Mooie vrouwentraditie

De Mimosa staat volop in bloei. Maar het is bovendien op 8 maart de bloem die past bij de Internationale Vrouwendag. In Italië krijgt of geeft menig vrouw zo’n bosje.  Toen we dinsdag op de markt in Gubbio waren, zag ik werkelijk overal mimosa.

Vanmorgen, eenmaal weer in Delft, kreeg ik van een Italiaanse vriendin onderstaand bericht ge-appt. Vrij vertaald: Mooie vrouwendag toegewenst. De feeën van de zon. Groet aan alle sterke vrouwen die elke dag tegen grote of kleine obstakels oplopen…en aan alle zwakke vrouwen die de moed kunnen vinden om te reageren. Mijn reactie bestond uit een welgemeend grazie. Maar daar was weinig moed voor nodig.

Advertenties

Tulpenhulp

Donderdag kocht ik op de markt in Delft een dikke bos van vijftig tulpen. Bovendien kreeg ik van de bloemenkoopman nóg een bos van vijftig cadeau. ‘Als er dan een rare scheve tussen zit, kun je die weggooien’, zei hij. Gelukkig had ik een zus op bezoek die ik blij kon maken met de extra bos. De koopman had gelijk, er zaten rare tussen. Sommige hadden zelfs nog de schil van de bol om hun kop. Andere zaten stevig weggevouwen in het blad. Zo heb ik het nog nooit gezien. Ik bevrijdde de koppies en zie hier het blije resultaat.

Hoge bomen

Met een bezoekje aan mijn ouders en daarna een etentje bij en met mijn zus en zwager, is ook deze Tweede Kerstdag prettig gevuld. Ik had jullie nog niet de opgetuigde kerstboom in de centrale hal laten zien. En ik had het wél beloofd. Dus zie hier de trots van alle bewoners. Een fijne binnenkomer, dat spreekt voor zich.

De dagelijkse wandeling voerde naar De Markt waar ook een joekel van een kerstboom prijkt. Natuurlijk blijven deze bomen nog staan tot in het nieuwe jaar maar vandaag voelt wel als een laatste mogelijkheid nog even wat kerstpraal te laten zien.

Onderwerp van gesprek

We doen een rondje over de markt. Daar hebben we onze vaste kaasboer die de heerlijkste schapenkaas, pecorino,  verkoopt. Verder is het opvallend rustig en ontbreekt minstens de helft van de kramen. Oorzaak is het weer waar ook iedereen over praat.

Nou valt het hier in het centrale deel van Italië nog enigszins mee in vergelijking met het noorden en zuiden van het land. Maar ook in Gubbio is stormschade.

Gelukkig zien we een beetje blauwe lucht. Aangezien we morgen olijven gaan plukken en een afspraak hebben met de frantoio, de perserij, is het wel noodzakelijk voor ons dat het droog blijft.

Markt in Delft

Met een ernstig smoeltje stond Lief zijn zakgeld aan te vullen. Lief. Dat was ook het antwoord op de vraag hoe hij heette. Lief, zei hij en spelde zijn naam. Als dat zijn echte naam is en er geen misverstand tussen hem en mij was, zal hij die naam vaak moeten spellen.

Zij moest wél lachen toen ik haar vroeg of ik een foto mocht nemen. Je maakt zo’n mooi boeket, voegde ik er aan toe. Dat kan ze inderdaad prachtig, riep de klant die buiten beeld staat. Ze zal Tanja heten, gezien het banier op de achtergrond.

De gracht is gevuld met waterlelies. Daar pauzeerden mijn vriendin en ik even op een bankje, toen er een telefoontje beantwoord moest worden. Zomaar een rondje Delft op een voor haar gedenkwaardige dag.

Smaakvolle ronde

Even koffie drinken bij Illy. Een foto maken vanaf mijn zitplaats op het terras. Het liefst met een scooter in beeld.

Me oriënteren op een nieuwe handtas en het daarbij laten. Een short voor de wijnboer scoren bij een graaiatafel. En tenslotte naar de groentenkraam. 

Voor € 2,60 mocht dit mee naar huis, waar ik het even op de keukentafel uitstalde.

We lunchen met caprese en focaccia.  Ons Italiaanse leven op een doodnormale markt-dinsdag.  Ter geruststelling: van zeven tot negen werd er gewerkt in de wijngaard en van vier tot zeven uur vanavond elders op het erf.

Willem de Zwijger

Hoe het in onze gezamenlijk digitale agenda is gekomen, weten we niet meer.  Maar feit is dat we bij ons eerste kop koffie lazen dat Willem van Oranje vandaag 434 jaar geleden is dood geschoten in Delft en voor eeuwig zijn bijnaam eer aan doet.  Toen we vrijdag met vrienden door de stad liepen, wezen zij ons op deze tekst op de gevel van de Stadsbakkerij de Diamanten Ring.

De moordenaar van onze Vader de Vaderlands sliep in wat destijds nog herberg was, de nacht voorafgaand aan de moord. En dat allemaal hier om de hoek, hè. Het praalgraf van Willem is in de Nieuwe Kerk op de Markt. Een afgietsel daarvan vind je in Museum Prinsenhof waar ik een tijd geleden de bovenste foto maakte.