Boven op de berg

Hoewel we er ieder jaar wel een keer komen, verveelt het nooit om even de Basiliek van de Heilige Ubaldo binnen te gaan. De bisschop die rond 1100 hier woonde en werkte en de patroonheillige van Gubbio is. Aan de vooravond van zijn naamdag is hier het beroemde Festa dei Ceri, waarover ik vrijwel elk jaar op 15 mei schrijf.

Het is natuurlijk wonderbaarlijk dat zijn lichaam vrijwel in tact is gebleven en in de gouden schrijn boven het altaar ligt. Dat zijn invloed nog steeds groot is, bewijzen deze briefjes die in de kerk bijeen gebracht worden waarop ‘onze gebeden aan Jezus, Maria en Ubaldo’ worden geschreven. Het bloemstuk heeft de kleuren blauw, geel en rood en ook de wapens op het altaarkleed herinneren ons nog aan het onlangs gehouden feest.

Na afloop aten we een broodje in de nabijgelegen snackbar met uitzicht op de stad. Dan zie je pas hoe dicht bij de hemel Ubaldo levend wordt gehouden.

Groot feest in Gubbio

Het beeld van Antonio Abate wordt hier rondgedragen boven op één van de drie kandelaars die vandaag zo’n prominente rol spelen. Omdat ik in Scheveningen in de kerk van Antonius Abt ben gedoopt, sluit ik me gemakshalve maar aan bij deze groep die zich kenmerkt door de zwarte blouses.

Het feest is elk jaar het zelfde en ik wijd er ook altijd wel een blogje aan, klik hier voor het blog van vorig jaar, dan hoef ik het vandaag niet weer allemaal uit te leggen. We ondergaan het altijd in verwondering. Ik heb er deze keer maar wat meer straatfotografie van gemaakt waarbij de mooie middeleeuwse stad wel tot zijn recht komt, lijkt me. En wat vinden jullie van het weer? Daar heeft de patroonheilige van onze stad, sint Ubaldo, vast zijn aandeel in gehad.

Op alles voorbereid

Overal in Gubbio hangen vaandels van de drie heiligen die een rol spelen bij het Festa dei Ceri morgen. Ubaldo, Giorgio en Antonio vertegenwoordigen elk een wijk en ook in de buitengebieden hangen en wapperen de vaandels. Dit is het parkeerterrein van een supermarkt buiten het centrum waar ik even in de auto bleef wachten terwijl de wijnboer door de regen holde om nog wat vergeten boodschappen te kopen.

Gelukkig klaarde het al snel weer op, parkeerden we de auto en liepen het centrum in voor onze zondagse pranzo. We zagen zelfs de zon nog even en met een temperatuur van rond de zestien graden is het redelijk aangenaam. Toch zijn de weerverwachtingen voor morgen niet erg hoopvol en is iedereen op slecht weer voorbereid. We gaan het meemaken.

Sfeer in de stad (1)

Als we de berg zijn afgereden, is het nog maar twee kilometer naar de stad. En wij, beiden opgegroeid in een grote stad, beschouwen dat als een groot voordeel. Als we reuring willen, is het dichtbij te vinden. Omdat het gisteren weer zo warm was, stelden we ons bezoekje aan Gubbio uit tot in de avond. De zon zette veel gebouwen in een gouden gloed. Overal kuierden mensen, de temperatuur werd aangenamer.

Onderstaand plein kennen we in veel gedaanten. Met paasvuren en de bijbehorende processie. Met zingende mensen tijdens de Festa dei Ceri en nu in de zomer is het één groot terras. Ik zou dit plein best nog wel eens in Kerstsfeer mee willen maken. Al is die kans klein en moet ik daar nu nog éven niet aan denken.

NB Dit is het tweede bericht vandaag. Het eerdere was nog van gisteren.

Gevarieerd toeristisch

Wie Gubbio bezoekt, moet zeker ook even naar de Basiliek waar de heilige Ubaldo ligt. Daar begint de geschiedenis van onze stad en daar staan ook de drie Ceri (enorme kandelaars) die op 15 mei door de stad gedragen worden. Op de foto zie je er één van terwijl de wijnboer wat uitleg geeft. Nog meer informatie namen we tot ons in het nabij gelegen ‘museum’ waar we voor het eerst ook entree moesten betalen.

Na dit blokje historie was het tijd voor een bezoekje aan het nabij gelegen Parco Coppo. Zomers is het er altijd was koeler, zeker in de schaduw van de dennenbomen. Vandaaruit zijn veel wandelroutes aangegeven en er zijn fantastische picknickplaatsen waar we al menig keer gebruik van maakten. Vandaag niet, we namen een snelle en smakelijke pasta in het recent opgeknapte restaurant. Vanavond koken onze logees voor ons. Ik heb dus een luxe en gemakkelijk dagje.

We feesten door!

De stemming in Gubbio is opperbest. Vandaag hollen kleine kinderen met kleine Ceri (kandelaren) door de straten van de stad. Zij zullen over een paar jaar de dragers worden van de bijna vierhonderd kilo wegende grote Ceri. Er zijn diverse gezellige samenscholingen waarbij men telkens spontaan in gezang uitbarst.

Terwijl wij op de trappen van de tegenoverliggende kerk nog even genoten van het sfeertje, werd er in de tratoria recht voor ons ook al met volle overgave gezongen waarbij het bestek als trommelstokjes het ritme ondersteunde. Ik krijg het filmpje niet geplaatst maar geloof me, het klonk goed.

Als stille getuige ligt hier een corsage die een feestganger meestal ingestoken in zijn sjaaltje heeft. De drager heeft het vast verloren als gevolg van de vele omhelzingen en schouderkloppen die horen bij dit verbroederende feest.

Heel Gubbio ging los…

…en wij ook. Vandaag is hier het feest van de Ceri, de naamdag van sint Ubaldo, patroonheilige van de stad. Twee jaar lang werd dit eeuwenoude feest niet gevierd, vandaag was de stemming uitbundiger dan ooit. Ik schrijf er alle jaren over, dus voor wie belangstelling heeft, 15 mei 2019 en voorgaande jaren is er van alles over te lezen op mijn blogs (zie zijbalk).

Drie grote kandelaars worden met veel ceremonieel door de stad gedragen. Zodra een cero, gedragen door een groep mannen, arriveert barst er een luid applaus, gejuich en soms ook en gezang los. Daar achteraan lopen de mensen, gekleed in de kleuren van de diverse wijken.

Met tussen hen door een paar verbaasde wandelaars. Het is een feest van verbroedering, indrukwekkend door de religieuze verering en luidruchtig op de Italiaanse manier.

Verbroken traditie

Al twee jaar op rij kon het feest ter ere van de patroonheilige van Gubbio, Sint Ubaldo op 15 mei niet gevierd worden. Althans niet op de manier waarop dat hier de gewoonte is. Alle jaren schrijf ik er over en dompelen ook wij ons onder in het spektakel van dit religieuze feest dat heel de stad op z’n kop zet. Men denkt er nu over om in september alsnog de Ceri, de enorme kandelaars, op een aangepaste manier door de stad te laten dragen. Voorlopig hangen hier en daar nog de vaandels in de stad maar het ziet er een beetje treurig uit. Nee, Gubbio zonder het grote jaarlijkse feest dat eigenlijk een maand in beslag neemt, blijft een beetje onwerkelijk. Maar Sint Ubaldo heeft er wel begrip voor, denk ik.

Feest, feest, feest

Daar gaan we, richting het centrale plein waar, op een groot scherm, de feestelijkheden te volgen zijn. Drie enorme kandelaren met elk een heilige op de top, worden ceremoniëel de stad door gedragen. Het is de naamdag van sint Ubaldo, patroonheilige van Gubbio en iedereen viert feest. Ik laat de beelden voor zich spreken want onder het kopje Ciao Tutti (hoofdstuk 12) schreef ik al eens eerder uitgebreid hoe wij dit feest hier eravren. .

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Richting het feest

Gubbio versiert zich in de aanloop naar het feest van St. Ubaldo, de patroonheilige van de stad. Woensdag is het zijn naamdag en worden traditiegetrouw drie enorme kandelaars door de stad gedragen en tenslotte in een soort race weer naar de basiliek teruggebracht hoog boven op de Monte Ingino.

De gasten die hier gisteravond arriveerden, hebben al heel wat keer van onze logeeraccomodatie gebruik gemaakt maar nog niet eerder waren ze hier op 15 mei. Dus gaan we ons gezamenlijk in de feestelijkheden storten en hopen we op droog weer, al zijn de voorspellingen niet al te hoopgevend.

Ach, weer of geen weer, het feest gaat door en wij gaan kijken. Bij de winkels zien we al regenjacks uitgestald en de kinderen uit de stad zal het ook niet aan niets ontbreken. We hebben er zin in met z’n allen.