Geheimzinnig boodschappen doen

Bij de boekhandel in de Choorstraat hangt een Boekenwurm aan de gevel. Wij komen er graag als verstokte wurmen. Ik probeer meer boeken weg te doen dan nieuwe bij te kopen, want genoeg is wel genoeg hier in de boekenkast. Maar vandaag had ik toch een goede reden om hier een aankoop te doen.

In een boekwinkel ben ik sowieso blij en kijk en snuffel graag rond. Maar nog blijer werd ik van het feit dat Sinterklaas hier nog een prominente rol speelt. Zelfs de vloer bij de tafel met Sint-boeken was versierd. En ook de etalage was in stijl. Dit heerlijke feest mag niet in de verdrukking komen en ieder jaar besteed ik er wel even aandacht aan op mijn blog. Al was het maar om zelf ook in de stemming te komen.

Mijn slag geslagen

Voor deodorant en haarlak moest ik echt even de winkelstraat in. Toevallig waren beide artikelen van de merken die ik altijd gebruik in de aanbieding. Dus kocht ik royaal in en ben ik weer helemaal blij met mijn voordeel.

Gisteravond heb ik onze kerstkaarten gemaakt en besteld. Ja echt! Ik weet dat ik rond deze tijd als vaste klant altijd voor de helft van de prijs bij Albelli kan bestellen. Ik was er op voorbereid en had de foto’s al gemaakt. Dus heb ik al een dag lang lol om mijn vooruitziende blik en voortvarendheid. Ik zag dat de feestverlichting weer wordt opgehangen, ik zag de oliebollenkraam in de verte staan en de rondvaartboot was ook nog in actie. De zon schijnt; het kan niet op vandaag.

Doorlopen

Als ik gisteren de moeite had genomen een andere kant op te lopen, was ik wel degelijk bloesem en groene waasjes tegen gekomen. Vandaag op weg naar de dichtstbijzijnde winkelstraat passeer ik eerst de Doelentuin waar narcissen en rododendrons strijden om de eer de meest vrolijke bloeiers te zijn.

In de Choorstraat aangekomen is het een en al bloesem wat ik zie. Nou ja, en fietsen en winkelend publiek. En over een andere kant oplopen gesproken. Gisteravond dachten wij nog even snel onze tweede booster zonder afspraak te gaan halen bij de Broodfabriek in Rijswijk. Bleek dat de informatie op internet niet klopte. In plaats van de GGD-post was er nu een aanmeldpunt voor Oekraïners. Het was nog een hele tippel om in die tamelijk desolate kantorenpolder het juiste prikadres te vinden dat bovendien bij onze aankomst al gesloten bleek. Waardoor ik wel even de pest in had maar me daarvoor nu schaam. In vergelijking met vluchtelingen is elk ongemak relatief.

Licht

Daar kwamen de verse foto’s weer binnen, vanmorgen. De bovenste is van Eva (13) en de tweede van Isabel (11). Beide hebben hun eigen kamer gebruikt om het thema Licht te fotograferen. Jongste kleindochter Juliët is heerlijk aan het buitenspelen en heeft geen tijd gehad of gemaakt. En voor een foto-opdracht gaan we haar niet naar binnenroepen, natuurlijk.

De Choorstraat rond schemering is door mij al een paar dagen geleden gemaakt. Dat is eigenlijk niet de bedoeling maar wij hanteren hier onze eigen regels en dat bevalt prima. Dat de dagen echt iets lichter en langer worden, geeft de grootste voldoening.

Tenslotte kwam na zessen onze 16 jarige kleinzoon met zijn lichtjes aan. Snel aan toegevoegd want dat hij toch mee wil doen wordt door deze oma hogelijk gewaardeerd.

Routinematig

Onze zaterdagse routine in Delft is dat we naar de Choorstraat lopen om daar de boodschappen te doen. De veertien dagen die wij weg waren heeft AH gebruikt om zijn winkel eens grondig te verbouwen. Heel mooi en ruim geworden maar we moesten behoorlijk zoeken en konden bepaald niet routineus ons gebruikelijke parcours afleggen. Dan is het tijd voor een heerlijke kop koffie bij de leukste en lekkerste koffiezaak van Delft, neef Rob genaamd. We kochten een krant want het abonnement is tijdelijk stop gezet en we koersten weer op huis aan. Maar eerst even kijken hoe het met de familie Meerkoet gaat. Er wordt kennelijk nog steeds gebroed, vader en de eerste lichting kinders hebben we helaas niet gezien. Wél liet de zon zich langzamerhand meer zien, de rest van de dag brengen we daarom maar door op het minibalkonnetje. In tegenstelling tot het Italiaanse erf is er geen onderhoud te verrichten, dus het zit reuze rustig.

Delft legt de loper uit

Op vrijwel alle banken in de stad zijn stickers geplaatst waarop ons gewezen wordt de afstand van anderhalve meter in acht te nemen. Om te laten zien dat de winkel open is, heeft Delft de blauwe loper uitgelegd. Het staat sfeervol en uitnodigend. En tenslotte wordt in de smalle Choorstraat de looprichting niet met pijlen maar met deze tegelmotieven aangegeven. Zo zie je maar dat er veel aan gedaan wordt om onder de huidige omstandigheden de stad niet te laten verrommelen. Maar dan moet er geen lege chipszak onder de bank worden achtergelaten zoals op de eerste foto.

Onverwachte aanvulling

Je gaat echt anders om je heen kijken als kleur het hoofdmotief van een foto moet zijn, hoor. In winkels is het altijd wel raak, uitstallingen zijn meestal goed voor een kleurig plaatje. Maar dat gaat afgezaagd worden, een maand lang.

Gelukkig bieden ruiten, vensters en etalages ook kleur. De vogels zijn geëxposeerd in Galerie Inkt in de Choorstraat. Grappig en vrolijk. Het werd nog veel leuker toen gistermiddag de post een kaart bezorgde. ‘Ik dacht ik voldoe even aan je kleurverlangen’ schreef blogvriendin Bertie.

Een schot in de roos, ik word steeds vrolijker. De kunstenares, Cindy Root, is om gezondheidsredenen gestopt met haar werkzaamheden, las ik op haar site. Ik had met liefde meer van haar werk willen laten zien, zodat jullie allemaal ook vrolijk worden.

Voorspelbaar geluk

Het gebeurt me ieder jaar rond deze tijd. Dat ik opveer bij lentebodes. Dat ik speur naar groen en kleur en daar dan altijd blij van word. Het schijnt wetenschappelijk bewezen dat stress bij mensen direct vermindert in de natuur. Nou heb ik geen stress maar feit is wel dat we leven in een stenige omgeving; voor een beetje fleurige natuur moet je echt op zoek.

Dat kan in de stad bij de bloemenkraam op de markt, of bij die leuke bloemwinkel in de Choorstraat.

Maar vlak bij huis in een piepklein geveltuintje vind ik een bloeiende roos. Het geluk ligt altijd voor het oprapen. En dichterbij dan je denkt.

5 december

Vandaag hou ik me bezig met het Sinterklaasfeest. Eerst bij mijn moeder op de koffie. Op de eettafel heeft ze een theeblad staan dat gevuld is met kleine presentjes voor haar dochters en schoonzonen. Wat een fantastisch mens is ze toch dat ze daar energie in heeft gestoken. Natuurlijk heeft de Sint ook haar bedacht. We kwamen hem afgelopen zaterdag in de Choorstraat tegen. Hij nam alle tijd om handen te schudden en zich op de foto te laten zetten. Er liep een flinke stoet Pieten mee, kinderen mochten een kleine klimproef doen. Zie dat meisje eens stralen.

Deze vrolijkerd kroop zowat in de camera toen ik hem vroeg of hij wilde poseren. We vieren vanavond pakjesavond met z’n achten. Ik kan bijna niet wachten.

Doelloos

Met geen enkel ander doel dan zomaar buiten te willen zijn, fietste ik door Delft. Het duurde even voordat de zon tevoorschijn kwam, maar toen werd het ook echt gezellig in de stad. Veel toeristen nog en volle terrassen.

Wie goed naar deze foto kijkt, en dat deed ik pas tijdens het plaatsen op dit blog, ziet de feestverlichting al weer hangen. Als komend weekend de wintertijd ingaat en het vroeger donker is, zijn de grachten weer verlicht.

En hoewel ik geen echt doel had, eindigde ik bij de toko in de Choorstraat. Zou ik een lijstje maken met favoriete bezigheden dan staan daar fietsen door Delft en Indonesisch eten zeker op. Dat maakt het tot een heerlijk ontspannen dagje.