De Delftse bollen

Had ik het gisteren nog over 150.000 perenbomen, vandaag praat ik jullie bij over 10.000 tulpenbollen. In november werden ze in de grond gestopt rondom de grootste Delfts Blauwe Tulpenvaas. Telkens als we over de grote weg richting Rotterdam reden, keek ik even of er al kleur te zien was. Die vaas staat namelijk pal langs de A13 en rijdend in de auto zag ik wel een vleugje rood dat om nadere inspectie vroeg.

Deze Koningsdag was een uitgelezen moment om op zoek te gaan naar een activiteit waar niet een hoop volk bijeen kwam. Dus wandelden we vanmorgen in Land Art Delft om van dichtbij deze feestelijke combinatie te bekijken. Eigenlijk hoort vandaag alles oranje te kleuren maar ik doe het gewoon met rood-wit-blauw.

Mijn eigen versie

Het gelukskoekje dat in mijn Delfts-blauwe-doe-het-zelf pakket zat, bevatte een mooie aanmoediging. Dus ging ik maar eens op mijn gemak aan de slag. In het pakket, waarover ik hier al eens blogde, zaten voorbeelden en carbonpapier waarmee ik een motief op de bordjes zou kunnen overbrengen. Maar dat was mijn eer te na. Ik ging voor een eigen ontwerp.

Twee meegeleverde tegels waren bedoeld om op te oefenen. Die tulp werd niets maar de zonnebloem vond ik wel aardig gelukt. Plateelschilders doen er jaren over om tot een goed resultaat te komen, dus een middagje klungelen met penseel en verf levert uiteraard iets amateuristisch op. In de rand verwerkte ik nog wat vogeltjes die ons Caldeser huismerk zijn maar die nauwelijks opvallen. Nou ja…dit is dan het resultaat. Ik bakte het af in de oven en zette op de onderkant mijn meesterteken. Ik denk dat de bordjes meegaan naar Italië, daar valt het minder op dat het een neppe versie is van Delfts aardewerk.

Tulpenvaas

Kijk, zo gezellig en ontspannen zaten we daar gistermiddag. Zó met de zelfontspanner in de weer dat er een paar kinderen achter wijnglazen wegvallen. Maar dat maken we met de laatste foto weer goed. Na afloop gingen we met z’n allen aan de wandel, richting de enorme Delfts blauwe tulpenvaas die gezien vanaf de A13 Delft staat te promoten. Eerst die vaas vanuit verschillende hoeken gefotografeerd. Tja, en toen moest de complete familie natuurlijk op de foto. Er waren meerdere bezoekers want het is een echte attractie geworden om met die mega grote vaas op de foto te gaan. Dus werd er snel een bereidwillige passant gevonden en kon de onderste foto gerealiseerd worden.

Delfts blauw

Er hoeven maar een paar kastdeuren open getrokken te worden, of het blauw komt je tegemoet. Gelukkig heb ik de kasten pas opgeruimd, uitgestoft en afgenomen. En ja, mijn kleding hangt altijd op kleur. Een kleine tic of doen jullie dat ook? De opdracht in de foto 7daagse is Blauw. Maar dat wilde ik als Delftse niet al te voor de hand liggend invullen met aardewerk of zo. Toen we tijdens onze ochtend bruggenloop een tuintje zagen dat vol hangt met blauwe tuttemerullen en we ook met filters en wittonen mogen stoeien, rolde de onderste foto er uit voor mijn dagopdracht. Niet artistiek, wel blauw.

Toch nog aan de wandel

Toen ik gistermiddag in Delft weer uit de trein stapte, had ik het plan om met de tram nog twee haltes te rijden. Maar toen ie voor mijn neus wegreed en ik de wolkeloze hemel zag, was de beslissing snel genomen. Aan de wandel. Het bijna kussende paartje is zo ongeveer het eerste Delfts Blauw dat je tegen komt als je het centrum in loopt.

Maar ik liet het centrum rechts liggen en wandelde de Poenixstraat en Westvest af. Ook de ingang van het Prinsenhof liet ik voor wat ie was. Pas bij molen De Roos dook ik de noordkant van het centrum in, waar wij wonen. Vanuit ons huis is de molen goed te zien. Daarover valt wel wat meer over te vertellen maar dat hou ik voor een andere keer.

Delfts Blauw uit China

Ach ja, dat wisten we al, hè. Dat in China mooi aardewerk en porselein werd vervaardigd en dat die handige Nederlanders het zijn gaan namaken. Dat begon zo eind zestiende eeuw en was een stuk goedkoper dan de Chinese import. Er waren in de topjaren meer dan honderd aardewerkfabrieken in Delft, maar rond 1800 bleek de productie in Staffordshire in Engeland goedkoper en verdwenen de fabrieken op een paar na, uit Delft.

De Porceleyne Fles heeft op de grens van Rijswijk en Delft het atelier Heinen Delfts Blauw dat een paar jaar geleden de Delftse Paauw overnam. Dit bedrijf heeft verschillende vestigingen onder meer in Amsterdam en Curacao. Bovendien is er een groot atelier in China. Vanuit dát atelier kwamen onlangs twee enorme vazen naar Delft. Het schip, waarover ik dinsdag schreef, en de pauw vormen de decoratie op de drie meter hoge vazen. Maar liefst vier eeuwen waren er voor nodig om ‘Delfts’ aardewerk weer in China te laten maken. Een apart verhaal als je me mij vraagt.

Playmobil ?

Nog net op tijd kon ik het raam openen en met mijn mobieltje dit schip fotograferen. Eerlijk gezegd ziet het er een beetje uit als een plastic piratenschip van playmobil. Maar daarmee doe ik de bouwers van deze replica tekort, excuus. Wel erg ongewoon om dit voorbij te zien komen. Dus even uitgeplozen via internet. Ruim honderd werkloze jongeren hebben zes jaar aan dit indrukwekkende schip gewerkt. Daar wordt het meteen mooier van.

foto via internet

Vandaag komen de grootste Delfts blauwe vazen ter wereld met dit schip onze stad in. De vazen zijn vervaardigd in China; daar kwam nogal wat mankracht bij kijken! Hierna vaart de ‘Statenjacht Utrecht’ een week lang door Delft. Dat alles in het kader van het themajaar De Gouden Eeuw. Een verteller aan boord brengt de geschiedenis van de porseleinhandel in de Gouden Eeuw weer tot leven. Er zijn dagelijks meerdere vaartochten mogelijk. Zie ook: http://www.degrootstedelftsblauwevazen.nl. Ik vrees geen tijd te hebben voor een tochtje maar dit schip voorbij te zien varen, is al een cadeautje.

Trappen

We kennen de Koninklijke Porceleyne Fles van het Delfts Blauw. Maar ook de tegels van het trappenhuis in het fabrieksgebouw zijn er vervaardigd. En in de keramische kamers is nog meer bouwkeramiek te bewonderen. Kleinzoon Lucas vond het aardig daar een zoekplaatje te maken.

Persoonlijk vind ik de strakke tegels iets fraaier dan de al te hevig gedecoreerde maar dat is een kwestie van smaak.

In ons appartementencomplex, ooit de Bibliotheek van de TU Delft,  ziet het trappenhuis er van boven ook wel aardig Koninklijk uit. Hier nog wat details.

 

Het was leuk om de kleinkinderen te wijzen op de toepassing van het Delfts keramiek in ons eigen huis. Een omgeving die zij uiteraard als heel vanzelfsprekend ervaren maar die best bijzonder en historisch is.

Delfts Blauw

Waar kwamen jullie Delfts Blauw tegen? luidt de vraag van stuureenfoto. Op bijna elke straathoek, kan mijn antwoord zijn. Maar da’s nogal voor de hand liggend als je in het centrum van Delft woont. Ik liet hier al eens wat straatmeubilair zien. Dus zocht ik het nóg dichter bij huis, beter gezegd in huis. Aan een zoldermuur hangt een verzameling bordjes waaraan een herinnering kleeft dan wel louter om het feit dat ze van Delfts blauw aardewerk gemaakt zijn. Als ik in een kringloop zo’n bordje tegenkom voor een luttel bedrag, mag ie mee naar huis en krijgt hier zijn plek.