De meisjes

Als je in Italië bent, eet je natuurlijk een ijsje. Het is behoorlijk warm dus we doken een koele ijssalon in om even in de schaduw te genieten. De meisjes een ijsje, de moeders een koffietje. De wijnboer was even thuis gebleven.

En je eet een pizza. Die staat weliswaar nog niet voor haar neus maar dat komt omdat ik weinig eetfoto’s wil plaatsen. Bovendien hadden we het te gezellig met elkaar om voortdurend foto’s te nemen. En bij het pizza eten was de wijnboer wel aanwezig hoor. De volgende keer is onze schoonzoon er ook weer bij.

Hoe dichter bij Dordt…

Er zijn wat festiviteiten in augustus in de planning en daar wilde ik wat feestelijke kleertjes voor kopen. De laatste twee jaar kocht ik weinig tot geen kleding dus het moest er maar eens van komen. Niet echt een favoriete bezigheid meer al dat passen en jezelf in levensgrote spiegels terugvinden. Maar goed, samen met mijn dochter maakten we er een gezellige en nuttige dag van. Eerst naar Barendrecht waar ik een winkeltje met kleurige jurkjes op het oog had maar uiteindelijk alleen met een eenvoudige zomerbroek het pand weer verliet.

Daarna in Dordrecht verder gewinkeld en ik na afloop zeer tevreden na vier passessies met twee tassen aan mijn arm in de miezerregen liep. Er was nog een cadeaubon te verzilveren van moederdag 2021! Dat deden we in een fantastisch dagrestaurantje. Hoe dichter bij Dordt hoe mooier het wordt. Dat staat op deze muurschildering en ik kan het alleen maar beamen.

Wachten duurt lang

Je wordt vanzelf een grote familie in de wachtruimte van een vliegveld als de gezagvoerder je uiteindelijk uit komt leggen waarom we vanwege een ernstig technisch probleem niet op tijd kunnen vertrekken en er een ander toestel uit Nederland moet komen. We hadden maandag nog aan vrienden verteld hoe we in vijf uur van deur tot deur reizen met deze Transavia-lijn tussen Rotterdam en Perugia. En dat we er ondanks milieu bezwaren toch graag gebruik van maken. Enfin, we vertrokken om kwart over negen ’s avonds in plaats van drie uur ’s middags. Tijdens het wachten ontstond een soort jolige sfeer op dit kleine vliegveld. Er werden door vliegveldmedewerkers ijsjes uitgedeeld, we kregen gratis maaltijden, we vermaakten ons met lezen en kijken naar mensen en gesprekken aanknopen. Er was een Italiaans gezin met vier kleine kinderen. We hadden bewondering voor de manier waar op ouders en kinderen de zes uur vertraging door wisten te komen. Op deze manshoge klok kroop de tijd langzaam maar zeker toch richting vertrek. Onze dochter was zo lief ons op te halen en thuis af te zetten, schoonzoon had rond vijf uur al een tevergeefse rit gemaakt. We lagen wat laat in ons Delftse bedje, de volgende blogs vertellen de reden waarom we even in NL zijn. Vaste lezers kunnen het misschien wel raden.

Alle steden uit Umbria bijeen in keramiek. Gubbio staat aan de voorkant tussen 9 en 10 uur.

Logeren

Gisteravond aten we zelfgemaakte pizza bij onze dochter en haar gezin en na afloop ging Juliët mee om een nachtje bij ons te slapen en vandaag wat gezelligs te ondernemen. Daar hoorde weer bij dat we een haring aten. We kochten ook wat stiften en pastelkrijt en gebruikten dat ook. In het boek waarin ik wat tekenvaardigheden probeer te krijgen, werd door Juliët een pagina versierd.

We deden woordspelletjes zoals meisjesnamen bedenken die met de letter M beginnen. We kwamen samen aan 38 namen. Die briefjes met namen worden bewaard want dat kunnen ook wel klanten van haar chill-kamer worden. Daar verzorgt ze nagels en gaat ze haar- en nekmassages geven. Haar fantasie is nog volop aanwezig en ik doe daar lekker aan mee en kreeg een vasteklantpas .

En zo vliegt de dag in gezelligheid om en ga ik morgen maar eens een verwaarloosd huishouden aanpakken. Ben al een week leuke dingen aan het doen en het blijft geen feest.

Gewoon iets moois

foto Fleur

Onze dochter stond in haar tuin oliebollen te bakken en bracht een schaaltje naar haar hoogbejaarde buren. Van de buurvrouw kreeg ze toen als dank zelfgemaakte spekkoek. Nu het fotothema Gewoon Iets Moois is, vind ik dat wel een goede insteek. Mooi als buren zoiets voor elkaar doen en eigenlijk heel gewoon. Dat sluit ook aan bij de dag van vandaag waarin twee vrienden in totaal zes uur in de trein zaten om hier drie uur te kunnen zijn. Gewoon iets moois, die vriendschap die via het bloggen is ontstaan.

Juliët maakte een foto van de sinterklaassurprise die ze erg mooi vindt en waar ze nog steeds mee speelt; een pizza-oven. Dat ze beter niet tegen het licht in kan fotograferen gaat ze vast ook nog leren. Lucas vindt het uitzicht vanuit zijn kamer Gewoon mooi. En daar heeft ie gelijk in.

Isabel tenslotte vind haar Playmobiel nog steeds gewoon mooi en is met haar mobieltje helemaal de scène ingekropen.

Mijn leven als mens

Het ene boek maakt meer indruk dan het andere. Ik wissel ook graag af; makkelijke weglezers, romans, nonfictie en ook nog wel eens kinderboeken. Veel blijft er niet van hangen maar er zijn boeken die dat wel doen. Op mijn mobieltje heb ik een lijst van aanbevolen boeken die ik dan heb opgepikt bij diverse buurbloggers of uit de boekenbijlage van de krant. Samen met mijn dochter deel ik een KOBO-abonnement voor onze e-readers en geef ik haar mijn lijst door. Kort daarna heb ik dan weer een digitale stapel boeken klaarliggen. Heerlijk.

Dit waren twee boeken die de laatste tijd wél bleven hangen. De verhalen over de Tweede Wereld Oorlog zijn nog steeds niet allemaal verteld en Wij waren de gelukkigen van Georgia Hunter boeide me zeer. Joke van Leeuwen speelt het klaar om in Mijn leven als mens iemand die zojuist is overleden een geloofwaardig verhaal te laten vertellen. Haar verdriet was te groot voor zijn omhelzing is een zin uit dit boek. Als je zó kunt schrijven dan heb je me. Wie me deze boeken hebben aanbevolen, weet ik werkelijk niet meer maar ik beleefde vele uren leesplezier. Al besef ik dat plezier wat vreemd klinkt in de context van deze boeken.

Speuren naar kleuren

Tot aan het middaguur mag er geklust worden op zaterdag, daarna begint toch echt een vrij weekend. De oleanders en pioenrozen kregen nog een knipbeurtje van me en al werkend op het erf kwam ik hier en daar wat kleurigs tegen zoals wat rozenbottels van de egelantier en de rode bes van de meidoorn.

Minder kleurrijk maar hogelijk gewaardeerd zijn vader en dochter die ik tegenkwam met een zwaar zeil om het zwembad weer af te dekken. Zo vinken we met z’n allen de winterklaarmaak-lijst af. De hevige regen is gelukkig weer op zijn retour . Een roosje op een plek waar wij nooit een roos geplant hebben, deed met al dat hemelwater haar voordeel en trakteert ons aldus op een laatste zomergroet.

Operatie wijnpersen

Onze dochter wilde graag een paar dagen komen werken hier. Het maakte niet uit wat er te doen zou zijn. Nou, die viel met haar neus in de …wijnton. Onze eigen druiven en die van nichtje en haar man hebben dagen lang staan pruttelen. Aanvankelijk had de wijnboer wat zorgen over het samengaan van beide oogsten. Maar na een paar dagen werden de geuren in onze cantina steeds aangenamer.

In elke operatiekamer is een omloopverpleegkundige; iemand die niet steriel staat en daardoor de nodige hand- en spandiensten kan verrichten. Die taak had ik op me genomen. De wijnboer en dochter deden het échte werk. Proeven deden we wel met z’n drietjes en terwijl de wijnmakers ook de schoonmaak voor hun rekening namen, zorgde de omloop voor de lunch.

En de smaak van de wijn? Nog wat hard maar zeker niet slecht. Opluchting en voldoening strijden om de eer.

Jarig bij de boer

Het gebeurt nogal eens dat onze dochter jarig is als zij en haar gezin vakantie vieren bij ons in Italië. Vandaag draaiden we de rollen om en bezochten we haar op hun Nederlandse vakantie-adres op Goeree Overflakkee. Op een boerderij camping is een prachtige tent gehuurd die het begrip glamping meer dan waar maakt. De kinderen zagen we nauwelijks want die waren druk met vrienden maken, trampoline – springen, dieren verzorgen, ponyritjes en konijnen knuffelen. Je kan het maar naar je zin hebben. Fleur laat hier even zien dat ze echt bij een veeteeltbedrijf logeren.

s’ Middags voegde ook onze zoon met zijn gezin zich bij het gezelschap en maakten we vliegensvlug van de gelegenheid gebruik alle volwassenen op één foto te zetten. Aan de kleding van de jarige is bovendien goed af te lezen dat het deze dag steeds zonniger werd. Wat een feest!

Verwendag

Zonder het af te spreken hadden we alle twee een donkerblauw jurkje aan en hetzelfde armbandje om. Mijn nichtje en ik kochten in het Rijksmuseum voor elkaar dit armbandje dat onze levenslange verbondenheid mooi symboliseert. Nu bezoekjes over en weer een beetje op stoom beginnen te komen, maakten we er gisteren een uitgaansdagje van. We lunchten heerlijk bij hen in Ede en reden na afloop door naar Zwijndrecht. Daar schoven we aan voor de avondmaaltijd bij dochter en haar gezin. Eerst nog even de moestuintjes in wording bewonderd. Die staan in de vensterbank te wachten op beter weer en kunnen dan geplant worden. Kleindochter Isabel is nog net weerspiegeld in de ruit te zien. Ook bij hen werden we getrakteerd op een heerlijke maaltijd. Het is wel luxe hoor om twee maal zo verwend te worden.

de overheerlijke lunch