Park Spoorloos

Dit is de achterkant van het voormalig stationsgebouw in Delft. Omdat de omgeving behoorlijk ‘stenig’ is, moesten er groenvoorzieningen komen. Onder het park ligt een waterbuffer van bij elkaar 350.000 liter. Er werd berekend dat dit de hoeveelheid water is wat vast moet worden kunnen gehouden om de droge periodes door te komen. Ook vergroot het park de biodiversiteit in dit deel van Delft. Met een grote diversiteit aan vaste planten, bollen, siergrassen, hagen, klimplanten, struiken en bomen, is het een geliefde plek voor insecten. 

Waar de treinen stopten, is nu een terras dat hoort bij een Italiaans restaurant voor pizza en pasta. Op de eerste etage zijn kantoren gevestigd. Aan de voorkant zien we nog steeds wel veel steen maar de combinatie van oud en nieuw vind ik hier mooi gelukt.

Het nieuwe stationsgebouw, op de laatste foto, is ultramodern en zit samen met het gemeentehuis onder één dak. Er kwam een groot busplatform en uiteraard een taxistandplaats en er is denk ik geen Delftenaar te vinden die niet blij is met de nieuwe situatie.

Geel in de hoofdrol

Nog even een foto van gisteravond toen twee trotse meisjes het resultaat lieten zien van de zelfgemaakte pasta die hier te drogen hangt. De gerechten zoals ze op ons bord terecht kwamen, staan op FaceBook onder mijn blog van gisteren, voor wie dat graag wil zien. Ik kan er aan toevoegen dat we echt heerlijk hebben gegeten.

Vandaag is het zonnig. Gelukkig. We hebben uitgebreid over de weekmarkt van Gubbio gelopen, waar ik dit rek met zonnig gele kleding zag. De kratten vol jonge ganzen wekten zowel vertedering als een lichte afschuw vanwege het opeengepakt zitten.

Straks wordt er nog een wandeling gemaakt vanaf de Basiliek boven op de Monte Ingino naar beneden, het centrum van Gubbio. De vakantievierders vermaken zich uitstekend en wij met hen.

Station Delft

Het oude stationsgebouw in Delft herbergt tegenwoordig kantoorbedrijven en restaurant Pavarotti met een Italiaanse kaart. Dat hebben we een week geleden uitgeprobeerd en beviel ons prima. Snel, niet te duur, eenvoudige pizza’s en pasta’s in een fraaie omgeving. Toen ik gisterochtend naar Utrecht vertrok was ik in staat een foto bij daglicht te maken. 

Dit tegeltableau aan de zijkant herinnert aan het viaduct waarover vanaf 1965 de treinen denderden. Rondom wordt nog volop gebouwd maar eindelijk krijgt dit gebied smoel en hoef je als reiziger geen barricaden meer over. Hier de spiegelende zij-ingang van het nieuwe stationsgebouw. In groot contrast met het oude en daar hou ik wel van.

 

De dag erna

Liever dan de zoveelste zondagochtend-polderfoto laat ik vandaag nog even wat van gistermiddag zien. Juliët riep bij elk pakje dat ze openmaakte, dat het nou precies was wat ze graag wilde hebben. Daarbij zette ze dan haar grote blije ogen in standje verbazing. Haar grote zus Isabel kon het al heel goed opbrengen ook aandacht aan anderen te geven als ze zelf even niet aan de beurt was.En maar zingen die twee, het hele Sinterklaas repertoire werd opgevoerd. Ze begonnen direct na het uitpakken te spelen, waarna we de gezellige rommel die ontstaan was door alle papier, weer van de grond raapten. We besloten met een borreltje en een pastamaaltijd. Met recht een heerlijk avondje.

Kijken, ruiken en proeven

Een feest voor de zintuigen, schreef ik vrijdag al na ons dagje Schouwen Duiveland. Daar laat ik vandaag wat van zien. We eindigden thuis met een bordje pasta met zalmsnippers en verse zeekraal.