Langs Delftse iconen

Het is te ver om te lopen en het was te nat om te fietsen dus pakten we vanmorgen de auto om naar de tandarts te gaan. Dat is eigenlijk een mijl op zeven maar je ziet weer eens wat anders. Molen de Roos bijvoorbeeld. Omgeven door rijbanen en tramrails was dit lang geleden de stadsgrens.

Een ingewikkeld kruispunt bij de oude Gist-en Spiritusfabrieken met links het nieuwere gebouw van DSM, een chemiemultinational. Het is een gebied dat nog nader ontwikkeld gaat worden nu de treinen ondergronds zijn. Ik hou het nauwlettend in de gaten.

En eindelijk, eindelijk is men de Delfts Blauwe gevel aan het plaatsen die dit gebouw vlak naast het station en gemeentehuis smoel moeten gaan geven. Daar hoop ik bij beter weer eens fotograferend om heen te lopen. Resultaat bij de tandarts: alle twee zonder gaatjes of noodzakelijke renovaties weer naar huis. Nuttig een aangenaam bezoekje dus.

Onverwachte kunstschat

Voordat ik in Delft woonde vond ik Delfts aardewerk behoorlijk kitsch. Iets voor toeristen of in ouderwetse huishoudens waar van die kaststellen boven op een zwaar houten kast staan. Inmiddels kijk ik er toch anders tegenaan. Ik zag dit Zeeuwse meisje in de etalage van een antiekwinkel. Als enkel stuk zou ik het best kunnen velen in de kamer. Het is vaak de hoeveelheid die de waarde doet verminderen, hè.

Ik keek eens kritisch rond in huis en ja hoor, op een verzamelplekje in onze werkkamer hangt een Delftsch BLauw bord. Toch maar eens het merkteken opgezocht maar niets over het molentje en de OA kunnen vinden. Conclusie: zo nep als wat. Of, zoals ik las dat onlangs werd vastgesteld bij Tussen Kunst en Kitsch, minstens €4000 waard. Ik denk dat laatste.

Tussenstop

Er komt waarschijnlijk een einde aan de Delftsblauwe inrichting van deze vensterbank. Met een zekere regelmaat fotografeerde ik dit raam omdat er altijd blauw-wit aardewerk te zien is.

Gelukkig trof ik elders in Delft deze raampartij aan. Geen aardewerk maar plastic en erg leuk gedaan, vind ik. Ja, jullie hebben het goed begrepen, we zijn terug in Delft maar niet voor lang. Vanaf morgen hoop ik de draad weer op te pakken Caldese.

Delftse (be)spiegeling

Na elf uur vanmorgen was er iemand in De Winkel zodat ik het gisteren telefonisch bestelde voorwerpje af kon halen. Op FB had ik van blogvriendin Els de tip gekregen dat het Meisje met de Parel in kerstbal-achtige vormen bestaat. Ach, denk ik dan: ik heb genoeg neppe meisjes, ik wil er niets meer bij hangen. Maar de verzamelaarster in mij kreeg toch de overhand.

Op de terugweg naar huis zag ik deze kerstversieringen met Delfts Blauwe attributen. De spiegelende ramen maken het lastig om te fotograferen maar deze donkere en regenachtige dag kan nog wel wat vrolijke versiering gebruiken. Al is de kerstperiode na Driekoningen afgesloten, de moeite die men heeft gedaan om raam en deur toepasselijk te versieren, beloon ik hierbij nog even.

Tegelcompositie

foto van het www

Om allerlei praktische redenen gingen we gisteren met de auto naar het winkelgebied de Zuidpoort waar ook de tandartspraktijk is. Het bovengronds komen vanuit de parkeergarage is tamelijk spectaculair. Hugo Kaagman heeft ter ere van het tienjarig jubileum in 2015 van winkel- en cultuurcentrum De Zuidpoort deze muurschilderingen gemaakt.

Hij koos heel toepasselijk voor Delfts Blauwe tegels met historische achtergrond. We zien het Meisje met de Parel, Molen de Roos en de Nuna, de zonne-auto. Maar ook de microscoop van Leeuwenhoek, Willem van Oranje samen met Koningin Juliana. Er zijn bovendien allerhande kleine grapjes in verwerkt, kijk maar naar het schommelende figuurtje aan de A van Parking.

Het Delftse Centrum is zeer autoluw en aan de randen ervan zijn in alle windrichtingen grote ondergrondse parkeergarages gerealiseerd. Ook recent bij het nieuwe station en vlakbij de Koepoort de Marktgarage. In deze laatste zijn we nog nooit geweest maar als het er net zo fris en aantrekkelijk uitziet als de Zuidpoort dan lijkt me dat voor de toeristen handig, alhoewel wel duur! Dus beter nog, kom met het openbaar vervoer.

Vensters

Een tra-la-la-gordijntje, onleesbare geworden folder, een stenen vogeltje en een geknakte nepbloem. Bij het opschonen van diverse archiefmapjes kwam ik verschillende ramen tegen. Dit soort plaatjes vallen in de categorie: fotograferen zonder doel, gewoon voor de lol. Net zoals ik dat doe bij wasjes en fietsen.

In Duitsland zag ik deze luiken die uit elkaar vallen als ze gesloten worden.

In Italië een stevig rolluik met kunstzonnebloemen en een nep slinger groen.

Deze laatste uit mijn mapje is, net als de bovenste, een Delfts raam. In dit blauwe raamkozijn staat altijd decoratie in Delfts of zo je wilt Chinees Blauw. Gisteren bleek er wat veranderd te zijn. Ik durfde er niet recht voor te gaan staan, want één gordijn was opzij geschoven. Ik denk dat de decoratie nog niet klaar was.

De Delftse bollen

Had ik het gisteren nog over 150.000 perenbomen, vandaag praat ik jullie bij over 10.000 tulpenbollen. In november werden ze in de grond gestopt rondom de grootste Delfts Blauwe Tulpenvaas. Telkens als we over de grote weg richting Rotterdam reden, keek ik even of er al kleur te zien was. Die vaas staat namelijk pal langs de A13 en rijdend in de auto zag ik wel een vleugje rood dat om nadere inspectie vroeg.

Deze Koningsdag was een uitgelezen moment om op zoek te gaan naar een activiteit waar niet een hoop volk bijeen kwam. Dus wandelden we vanmorgen in Land Art Delft om van dichtbij deze feestelijke combinatie te bekijken. Eigenlijk hoort vandaag alles oranje te kleuren maar ik doe het gewoon met rood-wit-blauw.

Mijn eigen versie

Het gelukskoekje dat in mijn Delfts-blauwe-doe-het-zelf pakket zat, bevatte een mooie aanmoediging. Dus ging ik maar eens op mijn gemak aan de slag. In het pakket, waarover ik hier al eens blogde, zaten voorbeelden en carbonpapier waarmee ik een motief op de bordjes zou kunnen overbrengen. Maar dat was mijn eer te na. Ik ging voor een eigen ontwerp.

Twee meegeleverde tegels waren bedoeld om op te oefenen. Die tulp werd niets maar de zonnebloem vond ik wel aardig gelukt. Plateelschilders doen er jaren over om tot een goed resultaat te komen, dus een middagje klungelen met penseel en verf levert uiteraard iets amateuristisch op. In de rand verwerkte ik nog wat vogeltjes die ons Caldeser huismerk zijn maar die nauwelijks opvallen. Nou ja…dit is dan het resultaat. Ik bakte het af in de oven en zette op de onderkant mijn meesterteken. Ik denk dat de bordjes meegaan naar Italië, daar valt het minder op dat het een neppe versie is van Delfts aardewerk.

Tulpenvaas

Kijk, zo gezellig en ontspannen zaten we daar gistermiddag. Zó met de zelfontspanner in de weer dat er een paar kinderen achter wijnglazen wegvallen. Maar dat maken we met de laatste foto weer goed. Na afloop gingen we met z’n allen aan de wandel, richting de enorme Delfts blauwe tulpenvaas die gezien vanaf de A13 Delft staat te promoten. Eerst die vaas vanuit verschillende hoeken gefotografeerd. Tja, en toen moest de complete familie natuurlijk op de foto. Er waren meerdere bezoekers want het is een echte attractie geworden om met die mega grote vaas op de foto te gaan. Dus werd er snel een bereidwillige passant gevonden en kon de onderste foto gerealiseerd worden.

Delfts blauw

Er hoeven maar een paar kastdeuren open getrokken te worden, of het blauw komt je tegemoet. Gelukkig heb ik de kasten pas opgeruimd, uitgestoft en afgenomen. En ja, mijn kleding hangt altijd op kleur. Een kleine tic of doen jullie dat ook? De opdracht in de foto 7daagse is Blauw. Maar dat wilde ik als Delftse niet al te voor de hand liggend invullen met aardewerk of zo. Toen we tijdens onze ochtend bruggenloop een tuintje zagen dat vol hangt met blauwe tuttemerullen en we ook met filters en wittonen mogen stoeien, rolde de onderste foto er uit voor mijn dagopdracht. Niet artistiek, wel blauw.