Winterfair

In de verte hoor ik klokgelui. Een paar krassende kraaien en tokkende kippen zorgen voor een natuurlijke concert. Verder is het rustig en ik geniet van de omgeving tijdens mijn wandeling. Wanneer ik dichter bij Du Midi kom, bemerkt ik verhoogde activiteit. Vandaag wordt de jaarlijke winterfair gehouden. Aanvankelijk is men nog aan het opbouwen en het ziet er al sfeervol uit.

Een uurtje later waren de meeste kramen ingericht. Het zijn veel biobedrijven die zich hier presenteren. Maar er worden ook ‘eerlijke’ artikelen aangeboden. Bijvoorbeeld van hergebruikt hout, veelal gemaakt door mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. Voor wie in de buurt woont en leuke cadeau’s wil kopen: pak je fiets en ga.

Boerin

Eindelijk kwam het ervan om naar de Groentenboerin te gaan. Op de fiets, dat had ik mezelf beloofd. De wijnboer ging mee naar De Hoeve Biesland in Delfgauw.  Nou hadden we niet veel nodig, want de man ging uit eten met oud medewerkers en ik ontfermde me over wat er aan verse eetwaar nog in de koelkast lag.

Het werd dus vooral een oriënterend bezoekje, we schoven maar een paar boodschappen in de fietstas. Het aanbod van biologisch dynamische producten is uitgebreid en ook een bakker en slager op eigen erf leveren aan de weilandwinkel. Ik denk dat groentenboerin Linda er een vaste klant bij heeft. 

Zondagse stek

Zo tussen de beukenhaag door ziet Du Midi er onopvallend uit. Voor ons is het de zondagochtend huiskamer. Begin en eindpunt van de wandeling. Voor hardlopers is het een startpunt, voor wielrenners vaak een tussenstop. Altijd aardige bediening en biologische producten zorgen ervoor dat deze plek in Delftse Hout heel veel vaste klanten trekt.

Ik vergat mijn yoghurt op de foto te zetten. Het was op voor ik er erg in had.  Nee, ik heb geen aandelen maar maak toch graag reclame voor dit sympathieke restaurant waar het er zowel binnen als buiten zo verzorgd uitziet. 

 

Tijdreizen

Hoe meer een mens weet, hoe meer hij beseft niets te weten. Dat is ook ons uitgangspunt waar het moestuinieren en de wijngaard betreft. Wil je dat een beetje biologisch doen, dan is het zaak hierover veel te lezen en te leren. Juist in de periode waarin de natuur in stilstand lijkt, verdiepen we ons in deze materie. We volgen blogs zoals Moeskers Moestuin en die van Frank Anrijs. Deze laatste schreef onlangs dit boek, dat we zowat uit elkaars handen trekken om er telkens wat in te kunnen lezen. De kortste dagen van het jaar hebben veel lange en donkere avonden waarin we ons al weer voorbereiden op de groeikracht die onverminderd doorgaat en op het licht dat altijd terugkeert.

 

 

Koesteren

Vriendschappen dien je, tot wederzijds genoegen, te vieren. Gisteravond deden we dat met een stel oud-collega’s en hun wederhelften, vandaag met vrienden die we in Italië hebben leren kennen. Zulke dierbare contacten laten zich maar met moeite beschrijven. Maar geloof me, we beleefden er allemaal weer veel genoegen aan. Of we het restaurant Huszar (klik) kenden, vroegen de Italiaanse vrienden. Het antwoord was nee, maar dat weerhield ons vieren er niet van er vandaag te lunchen. In een andere hoek van Delft, waar we niet vaak komen zaten we van dit uitzicht, prima biologisch eten en elkaar(s verhalen) te genieten.

Maandagse boomgaard

Geen moestuin- maar een boomgaardblog. De perenboom buigt door onder zijn vracht, maar de peren voelen nog steeds hard, dus proberen we de pluk nog even uit te stellen. Maar jakkes, wat zie ik nou weer? Aangetast blad. Het blijkt perenroest te zijn, een schimmel afkomstig van de jeneverbes. Advies is om die weg te halen. Pff…daar hebben we er nogal wat van. Vijf keer in een seizoen bespuiten met bestrijdingsmiddel is de andere optie. Wat een dilemma’s voor deze goedwillende biologisch boerende amateurs.