Veertig

Er was uitgerekend dat we veertig jaar geleden voor het eerst met elkaar waren gaan eten. Daarop volgden vele ontmoetingen en er ontstond een hechte vriendschap tussen deze oud-collega’s. Dat moet zo nu en dan gevierd worden. Helaas moest een van ons op het laatste moment afzeggen wegens een langer verblijf in het buitenland. We hebben nu een goede reden om heel snel weer een afspraak te maken met elkaar.

De lunch vond plaats in een oud postkantoor in Oud Beijerland. Nooit geweten dat dit zo’n charmant plaatsje is. Een fraai Gemeentehuis, een grachtje, mooie huizen, ik wil er nog wel eens naar terug. Een kleine stadswandeling maken, de woensdagse markt bezoeken en misschien daarna koffie in de fraaie binnentuin van het Postkantoor. Onze dochter woont er niet eens heel ver vandaan, dus wie weet is zij er ook wel voor te porren.

Linksom of rechtsom

We proberen wat afwisseling te brengen in onze dagelijkse wandelingetjes. Dit rondje ging over de Nieuwe Plantage. We koesteren de berichten van mensen die uit buitenlanden nog net op tijd terug kunnen komen met laatste vluchten. En horen ook van in Nederland wonende buitenlanders die niet meer weg kunnen naar familie, terwijl daar alle reden toe is. Als iedereen weer op zijn eigen plek is, is dat een hele geruststelling. En dan is het intussen ook gewoon lente geworden.

Waarheen

Toen ik korte geleden deze bewegwijzering bij Madurodam zag, kreeg ik ogenblikkelijk zin in een reisje naar een ver oord. Bovendien ploppen herinneringen op bij deze bestemmingen. Johannesburg maakte veel indruk maar het nabij gelegen Krugerpark nog meer. In Lissabon zongen we onze eigen fado in een kroegje. De Hollands aandoende huisjes in tropische kleuren in Willemstad zijn om nooit te vergeten. Parijs..ah Parijs mijn eerste echte buitenlandse stad, het maakte een onuitwisbare indruk op me. Samen met Rome misschien wel de meest favoriete in dit rijtje. Tel Aviv in Israël daar ben ik nog niet geweest. Mmm…een mens moet wat te dromen overhouden.

Cisca

Op mijn blogs komen regelmatig reacties en dat waardeer ik zeer. Vaak zijn de mensen die reageren zelf ook bloggers. Uiteraard ga ik dan even digitaal buurten bij hen. Op die manier heb ik verschillende contacten, veelal met mensen die ook in het buitenland wonen. Libanon, Denemarken, Frankrijk, Spanje, Colombia, België en Noorwegen om er maar eens een paar te noemen. Bijzonder om te lezen hoe mensen daar hun nieuwe of andere leven vorm geven. Maar er zijn ook mensen die reageren zonder dat ze een blog hebben maar wel vaak interessante opmerkingen maken. Zo iemand is Cisca die in Servië woont. Naar haar verhalen werd ik zo nieuwsgierig dat ik haar gevraagd heb een mailwisseling met me te starten. En tot mijn vreugde wil ze dat wel. Klik op het menu of in de zwarte balk voor onze mailwisseling.