Het komt wel vaker voor dat dochter Fleur op haar verjaardag hier op vakantie is. We maakten er met z’n zessen een hele gezellige dag van. Vanwege de hitte besloten we tot een koele uitstap naar de Grotten van Frassasi.
De temperatuur was daar maar veertien graden. Behalve daarvan, genoten we ook van dit ongelooflijk mooie natuurverschijnsel. We maakten nog een paar gekke kiekjes van elkaar en sloten het feest af bij het zwembad en nog later met zelf gemaakte pizza’s. Wat een feest.
Gisteren was dochter Fleur zo lief mij naar het vliegveld van Eindhoven te brengen en in Bologna stond de wijnboer me op te wachten. Dat is nog eens luxe en comfortabel reizen. Het is goed te merken dat de vakantiestroom op stoom is gekomen want het was op beide vliegvelden waanzinnig druk. Goed. Ik ben er weer, tot wederzijds genoegen. En ik kon meteen genieten van het uitzicht waar de late avondzon nog even als een spot de berg verlichtte. En vandaag? Staan we op het vliegveld van Ancona om familie op te halen. Daar ga ik de komende week vast nog over te bloggen.
Misschien herkennen vaste lezers van dit blog hem wel. Mijn neef, die ik Jacques Bromtol noem, was hier minder dan twee maanden geleden ook. Toen kwam hij met zijn broer Sjoerd ons een week helpen. Nu keerde hij terug met zijn vrouw Ina en vieren ze hier vakantie. Beide disciplines beheerst hij prima, kijk maar eens hoe gezellig het is met met boek en borrel in de tuin. Dát hij terug zou komen schreef ik hier al, maar dat het zo snel zou zijn, wisten we toen nog niet. En hiermee onttroont hij onze dochter die het ook wel eens klaar speelde twee maal in één seizoen te komen.
Slootkanten met fluitenkruid en dovenetel.
Lieve lammetjes en koddige koeien. Het is heerlijk, zeker nu de temperaturen wat oplopen, weer even in Nederland te zijn.
We gingen eerst op de koffie bij mijn leuke ouders in Leidschendam en reden daarna door naar Drimmelen in Brabant. Daar staat de klapkar van dochter en schoonzoon en stapten we voor ons gevoel terug in de tijd. De tijd waarin we zelf kampeerden. Nu genoten we met hen en de kleindochters mee op de uiterst vriendelijke recreatie boerderij van Johan en Caroline. In de winkel op het erf waren groenten, fruit en streekproducten te koop. En dan zit je aan het eind van de middag buiten zo’n heerlijk en eerlijk hollands maal te eten. Dag 1: zeer geslaagd.
Bij het afleveren van spullen aan de kringloop in Zwijndrecht, zag ik op een naastgelegen werf een schip in het dok liggen. Een boot op het droge heeft iets onnatuurlijks en het formaat valt dan extra op. Jammer dat ik er niet dichterbij kon komen, bovendien ontbrak me de tijd om uitvoerig te fotograferen. Ik bracht een dag door met en bij dochter en kleindochters. En ach, dan heeft een blogfoto wat minder prioriteit. Maar met die twee vrachtauto’s, het hek en de loods vind ik het geheel wel kracht uitstralen. En over kracht gesproken. Ik heb alleen maar spullen weggebracht en niets gekocht.
Onze logee werd vanmorgen opgehaald door haar moeder en zus. Even daarvoor was onze andere kleindochter hier gebracht door haar vader en vond er een soort kinderoverdracht plaats. Het volgende logeerfeest is namelijk dat de drie kleindochters vannacht bij elkaar slapen. De voorjaarsvakantie wordt aldus benut voor leuke afspraken die ook nog eens aansluiten bij de agenda van werkende ouders. Voorwaar een knap staaltje logistiek. Terwijl mijn dochter en ik aan de koffie zitten, spelen Eva en Isabel kappertje. Ze hebben soms niet meer nodig dan hun handen en een stoel om in hun fantasiewereld te stappen. Zo zie ik kinderen graag.
Souvenir voor mijn meisje
J. le Noble
van uw beminde
L.S. van der Lubbe
2de Regt.Veldart.
2de Batterij
1 Febr. Den Haag 1911
Dit parfumflesje is nog geen vijf centimeter hoog, van een dik soort porselein, is aan twee kanten gedecoreerd en heeft een zilverkleurig dopje waarop J.C. Boldoot Amsterdam staat gegraveerd. Maandagmiddag werd dit flesje overhandigd door de 93 jarige dochter van deze mensen. Mijn man was zeer verrast nadat deze dame hem had benaderd. Zij was op zoek gegaan naar naamgenoten van haar moeder en uitgekomen bij onze zoon, die op zijn beurt had doorverwezen naar mijn wijnboer. Zo op het eerste oog zijn ze geen directe familie van elkaar maar de dame wilde het toch graag geven vóór ze dood zou gaan. Wat een bijzonder gebaar van een wildvreemde. Een beetje onderzoek van mij leverde op dat dit soort flesjes verzameld wordt. Maar we zullen het niet snel meer weg doen. Eerder overweeg ik een nieuwe verzameling te starten.
