We feesten door!

De stemming in Gubbio is opperbest. Vandaag hollen kleine kinderen met kleine Ceri (kandelaren) door de straten van de stad. Zij zullen over een paar jaar de dragers worden van de bijna vierhonderd kilo wegende grote Ceri. Er zijn diverse gezellige samenscholingen waarbij men telkens spontaan in gezang uitbarst.

Terwijl wij op de trappen van de tegenoverliggende kerk nog even genoten van het sfeertje, werd er in de tratoria recht voor ons ook al met volle overgave gezongen waarbij het bestek als trommelstokjes het ritme ondersteunde. Ik krijg het filmpje niet geplaatst maar geloof me, het klonk goed.

Als stille getuige ligt hier een corsage die een feestganger meestal ingestoken in zijn sjaaltje heeft. De drager heeft het vast verloren als gevolg van de vele omhelzingen en schouderkloppen die horen bij dit verbroederende feest.

Surprises!

Het feest van goedheiligman sint Nicolaas

Gaat ook gepaard met speculaas

Met pepernoot en chocolade melk

En natuurlijk is er dan voor elk

Een rijmpje of een lang gedicht

Da’s iets waar ik graag voor zwicht

De zelftest gedaan, de surprise staat klaar

’t is 5 december, dus (aangepast) feesten maar!

Kadootjes

Hoog wonen in een stad heeft als voordeel dat je goed de lucht kunt zien. Nou was dat de laatste dagen niet echt een feest, maar vanmorgen wél. Ik krijg er onmiddellijk meer energie van. Al bijtijds ging ik op pad om wat laatste Sinterklaaskadootjes te kopen, er blijft helaas één dingetje over waar ik niet voor geslaagd ben.

Vlakbij ons huis zag ik twee bootjes aangemeerd liggen. Zo tussen de bosschages door ziet dat er optimistisch uit. Toen ik eenmaal weer boven en binnen was, ontdekte ik nog een bootje. De natuur zag er inmiddels weer wat minder romantisch uit. Mooi weer om te kijken of ik via internet nog het beoogde kadootje kan scoren.

99

foto EvD

Wie jarig is trakteert. Dus had mijn leuke moeder voor alle kleinkinderen en hun gezinnen, samen met een zus van me, kleine feestelijke tasjes gevuld met allerlei lekkers. Of wij, de dochters, willen zorgen dat het ter bestemde plaatse komt? Dat doen we maar al te graag. Verder probeerden we het vandaag enigszins rustig te houden en net als vorig jaar verdeelden we de dag over de vier dochters en schoonzonen en had ze op die manier de hele dag een klein gezelschap om haar heen. Haar andere helpsters, de dames van ‘Saar aan huis’ hadden haar verrast met mooie planten. Hier zit jarig Jetje. Ze is onbeleefd oud geworden, vindt ze zelf. Haar attente aandacht voor iedereen om haar heen is ongekend en wat zijn we blij en trots dat ze nog steeds in goede gezondheid in ons midden is.

Zon, zonnig, zonnigst

Op mijn tochtje door de Bomenbuurt gisteren kwam ik ook bloemen tegen. Echte bloemen. En aangezien we met velen heel erg verheugd zijn over de uitslag van bepáálde verkiezingen – waar ik het verder niet over wil hebben hier – verhogen ze de feestvreugde. Geniet mee en laten we dit als een opmaat zien voor betere tijden.

Sprookje

‘Via een vriendin van mijn moeder werd ik gewezen op jouw blog over de bakfietsbruid. Ik klikte de website open en jawel, daar stonden we, op de foto! Wat ontzettend leuk dat we zo gespot zijn op deze dag. Met de bakfiets door Delft was voor ons de enige logische keuze. We hebben geen auto, hebben er niks mee en tja waar leent Delft zich het beste voor? Fietsen uiteraard! Hard werken was het wel voor de bruidegom, maar wat hebben we er van genoten. Samen fietsend door deze prachtige stad. En wat betreft het weer hebben we echt een engeltje op onze schouder gehad! Erg leuk om onszelf zo terug te zien, we zouden de foto’s graag ontvangen.’ 

Gisteren ontving ik deze spontane reactie van E. die ik een paar dagen geleden nog de bakfietsbruid noemde. Natuurlijk stuurde ik mijn foto’s aan het kersverse echtpaar door vergezeld van felicitaties en de wens voor een goede, gezonde en gelukkige toekomst samen. In haar reactie daar op stond onder meer: ‘we zwaaiden naar oude kennissen die vanwege hun leeftijd en de corona situatie het niet aandurfden op het feest aanwezig te zijn. Ze wonen daar aan de overkant, dus een mooie gelegenheid om ze even te begroetten! Nogmaals bedankt voor de leuke foto’s, we genieten nog steeds na‘. Hiermee is mijn blog verhaaltje mooi rond. En ze leefden nog lang en gelukkig.

Doelloos

Met geen enkel ander doel dan zomaar buiten te willen zijn, fietste ik door Delft. Het duurde even voordat de zon tevoorschijn kwam, maar toen werd het ook echt gezellig in de stad. Veel toeristen nog en volle terrassen.

Wie goed naar deze foto kijkt, en dat deed ik pas tijdens het plaatsen op dit blog, ziet de feestverlichting al weer hangen. Als komend weekend de wintertijd ingaat en het vroeger donker is, zijn de grachten weer verlicht.

En hoewel ik geen echt doel had, eindigde ik bij de toko in de Choorstraat. Zou ik een lijstje maken met favoriete bezigheden dan staan daar fietsen door Delft en Indonesisch eten zeker op. Dat maakt het tot een heerlijk ontspannen dagje.

Verjaardagen vieren

Vandaag werd jongste kleindochter Juliët zeven jaar en kreeg een pop waarmee ze zielsgelukkig is. Haar zusje Isabel, links op de foto, werd ruim een week geleden negen en Eva, ons derde septembermeisje, werd recent elf jaar. Zij kwam haar nichtjes feliciteren. Gisteren waren ze met z’n allen bij het afscheid van hun overgrootvader, vandaag vierden we feest. Precies zo als het hoort in het leven.

De kunst van het ouder worden

Buren, beiden begin tachtig, hadden besloten dat het weer eens tijd werd voor een feest. ‘We willen geen cadeau’s want we hebben alles. Gezondheid, vrede en geluk is onze wens.’ Het was fantastisch. Denk niet aan grijze permanentjes en rollators maar aan een goede band die muziek uit de zestiger jaren speelde, een dansvloer die volop in gebruik was en een heerlijke Indonesische maaltijd. We leerden nieuwe mensen kennen met bijzondere levensgeschiedenissen. Denk aan op de fiets naar Praag na je zeventigste. Of gelukkig samenwonend na beiden je partner te hebben verloren. Alles en iedereen straalde kracht en positiviteit uit. Vrede en geluk was volop aanwezig. Gezondheid werd alleen genoemd in een bijzin: ‘ik dans even niet want heb net een nieuwe knie’. Wat een heerlijk feest.

Het leger

Het zijn een beetje de geijkte stadsbeelden hier op deze grauwe dag. Het zou mooi zijn als ik wacht met fotograferen tot de schemering. Dan is de feestverlichting aan en zijn de grachten feeëriek verlicht, om maar eens een echt dicteewoord te gebruiken. Maar hé, ik heb meer te doen, hè.

Ook heel typerend voor deze tijd van het jaar is de inzamelingspot die hangt voor de kledingwinkel van het Leger des Heils in de Choorstraat. Ik bewonder de praktische inzet van de Heilsoldaten. Dus ja, we trokken de portemonnee. Bovendien neem ik me voor in het vervolg daar overbodig geworden kleding te doneren. Wat stom dat ik dat nooit eerder heb bedacht.