Markt in Delft

Met een ernstig smoeltje stond Lief zijn zakgeld aan te vullen. Lief. Dat was ook het antwoord op de vraag hoe hij heette. Lief, zei hij en spelde zijn naam. Als dat zijn echte naam is en er geen misverstand tussen hem en mij was, zal hij die naam vaak moeten spellen.

Zij moest wél lachen toen ik haar vroeg of ik een foto mocht nemen. Je maakt zo’n mooi boeket, voegde ik er aan toe. Dat kan ze inderdaad prachtig, riep de klant die buiten beeld staat. Ze zal Tanja heten, gezien het banier op de achtergrond.

De gracht is gevuld met waterlelies. Daar pauzeerden mijn vriendin en ik even op een bankje, toen er een telefoontje beantwoord moest worden. Zomaar een rondje Delft op een voor haar gedenkwaardige dag.

Advertenties

Smaakvolle ronde

Even koffie drinken bij Illy. Een foto maken vanaf mijn zitplaats op het terras. Het liefst met een scooter in beeld.

Me oriënteren op een nieuwe handtas en het daarbij laten. Een short voor de wijnboer scoren bij een graaiatafel. En tenslotte naar de groentenkraam. 

Voor € 2,60 mocht dit mee naar huis, waar ik het even op de keukentafel uitstalde.

We lunchen met caprese en focaccia.  Ons Italiaanse leven op een doodnormale markt-dinsdag.  Ter geruststelling: van zeven tot negen werd er gewerkt in de wijngaard en van vier tot zeven uur vanavond elders op het erf.

Willem de Zwijger

Hoe het in onze gezamenlijk digitale agenda is gekomen, weten we niet meer.  Maar feit is dat we bij ons eerste kop koffie lazen dat Willem van Oranje vandaag 434 jaar geleden is dood geschoten in Delft en voor eeuwig zijn bijnaam eer aan doet.  Toen we vrijdag met vrienden door de stad liepen, wezen zij ons op deze tekst op de gevel van de Stadsbakkerij de Diamanten Ring.

De moordenaar van onze Vader de Vaderlands sliep in wat destijds nog herberg was, de nacht voorafgaand aan de moord. En dat allemaal hier om de hoek, hè. Het praalgraf van Willem is in de Nieuwe Kerk op de Markt. Een afgietsel daarvan vind je in Museum Prinsenhof waar ik een tijd geleden de bovenste foto maakte.

Midzomerfeest

Zou er wat te beleven zijn in de stad? Het is de feestdag van sint Johannes en daaraan gekoppeld zijn ook de Midzomerfeesten. Het verhaal gaat dat Italiaanse vrouwen op de avond van de 23e een bad nemen waarin bloemblaadjes drijven. We zagen gisteren wel enkele mensen op onze berg de bloemetjes van de brem in een mandje stoppen. De symboliek van reinigen op de geboortedag van Johannes de Doper ligt voor hand. Maar ik durfde het de bergburen toch niet te vragen. Hoe dan ook; er was vandaag weinig te beleven, gezien bovenstaande foto’s.

Tja, er was markt met het gebruikelijke aanbod. Niet om over naar huis te schrijven. Nee, dan deze twee. We kwamen ze tegen op weg naar huis.  Dáár ben ik even voor omgereden.

Grietje hangt

Weten jullie nog dat ik een paar weken geleden in dubio was over de aanschaf van een lap op de markt? Die zelfde dag nog ben ik terug gegaan om haar te kopen. ’t Meisje met de parel mocht mee naar Caldese. Bij het opruimen gisteren hielden we een metalen bezemstok over waar het schroefmechaniek voor de borstel kapot van was. Vandaag heb ik die steel op maat gezaagd en het meisje nog even onder de naaimachine gelegd. Nu Delft op zo’n nare manier in het nieuws is met schietpartijen, herinnert dit meisje ons  aan de mooie dingen uit Delft.

Plastic

We hadden wat uit te leggen bij de marktkraam toen we het plastic tasje niet aannamen en we de twee zojuist aangeschafte broeken gewoon in mijn handtas propten. Het  gebruik van plastic tassen is hier nog enorm. Het is sowieso, óók in NL, best lastig om altijd en overal plastic verpakkingen af te slaan.  Het afvoeren van plastic in een plastic vuilniszak ! vormt vaak in volume onze grootste worp in de daarvoor bestemde container. Maar goed, we zijn ons ervan bewust dat het minder moet en kan. Voor groenten en fruit zit standaard dit net in onze boodschappentas. We doen ons best.  

Domweg gelukkig in Gubbio

Aan mijn blogkop zou een aandachtige beschouwer kunnen zien dat we Delft weer voor Gubbio hebben verruild. Gisteren reisden we en sprongen eenmaal op de berg weer snel in de werkkleding. De tuin had zijn normale dingen gedaan en wij pasten ons meteen aan. Gewapend met  snoeischaren, afvalmanden en bezems gingen we een paar uurtjes aan het werk.  Vanmorgen tóch naar de markt in Gubbio want dat hoort echt bij ons leven hier.

De planten-en bomenman op de markt hebben we nog even links laten liggen. Eerst de wildernis temmen en dan pas aanvulling kopen. Reuze verstandig, al zeg ik het zelf.