Krijg er nooit genoeg van

De eerste keer gisteren, liep ik er alleen maar lángs. Ik had met een oud-collega even een hapje gegeten bij Hanno op het Doelenplein. De Doelentuin ligt er vlak achter en gistermiddag stak ik het door toen ik op weg ging naar de kapper.

Ik heb op dit blog al zo vaak foto’s van dit stukje groene binnenstad laten zien, dat het jullie als lezers misschien gaat vervelen. Maar mij niet. Elk jaargetijde is mooi en ik loop hier altijd behoorlijk te genieten. Niet in de laatste plaats ook van de zingende vogeltjes. De narcissen zijn al over hun top, de paarse krokussen op z’n mooist en de rododendron is net begonnen met de bloei. Zodra die helemaal op z’n mooist is, duik ik er met macrolens en al, nog een keertje in.

Laatste kerstrestjes

Toen ik gisteren bij mijn moeder was, hebben we samen nog eens haar kerstpost doorgenomen. De kaarten worden door haar zorgvuldig verzameld in een zilveren mandje dat in de vensterbank staat. Eén voor één las ik ze voor, vrijwel alle kaarten zijn geschreven met een persoonlijke boodschap waar mijn moeder enorm van geniet. Na afloop heb ik ze opnieuw in het mandje teruggelegd. Van wegdoen is geen sprake.

Vandaag heb ik onze eigen kaarten nog eens herlezen en goed bekeken. Er zaten ook dit jaar weer juweeltjes van zelfgemaakte exemplaren bij en dat waardeer ik zeer. Een ander thema leek dit jaar wel de vogel, vooral de roodborst. Het zou ook kunnen zijn dat mensen ons speciaal vogelkaarten sturen omdat ik dat zelf ook al jarenlang doe. Het grootste deel van onze ontvangen kerstpost wordt volgend jaar door de kleindochters hergebruikt voor vriendjes en vriendinnetjes. De rest verdwijnt helaas bij het oud papier. Maar niet nadat ik alle afzenders er hier nog eens hartelijk voor dank!

Vogelvrienden

Vorig jaar kreeg de wijnboer van Sinterklaas een scheurkalender die is uitgegeven door de Vogelbescherming. Sinterklaas dacht dat we dat beiden wel leuk zouden vinden maar dat valt in de praktijk nogal tegen. Kijk maar, vanmorgen hadden we een week achterstand. De informatie is zeker leerzaam maar kennelijk zijn we niet zo betrokken dat we ons dagelijks verheugen om weer een blaadje af te scheuren. Dat de zon vandaag al om 16.51 onder gaat, dat lees ik wel met belangstelling. Vroeg donker en van schrik eten we in deze periode ook altijd bijtijds. Zomers half acht, acht uur, nu zitten we om half zeven meestal wel achter de dampende borden.

Verzamelaar

Het plan om meteen in NL door te pakken met serviesgoed dat we uit Italië mee terug namen en hier in kasten willen stoppen, heb ik even geparkeerd. Gisteren bij huisarts geweest die mijn vermoeden bevestigde: ik heb gordelroos. Behoorlijk waardeloos en af en toe ook zeer pijnlijk. Dus maar even rustig aan om de boel uit te laten zieken. Ik laat vandaag de twee verzamelalbums zien die de wijnboer in zijn jeugd samen met zijn vader heeft gevuld.

De Rizla vloeitjes van de sjek leverden plakplaatjes op die zorgvuldig ingeplakt zijn. Twee boekjes Zo leer je vogels kennen stonden in de Italiaanse boekenkast zonder ooit geraadpleegd te zijn. Opzoekboeken hè, het is zo zestiger jaren! Ik ga eens kijken of kinderen of kleinkinderen ze uit nostalgische overwegingen interessant vinden. Zo niet, dan zoeken we een verzamelaar die er mogelijk heel blij van wordt.

Tellen en vertellen

Het is vandaag Nationale Tuinvogeltelling. Zou dat in het buitenland ook gedaan worden? Ik ken wel bloggers in Frankrijk en Spanje, zou het leuk vinden van hen daarover te horen. Maar goed daar gaat dit blog niet over. We kregen een ontzettend leuk en mooi geïllustreerd boek dat mede is geschreven door Merel de Vink, een geweldige naam zéker in dit verband. Zij richt schoolbibliotheken in en we kennen haar persoonlijk. Dat maakt dit boek nog fijner.

In dit boek wordt antwoord gegeven op de vraag of vogels echt afstammen van dinosaurussen, of alle vogels hetzelfde eten en welke soorten vogels zijn er op de wereld. Er staan handige tips in, leuke spelletjes en er is een grote uitklappagina en een miniquiz. Zo kunnen kinderen echte vogelaars worden. En wij, volwassenen, steken er ook nog wat van op.

Hoe weten vogels dat toch?

Nesten bouwen, de vogeltrek, vliegen! Wij mensen kijken er met verwondering naar. Knap hoor van die beestjes. Maar. Ik verdenk de vogels hier in de buurt er van eerst de komst van de glazenwasser af te wachten om daarna eens gezellig die uitnodigende schone ramen te bevuilen. Ook als het regent kijken ze wel uit want het zou zomaar eens schoon kunnen spoelen! Nee hoor, ze wachten op zonnige heldere luchten om ons te trakteren.

De truc met een stuk keukenpapier dat je nat tegen de vlek plakt, is nog de meest effectieve manier om de drek weer te verwijderen. Ik erger me niet zo snel maar dit soort vogelgedrag staat hoog in mijn ergernissen top tien. En nou ik toch lekker aan het klagen ben: hier is er nog één. Onder het motto ‘eet geen dingen die je grootmoeder niet als voedsel zou herkennen’ zou ik willen zeggen: laten we ophouden dit soort knijpspul als gezond kinderdrankje te verkopen. Gemaakt met alleen met natuurlijke ingrediënten, staat er bij. Het zakje lekt niet, voegen ze er aan toe. Let op de grondstoffen van dit pakje. Kom op Appie, weg met dit soort misleiding.

De duif die wij vogel noemen

Wij zijn niet mensen die erg hechten aan design spullen. Sterker nog; ik scharrel geregeld bij kringloopwinkels en een oud meubelstuk lap ik graag op. Toch kochten we een paar jaar geleden deze Kartell stoelen waarvan er inmiddels ook vier rond onze Nederlandse eettafel staan. Omdat we ze mooi vinden, met een prettige hoogte en goede zit.

Vanwege een vraag op mijn blog van gisteren waar we toch die vogellamp vandaan hebben, ben ik op zoek gegaan in onze map met aanschafbonnen en gebruiksaanwijzingen. Het blijk de Paloma te zijn van het merk Serralunga, dat wist ik echt niet (meer). We hebben het altijd over de vogel in de zin van: ‘heb je de vogel al aangezet’ of ‘zullen we de vogel binnen zetten nu we zes weken weg gaan?’ Mooi is ie nog steeds maar dat de vlinderstruik op de achtergrond na diverse buien weer is opgeveerd, dat vind ik minstens zo mooi.

Moeten of laten?

De vlier achter het huis staat in volle bloei. Dan kriebelt de drang om van die mooie schermen vlierbloesemsiroop te gaan maken. Behoorlijk veel werk met kilo’s suiker. En ik hou eigenlijk ook niet van hele zoete drankjes. Dus ineens hoef ik daar voorlopig niks mee, ik wacht wel tot het bessen zijn en zie dan wel verder.

Nog een jongen waar we wat mee moesten. Kersen moeten echt goed afrijpen aan de boom voor je ze kunt plukken. Vogels zitten daar net zo ongeduldig op te wachten als wij. De boom is te hoog voor een net, dus hangen nu in de laagste regionen zilveren sliertjes. En nou maar hopen dat de vogels nog wat voor ons overlaten.

Van de jasmijn hoeven we alleen maar onbekommerd van te genieten. Twee klimmers hebben we vorig jaar verplaatst en staan nu aan de zuidmuur enorm te geuren. Af en toe wat water is onze enige zorg. Dat lukt tot op heden moeiteloos. Ik hou van dankbare planten!

Aanbiddelijke tuin

Als je klikt op de foto, vergroot ie. Dan kun je misschien beter zien dat de kastanje prachtig in bloei staat. Ik liep weer eens door de Doelentuin en hoorde de vogels zingen. Er was verder niemand en dit is centrum Delft, hè. De onderste foto maakte ik op 28 maart dit jaar. Zes weken waren er nodig om tot die ultra groene oase te komen. Volgens mij is de tuin nu op z’n áller áller mooist. Maar ik moet uitkijken dat ik dat niet elke zes weken roep.

Terugkeer van het licht

De kaart die ik elk jaar maak, laat altijd twee vogeltjes zien. Het is een beetje mijn beeldmerk geworden. De mensen die geen kaart ontvingen moeten het dus met dit digitale exemplaar doen maar mijn wens voor iedereen is daarom niet minder welgemeend. Laten we vandaag de terugkeer van het licht vieren. Op deze mooie datum 21.12.21 schijnt de zon volop en dat voelt hoopvol. Ik wens iedereen fijne dagen toe waarin we zo optimaal mogelijk als de omstandigheden het toelaten, de tijd gebruiken voor vriendschap, liefde, en warmte.

Mijn kaart is onderdeel van een foto die ik maakte van dit rolluik. De zwarte kat heeft eigenlijk het nakijken. Ik had zelfs de hele voorstelling op mijn kaart kunnen plaatsen, lekker symbolisch.