

Heel af en toe wordt er een oppas-beroep op ons gedaan. We stonden vanmiddag in de zon op twee schoolgaande kleindochters te wachten, die zojuist de Koningsspelen hadden afgerond. Het schoolplein was versierd, de meisjes hadden hun skeelers mee naar school mogen nemen en een oranje kroon verhoogde de feestvreugde. De oudste moest naar de orthodontist. Afgezien van het er naar toe brengen, kon ze dat zelfstandig afhandelen. Een (groot)ouder mág niet eens mee naar binnen. De jongste kon een uurtje later afgeleverd worden bij een vriendin, waarna ze vervolgens samen naar hun zangkoor gingen. Het zingen gebeurt in de buitenlucht, op afstand van elkaar. Coronamaatregelen blijken in deze situaties bijna moeiteloos geïntegreerd in hun dagelijks bestaan. Al lijkt het me heerlijk weer terug te keren naar een samenleving zonder extra maatregelen. En met een kusje en een knuffel met onze geliefden.
Hoe gemakkelijk kinderen met dit alles om (kunnen) gaan, fijn. Maar liever toch weer alles gewoon, voor iedereen!
Fijn dat zo’n Koningsdag weer kon, weliswaar aangepast, maar kinderen zijn heel flexibel.
Wij hebben het er vandaag nog over gehad hoe makkelijk kinderen omgaan met de Coronamaatregelen.
Vooral gewoon het vasthouden en even knuffelen mis ik het meeste…
Kleinkinderen worden VEEL te vlug groot ❤️
Twee koninginnetjes…
Lie(f)s.