of laten?

De vlier achter het huis staat in volle bloei. Dan kriebelt de drang om van die mooie schermen vlierbloesemsiroop te gaan maken. Behoorlijk veel werk met kilo’s suiker. En ik hou eigenlijk ook niet van hele zoete drankjes. Dus ineens hoef ik daar voorlopig niks mee, ik wacht wel tot het bessen zijn en zie dan wel verder.

Nog een jongen waar we wat mee moesten. Kersen moeten echt goed afrijpen aan de boom voor je ze kunt plukken. Vogels zitten daar net zo ongeduldig op te wachten als wij. De boom is te hoog voor een net, dus hangen nu in de laagste regionen zilveren sliertjes. En nou maar hopen dat de vogels nog wat voor ons overlaten.

Van de jasmijn hoeven we alleen maar onbekommerd van te genieten. Twee klimmers hebben we vorig jaar verplaatst en staan nu aan de zuidmuur enorm te geuren. Af en toe wat water is onze enige zorg. Dat lukt tot op heden moeiteloos. Ik hou van dankbare planten!

Dinsdagroutine

Vorige week zijn we niet naar de markt geweest, dus dat moest er vandaag maar weer eens van komen. Konden we mooi vóór die tijd langs bij de smid omdat we de houten pergola willen vervangen door een metalen. ‘Benvenuti’ riepen Fausto en Donatella toen we bij hen het gebruikelijke koffietje dronken. Binnen het masker op en buiten hangt ie als een soort baard aan je kin, demonsteren hier twee barbezoekers. De markt kwam ons sfeerloos over. De voedselkramen stonden op een ander plein, de leegte en de afstanden zorgden voor een ander beeld dan we gewend zijn. We kochten nog een nieuwe Jasmijn bij de plantenman die we gelukkig ook terugvonden. Toen nog even een ronde door de supermarkt en nu zijn we voor een week weer voorzien en hoeven voorlopig het erf niet af.

Goed groen

We blijven ons verbazen. Neem de Jasmijn, die leek dood als een pier. ik blogde er al eerder over. Toch liep ie vanuit de wortels weer uit en is gewoon opnieuw begonnen. De oude dode takken, hier nog te zien, heb ik inmiddels zoveel mogelijk weggeknipt.

Nog zo’n dappere held. Eén druivenstok aan de pergola bleef altijd achter wat groei betreft. Laten we het er op houden dat ie lang heeft moeten puberen voor er volwassen trossen kwamen.

De olijven hadden het zwaar de afgelopen winter. De oogst zal mager zijn maar we blijven hoopvol, gezien deze lieverds.

Herstel

Het is ook niet snel goed. Of het groeit op plekken waar je het niet hebben wil, of het is op sterven na dood. Hier een olijfboom. Op de zuidhelling hebben we er zes geplant. Twee doen het prima, twee lijken dood en twee staan te zieltogen. Maar dan. Ineens ontwaar je weer uitlopers. Zien jullie het ook, dat groene toefje?

Nog zo’n sneu tiep, de kersenboom. We hadden de moed al bijna opgegeven. En plots…Met zilverfolie waarschuwen we nu langsvliegende vogels: AFBLIJVEN. Tenslotte de jasmijn. Twee stuks kapot gevroren. Toch nog maar even aanzien… Yeah. Een wonder.

En voor het mooi, een lieverd die het altijd doet. De hersthooi.

 

Erfgoed

Onze pogingen om het grind een beetje onkruidvrij te houden, beginnen nu wel letterlijk hun vruchten af te werpen. Ik zat op mijn krukje en keek voldaan naar dit stukje. Terwijl ik helemaal niet van plan was om te rijmen.

Hertshooi vormt samen met de geranium een aardig samenspel.

En om de hoek geurt de jasmijn.

Nog even wat dichterbij, misschien kunnen jullie het nu wel ruiken? Vandaag geen pranzo in Gubbio maar rustig gescharrel op het erf.  Eind van de middag arriveren nieuwe gasten. Dus ook gerommel in de keuken. Maar dat vind ik nou juist het leuke.

 

Colore

Kleur! Als ik moet kiezen tussen ingetogen tinten en kleur, dan kies ik voor het laatste. Zowel in kleding als in interieur. Op het erf hoef ik nauwelijks te zoeken. Groen is er uiteraard in duizend varianten maar ik ga vandaag voor rood. De jasmijn is alvast begonnen.

De meidoorn doet vrolijk mee. En de egelantier kan niet achterblijven.

Haar trof ik aan op de bodem van de wasmand. Ze heeft een oranje stippelrokje aan getrokken. Nou, dan hoor je er helemaal bij vandaag.