Wat een portretten

Zo’n kans laat je niet liggen, terwijl je weet dat iedereen dit doet. Lange mensen moeten door de knieën en ik had moeten vragen of Hans en Maribel de bril even af wilden doen.

Zo zag het er bij ons uit. We proberen te lachen maar erg ontspannen ziet het er niet uit. Ach, je doet een beetje melig met elkaar met dit als resultaat. Aan een weekje samenzijn is vandaag weer een eind gekomen. Pas eind augustus, als ook de Australische tak van de familie in NL is, wordt de echte gezinsreünie gehouden.  Dat maakte het uitzwaaien vandaag een stuk gemakkelijker.

Onrust

Pff, wat een stormachtige dag. Om negen uur een korte polderwandeling gemaakt. Thuis wachtten nog diverse klusjes op me, die ik deels ook uitvoerde. Intussen vlogen de familie-apps heen en weer. Met mijn zussen was er de zorg te delen over de vader van een van mijn zwagers. En binnen ons gezin wachtten we op de landing van onze zoon. Hij was voor zijn werk een week in Australië geweest. Na drie mislukte pogingen te landen op Schiphol vloog het toestel door naar Brussel. De helft van de passagiers was kotsziek geworden. Enfin, inmiddels weten we dat het vliegtuig toch opnieuw naar Schiphol koerst. Daar staat ook zijn auto. Wat zal hij blij zijn als ie vannacht weer veilig in zijn eigen bedje slaapt.En ik ook. Pff.

Hello, goodbye

Schoonzus en zwager uit Australië gaan met vrienden op vakantie naar Spanje. En omdat ze toch in Europa zijn, doen ze ook even Holland aan. Dus zien we elkaar binnen één jaar twee keer. Wat een luxe. De laatste keer was in november in Thailand toen we de driejaarlijkse familiereünie vierden. We gaan de komende dagen weer van elkaars gezelschap genieten en dan zal ik ze ook op de foto zetten. Nu waren ze te ‘verreisd’ om een beetje voordelig op de foto te komen.

Vitamine

Gistermiddag werd alsnog een ‘lazy sunday afternoon’ en lag ik mét boek in het hoekje van de tuin waar deze schoonheid bloeit. Uiteindelijk moet ie voor flink veel schaduw gaan zorgen. Na een jaar of drie begint dat te lukken. Het blad is prachtig en groot en de eerste ranken slingeren zich nu over de ijzerdraden die we spanden. Nog even en die bloemen worden vruchten en vallen de vitaminebommetjes naar beneden. Dit is onze trots, de kiwi. Voor de Australische meelezers: kiwifruit. Anders hebben zij het idee dat er Nieuwzeelanders in de pergola hangen.

Eend

Al heel wat keren ben ik eraan voorbij gelopen. Maar toen ik vanmorgen op zoek ging naar iets origineels op fotogebied kwam deze eend op mijn pad. Dat hij APK-keuringen doorkomt, lijkt mij een wonder gezien de roestvorming onder de deuren. Maar er wordt nog steeds in gereden want toen ik later vandaag weer door de Delftse Doelenstraat liep, stond hij er niet meer. Ik heb weinig met auto’s, hoor. Zie het meer als handig vervoermiddel op vier wielen. Een kleine uitzondering vormt toch wel dit nostalgische exemplaar. En mijn schoonzusje uit Australië begint te glimmen van sentiment, sure she does.

Mensen op maandag

Over een paar dagen hopen wij er ook weer zo bij te zitten. Echt waar. Mensen die me langer volgen, weten dat A3’s familie zeer verspreid over de wereld woont. En dat we, als het even kan, elkaar om de drie jaar treffen. Australië was als gastland aan de beurt maar om allerlei praktische redenen, vindt de reünie in Thailand plaats. We vliegen vandaag naar Bangkok en de komende vier dagen staan op deze plek stukjes over Napels. Zo hoef ik me niet meteen in allerlei bochten te wringen om het bloggen op te pakken. Aan het eind van de week hoop ik me weer live te melden vanuit Azië.

Voor mijn nieuwste gastblog op Ciao Tutti klik hier of kijk onder het kopje Dag allemaal in de zwarte balk bovenaan

Kate

Dochter van A3’s zus, geboren en getogen in Australië. Onze gezinnen hebben altijd ons best gedaan de familiebanden aan te halen en met vakanties over en weer, brieven en het sturen van ingesproken cassettebandjes is dat goed gelukt. De uitwisseling ging zelfs zover dat onze zoon Vincent een half jaar in Australië woonde en Kate een half jaar bij ons in Voorburg. Inmiddels woont ze met man Iain en zoontje Morgan in Bangkok maar maakt deze dagen een rondreis door Italië. Heerlijk dat ze ook Gubbio weten aan te doen. We zijn ware meesters geworden in het overbruggen van afstanden en genieten dubbelop van het familieleven. Daar kom ik vast later dit jaar nog op terug.