Voorspelbaar geluk

Het gebeurt me ieder jaar rond deze tijd. Dat ik opveer bij lentebodes. Dat ik speur naar groen en kleur en daar dan altijd blij van word. Het schijnt wetenschappelijk bewezen dat stress bij mensen direct vermindert in de natuur. Nou heb ik geen stress maar feit is wel dat we leven in een stenige omgeving; voor een beetje fleurige natuur moet je echt op zoek.

Dat kan in de stad bij de bloemenkraam op de markt, of bij die leuke bloemwinkel in de Choorstraat.

Maar vlak bij huis in een piepklein geveltuintje vind ik een bloeiende roos. Het geluk ligt altijd voor het oprapen. En dichterbij dan je denkt.

Ontdekt

Dat deze schrijver en rechtsgeleerde in Delft geboren is en ook begraven, dat wist ik wel maar verder ken ik Hugo de Groot toch vooral van zijn spectaculaire ontsnapping in een boekenkist vanuit Slot Loevestein. Ik ontdekte een hofje dat naar hem vernoemd is. Aan het eind ervan siert zijn beeltenis de blinde muur.

In de steeg is verder nog een middeleeuwse stadsplattegrond van Delft te zien en een museumachtige etalage die volgens mij een kamer in Slot Loevestein laat zien.

Samen met zijn vrouw Maria van Reigersbergen kijkt hij me aan met een geamuseerde blik. Zijn standbeeld op de Markt in Delft heb ik talloze keren gezien, deze nieuwe kennismaking vond ik verrassend. Die Hugo!

In de wolken

Het is behoorlijk buiig de laatste dagen. Maar het levert wel prachtige wolkenformaties op. Gisteravond rond etenstijd zag de lucht er vanuit het keukenraam dreigend uit maar het bleef droog.

Boven het dak van de nieuwbouw die aan het monumentale gebouw is vastgebouwd torent de spits van de Nieuwe Kerk op de Markt. Zoon Vincent beklom de toren vorige week en stuurde me later onderstaande foto door. Vanuit dat standpunt heb ik ons huis nog nooit gezien. Misschien toch nog eens doen. Bij helder weer zie je de zee, het Westland, Rotterdam en, centraal op de foto, ons huis.

Voor je het weet, heb je vrienden

Dit Italiaans Franse stel nodigde ons uit voor de lunch en daardoor verliep deze dag anders dan gepland maar wel heel aangenaam. Ooit stond de man met een vriend en hond op ons erf en dronken we samen koffie. Een paar jaar later nam hij ook zijn vrouw mee. Sindsdien sturen we kerstkaarten naar elkaar vanuit Nancy en Delft.

Toen we elkaar vanmorgen op de markt in Gubbio onverwacht weer tegenkwamen, werden we spontaan uitgenodigd om crescia mee te eten. Dat is typisch Umbrisch brood, gebakken op hete stenen. Op z’n Italiaans gaat dat vergezeld van grote schalen met vlees, kaas en spinazie. Waarna er gegrild vlees, patat en sla op tafel kwam. De zoon en kleinzoon van dit stel, plus een ander echtpaar, ook Italiaans-Frans, vormden de rest van het gezelschap. We hebben ontzettend smakelijk met elkaar zitten koeterwalen. En ik hoef vanavond niet meer te koken.

Niet geslaagd

Met 35 graden is het zaak om de dag rustig door te brengen. We gingen vroeg naar de markt. De wekelijkse markt duurt hier altijd maar een halve dag en bij extreem weer zoals regen en hitte, zijn de marktkooplui vaak om twaalf uur al weer aan het inpakken.

Dat is sneu voor die toeristen die om half twaalf aangeslenterd komen. Behalve karrevrachten verse waar, is er voor iedereen wel wat aantrekkelijks te vinden.

Ik wilde een flodderig jurkje kopen, maar het gebodene was te synthetisch, te gebloemd, te kort of te lang. We vluchtten de supermarkt in voor wat noodzakelijke boodschappen en waar de airco weldadig was. Tot een uur of vijf houden we ons binnenshuis koest. Denk aan een siësta en een mooi boek. Of beide.

Om in te bijten

Met kilo’s tegelijk worden al deze heerlijkheden aangeboden op de markt. Kersen hoeven we niet te kopen, want die hebben we zelf in overvloed.

Tomaten kochten we vandaag wel. Door de onregelmatgheid van ons verblijf hier is wat eerst de moestuin was, een bloementuin geworden. Ik hoop het binnenkort in z’n volle glorie te kunnen laten zien.

Wat we verder aan fruitbomen hebben, zoals de perzik en de abrikoos, levert nog niet veel of is onrijp. We zijn blij met wat we wél op eigen terrein kunnen oogsten en voor een grijpstuiver kopen de aanvulling op de weekmarkt in Gubbio.

Geel in de hoofdrol

Nog even een foto van gisteravond toen twee trotse meisjes het resultaat lieten zien van de zelfgemaakte pasta die hier te drogen hangt. De gerechten zoals ze op ons bord terecht kwamen, staan op FaceBook onder mijn blog van gisteren, voor wie dat graag wil zien. Ik kan er aan toevoegen dat we echt heerlijk hebben gegeten.

Vandaag is het zonnig. Gelukkig. We hebben uitgebreid over de weekmarkt van Gubbio gelopen, waar ik dit rek met zonnig gele kleding zag. De kratten vol jonge ganzen wekten zowel vertedering als een lichte afschuw vanwege het opeengepakt zitten.

Straks wordt er nog een wandeling gemaakt vanaf de Basiliek boven op de Monte Ingino naar beneden, het centrum van Gubbio. De vakantievierders vermaken zich uitstekend en wij met hen.