Record verbroken

Misschien herkennen vaste lezers van dit blog hem wel. Mijn neef, die ik Jacques Bromtol noem, was hier minder dan twee maanden geleden ook. Toen kwam hij met zijn broer Sjoerd ons een week helpen. Nu keerde hij terug met zijn vrouw Ina en vieren ze hier vakantie. Beide disciplines beheerst hij prima, kijk maar eens hoe gezellig het is met met boek en borrel in de tuin. Dát hij terug zou komen schreef ik hier al, maar dat het zo snel zou zijn, wisten we toen nog niet. En hiermee onttroont hij onze dochter die het ook wel eens klaar speelde twee maal in één seizoen te komen.

Vakantie in Nederland

Slootkanten met fluitenkruid en dovenetel.

Lieve lammetjes en koddige koeien. Het is heerlijk, zeker nu de temperaturen wat oplopen, weer even in Nederland te zijn.

We gingen eerst op de koffie bij mijn leuke ouders in Leidschendam en reden daarna door naar Drimmelen in Brabant. Daar staat de klapkar van dochter en schoonzoon en stapten we voor ons gevoel terug in de tijd. De tijd waarin we zelf kampeerden. Nu genoten we met hen en de kleindochters mee op de uiterst vriendelijke recreatie boerderij van Johan en Caroline.  In de winkel op het erf waren groenten, fruit en streekproducten te koop.  En dan zit je aan het eind van de middag buiten zo’n heerlijk en eerlijk hollands maal te eten. Dag 1: zeer geslaagd.

Sterk staaltje

Bij het afleveren van spullen aan de kringloop in Zwijndrecht, zag ik op een naastgelegen werf een schip in het dok liggen. Een boot op het droge heeft iets onnatuurlijks en het formaat valt dan extra op. Jammer dat ik er niet dichterbij kon komen, bovendien ontbrak me de tijd om uitvoerig te fotograferen. Ik bracht een dag door met en bij dochter en kleindochters. En ach, dan heeft een blogfoto wat minder prioriteit. Maar met die twee vrachtauto’s, het hek en de loods vind ik het geheel wel kracht uitstralen. En over kracht gesproken. Ik heb alleen maar spullen weggebracht en niets gekocht.

Bij de kapper

Onze logee werd vanmorgen opgehaald door haar moeder en zus. Even daarvoor was onze andere kleindochter hier gebracht door haar vader en vond er een soort kinderoverdracht plaats. Het volgende logeerfeest is namelijk dat de drie kleindochters vannacht bij elkaar slapen. De voorjaarsvakantie wordt aldus benut voor leuke afspraken die ook nog eens aansluiten bij de agenda van werkende ouders. Voorwaar een knap staaltje logistiek. Terwijl mijn dochter en ik aan de koffie zitten, spelen Eva en Isabel kappertje. Ze hebben soms niet meer nodig dan hun handen en een stoel om in hun fantasiewereld te stappen. Zo zie ik kinderen graag.

Aandoenlijk

Souvenir voor mijn meisje

J. le Noble

van uw beminde

L.S. van der Lubbe

2de Regt.Veldart.

2de Batterij

1 Febr. Den Haag 1911

Dit parfumflesje is nog geen vijf centimeter hoog, van een dik soort porselein, is aan twee kanten gedecoreerd en heeft een zilverkleurig dopje waarop J.C. Boldoot Amsterdam staat gegraveerd. Maandagmiddag werd dit flesje overhandigd door de 93 jarige dochter van deze mensen. Mijn man was zeer verrast nadat deze dame hem had benaderd. Zij was op zoek gegaan naar naamgenoten van haar moeder en uitgekomen bij onze zoon, die op zijn beurt had doorverwezen naar mijn wijnboer. Zo op het eerste oog zijn ze geen directe familie van elkaar maar de dame wilde het toch graag geven vóór ze dood zou gaan. Wat een bijzonder gebaar van een wildvreemde. Een beetje onderzoek van mij leverde op dat dit soort  flesjes verzameld wordt. Maar we zullen het niet snel meer weg doen. Eerder overweeg ik een nieuwe verzameling te starten.

Denkproces

Ik ben nogal zuinig van aard. Niet zozeer in de zin van krenterig maar ik heb een hekel aan verspillen. Toen onze dochter meer dan een jaar geleden een paar zoldergordijntjes weg wilde doen, die nog van de vorige bewoners waren geweest, nam ik ze mee naar Delft. Ik ga er nog iets leuks van maken. Dacht ik. Vandaag kwam ik ze weer tegen. In Italië ga ik op mijn gemak de ingestikte plooien en zomen losmaken. Want, zo lieg ik mezelf voor, ik heb daar immers zeeën van tijd. Maar goed dan héb ik een paar leuke lappen. En dan? Ineens wist ik het. Ze gaan, als gordijntjes, naar de kringloop. Misschien wordt iemand met een zolder of een caravan er heel blij van. Dit hele denkproces levert me drie dingen op. Inzicht in mijzelf en de wil mijn ‘zuinigheid’ voortaan anders te benaderen. Een kleurrijk blogje en een opgeruimde berging.

Doorschuifboom

Het kerstboompje dat vorig jaar bij ons in de kamer stond, verdween in januari in de voortuin van het huis van onze dochter en schoonzoon. Daar werd ie vorige week probleemloos uitgegraven en staat nu opnieuw versierde kerstboom te wezen in hun woonkamer. De kerstboom buiten, die je op de achtergrond ziet, kwam ook ooit als klein boompje bij ons vandaan. Nu te groot en te riskant om uit te graven maar met buitenverlichting erin heeft ook deze weer even zijn oude functie terug.  Het is behoorlijk bijzonder dat het lukt bij dit soort goedkope kweekmodellen. Maar we zijn er blij mee en milieuvriendelijk is het ook al.