Spannend en ontspannend

Het was best spannend of mijn zus en zwager gisteren in de stromende regen met hun kampeerauto de berg op konden komen. Maar het lukte prima en ze leverden meteen wel vijftig kilo druiven aan die ze de dag ervoor bij mijn nichtje en haar man hadden geplukt. Dus moesten onze beide oogsten snel worden verwerkt. Vandaag was er tijd voor ontspanning. Terwijl de wijnboer en ik nog een beeldbelafspraak hadden met onze overzeese familie, wandelden zus en zwager op hun gemak de berg weer af, waar wij hen na een uurtje beneden oppikten voor een gezamenlijk marktbezoek. Bij de kraam waar men porchetta verkoopt werd gestopt en gekocht.

Je ziet dergelijke kramen overal op markten. Er ligt een goed gekruid en aan het spit gebraden varkentje waar met een mes wat grove stukken van worden afgesneden. De meeste Italianen eten het op een broodje, vaak al ter plaatse. Wij gaan er onze avondmaaltijd mee aanvullen. Overigens knapte het weer gistermiddag al op en is de nazomer volledig teruggekeerd, wel zo fijn voor vakantievierders.

PS: het eerste stuk van de weg naar boven (of op de foto met de wandelaars het laatste stuk) is geasfalteerd, Dat stopt na een kilometer, waarna de weg heel slecht is, vol met kuilen.

Elke dinsdag

Terwijl de dames kijken of er nog wat van hun gading hangt op de markt, gaat het bij de heren toch vooral om het sociale element. Die staan lekker in de schaduw met elkaar de politiek te bespreken.

Ook wij doen sociaal door bij Fausto en Donatella koffie te drinken. Een deel van de markt wordt gehouden op het grote centrale parkeerterrein, een ander deel rondom dit aangrenzende plein. De wijnboer liep vervolgens om kaas te kopen naar wéér een ander deel waar sinds Covid de voedselkramen staan. Ik vermaakte me intussen bij een keukenspullenkraam waar ik een kookspatel kocht. Je kan het maar nodig hebben, nietwaar.

Met aanvullende boodschappen bij ijzerwarenwinkel en supermarkt zijn we voor een paar dagen voorzien van allerlei noodzakelijks. We springen in oude broeken en shirts en gaan weer heerlijk op het erf spelen.

Stukken beter

‘Kijk’, zou ik tegen de uitbater van gisteren willen zeggen, ‘zo hoort een plantje op een terrastafel er ongeveer uit te zien’. Het hele Doelenplein ademt trouwens een goede sfeer uit en samen met een vriendin zat ik er heerlijk een broodje makreel te eten. Het was er druk op een gezellige manier, de internationale menukaart is een feest en de bediening uiterst prettig. Het restaurant heet Hanno en ik kan het van harte aanbevelen.

We slenterden nog even over de donderdagse markt, maakten nog een stads ommetje en waren na afloop weer helemaal op de hoogte van elkaars wel en wee. In het najaar ga ik haar weer eens opzoeken in Schiedam. Zo doen we dat al jaren en onderhouden met veel plezier onze vriendschap. Top dag!

Ik heb al een boek

Bij de Plus supermarkt zijn de vaatwasmachinetabletten in de aanbieding. Op de terugweg van de zondagochtendpolderwandeling fietsten we er even langs. Op het pleintje ervoor bleek een boekenmarkt te zijn. De wijnboer dook de super in, ik deed de boekenmarkt. Niet dat ik een boek wilde kopen maar hé, door bomen beschaduwd plein, boeken, zondagochtend; het zijn ingrediënten die vakantie-achtig aandoen. Ik kocht er trouwens wél een boek met koolhydraatvrije recepten maar verder verlustigde ik me vooral aan het gebodene. Dat is beter voor de lijn van mijn boekenkast.

Dan nog even wat anders. Was het al opgevallen dat in mijn eerste twee zinnen een paar heerlijke scrabble-woorden staan? En wat vinden jullie van die boom waarop de boekenmarkt staat aangekondigd? Bovenin zit een holte en daar vlak boven een grote zwam als een soort opengeklapte deksel. Grappig toch?

Bloot

Sinds gisteren is het in Italië niet meer verplicht om op straat een mondmasker te dragen. Maar denk maar niet dat iedereen hier massaal die dingen heeft afgeworpen. De pompbediende die we vanmorgen bij het benzinestation spraken vertelde dat hij het voor de zekerheid nog gewoon draagt. ‘Er zijn hier zoveel doden gevallen, ik ben nog steeds bang’. Ook op de markt liep vrijwel iedereen nog gemaskerd. Op instagram las ik gisteren een kreet van Claudia de Breij: ‘het voelt nog wel onwennig zo in mijn blote mond’. Daar heeft ze wel een punt.

Onze weekroutine

Ook hier is het mooie weer pas sinds kort teruggekeerd, we hadden echt het idee dat iedereen weer eens ouderwets naar buiten ging om gewoon voor het plezier de markt te bezoeken. Na wat rondslenteren maakten we onze opwachting bij Fausto en Donatella van de koffiebar. Het eerste kopje koffie was gratis nadat ze lange tijd vanwege Covid gesloten waren geweest. Hier in Italië lijkt het gewone leven weer op gang te komen. Het valt ons wel op dat er altijd personeel bij de ingang van de supermarkt staat die zorgt dat je je handen ontsmet. Zelfs al meegemaakt dat je temperatuur gemeten wordt bij binnenkomst. De aanbevolen afstand tussen twee personen is een meter, dus je ziet zelden mensen uitwijken bij het passeren. En ja, ook buiten is het dragen van mondkapjes verplicht, daar doen we uiteraard netjes aan mee. Met onze twee vaccinaties voelen we ons goed beschermd en leven ons Italiaanse leven weer van harte.

Neem plaats

Het kan haast niet anders of kunstenaar Tijn Noordenbos heeft deze stoelen beschilderd en vastgeklonken aan de brug. Ik kan er niets over terugvinden maar het is echt zijn stijl. Ze staan op anderhalve meter afstand van elkaar en de boodschap ‘maak er wat van’ is op de leuning geschilderd. Zijn projecten zorgen op zijn minst voor een glimlach bij voorbijgangers. De uitgerekte schaaktafel die aan het begin van de coronaperiode op de Markt werd neergezet, kende helaas een voortijdig einde. Elke avond haalde Tijn de losse schaakstukken weg. De stadsreiniging heeft toen de tafel en stoelen als grof vuil gezien en afgevoerd. Daar zijn dus lessen uit getrokken gezien de manier waarop de nieuwe stoelen nu vast staan op de brug van de Oude Kerkstraat. We nemen zijn kreet ter harte en maken er wat van.

foto Delft in de Buurt

Leesparadijs in de open lucht

Elke minibieb die ik tegenkom, gaat op de foto. Ik heb er een zwak voor. En ik ben de enige niet. Ewoud Sanders, die zich buitenbieb-archeoloog noemt, schreef er pas een aardig artikel over in de NRC. ‘Toon mij uw buitenbibliotheek en ik zeg u wie er in een bepaalde buurt wonen.’ Het eerste kastje hangt in Delft, de tweede in Voorschoten. In het Delftse kastje stond niets van mijn gading. Maar over het Voorschotense minibiebje moet ik het echt even hebben.

We waren naar de markt geweest, ik stond met twee warme kipkluifjes in mijn hand die we van de poelier hadden gekregen en ik wilde toch een foto maken. Dus pakte ik haastig mijn mobieltje, maakte snel de kiek en verdween in de auto om te kluiven. Pas thuis zag ik er een boek in liggen dat op mijn wensenlijstje staat. Daar heb ik natuurlijk een beetje de pest over in want voorlopig kom ik niet weer in Voorschoten. Nee, als bieb-archeoloog heb ik nog een lange weg te gaan.

Ik stem wel volledig in met Ewouds laatste zin: ‘Het zijn vaak leesparadijsjes en hoe dan ook sympathieke bewijzen van opruimwoede, goedgeefsheid en letterlievend altruïsme.’

Spontane actie

Om een beetje afwisseling in ons dagelijkse wandelingetje te brengen besloten we gistermiddag naar Voorschoten te gaan. Daar bleek tot onze verrassing markt te zijn en het was er aangenaam levendig. Niet té druk maar wel gewoon gezellig. Goede markeringsstrepen bij de kramen, vriendelijke kooplieden, we hadden het direct naar ons zin. Uiteraard konden we de verleiding van een bos tulpen niet weerstaan. Spontaan veranderde ik ter plaatse onze eetplannen; bij de poelier kochten we hazenpeper, bij de groentenstal spruitjes en stoofperen. Komende week staat er boerenkool met worst op ons menu. Laat nu de sneeuw maar vallen.

Mijn rituelen

De lichtjesavond in Voorburg of het bijwonen van een kerstconcert vormden jarenlang de opmaat naar de kerstmis. Koken voor een groot gezelschap en poetsen van tafelzilver horen er onlosmakelijk bij. Het plaatsen van de foto’s van de grote kerstboom op de Markt hier in Delft, doe ik ook al jaren. Kennelijk heb ik behoefte aan wat rituelen. Daarom om één uur toch naar de koning geluisterd, terwijl ik in feite republikein ben. Hij had het over de de manische meningenmachine die zo op de voorgrond is en pleitte voor een liefdevolle samenleving. Natuurlijk zei hij nog veel meer maar deze twee zaken sprongen er voor mij uit. Ik heb helemaal geen zin meer in al die meningen en mijd de talkshows. Liefdevol met elkaar omgaan, dáár gaat het om. Niet oordelen en elkaar in je waarde laten, het valt niet altijd mee maar het is zeer de moeite waard. Het licht komt terug, zei WA en daar geloof ik ook in. Kijk waar we vanmorgen op getrakteerd werden.